روحانی در دیدار با اهالی هنر و فرهنگ گفته است: «هر هنرمندی می‌خواهد به معنی جهان و عمق آن برسد، علاوه بر اینکه هنر به همه جان می‌دهد، این هنرمند است که رودخانه‌ها و کوه‌ها و همه چیز را به سخن وا می‌دارد. اگر بگوییم هنر مرده را زنده می‌کند سخن به گزاف نگفته‌ایم، بنابراین تقسیم هنرمندان به هنرمند ارزشی و غیر ارزشی بی‌معناست.» این سخنان خشم حسن ازغدی را برانگیخته است. حسن ازغدی در جشنواره عمار کلمات حسن روحانی را این‌گونه نقد کرده است: « عده‌ای به اسم برابری طلبی و صلح‌دوستی می‌خواهند مرزهای حق و باطل را بردارند و این یک جریانی است که اصلا خط قرمز و اصول ندارد. من معنی این جمله را نمی‌فهمم که هنر ارزشی و ضدارزشی وجود ندارد! یعنی سینمایی که مروج شرک و خرافه است با سینمایی که مروج توحید و عبادت، مساوی است؟ بعضی‌ها اصلا به این چیزها فکر نمی‌کنند، به دنبال چیزی هستند که برایش کف بزنند، این‌ها دغدغه حقیقت ندارند، دغدغه ریاست دارند. اما انبیا دغدغه حق و باطل داشتند. می‌گویند هنر به ارزشی و ضدارزشی تقسیم نمی‌شود و هنرمند ارزشی و غیرارزشی هم نداریم. یا این حرف بی‌معنا است و یا شرک و توحید با هم مساوی هستند. یکی کردن این‌ها کاسبی است. طبق فرهنگ قرآن شعرا و هنرمندان دو دسته‌اند، یک دسته اهل اغوا هستند و یک دسته هستند که استثنا می‌شوند و دنبال ترویج حق و عدل و دفاع از مظلوم‌اند. آیا شعر دعبل و شاعران انقلابی با شعر شاعران درباری نوکران حکومت مساوی است؟ یکی کردن این‌ها درست در مقابل خط امام و خط انقلاب و خط انبیا قرار دارد. اگر گفتیم آدم‌ها را خط کشی نکنیم و آدم‌ها را دفع نکنیم مسئله دیگری است. اهل بیت حتی برای شاعر شراب‌خوار که شعر عدالت‌خواهانه سروده است هدیه و صله فرستاده‌اند #هنر_متعهد #هنرمندان_ارزشی_یا_غیر_ارزشی #جهاد_فرهنگی #کانون_فرهنگی_تبلیغی_نورالهدی

این مطلب، تا حدی صحیح است. اما تمام واقعیت نیست. بلکه این قصه، ابعاد دیگری نیز دارد که از دید متن مغفول مانده است. «نمایش» ابعاد دیگری دارد. روی دیگر قصه که باعث می‌شود مؤمن به نمایش گری رو کند، هدف اوست. هدف او، نمایش جلوه های حق، در زمان هجمه نمایش‌ گری جلوه های باطل و انحرافی ست که در میدان کارزار فرهنگی، عرصه را بر عموم مردم سخت کرده است. او برای نمایاندن حق به روی صحنه می رود، نه خویشتن! حقی که در جنگ فرهنگی در هجوم ظاهرسازی های اهل باطل، مغفول گشته و پنهان مانده است. و این هدفی ست که مومن را به تحمل سختی های این مسیر تشویق می‌کند. اما بُعد دیگر، نوع جلوه گری ست. حق، جلوه هایی دارد که همیشه با چشم سر دیده نمی‌شود. به همین سبب است که تنها آنان که حق جو باشند، جلوه گری ش را می فهمند و به چشم دل شان می آید. به حکم « کلا نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّکَ وَ ما کانَ عَطاءُ رَبِّکَ مَحْظُوراً» خداوند مومن و عمل نمایش گری او را ب خاطر هدف مقدس ش در نمایاندن حق، چنان یاری می‌کند که دل ها مجذوب گردد و قلب ها فروتن. هر چند در حالت عادی ممکن است مؤمنین از نمایاندن خود پرهیز کنند، اما در این مسیر، به مدد خاص خداوند، جلوه های زیبای وجودی مومنانه «نمایان» می‌شود، آن هم نه به چشم سر، بلکه به چشم دل مخاطب. و این فرایند نیز به جهت فطری بودن اعمال مومن بر صحنه است. با این مقدمات، چنان چه عرصه هنر تئاتر را از ناپاکی هایی که به دست تفکر غرب زدگان در آن پدید آمده است، پاک کنیم، و مومنانه، با هدف نمایاندن حق از آن بهره گیریم، مدد الهی پشتیبان ما و اثر آن بر قلب مخاطب کاملا مشهود خواهد بود. #تئاتر #هنر_متعهد #کانون_فرهنگی_تبلیغی_نورالهدی سروش: http://sapp.ir/noorolhodaa ایتا: https://eitaa.com/noorolhodaa بله: ble.im/join/MThlMGVjYj تلگرام: https://telegram.me/NoorAlhoda85