به روی گنبد زرد طلا...

🔶 اکــســـیـــر مــحــبــت به یاد داشته باش! اگر یک غلام حلقه به گوشی داشته باشی؛ ولی او را مورد رحمت و نوازش قرار ندهی، سَر به سحرا می گذارد و پا به فرار می گذارد و با تو بیگانه خواهد شد و از آن طرف اگر به بیگانه و ناآشنایی توجه و لطف کنید، او غلام حلقه به گوش شما خواهد شد بنده حلقه به گوش ار ننوازی برود لطف کن لطف که بیگانه شود حلقه به گوش ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🔶 احتـــرام اســتـــاد گفته اند که هر کس به استاد بگوید چرا؟ هرگز رستگار نخواهد شد و بلکه باید سَر و پا تسلیم استاد باشد. قالوا مَن قال لأستاذه لم لا یفلح ابدا ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم کاین چنین رفته ست در عهد ازل تقدیر ما ┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ خرابات ] جایی است که در آنجا آدمی از همه ی قیود و وابستگی ها و علاقه ها رها می شود؛ یعنی جایی است که یک جا همه ی تعلقات فرو می ریزد و خراب می شود و به کسی که در چنین جایی قرار گرفت و چنین ویژگی هایی پیدا کرد «خراباتی» می گویند، پس خراباتی به معنای کسی است که از علاقه و هوا و هوس ها رها شده است. بقول شیخ محمود شبستری: خراباتی شدن از خود رهایی ایست تو زمانی خراباتی شدی که از خودپسندی ها و خود محوری ها و خود خواهی ها رها شده باشی و در یک کلمه فرو ریخته باشی و تا فرو نریزی و خراب نشی و خراباتی نشی، آباد نخواهی شد، مانند خانه کلنگی که تا فرو نریزد نمی تواند برج بشود. در نماز حالت سجده همان حالت خراباتی شدن است؛ انسان وقتی که صاف ایستاده است، به سجده می رود؛ یعنی تمام قامت انسان فرو می ریزد و بعد می نشیند و بعد بلند می شود؛ یعنی وقتی فرو ریختی می توانی آرام و آرام بلند شوی و به آهستگی کمر صاف کنی، مثل خانه کلنگی که به یکباره فرو می ریزد ولی آهسته و آرام تبدیل به بُرج می شود. هر که می خواهد آباد بشود، اول باید خراب بشود: قصر چیزی نیست ویران کن بدن گنج در ویرانیست ای میر من گنج در خرابه ها پیدا می شود و تو هم وقتی خرابه و ویرانه شدی، به گنج ها می رسی این نمی بینی که در بزمِ شراب مست آنگه خوش شود ، کو شد خراب در بزم شراب ها ندیدی که وقتی خراب شد و عقلش فرو ریخت، آن‌گاه مست می شود و مستی بعد از خرابی است. در عالم معنویت هم همینطور است که اول باید نفس خراب بشود تا مست حق بشوید. [ طریقت ] راه، مسیر؛ اما راه و مسیری که توسط شرع و شریعت پیش پای انسان گذاشته شده باشد؛ یعنی راهی که ریشه در شریعت داشته باشد و نه در خواب و خیال و میل آدمی [ خرابات طریقت ] طریقتی که خرابات است؛ یعنی راهی که وقتی انسان در آن پا گذاشت، خراباتی می شود و از خود رها می شود و این همان راهی است که شریعت به انسان نشان می دهد چون وقتی انسان قدم در مسیر دین قرار داد، دین می گوید: باید دست از هوا و هوس ها بکشی، اینجاست که انسان خراباتی می شود، اینجاست که این راه و طریقت و روش آدم ها را خراباتی می کند [ هم منزل شدن ] هم خانه شدن، هم نشین شدن، زیر یک سقف قرار گرفتن، با هم همدل و همراه شدن [ به هم منزل شدن ] البته در حال حاضر چنین ترکیبی بکار نمی رود؛ ولی به" به معنای تبدیل شدن و بدل شدن است. نظامی در همین معنا می گفت: با تو سپرم میکنم زیر چون بیفکنیم شوم به شمشیر یعنی تبدیل به شمشیر می شوم یا نظامی در جای دیگر می گوید: آن کن به رفق دل نوازی آزادگان را به بنده سازی بیا رفق و نوازش کن که در چنین صورتی است که انسان های آزاد تبدیل به غلام و بنده می شوند، همان که سعدی می گفت: لطف کن لطف که بیگانه شود حلقه به گوش یا سعدی در جای دیگر دارد: امروز در فراق تو دیگر به شام شد یعنی تبدیل به شب شد پس "به هم منزل ‌شدن" یعنی تبدیل به هم خانه و هم دل شدن [ چنین رفت ] چنین نوشته شد، چنین رقم خورد، چنین تقدیر شد [ عهد ] دو تا معنا دارد: ۱. پیمان ۲. زمان که در اینجا به معنای ثانی است [ ازل‌ ] نقطه مقابل ابد است؛ "ازل" یعنی گذشته ای که آغاز ندارد و بی آغاز است و " ابد" یعنی آینده ای که پایان ندارد و بی پایان است و "ازلی" یعنی کسی که آغاز ندارد و از قدیم بوده و "ابدی" یعنی کسی خط پایان ندارد و جاودانی است [ عهد ازل ] زمان بی آغاز، زمانی که آغاز ندارد

┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ این حبه های قند تا در قندان هستند هر کدام یک شکلی دارند، کنار هم هستند ولی با هم نیستند؛ اما اگر همین قند ها را در یک ظرف آب بریزید، اصلا فرو می ریزند و دست از شکل و حالت و قیافه و خشونت و زمختی برمی دارند و در نتیجه با هم نرم می شوند و اصلا فانی و محو در همدیگر می شوند و در این صورت امکان جدا کردن و تمییز دادن آنها وجود ندارد و در حقیقت ظرف آب برای قند ها خرابات است و به همین خاطر هم آمادگی شربت شدن را پیدا می کنند، و حالا یک مقدار گلاب و نسترن داخلش بریزید، به یک چیز دیگری تبدیل می شوند و عطر و بوی دیگری پیدا می کنند؛ ولی تا زمانی که در قندان بودن از نسترن و گلاب خبری نبود و حالا که آمدند در خرابات و خراب شدند، دیگر عطر و رایحه ی خوشی پیدا می کنند و قیمتی می شوند و یک خاصیتی پیدا می کنند. انسان ها در نگاه حافظ همین حبه های قند هستند که هر کدام یک ساز و نوایی دارند و مانند حبه های قند خشک اند که نمی توانند ابدا با هم باشند. راه خدا که همان طریقت باشد مثل ظرف آب است؛ یعنی یک جایی است که شخصیت های کاذب انسان در آنجا فرو می ریزد و دست از همه چیزی می کشد و اینجاست که انسان ها یکی می شوند، اینجاست که عطر و بوی حق را پیدا می کنند و این تنها راه یکی شدن است. و اگر یک زن و شوهر بخواهند با هم یکی بشوند، این تنها راه است که باید در مسیر خدا قرار بگیرند و باید «خدا» بگویند. قرآن می فرماید: قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ بگو خدا و بعد همه را رها کن روزی چند بار در نماز می گویید: قـــــــل هـــو یعنی بگو او و نگو این و آن! خانم نگو که پدرم چنین گفته است چون شوهر شما هم می گوید پدرم این را گفته است که اگر تو پدر و مادر داری، او هم پدر و مادر دارد. شما بگویید خدا چنین گفت، او هم می گوید خدا چنین گفت، آن وقت خدا دو جور حرف نمی زند و وقتی پای خدا وسط بیاید، مثل این است که پای آب وسط بیاید؛ چطور آب قند ها را یکی کرد، خدا هم شما را یکی می کند. هر کجا دیدید که دعوا و نزاع است، بدانید که پای خدا در میان نیست، سعدی هم می گفت: ده درویش در گلیمی بخسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجند چون هر کدام از پادشاه ها سخن خود می گویند و پای خدا در میان سخن آنها پیدا نیست؛ اما آن ده درویش هر چه می گویند، نام خدا دارند. و از این رو این ده تا درویش روی گلیم یکی هستند و آن دو تا پادشاه در یک سرزمین نمی توانند کنار هم قرار بگیرند و با هم بسازند، پس راه یکی شدن و همدل شدن این است که انسان ها در مسیر حق قرار بگیرند، بقول حافظ به راه خرابات قدم بگذارند: در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم ما فقط در راه خرابات است که می توانیم تبدیل به یک هم منزل و هم خانه و همنشین بشویم و با هم یکدل و همراه بشویم و هیچ کجای دیگر امکان ندارد کاین چنین رفته ست در عهد ازل تقدیر ما سرنوشت ما از روزگار ازل اینگونه رقم خورده؛ یعنی خدا از روز ازل فرموده که این آدم ها وقتی با هم یکی می شوند که در این راه قدم بگذارند، وگرنه ابدا چنین چیزی ممکن نخواهد بود چون این سخن ریشه دار است و ریشه در روزی دارد که آن روز آغازی ندارد و لذا حرف امروز و دیروز نیست. #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

جهالت واقعی...

🔶 ســوء ظـــــن انسانی که سوء ظن دارد مرتکب نادرستی می شود و آنچه در درون خود می پرورد را به دیگران نسبت می دهد... گمان باشد همیشه زشت کار نامه ی خود خواند اندر حق یار ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________