خسته شدم انقد گریه کردم. اه.

من اینهمه برا این زحمت کشیدم. بعد فردا تعطیله؟ شوخیتون گرفته؟

به چوب خشکی که در دست داشت خیره شد. نه.. اینطور که نمی‌شود. باید فکری به حال خودش کند. اگر فقط چند دقیقه دیگر هم از ننوشتنش می‌گذشت، بی شک دیوانه می‌شد! جوهر که نداشت؛ آن چوب لعنتی هم که هیچ کمکی نمی‌کرد. نه با چاقوی جیبی بریده می‌شد و نه حتی روی کاغذ ردی می‌انداخت. چاره‌ی دیگری نبود. چاقوی کوچکش را تا دسته در ساعدش فرو برد. چوب خشک را وارد شکاف زخمش کرد و با جوهر سرخش شروع به نوشتن کرد. روزِ هفتم از آخرین ماه ِسال ِسه. #دستنویس

بچه‌ها امروز فهمیدم استادمون دوباره یه جلسه کلاس گذاشته و من اشک شوق😭✨ اگه نتونم برم جدی از زندگی لف می‌دم.

ابرهایی که در اندیشه ی دریا هستند بغض دارند ولی توی گلو می ریزند کوه من گریه نمی کرد و نمی دانستم کوهها اشک ندارند فرو می ریزند

با توجه به کارزاری که پسران سرزمینم شروع کردن باید بگم😔: هر موقع شما زاییدید و هفت روز در ماه تا لب مرگ رفتید(و خیلی چیزای دیگه که نگم بهتره) ماام میریم سربازی🎀

حق حق حق واقعا حق.

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی؟ چه شد که شیوه‌ی بیگانگی رها کردی؟ به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی؟ منم که جور و جفا دیدم و وفا کرردم تویی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی :) بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی..

《#Arcane》

شدیدا دلم گرفته بود. که خانواده یادآوری کردن امشب می‌شه همه‌ی سیارات رو بدون چشم مسلح دید. پاشدم رفتم روی پشت بوم. و بله. تقریبا پنج تاشونو دیدم و تشخیص دادم کدوم به کدومن و پرهام. الان شنگولم✨✨✨✨

قبلشو پونصد بار زدم و تهشم یه باگی از توش درمیومد. پس همینو از من بپذیرید😔✨