✍️ نظر سنجی رسمی موسسه وارثین ملکوت(وابسته به فرقه ی احمد اسماعیل هنبوشی) 🔻این فرقه در جذب خود بیشتر به دنبال افراد مذهبی می رود و در اماکن مذهبی حضور پیدا می کند و سپس افرادی که بصورت حضوری جذب می شوند را از حضور در گروه های مجازی نقد منع می کنند تا مبادا از انحراف خود بازگردند. غربال می شوید... #فرقه_همبوشی

💠کتاب شناسی مهدوی | الغیبه نعمانی📙 این کتاب قدیمی ترین کتاب ویژه مهدوی شیعه است که اکنون در دست ما است. 🔻 مرحوم نعمانی: محمد بن ابراهیم بن جعفر نُعمانی، معروف به ابن ابی‌زینب (درگذشت ۳۶۰ق۹۷۱م)، متکلم، مفسر و محدث شیعی قرن چهارم هجری قمری. وی از شاگردان کلینی بوده و برای کسب علم و شنیدن حدیث به شهرهای مختلف از جمله شیراز، قم، بغداد و حلب مسافرت کرد. از ابن ابی‌زینب آثاری بر جای مانده که مشهورترین آن، کتاب الغیبه است. 🔻تاریخ تألیف: حدود ۱۲ سال بعد از غیبت صغری. زیرا در باب دهم کتاب تصریح می کند: «سن حضرت قائم الآن هشتاد و خرده ای است» که اگر فرض کنیم او ولادت حضرت قائم علیه السلام را ۲۵۶ و آغاز غیبت کبری را ۳۲۹ دانسته و مراد از «و خرده ای» را پنج سال بگیریم، سال تالیف این کتاب می شود ۳۴۱ یعنی تنها ۱۲ سال پس از غیبت کبرای حضرت قائم موعود علیه السلام. 🔻 انگیزه تألیف: جناب نعمانی در کتاب غیبت خویش اینگونه می نویسد: «... من تاه و تحیر و افتتن و انتقل عن الحق و تعلق بمذاهب أهل الزخرف و الباطل إلا من قلة الروایة و العلم و عدم الدرایة» (📚الغیبه ی نعمانی/ص 27) به جان خودم سوگند هر کس که به وادی گمراهی و سرگردانی رفته و گرفتار فتنه و انحراف و انتقال از حق به باطل شده و طرفدار مذاهب و فرقه های بیهوده شده است، فقط به خاطر کمی دانش و ندانستن روایت و عدم فهم و درک دین است. مرحوم نعمانی در ادامه تأکید می دارد که علاج این موضوع ذکر روایات در این باره است. 🔻 ساختار کتاب: این کتاب ۲۶ باب دارد. تعداد احادیث هر باب: باب ۱: ۱۲، باب ۲: ۲، باب ۳: ۷، باب ۴: ۴۰، باب ۵: ۱۳، باب ۶: ۲۴، باب ۷: ۱۹، باب ۸: ۱۱، باب ۹: ۵، باب ۱۰: ۹۰، باب ۱۱: ۱۷، باب ۱۲: ۲۰، باب ۱۳: ۴۶، باب ۱۴: ۶۸، باب ۱۵: ۸، باب ۱۶: ۱۵، باب ۱۷: ۶، باب ۱۸: ۱۸، باب ۱۹: ۵، باب ۲۰: ۱۳، باب ۲۱: ۱۰، باب ۲۲: ۵، باب ۲۳: ۴، باب ۲۴: ۹، باب ۲۵: ۷، باب ۲۶: ۴. تعداد روایات شماره گذاری شده در تمام ابواب: ۴۷۸ نام ابواب ۲۶ گانه این کتاب به ترتیب چنین است: در نگهداری سِرّ آل محمد از نااهلش – اخبار اعتصام به حبل‎الله – بحث امامت - ائمه اثنا عشر در قران و انجیل و تورات – درباره کسانی که مدعی امامت شوند – احادیثی حول امامت از طریق اهل سنت – کسی که دربارهٔ ائمه شک کند – لزوم حجت در زمین - چنانچه دو تن روی زمین باشند یکی امام است - آنچه دربارهٔ غیبت از جمیع ائمه رسیده است – تحمل مشقات و انتظار فرج – سختی‌ها و ناملایمات شیعه در غیبت - صفات و سیره حضرت مهدی(عج) - علائم پیش از ظهور - اوضاع نابسامان جامعه قبل از ظهور - نهی از تعیین وقت برای ظهور - سختی‌ها و مشکلات امام از جانب جاهلان هنگام ظهور – خروج سفیانی – پرچم امام زمان(ع)، پرچم رسول خداست - جیش الغیب – وضع شیعه هنگام خروج قائم – دعوت جدید – سن حضرت هنگام امامت و زمان امامتش – روایاتی دربارهٔ اسماعیل فرزند امام صادقشناخت امام قائم - مدت حکومت قائم پس از قیام. این کتاب ۵ روایت از کتاب سلیم بن هلالی و ۸۰ روایت از کتاب کافی نقل کرده است. و نکته ی مهم این است که کتاب مرحوم نعمانی اخبار ملاقات شیعیان با امام زمان را نقل نکرده است، برخلاف کتاب الغیبه شیخ طوسی و کتاب کمال الدین شیخ صدوق. 🔻 نسخه رضویه: معتبر ترین نسخه از این کتاب، نسخه ی رضویه است که قابل تأمل است، زیرا کتاب های امروزی که از الغیبه چاپ می شود از روی این نسخه نبوده و تفاوت هایی با نسخه ی رضویه دارد، مثل عبارت «الیمانی من المحتوم» که در نسخه ی رضویه و علامه ی مجلسی و شیخ حر عاملی وجود ندارد. #کتاب_شناسی_مهدوی #نور_نما

فرقه شناسی | احمد اسماعیل(احمدالحسن) احمد اسماعیل صالح السلمی البصری معروف به «احمدالحسن یمانی» یکی از جریان های نوظهور در مسیر مهدویت است. وی خود را پنجمین فرزند با واسطه امام دوازدهم می داند و ادعاهای بی شماری دارد. ادعای یمانی بودن، سفارت و وصایت حضرت حجت اساس ادعاهای این شخص را تشکیل می دهد. احمد بصری در سال ۱۹۹۲ در رشته شهرسازی از دانشکده مهندسی فارغ التحصیل شد و تا سال ۱۹۹۹ هیچ سندی از وی در دست نیست و این مدت به عنوان خلاء اطلاعاتی از زندگانی احمد اسماعیل محسوب می شود. او در سال ۱۹۹۹ به نجف اشرف رفت و مدت کوتاهی در حوزه درس آیت الله محمد صادق صدر حاضر شد و در همان سال به علت انجام فعالیت های سیاسی علیه دولت عراق به همراه فردی به نام «حیدر مشتت» تا سال ۲۰۰۱ در زندان ابوغریب زندانی شد؛ پس از مدتی، بنا به در خواست صلیب سرخ جهانی، نام آنان میان فهرست زندانیان ابوغریب در روزنامه های بغداد منتشر شد. بعد از آزادی از زندان، دوباره به حوزه برگشت و پس از تحصیل دروس حوزوی تا سال ۲۰۰۴ با زیر سوال بردن نیابت عامه فقها و ادعای فساد مالی در حوزه های علمیه و ناکارآمدی دروس، مقدمات ایجاد تفرقه در حوزه علمیه نجف را آغاز کرد. ✍️دکان های کاغذی علی محمدی هوشیار

فرقه شناسی | احمد اسماعیل(احمدالحسن) 🔻 نسب احمد اسماعیل: برخلاف ادعای احمداسماعیل نسب او کاملا روشن است و ابدا نسب او به معصوم نمی رسد: احمد بن اسماعیل بن حاج صالح بن حسین بن سلمان بن داود بن محمد بن روضان بن برهان بن عطاءالله بن أبو السود بن علی بن غلیان بن عبداه بن حمد... با این حال احمد اسماعیل نسب خود را چنین معرفی کرده است: احمد بن اسماعیل بن صالح بن حسین بن سلمان بن م ح م د(امام عصر علیه السلام) و در سال ۲۰۰۹ پیروان احمد اسماعیل نمودار درختی را ترسیم کردند و او را اینگونه به حضرت مهدی رساندند و در سال ۲۰۱۰(در فاصله ی پنج ماهه‌) بزرگان قبیله در طی یک متن حمایت خود را به حسب ادعاهای دروغین از احمد اسماعیل برداشتند و در ذیل این نامه امضای نسب شناس منطقه و رئیس قبیله ی همبوش که پسر عموی احمد اسماعیل است از اهمیت خاصی برخوردار است. 🔻 القاب احمد اسماعیل: ۱. گاطع: در اینکه چرا او به این لقب مشهور بود اختلافی است: برخی می‌ گویند چون پدر و جدش به این لقب شناخته شده اند و برخی می‌ گویند چون جدش دزد بوده و راه مردم را قطع می کرده است. ۲. احمدالحسن: در اینکه او چرا به این لقب شهرت پیدا کرده اختلافی وجود دارد: برخی می‌ گویند لقب حسن به این علت است که از همان جوانی نیکوکار بوده و برخی می‌ خواهند با این نام و عنوان او را منتسب به امام حسن عسکری علیه السلام کنند که در این باره استناد به یک روایت نیز می کنند. و البته قول دیگری می گوید: قبیله ی احمد اسماعیل «ابوسویلم» نامیده می شود و افراد آن در ناصریه و بصره و کربلا ساکن هستند و کسانی که که در ناصریه و بصره باشند را به آل حسن و کسانی که که در در کربلا باشند رو به بنی حسن می‌ شناسند فلذا به خاطر همین به او حسن می گویند. 🔻 خانواده و خویشاوندان احمد اسماعیل: ۱. پدر احمد اسماعیل: نام وی اسماعیل است و با برادرانش وارد بصره شد و مشغول به شغل دلاک حمام شدند. ۲. عموی احمد اسماعیل: حاج کاظم و محسن ۳. برادران احمد: طالب که دارای تابعیت سعودی است و الان استاد دانشگاه بصره است. و داخل که قبلا سرهنگ ارتش بوده و الان مدتی است باز نشسته شده و فعلا در دانشگاه بصره مشغول کار است. و محمد: سرهنگ و اطلاعاتی بوده که او برخلاف سایر برادرانش به احمد ایمان آورده ۴. مادر احمد: مسیله نام دارد و از دنیا رفت. 🔻 طائفه و قبیله و محل تولد او: «صیامر» نام اتحاد قبیلگی در عراق است که شامل ۴۰ قبیله می شود و یکی از این قبایل «ابوسویلم» نام دارد و خود ابوسویلم ۱۲ طائفه و شاخه دارد و یکی از این طوائف هنبوشی(همبوشی) نام دارد که یک طائفه ی ضعیفی است. و احمد در اتحاد قبیلگی صیامر و در قبیله ابوسویلم و در طائفه هنبوشی و در جنوب عراق یعنی بصره و در روستای ابوهویره در سال ۱۹۷۰ بدنیا آمده است، و در سال ۱۹۹۲ وارد دانشگاه بصره می‌ شود و تا سال ۱۹۹۸ در دانشگاه بصره در رشته مهندس راه و شهر سازی تحصیل می‌ کند و لیسانس خود را اخذ می کند و در سال ۱۹۹۹ می گوید در خوابی که دیدم امام زمان مرا امر کرد که وارد نجف و حوزه نجف بشوم و بنابراین از آن سال وارد حوزه شد. 🔻 احمد اسماعیل در نجف: او دلیل ورود خود را به نجف و حوزه را اینگونه بیان می‌ کند: شبی در همان سال ۱۹۹۹ امام زمان عج را در خواب دیدم و ایشان به من فرمود: احمد جان برو به حوزه که حوزه به تو نیاز دارد... و البته در اینجا تناقضی آشکار وجود دارد، زیرا او در جایی می گوید مشغول به تحصیل بوده و در جای دیگر می گوید نتوانسته است از آموزه های حوزه بهره بگیرد چون در حوزه نشانی از علوم دینی مثل قرآن و روایات نیافته است. 🔻استاد احمد اسماعیل: یکی از اساتید احمد اسماعیل شیخ علی اسدی بود که متن مصاحبه با ایشان در حال حاضر موجود است که ایشان می گوید: احمد اسماعیل بسیار شکاک بود(اعتقاد ثابتی نداشت) و همین‌طور پرخاشگر بود. در یکی از شب ها که احمد اسماعیل به همراه همسر و فرزندش به خانه ی ما آمد، همسرش به همسر من گفت: احمد در خانه، من و فرزندم را می زند به شیخ بگویید در کلاسش از اخلاق بگوید تا بلکه کمی بهتر شود! و همین‌طور شیخ علی اسدی می گوید: او بسیار دغدغه ی مالی داشته است و بدنبال آن بود که بتواند در دفتر یکی از مراجع مشغول به کار شود. بخاطر همین او روزی در حضور استاد به مراجع فحاشی می کند از بابت اینکه شهریه ها کم است و کفاف زندگی را نمی کند و جالب آن است که او در این کلاس ها با عمامه ی سفید شرکت داشته و جملگی(حتی پیروانش) او را شیخ صدا می زدند که اسناد آن موجود است.

🔻 احمد اسماعیل و حیدر مشتت: احمد اسماعیل در آغاز تحصیلش در حوزه با حیدر مشتت که فرد بد نامی بود رفاقت خود را آغاز نمود و از آن‌ موقع بود که غیبت های او نیز زیاد شد و از این رو شیخ علی اسدی استاد احمد اسماعیل می گوید: از یک نفر سراغ او را گرفتم و به من گفتند: با حیدر مشتت رفیق شده است و من گفتم به احمد بگویید که حیدر مشتت انسان درستی نیست و دنیا و آخرت تو را نابود می کند! و در طی این رفاقت حیدر مشتت مدعی یمانیت و احمد اسماعیل مدعی فرستاده ی امام زمان شد و شروع به تبلیغ یکدیگر کردند اما چون طالبی ندیدید به شهر های دیگر و حتی ایران مراجعت کردند که حیدر مشتت مدتی در ایران مشغول به تبلیغ بود اما پس از مدتی بین آنها بر سر ریاست و تقدم اختلاف افتاد و بر حسب بدا احمد اسماعیل خودش را یمانی معرفی کرد. 🔻 شورش سال ۲۰۰۸: بالاخره احمد اسماعیل در سال ۲۰۰۸ شورش و خروج نظامی کرد و در صدد قتل مراجع برآمد اما با ورود نیرو های امنیتی ناکام ماند و در نتیجه ی آن صد ها نفر کشته و زخمی شدند و خود او نیز به احتمال فراوان به درک واصل شد اما چون جنازه ها سوخته بود این امر هرگز عیناً اثبات نشد و همین باعت تفرقه در فرقه گشت و این فرقه به شاخه های مختلفی تقسیم شد. #فرقه_همبوشی

نظر سنجی رسمی وارثین ملکوت احمد اسماعیل چه کسانی از سوی این فرقه شما را در فضای حقیقی و مجازی تبلیغ می کنند؟ اغلب افراد ملحق به این فرقه از سواد دینی پایینی برخوردار هستند و تنها یک ادله ی ساده و کوتاه دعوت را می دانند و از طریق آن تبلیغ می کنند. #فرقه_همبوشی

رحمت وجودی امام مهدی علیه السلام(۱) 🔻امام حسن عسکری علیه اسلام می فرماید: به یَدْفَعُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ بِهِ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ بِهِ یُخْرِجُ بَرَکَاتِ الْأَرْضِ به واسطۀ اوست كه بلا را از اهل زمين دفع مى‌كند و به خاطر اوست كه باران مى‌فرستد و بركات زمين را بيرون مى‌آورد. ۱. امام زمان بلاء را دفع می کند و دفع یعنی قبل از آنکه اصابت کند جلوی آن را می گیرد ۲. واژه ی "غیث" فقط به باران با رحمت و مفید اطلاق می شود، برخلاف واژه ی "مطر" که به هر نوع بارانی می گویند و بواسطه ی حضرت است که این باران در سراسر عالم می بارد. در زیارت امام زمان می خوانیم: «ربیع الانام» یکی از معانی ربیع که به آن کمتر توجه شده "باران های اول بهاری ایست" که این باران نقش مهمی را در سرسبزی و شکوفایی طبیعت ایفا می کند و امیرالمؤمنین در نهج البلاغه با همین واژه اسلام را توصیف می فرمایند: «فيه مرابیع النعم» اسلام مانند باران های اول بهاری ایست که شارحان نهج البلاغه مثل ابن ابی الحدید همین معنا را متذکر می شوند. ۳. برکت به معنای نعمات ثابت است که زائل نمی شود و از این رو به آب ثابت در محلی را "برکه" می گویند که شرط آن ایمان و تقوا است: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ» #رحمت_وجودی_امام_مهدی #نور_نما

رحمت وجودی امام مهدی علیه السلام(۲) ۱. رحمت واسع(مطلق) خدای متعال می فرماید: «و رحمتی وسعت کل شیء» هر چیزی را "شیء" می گویند و رحمت خدای متعال شامل هر شیء ای می شود. در حدیث قدسی داریم: «أکمل ذلک بابنه م ح م د رحمة للعالمین» سلسله امامان را بوسیله ی پسرش(پسر امام حسن عسکری) کامل می کنم که او رحمتی برای عالمین است. هر گروهی از جانداران و... عالمی دارند: عالم انسان ها - عالم حیوانات - عالم جمادات و همه این عوالم را در "عالمین" جمع می کنند که رحمت حضرت همه عوالم را فراگرفته است. امام زمان می فرماید: «أنا تلک الرحمة» من همان رحمت واسعه هستم در حدیث دیگری آمده: «أوسعکم کهفا و أکثرکم علما و أوصلکم رحما» وسیع ترین شما از حیث پناه دهندگی حضرت مهدی است و او بیشترین علم را دارد و از نظر رحم و مهربانی واصل ترین شخص است. ۲. رحمت مقید به روایات ذیل و ضمائر آنها دقت نمایید: «و أشفق علیهم من آبائهم و أمهاتهم» دلسوز تر و مهربان تر بر شما از پدران و مادران «لو لا ما عندنا من محبة صلاحکم و رحمتکم و الإشفاق علیکم لکنا عن مخاطبکم فی شغل» اگر محبت نسبت به اصلاح شما در پیش ما نبود، اگر صلاح شما را ما دوست نداشتیم، از مخاطب قرار دادن شما و از توجه کردن به شما دوری می کردیم. دیگر این رحمت مطلق نیست و بلکه "محبتکم" و "صلاحکم" است و این خاص شیعیان است. در نهج البلاغه امیرالمؤمنین می فرماید: «دار لیس فیها الرحمة» و آیت الله جوادی آملی می گوید: این رحمت، رحمت مقید است وگرنه رحمت مطلق در جهنم نیز وجود دارد. آنچه که گفتیم صرفا برداشت از ظاهر روایات نبود در روایتی صریحا به این دو رحمت اشاره شده: «وَ اللهُ الهُ کلِّ شَی‏ءٍ، الرَّحْمنُ لِجَمیعِ خَلْقِهِ، الرَّحیمُ بِالْمُؤْمِنینَ خاصَّةً» شهید مطهری در جلد دوم کتاب آشنایی با قرآن می گوید: رحمت بر دو نوع است: ۱. رحمن بر وزن فعلان دلالت بر کثرت و گسترش رحمت در زمین دارد که این رحمت شامل همه ی انسان ها می شود. ۲. رحیم بر وزن فعیل که دلالت بر نوعی ثبات و دوام دارد که فقط شامل مؤمنان است. مؤمنان توجه به مبدأ رحمت دارند و به همین دلیل خاصا شامل رحمت ویژه ی حضرت می شوند. در شعری آمده است: باران که در لطافت طبعش خلاف نیست در باغ لاله روید و در شوره زار خس باران همه جا می بارد منتهی چگونه پذیرای این باران بود و از آن استفاده کرد برای هر محلی متفاوت است و به ظرفیت آن مکان بازمی گردد. آیت الله جوادی آملی در کتاب موجود موعود به مثال خورشید روی می آورد و می گوید: فرق است بین آنکه در سایه است و کسی که ذیل خور‌شید است. #رحمت_وجودی_امام_مهدی #نور_نما

امتحان در عصر غیبت(۱) 🔻برای رساندن این معنا از واژگانی مثل امتحان و ابتلاء و بلاء و فتنه بهره بُرده اند. 🔻"ابتلاء" ثلاثي مزيد از ماده «بلی» به معناي كهنگی است و چون همه خصوصيات ذاتی و عرضي اشياء پس از كهنه و فرسوده شدن آنها آشكار مي‌شود، امتحان را ابتلاء گفته‌اند. تفاوت ابتلاء و بلاء همانند تمايز اقتدار و قدرت در مبالغه است. آنچه از عنوان (ابتلاء) استفاده مي‌شود بيش از آن است كه از عنوان بَلا برمی‌آيد. شیخ طوسی نوع آزمایشی که در عصر غیبت وجود دارد را از نوع "ابتلاء" می داند و بلکه می گوید: «آزمایش به وسیله غیبت حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) از سخت‌ترین آزمایش‌های الهی است»(📚الغیبه ص ۲۰۳ - ۲۰۷) که در نتیجه ی این سختی ها استعداد ها و توانایی ها به شکوفایی می رسد. 🔻"فتنه" در لغت به معناي گداختن است؛ چنان‌كه مراد از «فتن الذهب بالنار» گداختن طلا در آتش براي آزمودن ميزان خلوص يا شوب داشتن آن است. فلسفه ی امتحان در عصر غیبت نیز مشتمل بر معنای فتنه برای تمییز صفوف است: «تمییزاً لاهل الضلالة». 🔻سخت ترین نوع امتحان، امتحان به اموال و اخراج دراهم است: «مَا بَلاَ اَللَّهُ اَلْعِبَادَ بِشَيْءٍ أَشَدَّ عَلَيْهِمْ مِنْ إِخْرَاجِ اَلدِّرْهَمِ(📚الخصال ج ۱، ص۶۶) امتحانی که بوسیله اخراج دراهم به امام باشد علاوه بر أشد، أحب نیز است: «مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ إِخْرَاجِ الدِّرْهَمِ إِلَى الْإِمَامِ» امتحانی که در حکومت امام عصر نیز وجود دارد و حضرت تمام اموال را از مردم مطالبه خواهد کرد: «اَلْمُؤْمِنُ كَانَ عِنْدَهُ مِنْ ذَلِكَ شَيْءٌ يُنْفِقُهُ عَلَى عِيَالِهِ مَا شَاءَ ثُمَّ إِذَا قَامَ اَلْقَائِمُ فَيُحْمَلُ إِلَيْهِ مَا عِنْدَهُ، فَمَا بَقِيَ مِنْ ذَلِكَ يَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى أَمْرِهِ فَقَدْ أَدَّى مَا يَجِبُ عَلَيْهِ». 🔻نتیجه ی ابتلاء و اخراج دراهم برای مؤمنین فرج(عندَ تَناهِي البلاءِ يكونُ الفرَجُ) و نصرت (أم حَسِبتُم أن تَدخُلوا الجَنَّةَ ولَمّا يَأتِكُم مَثَلُ الَّذينَ خَلَوا مِن قَبلِكُم مَسَّتهُمُ البَأساءُ والضَّرّاءُ وزُلزِلوا حَتّي يَقولَ الرَّسولُ والَّذينَ آمَنوا مَعَه مَتي نَصرُ اللّهِ اَلا اِنَّ نَصرَ اللّهِ قَريب) و فتح(إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ) است. ولی نتیجه ی اخراج دراهم برای کفار و برای مقابله با خداوند حسرت و مغلوب شدن و زیان اخروی است: «انَّ الَّذینَ کفَروا ینْفِقونَ امْوالَهُمْ لِیصُدّوا عَنْ سَبیلِ اللهِ فَسَینْفِقونَها ثُمَّ تَکونُ عَلَیهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یغْلَبونَ وَ الَّذینَ کفَروا الی‏ جَهَنَّمَ یحْشَرونَ. لِیمیزَ اللهُ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیبِ وَ یجْعَلَ الْخَبیثَ بَعْضَهُ عَلی‏ بَعْضٍ فَیرْکمَهُ جَمیعاً فَیجْعَلَهُ فی جَهَنَّمَ اولئِک هُمُ الْخاسِرونَ. قُلْ لِلَّذینَ کفَروا انْ ینْتَهوا یغْفَرْ لَهُمْ ما قَدْ سَلَفَ وَ انْ یعودوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الاوَّلینَ‏». باید دقت کرد که "فرج" تنها به معنای ظهور حضرت نیست و اگر فرج تنها رساننده ی این معنا باشد افرادی که قبل ظهور بمیرند و به رجعت هم نرسند در واقع فرج برای آنها حاصل نشده است و این همان معنایی است که علامه ی مجلسی به آن توجه و تذکر داده و می گوید: «مراد از فرج اعم از ظهور امام باشد، یعنی فرج یا با مرگ شما و وصول به رحمت خدا حاصل می شود و یا امام ظهور می کند و یا شر دشمنان برداشته می شود»(📚بحار ج ۵۳). 🔻و در مقابل مقابل امتحان به نداری و فقر آسان و راحت تر است: ««يَقُولُ لَهُمْ خَزَنَةُ الْجَنَّةِ كَمَا أَنْتُمْ حَتَّى تُحَاسَبُوا فَيَقُولُونَ بِمَ نُحَاسَبُ فَوَ اللَّهِ مَا مَلَكْنَا فَنَجُورَ وَ نَعْدِلَ وَ لَا أُفِيضَ عَلَيْنَا فَنَقْبِضَ‏ وَ نَبْسُطَ وَ لَكِنْ عَبَدْنَا رَبَّنَا حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ» خازنان بهشت به آنها (فقرای مومن) می گویند: شما در جای خود قرار گیرید تا به حساب شما رسیدگی شود، آنها می گویند: ما را چگونه به حساب می کشید به خداوند سوگند ما چیزی در اختیار نداشتیم تا ستم کنیم و یا عدالت داشته باشیم، ما چیزی را مالک نبودیم که آن را بدهیم و یا بخل داشته باشیم، ما خداوند را عبادت کردیم، تا به درجه یقین رسیدیم(بحار ج 69 ص 56) و چه بسا بسیاری از مؤمنان به همین وسیله امتحان می شوند. #امتحان_در_عصر_غیبت #نور_نما

امتحان در عصر غیبت(۲) 🔻آنچه که گذشت امتحان به ثروت و فقر بود و اما نوع دیگری از امتحان است که به جسم انسان بازمی گردد. خدای متعال می فرماید: «أم حَسِبتُم أن تَدخُلوا الجَنَّةَ ولَمّا يَأتِكُم مَثَلُ الَّذينَ خَلَوا مِن قَبلِكُم مَسَّتهُمُ البَأساءُ والضَّرّاءُ وزُلزِلوا حَتّي يَقولَ الرَّسولُ والَّذينَ آمَنوا مَعَه مَتي نَصرُ اللّهِ اَلا اِنَّ نَصرَ اللّهِ قَريب» در آیه ی شریفه "الباسا" امتحان مالی و "الضراء" امتحان جسمی است. 🔻امیرالمؤمنین در صفات متقین می فرماید: «و أجسادهم نحیفه» اجساد آنها نحیف است، یعنی اولویت آنها جسم و فراهم نمودن خواسته های جسمی نیست. از یاوران امیرالمؤمنین علیه السلام دو برادر بودند که زيد بن صوحان و دیگری صعصحه بن صوحان نام داشتند که حضرت هر دو آنها را به دو خصوصیت معرفی می کند و می فرماید: «خَفِيفَ الْمَئُونَةِ كَثِيرَ الْمَعُونَةِ» به خدا سوگند تو مردی کم خرج و بسیار کمک کننده بودی و این سخن را حضرت زمانی به زيد بن صوحان می گوید که در آخرین لحضات عمر خود بود و در جنگ با دشمن به شهادت رسید. ✍️از آنچه که گفته شد روشن می شود که امتحان به اشکال مختلفی برای مؤمنین و یاران امام معصوم ظهور پیدا می کند و بنابراین امتحان را نمی توان خاص و بلکه دلیل غیبت دانست. 🔻شیخ طوسی می گوید: اخباري كه دال بر امتحان شيعه در زمان غيبت و دشواري كار بر ايشان و آزمايش صبر آنان بر غيبت است، صرفاً خبر دادن از سختي‌هاي ايشان است، نه اين كه خداوند متعال امام عليه السلام را غايب نموده تا اين كه مردم را امتحان كند و چگونه خداوند چنين چيزي را اراده كند در حالي كه لازمه آن، ظلم و معصيتي است كه از جانب ستمكاران بر مؤمنان مي‌رود و خداي متعال اين را نمي خواهد بلكه سبب غيبت همان ترسي است كه گفته ايم(📚الغيبة ص ۳۳۵) 🔻آیت الله خرازی می نگارد: اینکه طبق بعضی روایات، غیبت موجب امتحان خلق و غربال شدن آنها است، این بیان فایده غیبت است، نه سبب غیبت(📚بدایة المعارف ج ۲ ص ۱۳۹) 🔻شیخ صدوق در باب " علة الغیبة" از کتاب کمال الدین جلد ۲ روایتی از بابت امتحان مردم نیاورده است و این روایات را در ابواب دیگر ذکر کرده است . 🔻استاد سید مهدی مجتهد سیستانی با برسی روایات در این رابطه می گوید: این سخن(امتحان دلیل غیبت نباشد) ضعیفی نیست؛ زیرا روایت امام صادق علیه السلام(إن للقائم غیبة قبل أن یقوم، قلت له: لم؟ قال: یخاف... غیر أن الله تبارک و تعالی یحب أن یمتحن الشیعة) صراحتا علت غیبت را قتل معرفی کرده و در ادامه سخن از امتحان آورده است، و روایت امام باقر علیه السلام(و ذلک بعد غیبة طویلة لیعلم الله من یطیعه بالغیب و یؤمن به) در کنار مجهول بودن راوی آن، ممکن است مرادش علت طولانی بودن غیبت باشد و نه علت اصل غیبت(📚کتاب مهدی ص ۱۹۹) 🔻و نیز استاد جواد جعفری در کتاب پاسخ به شبهات غیبت امام دوازدهم، تفاوت بین آثار و دلایل غیبت قائل شده است و امتحان را از آثار غیبت می شمارد. #امتحان_در_عصر_غیبت #نور_نما

نجا المقربون ✍️در ادامه ی «هلک أصحاب المحاضیر(المستعجلون)» آمده است: «نجا المقربون». 🔻تعبیر مشابهی از عبارت فوق برای قیامت وارد شده است که خدای متعال می فرماید: «إنهم یرونه بعیدا و نراه قریبا» و علامه ی طباطبائی قریب و بعید را در این آیه به معنای امکان و عدم امکان دانسته است، یعنی باورمندان به قیامت آن را ممکن می دانند ولی کافران دور و ناممکن قلمداد می کنند و چه بسا از نگاه مهدوی همین معنا اولویت داشته باشد، یعنی ظهور نزدیک است زیرا تحقق آن از نظر مؤمنان دور نیست و بلکه قطعی است. 🔻ابن ابی الحدید همین بیان فوق را نسبت به آیه ی مذکور دارد و در ذیل «فکأنکم قد تکامل من الله فیکم الصانع و أراکم ما کنتم تأملون» می گوید: سپس آنها را به نزدیکی فرج وعده داد و فرمود: کامل شدن نعمت های خدا در نزد شما و مشاهده آن‌چه آرزو داشتید امری است که زمان آن نزدیک شده و گویا شما آن را حاضر و تحقق یافته می نگرید. این تعبیر نظیر وعده های الهی به برپایی قیامت است، چرا که کتاب های آسمانی به صراحت خبر از نزدیکی آن می دهند هر چند بنظر ما دور باشد، چون دور در علم الهی نزدیک است و خدای سبحان فرموده: «إنهم یرونه بعیدا و نراه قریبا». 🔻و همین‌طور امام صادق علیه السلام می فرماید: «هلک المستعجلون و نجا المسلمون» و این عبارت رساتر در رساندن معنای فوق است، زیرا حضرت می فرماید: «أَ تَدْرُونَ مَا التَّسْلِيمُ؟ فَسَكَتْنَا فَقَالَ هُوَ وَ اللَّهِ الْإِخْبَاتُ قَوْلُ اللَّهِ‏ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلى‏ رَبِّهِمْ‏» می دانید تسلیم چیست؟ ما ساکت گشتیم. فرمود: قسم به خدا، تسلیم همان اخبات است که خداوند در آیه مبارکه فرموده: «الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلی رَبِّهِمْ» ✍️واژه‌ى‌ «أَخْبَتُوا» از «خبت» گرفته شده كه هم به معناى تسلیم و خضوع آمده و هم به معناى آرامش و اطمينان بكار رفته است و اینجا می تواند بمعنای اطمینان به ظهور و تسلیم در زمان تحقق آن باشد، به این معنا که هیچ عارضه ای اعم از طولانی شدن غیبت قلب منتظر را به وحشت نیندازد و این همان سخن شرح منازل السائرین است تا بر اثر طولانی شدن غیبت مانند بعضی نگویند که دیگر چیزی از او باقی نمانده است. 🔻و بشارت دهید: «بشر المخبتین» که «نجا المخلصون». ✍️ كلمه "مخلصون" اگر به كسر باشد (مخلِصون) اشاره به اواسط راه تكامل است؛ يعني شما با توفيقات الهي، موفّق شديد اين مسير را طي كنيد و اما اگر به فتح باشد (مخلَصون) اشاره به مراحل نهايي آن است؛ يعني نه تنها توانستيد با امدادهاي الهي، اين راه را به خوبي طي كنيد و به مراحل عالي آن برسيد، بلكه توفيق بيشتري نصيب شما شد؛ به طوري كه خداوند دستتان را گرفت و شما را به مقام مخلَصون رساند و براي خودش خالص گردانيد(ادب فنای مقربان) و بنابراین "مخلِص" کسی است که خودش را خالص می کند و "مخلَص" کسی است که خداوند او را خالص کرده است. #نجا‌_المقربون #نور_نما

غیبت و اتمام حجت 🔻پرسشگری ممکن است بگوید: چگونه با وجود غیبت امکان اتمام حجت وجود دارد؟ و این اعتراضی ایست که فردی به شیخ صدوق وارد می کند و غیبت را منافی با اتمام حجت می داند و ایشان در جواب وی می گوید: «فقلت له یجب أن تقول : إنه لا تلزمک حجة الله تعالی ذکره لأنک لا تراه و لا تلزمک حجة الرسول (علیه السلام) لأنک لم تره» (📚کمال الدین و تمام النعمه ج 1 ص 174) و من گفتم لازم است که بگوئی حجت خدای تعالی هم بر تو تمام نیست زیرا او را نمی بینی و حجت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هم بر تو تمام نیست زیرا او را نیز نمی بینی. 🔻و همینطور علامه طباطبایی به کسی که غیبت را منافات با اتمام حجت می داند چنین پاسخ می دهد: اتمام حجت به معنای ارتباط مستقیم و رو در رو با حجت خدا نیست بلکه در بسیاری از زمان ها، مبلغین و نمایندگان انبیاء و حجت های الهی، معارف را به مردم می رسانده و حجت را بر آنان تمام می کرده اند و بطور کلی سیره ی پیامبران نیز چنین بوده است... بعلاوه اگر امروز امت اسلام دسترسی به امام معصوم ندارد، تقصیر خود اوست؛ زیرا امت اسلام بود که به سوء اختیارش و با اعمال زشتی که انجام داد و امروز هم ادامه دارد، خود را از امام معصوم بی بهره کرد، و این محرومیت مستند به خدا و رسول نیست، تا گفته شود با غیبت امام حجت تمام نمی شود. این گفتار مثل این می ماند که امتی پیامبر خود را به دست خود بکشد، آن‌گاه به درگاه خدا عذر بخواهد، که اگر به دستور تو و پیامبرت عمل نکردم برای این بود که پیامبرت در بین ما نبود و نمی توانستیم از او اطاعت کنیم(📚المیزان ج ۴ ص ۴۹۹) #غیبت_و_اتمام_حجت #نور_نما

فرقه شناسی ‌| فرقه واقفیه(۱) ۱. در کتاب الإمامة و التبصرة من الحیرة و همچنین در کتاب غیبت شیخ طوسی عنوانی وجود دارد که در مورد عوامل پیدایش واقفیه چنین می گوید: بخاطر طمع برخی از وکلاء به اموال امام کاظم علیه السلام، شهادت ایشان را انکار کردند و در اثبات مدعای خود به روایاتی استناد کرده اند که شیخ طوسی در کتاب الغیبه می گوید: همگی خبر واحد و ضعیف هستند و امکان تأویل هم در آنها وجود دارد. ۲. طبق روایات از راه های شناخت امام بعد آن است که امام قبل را غسل، کفن و دفن نماید و فرقه ی واقفیه مدعی است که این امر برای امام رضا علیه السلام امکان نداشته است. این اشکال تنها برای امام رضا علیه السلام نبوده و برخی از ائمه ی دیگر نیز نمی توانستند خود را به شکل عادی به امام قبل برسانند و بخاطر همین از طی الأرض استفاده می کرده اند. از این رو علامه مجلسی می گوید:  امام را بغير امام كسى دفن و كفن و نماز نمى كند و اگر امامى در مشرق از دنيا برود و امام بعد از او در مغرب باشد البته در آن وقت به اعجاز امامت و طى الارض نزد او حاضر مى شود و علوم او را كسب مى كند و تجهيز او مى نمايد بنحوى كه اكثر مردم مطلع نمى شوند چنانكه حضرت امام رضا عليه السّلام در بغداد حاضر شد و حضرت امام محمد تقى عليه السّلام در خراسان حاضر شد و تفصيل را در جلاء العيون ايراد نموده ام [حق الیقین - مقصد سيم در بيان صفات و خصايص امام است] ۳. و دیگر ادله ی آنها چنین است که امام کاظم وصیت نداشته است، در حالی که شیخ طوسی در رد این توهم می گوید: ولی به جان خودم قسم این ادعا(که امام کاظم وصیت نداشت) باطل و بیهوده است و اما پس از زمانی که امام وصیت کرده وصی قرار داد و وصی هم جانشین او شد(فقط برای حفظ جانش) نام او را ذکر نکرد(غیبت شیخ طوسی ص 140). طبق روایتی که پدر شیخ صدوق در کتاب الإمامة و التبصرة و شیخ صدوق در عیون أخبار الرضا می آورد امام کاظم به چندین فرد وصیت کرد تا جان وصی حقیقی ایمن باشد: «بَا عُمَارَةَ إِنِّي خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِي فَأَوْصَيْتُ فِي اَلظَّاهِرِ إِلَى بَنِيَّ فَأَشْرَكْتُهُمْ مَعَ اِبْنِي عَلِيٍّ وَ أَفْرَدْتُهُ بِوَصِيَّتِي فِي اَلْبَاطِنِ» و در روایت دیگری صریحا وارد شده که امام کاظم علیه السلام تنها به یک نفر وصیت کرد: «أَدْخَلْتُ عَلَيْهِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ ابْنَيْ أَبِي سَمَّالٍ‏ فَسَلَّمَا عَلَيْهِ وَ أَخْبَرَاهُ بِحَالِهِمَا وَ حَالِ أَهْلِ بَيْتِهِمَا فِي هَذَا الْأَمْرِ وَ سَأَلَاهُ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ فَخَبَّرَهُمَا أَنَّهُ قَدْ تُوُفِّيَ‏ قَالا فَأَوْصَى قَالَ نَعَمْ قَالا إِلَيْكَ قَالَ نَعَمْ قَالا وَصِيَّةً مُفْرَدَةً قَالَ نَعَمْ» از این دو روایت هرچند روایت نخست ضعیف است اما وصیت به چند نفر برای برخی دیگر از ائمه نیز بوده است و این موجب بطلان امامت امام حقیقی نیست و روایات دیگری بیان می دارد که هنگام وصیت مشترک باید سوال پرسید. #فرقه_واقفیه #نور_نما

وکلای مالی امام کاظم علیه السلام