#از_بهار_بیاموز 🪴 #جلسه_هشتم 📖 ▫️بهار و رستاخیز▫️ سنت عجیب زنده کردن و میراندن از موضوعاتی است که همواره بشر را در مقابل خود به تفکر و تحقیق واداشته است. در قرآن مجید این موضوع به عنوان یک آیت عظیم الهی یاد شده. در قسمتی از آیات، این سنت جاریه به عنوان آیت ذات مقدس احدیت یاد شده، مثل آیه ۱۶۴ سوره بقره که در دو جلسهٔ پیش درباره اش بحث شد، و در بعضی از آیات این موضوع به عنوان نمونه تبدیل نشئه ای به نشئه دیگر و به عنوان رستاخیز کوچکی که میتواند نمونهٔ قیامت کبری باشد ذکر شده مثل آنکه در سوره مبارکه فاطر میفرماید: وَ اللهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحاباً فَسُقْناهُ إِلى بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها كَذَلِكَ النُّشورا : آن خدایی که بادها را فرستاد تا برانگیزد ابر را ؛ پس راندیم آن را به سوی سرزمین خشک و مرده؛ پس زنده کردیم بدان آن زمین را پس از آنکه مرده بود. اینچنین است رستاخیز بزرگ. یا در سوره ق میفرماید: وَ نَزَّلْنَا مِنَ السَّماءِ مَاءً مُبارَكاً فَأنبتنا بهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيد وَالنَّخْلَ باسقاتٍ لَها طَلع نَضيدٌ رِزْقاً لِلْعِبَادِ وَ أَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْناً كَذَلِكَ الْخُروجُ: و فرو فرستادیم از آسمان آبی با برکت را پس بـه سـبب آن رویانیدیم بوستانها و دانه های کشت درو شونده را و نیز درختان بلند خرما را که دارای بر و ثمره ای است در هم رسته و مرتب و برای روزی بندگان. و نیز به آن ،باران بیابان خشک بیگیاه را زنده کردیم همچنین است زنده شدن واز قبر بیرون آمدن. در بعضی از آیات به هر دو موضوع اشاره شده مثل آیه ۵ و ۶ سوره مبارکه حج: وَ تَرَى الْأَرْضَ هَا مِدَةً فَإِذا اَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ذَلِكَ بِاَنَّ اللهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّهُ يُحْيِي الْمَوْلَى وَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قدير: زمین را می بینی جامد و افسرده و بی روح و بی جنبش، اما همین که آب باران بر آن می پاشیم به جنبش و حرکت در می آید و فزونی می گیرد و انواع گیاههای بهجت افزا می‌رویاند. این از آن جهت است که خدا حق مطلق است و نظام زنده کردن مرده ها در قبضه قدرت اوست، و اوست که بر هر چیزی تواناست؛قادر مطلق و توانای مطلق است. و بعضی آیات دیگر. اساساً در قرآن عنایتی است که خداوند را به صفت محیی و ممیت (دهنده حیات و گیرنده آن) معرفی کند و حیات دادن را صفت خاص خدا قرار دهد. در این زمینه آیات زیادی هست که لزومی ندارد ذکر شود؛ آنچه لازم است این است که به منطق قرآن در این باب آشنا بشویم. نکته ای که ما باید توجه داشته باشیم این است که آنچه آیت توحید و نشانه قدرت ازلی الهی گفته شده همین سنت جاریهٔ احیاء و اماته و میراندن و بردن و آوردنی است که معمولاً میبینیم؛ یعنی همین چیزی که در جلو چشم همگی است و عادت کرده آن را می بینیم یک جلوه ای است از جلوات ملکوت الهی. بسیاری از مسائل مربوط به حیات و زندگی هنوز برای بشر مجهول است و به صورت معماست. همین بشری که از طرفی در دل ذره راه یافته و از طرف دیگر آهنگ مسافرت به فضا دارد و ممکن است روزی ستارگان و ماه و خورشید را عملاً مسخر کند. الآن هم مسخّرند ولی ممکن است روزی برسد که بشر از نزدیک مانند زمین از آنها بهره برداریها کند؛ همین بشر در مقابل اسرار غامض و پیچیدۀ یک ذره حیاتی درمانده است. یکی از دانشمندان جدید میگوید میدانید آن چیست که از خلقت زمین و سیارات، و حتی از همه کون و مکان بالاتر و مهمتر است؟ آن ذرۀ بسیار کوچکی است که ماده حیاتی را تشکیل میدهد به نام پروتوپلاسم یا جرثومهٔ حیاتی. آنگاه شرحی در اطراف وضع عجیب و بغرنج و پیچیده این ذرهٔ ذره بینی و فعالیتهای عجیب ترش میدهد. در عین اینکه بسیاری از مسائل مربوط به حیات و زندگی لاینحل است، یک درس نسبتاً ساده و بسیار مفیدی است که ما از این درس میتوانیم استفاده کنیم. برای دیدن قسمت قبل کلیک کنید. 📚منبع: کتاب بیست‌گفتار/ استاد شهید مرتضی مطهری #واحد_فرهنگی #بسیج_دانشجویی_پرستاری_و_مامایی 🌱@bnm_mui