🔶 پـــارســـای زریـــــن دســت
سعدی در حکایت پارسا و خشت زرین می گوید: آن پارسا وقتی به خشتی از طلا دست پیدا کرد شروع به خیال پردازی نمود و گفت: خانه ای بسازم که سنگ های شالوده آن از رُخام(مرمر) باشد و از تنه های درخت های استفاده کنم که از چوب عود باشند؛ یعنی بسیار معطر باشند؛ البته آن چوب هایی تبدیل به ستون و سقف می شدند که از درون تهی نبودند چون تنه هایی که درون آنها تهی و خالی بود تنها فایده ی آنها سوختن بود. آدمی نیز مثال این چوب دارد که اگر از درون پوک و خالی شد جایگاهی جزء آتش دوزخ ندارد و اگر از درون پُر و محکم بود جایگاهی پیدا می کند که گفت: مگو و مپرس...
یکی پارسا سیرت حق پرست
فتادش یکی خشت زرین به دست
سرایی کنم پای بستش رخام
درختان سقفش همه عود خام
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
برو از خانه گردون به در و نان مطلب
کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را
┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈
[ خانه گردون ] خانه دنیا که گردون هم است؛ یعنی همه چیز دنیا گردان است و دست به دست می شود. اگر خانه و کاشانه است، امروز یکی صاحب است و فردا دیگری. اگر منصب و مقام است، امروز یکی متصدی است و فردا دیگری. اگر حکومت و حاکمیت است، امروز یکی در رأس است و فردا دیگری. خودش هم ضمنا چرخان و گردان است و به همین دلیل ساعاتی شب و ساعاتی روز است، فصلی زمستان است و فصلی تابستان است، فصلی پاییز است و فصلی بهار است که اینها محصول گردان بودن دنیا است.
اساسا سیستم کشور داری را ""دولت" گويند چون بین افراد دست به دست مي گردد.
[ برو به در ] بیرون شو، خارج شو. کنایه از اینکه دل مبند، اعتنا کن اما اعتماد نکن؛ بالاخره نمی توان نسبت به دنیا بی اعتنا و بی توجه بود؛ اما اتکا و تکیه مکن
[ نان مطلب ] انتظار سود از این دنیا نداشته باش، متوقع نباش
[ سیه کاسه ] یک ترکیب و تعبیری بود که در گذشته بکار می بردند و امروز استعمال ندارد. "سیه کاسه" به معنای خسیس و بخیل و لئیم است که مقابل "سفید کاسه" قرار دارد؛ یعنی کریم و بخشنده
┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈
حافظ توصیفات دقیقی از دنیا می آورد و می گوید:
اول اینکه دنیا گردون است؛ یعنی ناپایدار است. همان که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: دنیا مثال سایه را دارد که الان اینجا است و لحضه ی دیگر جای دیگری است، الان بلند است و بعد کوتاه می شود، ساعتی هست و ساعتی نیست.
و دوم اینکه دنیا سیه کاسه است؛ یعنی بخیل است و نسبت به آنچه از تو می ستاند، چیزی به تو نمی دهد؛ دنیا از تو جوانی و جان می گیرد ولی در مقابل هیچ به شما نخواهد داد؛ یعنی شما از این دنیا هیچ چیزی با خود نمی برید.
و سوم اینکه کشنده است و تا آدمی را به خاک بر سر نکند، رهایش نمی کند. این گورستان ها نشانه ی خوبی بر این مدعا هستند.
حافظ می گوید: از این دنیای لئیم و خصیص و بخیل و ناپایدار و مهمان کُش دور شو و فاصله بگیر و دل مبند و هرگز انتظار نیکی و احسان و خوبی از او نداشته باش؛ چرا که او میزبانی ایست که میهمانان خود را از پا در می آورد و کمر به قتل آنها می بندد.
#نور_ماه
#غزلیات_حافظ
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
271.4K
☕خوانش شرح بیت:
به ملازمان سلطان که رساند این دعا را
که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را