فقیرترین افراد کسانی هستند که رویا ندارند ! انها که نمیدانند در پی چه دوانند و برای چه میجنگند ... بی رویا ، هدف معنا ندارد و بی هدف زندگی چه بی معناست ... جوامع هم همینگونه اند انها که ارمانشهر ندارند تهی ترین جوامعند ... فیلسوف آرمانشهرنامه می نگارد ... محصول ارمانش انسان ، جامعه ، شهر ، ملت و دولت است . جهان انبیأ چگونه است ؟ ترکیب کدام مفاهیم و مصالح ، محصول جهان وحیانی اویند؟ مومنینش به شوق رسیدن به کدامین سرزمین اینچنین با شوق بی آب و نان بر دل جاده میزنند ؟ قلبهایشان چگونه بر یکدیگر پل زده ؟ انجا که میروند چه شکلیست ؟ چه رنگی؟ ایا خانه ایست کوچک با دوتا گل لاله در چمنزاری سبز نزدیک رودخانه ای ارام؟ نمیدانم اما هرچه باشد به گمانم آسمانش ابی تر و صدای پرنده هایش گوش نوازتر است از ارابه های چهار چرخ... دارم نقاشی هایم را خط خطی می کنم دوباره و دوباره ... مدادرنگی کودکانه میخواهم... دلم برای سرودن انه شرلی موقرمز از دریاچه نقره ای ، در نبود ماریلا برای متیو تنگ شده... انه تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت... وقتی روشنی چشم هایت در پشت پرده های مه آلود اندوه پنهان بود. با من بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکیت از تنهایی معصومانه دست هایت. آیا میدانی که در هجوم درد ها و غم هایت و در گیر و دار ملال آور دوران زندگیت حقیقت زلال دریاچه نقره ای نهفته بود... آنه اکنون آمده ام تا دستهایت را به پنجه طلایی خورشید دوستی بسپاری... در آبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی... و اینک آن شکفتن و سبز شدن... در انتظار توست ... در انتظار تو... #مدادرنگی ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream