#رمان‌بی‌صدا #قسمت‌هشتم که صدای اذان رئوف، من رو به خواسته ام رسوند!!!☺☺ نشستم یه گوشه،سرم رو گذاشتم روی زانو هام و یکم گریه کردم،تا اذان رئوف تموم شد!!!!!🥺🥺 . بعد نماز حاج آقای گروه که برای تبلیغ اومده بود،کمی راجع به دین صحبت کرد!!!🗣🗣 بعد هم هر کس رفت سراغ کارش، تا زود تر برگردیم خونه ی آقای نَقیانی🏠(دهیار منطقه که قبلا گفته بودم!!!) کار من دیگه تموم شده بود!!!!😙 چون شب بود و روستا،برق خوبی نداشت؛ستاره ها⭐به خوبی دیده می شدن!!👁 دوباره دلم گریه میخواست!!!😢 دیدم کسی حواسش به من نیست‌،نشستم روی یه سنگ ، و سرم رو گذاشتم روی پاهام!!🥺🥺 تا می تونستم گریه کردم!!!!😭😭😭 صدای نامفهومی گفت:حالتون خوبه؟؟🤨🤨 صداش شبیه صدای رئوف بود!!!😧😧 اما الان،حتی رئوف رو که حس می کردم پیشش آرومم،رو نمی خواستم ببینم!!!👁❌ انگار تو وجودم یه چیزی کم بود!!!😯😯 بعد از اینکه یه خرده آروم شدم،سرم رو بالا آوردم!!!😶😶 کسی اون اطراف نبود!!!👥👥❌ یعنی ممکنه اون فرد رئوف باشه؟؟؟😳😳 یعنی من برای رئوف مهمم؟؟؟🤨🤨 از کجا باید اینو بفهمم!!!🧐🧐 . . با صدای پیامک گوشی📱 از خواب پریدم!!!😴😳 با چشم های خابالود👁😴پیام رو باز کردم!!! سمانه بود!!!!👩🏻 تنها دیوونه ای که ساعت ۴ صبح به آدم پیام میده!!!!😙😙 پیامشو باز کردم: سلام به رفیقِ خل و چلِ خودم!!!🥴 کجایی دیوونه؟؟؟ دو روزه مدرسه نمی یای؟؟؟؟🏫 این هم از احوال پرسیش!!!🙄 واقعا که هیچ چیز سمانه،شبیه آدما نیست!!!!🤪🤪 البته همین ویژگیش بود که باعث شد من باهاش دوست بشم!!😜 داشتم به شروع دوستیم با سمانه فکر می کردم،که فکری به ذهنم رسید!!!💡 #ادامه_دارد ◦•●◉✿کپی به شرط گذاشتن نام نویسنده ✿◉●•◦ #ف_چ