💠اوصاف امام عصر علیه السلام(۴) #القائم السَّلاَمُ عَلَى الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ ✍️ "قائم" اسم فاعل مشتق از "قوام‌" که اعلال آن "قیام" است می باشد. و مقابل "قیام" همانگونه که آیت الله جوادی آملی در تسنیم می گوید بر سه گونه است: قيام گاهي در مقابل قعود و سجود و اضطجاع و استلقاء است و به معناي ايستادن: «الّذين يذكرون الله قياماً وقعوداً» - «والّذين يبيتون لربّهم سجداً وقياماً» و گاهي در مقابل حركت است و به معناي توقّف و سكون: «كلّما أضاء لهم مشوا فيه وإذا أظلم عليهم قاموا» و گاهي نيز قيام در برابر انحراف و اعوجاج است و به معناي ايستادگي نه ايستادن ظاهري: «جعل الله الكعبة البيت الحرام قياماً للناس». 🔻و پرسید چرا او را قائم نامیدند؟ «لم سمی القائم» جواب فرمود: «لآنه یقوم بعد موت ذکره» زیرا بعد آنکه(ذکر) نامش فراموش شود قیام کند. و این همان نقطه اتصال حضرت به اصحابش در غیبت و وجه تمییز ۳۱۳ تن آنها است: «وَ قِيلَ لَهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَيُّ اَلْأَصْحَابِ أَفْضَلُ قَالَ مَنْ إِذَا ذَكَرْتَ أَعَانَكَ وَ إِذَا نَسِيتَ ذَكَّرَكَ» از رسول الله صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم سؤال شد: كدام ياران برترند؟ فرمود: آنكه هر وقت ياد شدى ياريت كند و هر وقت فراموش شدى تو را به ياد آورد. 🔻در روایت آمده است: «‏نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَةٌ» نَفَس آن کسی که اندوه ما را دارد و برای ستم بر ما غمگین است، ثواب تسبیح گفتن دارد و توجه به امر ما عبادت است. علامه مجلسی در ذیل این روایت گفته است: «نفس المهموم لنا أي المتفكر في أمرنا الطالب لفرجنا أو المغتم لعدم وصوله إلينا و همه لأمرنا أي اهتمامه بخروج قائمنا» "آن کس که اندوه ما را دارد" یعنی اندیشمند در کار ما و طالب فرج ما، یا غمگین از اینکه به ما دسترسی ندارد. "توجه به امر ما" یعنی توجه به خروج قائم ما و سعی در اسباب خروج و دعا برای آن حضرت عبادت است، یعنی ثواب آن ثواب مشتغل به عبادت است(📚بحار ج ۷۲ ص ۸۳). 🔻و امام محمد تقی علیه السلام در دلیل دیگر اطلاق این لفظ بر حضرت حجت می فرماید: «و ارتداد اکثر القائلین بإمامته» و مرتد شدن اکثر آنها که قائل به امامت آن حضرت بودند، یعنی با گذشت زمان می گویند: مُرد یا هلاک شد؟ و کدام وادی رفت؟ و جوینده ی او گوید: کجا خواهد شد؟ و حال آنکه استخوان های او پوسیده، پس در این حال امیدوار باشید ظهور او را(📚الغیبه ص ۱۵۴) و ما در مورد تسلیم بودن و شتاب نکردن در ظهور حضرت به تفصیل گفته ایم. #اوصاف_امام_عصر #نور_نما 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

🔻 با این هشگ دنبال کنید 🔻 #اوصاف_امام_عصر

💠اوصاف امام عصر علیه السلام(۵) #ربیع_الانام السلام علیک یا ربیع الانام ✍️ برای "ربیع" دو معنا گفته شده است: ۱. بهار ۲. باران های اول بهاری و ممکن است معنای ثانی اولویت داشته باشد، هر چند که بیشتر معنای نخست مطرح می شود. 🔻امیرالمؤمنین علیه السلام در توصیف اسلام می فرماید: «فيه مرابیع النعم» و ابن ابی الحدید گوید: "مرابیع" باران های اول بهاری ایست که نقش مهمی در شادابی و طراوت طبیعت ایفا می کند. گویی اسلام نیز اینگونه است و وجود آن طروات بخش هستی و جان آدمی ایست: «تعلموا القرآن فإنه احسن الحدیث، و تفقهوا فيه فإنه ربیع القلوب». در روایت دیگر آمده است: «به ینزل الغیث» بواسطه ی وجود امام زمان علیه السلام از آسمان "غیث" می بارد و "غیث" تنها به باران مفید اطلاق می شود، برخلاف "مطر" که به هر نوع بارانی می گویند و در ادامه می فرماید: «و به یخرج البرکات الأرض» و "برکت" یعنی نعمات ثابت که زائل نمی شوند و از این رو به آب ساکن و ثابت در یکجا "برکه" گفته اند و نعمت وجودی حضرت باعث خروج برکات زمین است. و تعبیر دیگری است که آمده است: ««وَ یُخْرِجُ الْارْضُ افْلاذَ کبِدِها». 🔻شهید مطهری در مورد این روایت می گوید: زمین آن پاره‏‌های جگر خودش را بیرون می‌آورد. وقتی شیئی را بخواهند بگویند که خیلی دوست داشتنی است که انسان آن را چنان مخفی می‌کند که برای احدی آشکار نمی‌کند تعبیر «پاره جگر» را به کار می‌برند. کأنه در زمین ذخایری وجود دارد که تا آن وقت زمین این ذخایر را بیرون نیاورده است، آن وقت است که از آن سرّ خودش آن پاره‌های جگر خود را بیرون می‌آورد. و این در زمان ظهور و به برکت وجودی حضرت خواهد بود. #اوصاف_امام_عصر #نور_نما 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

مواریث انبیاء ✍️ امام زمان علیه السلام طبق روایات وارث متاع و اسبابی اند که انبیاء و خاصا پیامبر اسلام در اختیار داشته اند: «کل نبی ورث علما أو غیره فقد انتهی إلی آل محمد» و از طریق آنها صاحب معجزه هایی بوده اند. امام زمان نیز از طریق این مواریث اعجاز هایی را نمایان و آشکار خواهند کرد و طبق روایتی از امام صادق علیه السلام هیچ معجزه ای از انبیاء نیست مگر آنکه حضرت حجت شبیه آن را انجام خواهد داد: «ما من معجزة من معجزات الأنبياء و الأوصياء إلا و يظهر اللّه تبارك و تعالى مثلها في يد قائمنا لإتمام الحجة على الأعداء» و این بازگشت به مواریث دارد. 🔻بنابراین یکی از مهم ترین خاصیت مواریث برای حضرت حجت، اثبات امامت ایشان است و بطور عام تنها صاحب امامت می تواند وارث مواریث باشد و همین امر باعث می شد که تاریخ طبری از مدعیانی بنویسد که ادعای تصاحب این مواریث را داشته اند و مکرر خلفا از ائمه علیهم السلام این مواریث را طلب می کرده اند و خاصا در این کتاب به چوبی اشاره شده که بعنوان چوب پیامبر نزد بنی عباس نگه داری شده(تاریخ طبری ج ۱۲ ص ۱۰). بخصوص آنکه به فرمایش سید مرتضی و برخی از علمای دیگر نص و وصیت در مورد شناخت مصداقی امام زمان نمی تواند کارساز باشد چون وصیت آشکار مستلزم حضور و شناخت امام قبلی است که امام قبلی در جمع عموم مردم، امام بعد را به چهره معرفی کند و روشن است که این امر در مورد امام زمان میسور نمی باشد: «أن الإمام ع عند ظهوره من الغيبة إنما يعلم شخصه و يتميز عينه من جهة المعجز الذي يظهر على يديه لأن النص المتقدم من آبائه ع لا يميز شخصه من غيره» (تنزيه الأنبياء عليهم السلام ص184). 🔻از خاصیت مواریث انبیاء این است که هرگز کهنه نشده و از بین نمی روند تا برای حضرت حجت حفظ بشوند، مانند عصا حضرت موسی و تابوت حضرت آدم که هرگز پوسیده نشده و تغییر نمی کنند و در دریاچه ی طبریه برای امام زمان نگه داری می شود: «عصا موسی قضیب آس من غرس الجنة أتاه بها جبرئیل لما توجه تلقاء مدین و هی تابوت آدم فی بحیرة طبریة و لن یبلیا و لن یتغیرا حتی یخرجهما القائم إذا قائم» یا مانند قلم و پوستی که وصیت پیامبر در آن مکتوب شد که زمین آنها را از بین نمی برد و خاک آنها را نمی پوساند و هر گاه گشوده شود تازگی اش زیاد می شود، جزء اینکه از دسترس دیگران محافظت می شود و پنهان است: «یبقی المداد و یبقی الجلد و لا تأکله الأرض و لا یبیلیه التراب لا یزاد کلما نشر إلا جده، غير أنه محفوظ و مستور» و کامل این روایت در آینده خواهد آمد. 🔻ملاصدرا می گوید: تمام آثار و علامات انبیای گذشته در نزد آنان موجود می باشد، در غیر این صورت حتی اگر فرزند بلافصل امام معصوم هم باشد لایق این مقام و جایگاه نیست، مانند زيد فرزند علی بن الحسن علیه السلام که گروهی به جای امام باقر امامت او را پذیرفته و مذهب زیدیه را علم کردند و در مذهب تشیع شکاف به وجود آوردند، یا اسماعیلیه که فرزند امام صادق را امام می دانستند و با وجود وفاتش در زمان حیات امام صادق مدعی امامت او گشتند و به این ترتیب شکاف و اختلاف در دین به وجود آمد و خداوند برای جلوگیری از این پراکندگی و اختلاف، علامات انبیای گذشته را به عنوان صدق کلام امام معصوم و منصوب از طرف خودش قرار داد تا مردم دنبال پیامبر یا امامی روند که این علائم در نزد اوست و دعوت خلیفة اللهی و نبوت یا امامت او را بپذیرند و به اطاعت او بپردازند تا هدایت شوند(📚شرح اصول کافی ج ۷ ص ۲۲۶ کتاب الحجة) #مواریث_انبیاء 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

🔻 با این هشتگ دنبال کنید 🔻 #امام_زمان_در_صحیفه_سجادیه

انصار المهدی(۶) | کم خرج و بسیار کمک کننده امیرالمؤمنین علیه السلام دو یار به نام "زيد بن صوحان" و "صعصحه بن صوحان" داشت که دو برادر بودند و حضرت با دو ویژگی آنها را ستوده است و به صعصحه بن صوحان در بستر بیماری و به زيد بن صوحان در میدان نبرد و هنگام شهادت می فرماید: «خفیف المئونة و کثیر المعونة» تو بسیار #کم_خرج و بسیار #کمک_کننده بودی. از آنجایی که زيد بن صوحان مسئولیت سیاسی نیز داشته است می توان گفت که این دو ویژگی از مهم ترین ویژگی های مسئولین است و گواه دیگر بر این سخن نامه ی امیرالمؤمنین به مالک اشتر برای فرمانداری مصر و توصیف افرادی است که او باید در کنار خود گیرد و حضرت در این نامه افرادی که کم خرج و کمک کننده هستند را چنین توصیف فرموده است: ۱. و لا تدخلن فی فی مشورت بخیلا یعدل بک عن الفضل و بعدک الفقر از بخیل مشورت نگیر چون شما را از اعتدال و احسان برمی گرداند و همیشه شما را از فقر می ترساند ۲. و لا جبانا یضعفک عن الأمور با فرد ترسو مشورت نکن "جُبن" مقابل "تهور" است. "جبن" تفریط در شجاعت و "تهور" افراط در شجاعت است و بنابراین نقطه اعتدال جبن و تهور "شجاعت" است که "جبن" فرد را از این حالت اعتدال خارج می کند. ۳. و لا حریصا یزین لک الشره بالجور با انسان حریص مشورت نکن که حرص را با ستمکاری در نظرت زینت می دهد. "حریص" کسی است که رسیده ولی می گوید: هنوز نرسیده ام! و" حریص" یعنی کسی که شدت در حرص دارد، مانند: "انیس" و "بطین". از این رو حرص تنها در تقوا و علم آموزی پسندیده است: «حرصا فی علم» - فإن البخل و الجبن و الحرص غرائض شتی یجمعها سوء الظن بالله زیرا کسی که سوء ظن به خدا داشته باشد همه ی این موارد(بخل و جبن و حرص) در او جمع می شود، یعنی سوء ظن به خداوند باعث می شود که بخیل و ترسو و حریص باشد. ۴. إن شر وزرائک من کان للأشرار قبلک وزیرا و من شرکهم فی الآثام فلا یکونن لک بطانة بدترین وزیران تو کسی است که قبل از تو برای بدکاران وزیر بوده و در گناهان آنها مشارکت داشته که چنین کسی برای تو محرم اسرار نمی شود. این عبارت بیانگر لزوم تغییر "مسئولان بَد" است. "بطائن" از "بطن" اخذ شده است و به معنای نگه داری راز است. - فإنهم أعوان الأثمة و إخوان الظلمة زیرا آنان کمک حالان گناه کاران اند و یاری دهندگان ستم کاران اند "اثمه" جمع مکسر "آثم" است، مانند "ظلم" که جمع مکسر "ظالم" است. ۵. و أنت واجد منهم خیر الخلف ممن له مثل آرائهم و نفاذهم و لیس علیه مثل آصارهم و أوزراهم و آثامهم که تو باید جانشینان بهتری داشته باشی، کسانی که قدرت فکری و مشورت دهندگی خوبی دارند ولی از این بدی ها هم جدا هستند. یعنی کسی را انتخاب نکن که هم خوبی هایی داشته باشد و هم ‌این چنین بدی هایی! ‌ ۶. ممن لم یعاون ظالما علی ظلمه و لا آثما علی إثمه کسانی که ستم کار را در ظلمش کمک نمی کنند و گناهکار را در گناهش یاری نمی دهند 🔶 أولئک أخف_علیک_مؤونه_و_أحسن_لک _معونه... فاتخذ أولئک خاصة لخلواتک و حفلاتک که آنها #کم_خرج و در #یاری_بهتراند... آنان را از خواص و دوستان نزدیک و از رازداران خود قرار بده بنابراین می توان گفت: این دو ویژگی از ویژگی های مهم ۳۱۳ یار حضرت است که در حکومت ایشان مسئولیت راهبری و سیاسی به عهده خواهند داشت. #انصار_المهدی #نور_نما 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

تقابل امام زمان با علما(۱) | برگرد که ما به تو نیازی نداریم! ✍️ این بیان برخی از دشمنان امام زمان علیه السلام در هنگامه ی ظهور است. ۱. نخست سخن گروهی از بتریه است: «وَ يَسِيرُ إِلَى اَلْكُوفَةِ، فَيَخْرُجُ مِنْهَا سِتَّةَ عَشَرَ أَلْفاً مِنَ اَلْبُتْرِيَّةِ، شَاكِينَ فِي اَلسِّلاَحِ، قُرَّاءَ اَلْقُرْآنِ، فُقَهَاءَ فِي اَلدِّينِ، قَدْ قَرَحُوا جِبَاهَهُمْ، وَ شَمَّرُوا ثِيَابَهُمْ، وَ عَمَّهُمْ اَلنِّفَاقُ، وَ كُلُّهُمْ يَقُولُونَ: يَا اِبْنَ فَاطِمَةَ، اِرْجِعْ لاَ حَاجَةَ لَنَا فِيكَ» ‌قائم به سوی کوفه رهسپار می‌شود. در آن‌جا شانزده هزار نفر از بتریه مجهز به سلاح در برابر ایشان می‌ایستند؛ همه قاریان قرآن و فقهای در دین هستند که پیشانی‌های آنان از عبادت بسیار پینه بسته، لباس همت (در باطل) را بالا زده و نفاق آنها را فرا گرفته است. آنان یک‌صدا می‌گویند: ای فرزند فاطمه! [از همان راه که آمده‌ای] برگرد، زیرا به تو نیازی نداریم! و گروه دیگری است که می گویند: نمی شناسیم و انکار می کنیم که شما یا ابن فاطمه باشید: «تَكْذِيبَهُمْ بِالْقَائِمِ إِذْ يَقُولُونَ‏ لَهُ لَسْنَا نَعْرِفُكَ وَ لَسْتَ مِنْ وُلْدِ فَاطِمَةَ(ع)كَمَا قَالَ الْمُشْرِكُونَ لِمُحَمد». 🔻عبدالله مامقانی گوید‌: بتریه فرقه ای از زیدیه است که گفته اند: منسوب به مغیره هستند که لقب او اوابتر است و نیز گفته اند: آنها اصحاب کثیرالنواء و حسن بن صالح، سالم بن ابی حفصه، حکم بن عیینه، سلمة بن مهیا و ابوالمقدام هستند، ٱنها به ولایت امیرالمؤمنین دعوت می کنند و آن را با ولایت ابوبکر و عمر به هم آمیخته و امامت را برای آنها اثبات کرده و بغض عثمان، طلحه، زبیر و عایشه را داشته اند. به اعتقاد من بتریه، زیدیه عامه اند(📚مقیاس الهدایة ج ۲ ص ۳۵۰) در کتاب قطب الدین راوندی و در مورد کثیرالنواء آمده است: «و کان من المغیریة» ۲. دوم سخن کسانی است که شعار یا عمر و یا ابابکر سَر می دهند که روایت آن در کتاب مرحوم نیلی نجفی چنین است: «إذا ظهر القائم علی نجف الکوفة خرج إليه قراء أهل الکوفة و قد علقوا المصاحف علی أعناقهم و فی اطراف رماحهم شعارهم یا ابابکر و یا عمر و یقولون: لا حاجة لنا فیک یا ابن فاطمة» هنگامی که قائم در نجف کوفه ورود کنند، قاریان قرآن در کوفه، در حالی که قرآن ها به گردن دارند، روبه روی ایشان قرار می گیرند، شعار اینها یاابابکر و یاعمر است و خطاب به قائم می گویند: ما نیازی به تو نداریم. این روایت می تواند به روایت نخست بازگردد، زیرا شعار آنها به ابابکر و عمر حاکی از پذیرش ولایت ابابکر و عمر و بغض نسبت به عثمان و عایشه دارد. هرچند گروه دیگری از این منطقه خواهند بود که جای خالی نام عثمان را پُر خواهند کرد و آنان به نام عثمان شعار می دهند: «إذا قام القائم دخل الکوفة... ثم لا یلبث إلا قلیلا حتی یخرج علیه مارقة الموالی برمیلة الدسکرة عشرة آلاف شعارهم یا عثمان یا عثمان» و ممکن است این شعار به تحریک ندای ابلیس بعد صیحه ی حضرت جبرئیل باشد. ۳. سوم سخن سپاه سفیانی است: «يقدم القائم (عليه السلام )حتى يأتي النجف فيخرج إليه من الكوفة جيش السفياني وأصحابه، والناس معه، وذلك يوم الأربعاء فيدعوهم ويناشدهم حقه و يخبرهم أنه مظلوم مقهور ويقول: من حاجني في الله فأنا أولى الناس بالله - إلى آخر ما تقدم من هذه - فيقولون: ارجع من حيث شئت لا حاجة لنا فيك» قائم (علیه السلام) می آید تا اینکه به نجف اشرف می رسد، در آن حال لشکر سفیانی از کوفه به سوی آن حضرت و اصحاب او بیرون می آیند ، در حالی که جمعیت خلایق در سر آن حضرت می باشد، و این قضیه در روز چهارشنبه واقع می شود . پس آن حضرت خلایق را دعوت می کند و به حق خود سوگند می دهد، و به ایشان خبر می دهد که: من مظلوم و مقهور شده ام، او می فرماید که هر که در خصوص خدا با من محاجه و گفت و گو نماید هر آینه من نزدیک ترین خلایق ام به خدا ... جوابش گویند که: از هر جا که آمده ای به آنجا برگرد، ما را به تو احتیاج نیست! برخی از فرق انحرافی به این سمت رفته اند که این سخن از زبان علما و فقهای شیعه در دشمنی با امام زمان خارج می شود، حال آنکه هویت صاحبان این سخن روشن است که به فرقه ی بتریه و لشکر سفیانی بازگشت دارد و چنین توهمی از روی غرض و عدم دقت در روایات دارد. 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

[ معرفت و اطاعت ] چگونه می توان از کسی که نمی شناسی اطاعت کرد و چگونه شناخته می شود کسی که از او اطاعت نمی شود؟ #نور_نما

مواریث انبیاء | پرچم امام زمان(۱) 🔻ابن عباس می گوید: از اخلاق پیامبر این بوده که بر هر یک از اسباب و وسائل خویش نامی را انتخاب می کرده است: «وَ كَانَ مِنْ خُلُقِ رَسُولِ اللَّهِ(ص)أَنْ يُسَمِّيَ سِلَاحَهُ وَ مَتَاعَهُ وَ دَوَابَّ»(📚بحار ج ۱۶ ص ۱۲۵) و در روایتی دو پرچم برای پیامبر بیان شده که یکی با اسم "عقاب" و دیگری با اسم "معلوم" است: «كَانَتْ لَهُ رَايَةٌ تُسَمَّى اَلْعُقَابَ وَ كَانَ لَهُ لِوَاءٌ يُسَمَّى اَلْمَعْلُومَ». ✍️ با دقت در روایت فوق، به تفاوت در لفظ می رسیم، زیرا حضرت برای پرچم عقاب از کلمه "رایة" و برای پرچم معلوم از کلمه "لواء" بهره گرفته است. هر چند که هر دو لفظ رساننده معنای پرچم هستند اما تفاوتی آنها را از هم جدا کرده و علامه مجلسی به همین تفاوت توجه داده و می گوید: «الراية العلم الكبير و اللواء أصغر منها قال في المصباح لواء الجيش علمه و هو دون الراية» "الرایۀ" پرچم بزرگ است و «اللواء» کوچک‌تر از رایۀ است. در المصباح گوید: «لواء الجیش» یعنی پرچم لشکر که از رایۀ کوچکتر است(📚بحار ج ۲۰ ص ۴۰۳). 🔻لفظ دیگری که برای پرچم استفاده شده "عَلَم" است و این نیز متفاوت با رایت است، زیرا در روایت عَلَم و رایت جدا از هم ذکر شده اند: «و ما دلائل و علامات یا رسول الله؟قال: له علم إذا حاج وقت خروجه انتشر ذلک العلم فی نفسه، و أنطقه الله تبارک و تعالی فناداه العلم أخرج یا ولی الله فاقتل أعداء الله و له رایتان» (کمال الدین ج ۱) و "عَلم" می تواند به معنای پرچم با وجود خارجی اطلاق شود که روایت آن گذشت، یا به نشانه و علامت اطلاق شود: «بعثه حین لا علم قائم و لا منار ساطع‏» و یا به شخص خاصی از جهت هدایتگری او گفته شود: «السلام علیک... العلم المنصوب». #پرچم_امام_زمان #نور_نما 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

مواریث انبیاء | پرچم امام زمان(۲) ✍️ تعبیر دیگری که علاوه بر "عقاب" در مورد مورد رایت پیامبر وارد شده است "المغلبه" است: «يَنْشُرُ رَايَةَ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، وَ هِيَ اَلْمِغْلَبَةَ» یعنی این پرچم هر کجا گشوده شود، غلبه نیز در آنجا است. 🔻رایت "عقاب" یا "مغلبه" به رنگ سیاه است و لواء معلوم به رنگ سفید است: «إنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بَعَثَ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَوْمَ بَنِي قُرَيْظَةَ بِالرَّايَةِ وَ كَانَتْ سَوْدَاءَ تُدْعَى اَلْعُقَابَ وَ كَانَ لِوَاؤُهُ أَبْيَضَ». 🔻علاوه بر پرچم های یاد شده، پیامبر پرچم های دیگری نیز داشته اند. از این رو ابن عباس بعد بیان پرچم سیاه عقاب، از پرچم های دیگری یاد می کند که بعضی از آنها سیاه و بعضی دیگر سفید بوده اند: «اسْمُ رَايَتِهِ الْعُقَابُ وَ كَانَتْ سَوْدَاءَ مِنْ صُوفٍ وَ كَانَتْ أَلْوِيَتُهُ بَيْضَاءَ وَ رُبَّمَا جُعِلَ فِيهَا السَّوَا»(📚بحار ج ۱۶ ص ۱۲۵) 🔻در میان این پرچم ها، تنها پرچم سیاه عقاب بوده که حالت اعجاز آمیزی داشته و بعنوان نشان امامت، غير از ائمه دیگری در تصاحب آن دخالت نداشته است، و این همان موضوعی است که ابن هشام به نقل ابن اسحاق گفته است: «و کان امام رسول الله صلی الله علیه و سلم رایتان سوداوان إحداهما مع علی بن أبی طالب، یقال لها: العقاب و الأخری مع بعض الأنصار».(📚السیرة النبویة ج ۲ ص ۴۴۵). 🔻مضاف بر سخن ابن اسحاق که از رایتی به نام عقاب و متعلق به پیامبر می گوید، بیان می دارد که پیامبر رایت دیگری داشته است و این رایت دیگر نزد بعض از انصار بوده. از این رو ابن ابی الحدید به نقل از واقدی که از مورخان است، از رایتی گفته است که در دست بعض انصار در گردش بوده: «رایت را عبدالله بن رواحه گرفت، پس اندکی عقب نشست، سپس حمله آورد و جنگید و کشته شد... و رایت را ثابت ابن ارقم گرفت، در این حال بر انصار فریاد می کشید، پس اندکی از ایشان سوی او بازگشتند، و خالد بن ولید گفت: ای ابا سلیمان رایت را بگیر! خالد گفت: نه بلکه تو آن را بگیر که تو سالمند تری و در بدر حضور داشته ای و ثابت گفت‌: آن را بگیر ای مرد، به خدا آن را جزء برای تو برنداشتم، پس خالد آن را گرفت...» (📚شرح ابن ابی الحدید ج ۱۵ ص ۶۸) #پرچم_امام_زمان #نور_نما 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

✍️ حافظا کجای کاری فالت غلط درآمد گفتی غمت سرآید این عمر من سرآمد مهدی ولی نیامد امسال نیز بگذرد... #نور_نما

اوصاف امام عصر علیه السلام(۶) #ناطق(۱) و ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام مهدی ناطق لکم / منکم ✍️ "ناطق" اسم فاعل و انشقاق یافته از "نطق" که مقابل آن "صامت" است می باشد و برای "نطق" دو معنا گفته شده است: ۱. نخست معنای حقیقی است: تکلم و سخن گفتن ۲. دوم معنای مجازی است: تفکر و تعقل از آنجایی که ریشه ی نطق، تعقل و تفکر است، به تفکر نیز "نطق" گفته اند و علمی که موجب مصون فکر از خطاست را به همین اعتبار "منطق" خوانده اند. 🔻امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد قرآن می فرماید: «فالقران آمر زاجر» و ابن ابی الحدید گوید‌: «قرآن آمر و زاجر، یعنی امر کننده و نهی کننده گرفت، زیرا خالق آن - که همان خداوند سبحان است - بدان وسیله امر و نهی می کند. پس امر و نهی را بدان نسبت داد که گویی سیف قاتل، در حالی که قاتل تنها زننده بدان است» و ما در ادامه می گوییم: همان است ناطق که هر که اوامر گوینده ای(ناطقی) را بشنود مانند آن است که عبد اوست: «مَنْ أَصْغی إِلی ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ» و بنابراین کسی که اوامر شیطان را بشوند خود را در جایگاه عبد ابلیس نهاده است: « إِنْ کانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إِبْلیسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلیسَ». و ممکن است اشکال شود که این مثال شبیه پیروی از اوامر و بندگی امام معصوم است و ما در پاسخ می گوییم: امام ناطق است به امر الله و از این رو مردم بندگان اهل بیت در طاعت از خداوند سبحان هستند: «كُنْتُ قَائِماً عَلَى رَأْسِ اَلرِّضَا عَلِيِّ بْنِ مُوسَى (عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ) بِخُرَاسَانَ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ بَنِي هَاشِمٍ مِنْهُمْ إِسْحَاقُ بْنُ اَلْعَبَّاسِ بْنِ مُوسَى ، فَقَالَ لَهُ: يَا إِسْحَاقُ ، بَلَغَنِي أَنَّكُمْ تَقُولُونَ: إِنَّ اَلنَّاسَ عَبِيدٌ لَنَا، لاَ وَ قَرَابَتِي مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) مَا قُلْتُهُ قَطُّ، وَ لاَ سَمِعْتُهُ مِنْ أَحَدٍ مِنْ آبَائِي ، وَ لاَ بَلَغَنِي عَنْ أَحَدٍ مِنْهُمْ قَالَهُ، لَكِنَّا نَقُولُ: اَلنَّاسُ عَبِيدٌ لَنَا فِي اَلطَّاعَةِ، مَوَالٍ لَنَا فِي اَلدِّينِ، فَلْيُبَلِّغِ اَلشَّاهِدُ اَلْغَائِبَ» 🔻و همینطور امیرالمؤمنین علیه السلام درباره ی قرآن فرمود: «صامت ناطق» و ابن ابی الحدید درباره ی آن گوید: «و نیز آن را صامت ناطق، یعنی خاموش گویا قرار داد، زیرا از آنجا که حروف و اعراب است خاموش است و محال است که عرض گویا باشد، چرا که گویایی حرکت اعضاست برای سخن گفتن، و محال است که سخن دارای اعضایی باشد که بدان گویای سخنان شود. بلکه قرآن از آن جهت که متضمن اخبار و امر و نهی و نداء و غیر اینها از اقسام سخن است، مانند کسی است که سخن می گوید، زیرا بدان فهم حاصل می شود، و این از باب مجاز است چنان که گویی: این تپه ها گویایند»(📚شرح ابن ابی الحدید ج ۱۰ ص ۱۰۹) 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama

ای جان به چه زنده ای؟ که جانانت نیست... امسال نیز بگذرد... #نور_نما

می خواهم قلبم آرام گیرد... ✍️ گاهی انسان یقین دارد ولی دیدن به چشم قلب پریشان او را آرام می بخشد... آقا جان! ما به شما یقین داریم اما می شود آرام پریشان قلب ما باشی؟ مثل حضرت ابراهیم علیه السلام که گفت: «بَلَىٰ وَلَٰكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي» می خواهم قلبم آرام گیرد مثل ابوبصیر که امامش را شناخت ولی گفت می خواهم بصیرتم زیاد شود: «قَالَ لِي هَلْ تَعْرِفُ إِمَامَكَ قُلْتُ إِي وَ اَللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ قَالَ صَدَقْتَ قُلْتُ أُرِيدُ أَنْ تُعْطِيَنِي عَلاَمَةَ اَلْإِمَامَةِ قَالَ لَيْسَ بَعْدَ اَلْمَعْرِفَةِ عَلاَمَةٌ قُلْتُ نَزْدَادُ بَصِيرَةً» مثل احمد بن اسحاق که گفت: می شود قلبم آرام گیرد؟ و شما درآمدی و گفتید: «أنا بقیة الله فی أرضه و المنتفم من أعدائه...» آقای من می شود روی زیبای شما را ببینم؟

اوصاف امام عصر علیه السلام(۷) #ناطق‌‌(۲) #خلیفة_الله و ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام مهدی ناطق لکم / منکم السلام علیک یا خلیفة الله ✍ خداوند سبحان می فرماید: «إنی جاعل فی الأرض خلیفه» و شیخ صدوق می گوید: «کلمه ی خلیفه در این آیه (إنی جاعل فی الارض خلیفه) اشاره دارد به اینکه در هر زمان خلیفه ی خدای تعالی یکی بیش نیست و گفته ی کسانی که پنداشته اند در هر عصری ممکن است ائمه ی متعددی وجود داشته باشد، باطل است و خدای تعالی بر یکی اکتفا کرده و اگر حکمت الهی اقتضای خلفای متعدد داشت او اکتفا به یک خلیفه نمی کرد»(📚کمال الدین ج ۱ ص ۱۹). 🔻خداوند سبحان در آیه ی فوق از مقام توحیدی خود در جعل خلیفه سخن فرمود و اگر کسی بگوید: دیگری نیز در جعل خلیفه شریک است و در آن حقی دارد، باید کسی را معرفی کند که در خلق انسان نیز از خاک با خداوند شریک باشد: «إِنی خالق بشرا من طِين»، زیرا خداوند نفس خویش را به "خالق‌" و "جاعل" توصیف فرموده است. و از این رو در مقام نبوت و در مقام امامت در هر زمانی تنها یک خلیفه وجود دارد، با این تفاوت که برخی گفته اند: امام خلیفة الله و پیامبر خلیفة الرب است و به همین علت ائمه هدی علیهم السلام در دعای خویش خدا را با "اللهم" و انبیاء با "ربنا" می خوانند: «ربَنا اتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی‌الاخِرَهِ حَسَنَهً» - «رَبِّ زِدْنِي عِلْمًا» - «رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا». 🔻آیه ای که خاصا به وجود تنها یک امام در هر زمان اشاره دارد، این آیه ی مبارکه از قرآن است: «وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ» و امام صادق علیه السلام در توضیح این آیه فرمود‌: «امام بعد امام» و در تعابیری بسیاری آمده است: «واحدا بعد واحد». علامه ی مجلسی می گوید: شاید مراد از آن(و لقد وصلنا لهم القول لعلهم یتذکرون) این آیه از قران باشد «إنی جاعل فی الأرض خلیفه» (📚بحار ج ۲۳ ب ۱). - سوال اول: ما شاهد بیش از یک خلیفه و بیش از یک امام در دوره هایی از تاریخ بوده ایم و بنابراین چگونه این سخن شما می تواند درست باشد‌؟ ما در پاسخ به روایت امام صادق علیه السلام ارجا می دهیم که امکان ندارد در یک زمان دو امام باشد مگر آنکه امام قبلی ناطق و امام بعدی صامت باشد: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)تُرِكَ الْأَرْضُ بِغَيْرِ إِمَامٍ قَالَ لَا قُلْنَا تَكُونُ الْأَرْضُ وَ فِيهَا إِمَامَانِ قَالَ لَا إِلَّا إِمَامَانِ أَحَدُهُمَا صَامِتٌ لَا يَتَكَلَّمُ وَ يَتَكَلَّمُ الَّذِي قَبْلَهُ وَ الْإِمَامُ يَعْرِفُ الْإِمَامَ الَّذِي بَعْدَهُ‏»

- سوال دوم‌: سائلی دیگر می گوید: گفته ی شما با رجعت سازگاری ندارد، زیرا در عصر امام زمان، ائمه ی هدی علیهم السلام به این دنیا باز می گردند. و علامه ی مجلسی در پاسخ گفته است: گروهی از نادانان خیال کرده اند این اخبار(دو امام نمی تواند در یک زمان باشد مگر اینکه یکی ناطق با‌شد) منافی با اخبار رجعت پیامبر و ائمه صلوات الله علیهم است و به همین جهت بی محابا این اخبار مستفیضه و بلکه متواتره که از ائمه نقل شده است را رد کرده اند. ادعای آنها از چند جهت باطل است: اول این که: در بیشتر اخبار رجعت، تصریح نشده که آنها در یک زمان با هم اجتماع دارند، پس منافاتی نخواهد بود. بلکه ظاهر بعضی از اخبار چنین است که رجعت ائمه پس از حضرت قائم است یا در انتهای دوره ایشان است. و روایتی که می‌گوید"چهل روز بعد از قائم قیامت خواهد شد" خبری واحد است که یارای معارضه با اخبار فراوان را ندارد. علاوه بر این، یکی از دانشمندان شیعه در کتاب رجعت خود می نویسد: "قائم" نیز پس از فوتش رجعت خواهد کرد" پس ممکن است روایت "چهل روز بعد از قائم قیامت خواهد شد" مربوط به بعد از رجعت ایشان باشد. و مؤید این مطلب روایات فراوانی است که دلالت دارند بر این که: هر مؤمنی یک مرگی دارد و یک کشته شدن و شهادتی، اگر در این زندگی بمیرد در رجعت کشته می شود و اگر در این زندگی به شهادت برسد در رجعت می‌میرد . و نیز اخباری که دلالت دارند بر این که: زمین از حجت خالی نمیشود. پس به هیچ وجه منافاتی وجود ندارد. دوم این که: ظاهر این روایات عدم اجتماع دو امام در این دوره از زندگی است، و بلکه بعضی از آنها در این معنی صراحت دارد. اگر هم ظهور در این معنی را نپذیریم، ناچاریم به جهت جمع بین روایات، حمل بر همین معنی کنیم؛ زیرا ظاهراً زمان رجعت دار تکلیف نیست، بلکه فاصله‌ایست بین دنیا و آخرت که نسبت به دسته ای دار تکلیف و نسبت به دسته ای دیگر دار جزاست. و همانطور که اجتماع ائمه در قیامت جای اشکال ندارد، اجتماعشان در این زمان نیز بعید نیست. و ما نیز می گوییم: مقصود علامه ی مجلسی در مورد اول از کتاب رجعت، کتاب مختصر البصائر است. صاحب مختصر البصائر بر این باور است که امام زمان علیه السلام بعد از اینکه از دنیا می رود به دنیا باز خواهد گشت و بعنوان آخرین خلیفه از دنیا می رود. و مورد ثانی به استدلال عقلی گروهی بازگشت دارد که گفته اند: «دنیا ظرف حدوث و آخرت ظرف ظهور است» بدین معنا که اجتماع ائمه هدی علیهم السلام در قیامت، مستلزم اجتماع آنها در این دنیا است. سوم این که: روایات رجعت، بیشتر و قوی تر از این دسته روایات است و نمی توان آنها را رد کرد و به این اخبار تمسک جست. بعضی از ایرادگیران برای مردم عوام و جاهلان شبهه میکنند که: اگر ائمه با هم باشند، با اینکه حضرت قائم امام عصر است، کدام یک تقدم در نماز و حکومت و قضاوت خواهند داشت؟ جواب این است که لزومی ندارد ما این مطلب را بدانیم، و از طرف دیگر به ما اجازه داده نشده که اخبار مستفیض را با مختصر استبعادهای واهی رد کنیم. ما به طور خلاصه میدانیم که ائمه در این موارد و غیر این طبق دستور خدا عمل می‌کنند. این ایرادگیر نمیداند که فرقی بین مرده و زنده ائمه نیست و بین ایشان هیچ اختلافی وجود ندارد. آنها برای همیشه امام و نماینده های پیامبر | چه در حیات و چه بعد از وفاتش هستند. و گذشته از این با فرض اجتماعشان در یک زمان، لزومی ندارد که همگی در یک مکان اجتماع داشته باشند، و نیز محتمل است که مدت کمی با هم اجتماع داشته باشند، و این احتمال نیز هست که رجوع ائمه پس از اتمام حکومت قائم و جهاد و دستورات خصوصی ایشان باشد. به علاوه، همین زمان طولانی که از دوره ایشان گذشته، برای جواب به این توهم شما کافی است(بحار ج ۲۳). - سوال سوم: ممکن است در ذهن خواننده، این اشکال رخنه کند که چگونه ناطق بودن امامی که غایب است ممکن است؟ بخصوص آنکه در روایت آمده است: «ابْنُهُ حُجَّةُ بْنُ الْحَسَنِ الْمَهْدِيُّ النَّاطِقُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ اللَّهِ». محدث نوری پاسخ را به خوف از اعداء ارجا داده است، یعنی امام ناطق است اما ظهور آن به سبب اعداء و کوتاهی مردم ناممکن است. محمد بن طلحه شافعی گفته است: «حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را «بطین» گفته اند، یعنی مبطن و مخفی کننده علوم و اسراری که رسول خدا به او آموخته بود، به جهت نداشتن محل قابل و خوف و نبودن مجال...»‌(نجم الثاقب ج ۱ ص ۱۶۴) 💠به کانال ما بپیوندید و به دوستانتون معرفی کنید 💠 🔹@noornama 🔹@noornama