⚡️پرسش های پایه در فرآیند موضوع شناسی 👌ابزار اصلی ارتقای مسئله موضوع شناسی در حوزه های علمیه (با تأکید بر ارتقای موضوع شناسی در مسائل مستحدثه) طرح پرسش های دقیق در راستای شناسایی موضوع است. برخی از این پرسش های غیر قابل حذف از فرآیند موضوع شناسی به شرح زیر است: 👌پرسش اول: چرا نباید به موضوع شناسی کارشناسان اعتماد کرد؟ (دلیل اول عدم حجیت عرف کارشناسی: اقوال کارشناسی در معرفی یک موضوع واحد نیست و اتکاء به قول مشهور و اشهر -به دلیل ساختگی بودن شهرت توسط رسانه ها- حجیت ندارد. به عبارت دیگر: شهرت موضوعات کارشناسی ناشی از تبانی ذی نفعان و رسانه ها است و یک شهرت طبیعی محسوب نمی شود. دلیل دوم عدم حجیت عرف کارشناسی: گزارش های کارشناسی درباره موضوعات مستحدثه به بررسی اثر موضوع بر روابط انسانی صحیح نمی پردازد و گزارش بخشی محسوب می شود!) 👌پرسش دوم: معیارهای تشخیص موضوع شناسی ضعیف از موضوع شناسی قوی چیست؟ (معیار اول تشخیص: عدم توجه کامل به دلیل پیدایش عینی یک موضوع؛ نشانه ضعیف بودن موضوع شناسی فقیه است. معیار دوم تشخیص: ارائه گزارش بخشی از موضوع و سکوت درباره ابعاد دیگر یک موضوع؛ نشانه دیگر ضعف موضوع شناسی است. به عبارت دیگر: گزارش موضوع شناسی نباید مطابق با بخشی از واقعیت باشد.) 👌پرسش سوم: آیا بر فرآیند ساخت موضوعات جدید، مدیریت حاکم است؟ + فرآیند مدیریتی ساخت یک موضوع چیست؟ (معرفی مدیریت اختصاصی برای تولد یک موضوع و معرفی فضای عمومی ساخت موضوعات ( تببین زیرساخت های تولد یک موضوع) 👌حرف آخر: روش موضوع شناسی باید در مراحل پیشنهادی خود، پاسخی به این پرسش ها ارائه کند و درباره آنها سکوت نشود! حجت الاسلام علی کشوری- تبیین برخی پرسش پایه در موضوع شناسی - یک شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۱ - قم #روش_بررسی_موضوعات_جدید #پرسش_های_پایه_موضوع_شناسی @olgou4