#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #صفحه۷۱ قرآن_کریم #سوره_آل عمران وَلَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ (158) و بى ترديد اگر بميريد يا کشته شويد فقط به سوى خدا محشور مى شويد. (158) فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ (159) پس به سبب رحمتى که از جانب خداست با آنان نرمخوى شده اى و اگر درشتخوى و سنگدل بودى از گِرد تو پراکنده مى شدند; پس آنان را ببخش و برايشان آمرزش بخواه و در کار [اداره جامعه ]با آنها مشورت کن، و چون تصميم گرفتى بر خدا توکّل کن; همانا خدا توکّل کنندگان را دوست مى دارد. (159) إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (160) اگر خدا شما را يارى کند هيچ کس بر شما غالب نمى شود، و اگر از يارى شما خوددارى کند کيست آن که بعد از او شما را يارى کند؟ و مؤمنان بايد فقط بر خدا توکّل کنند. (160) وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ ۚ وَمَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (161) و هيچ پيغمبرى حق ندارد خيانت کند، و هر کس خيانت کند روز قيامت با آن خيانتى که کرده است مى آيد، سپس به هر کسى آنچه کسب کرده است به طور کامل داده مى شود، و آنان ستم نمى بينند. (161) أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (162) پس آيا کسى که در پى رضاى خدا باشد مانند کسى است که به خشمى از سوى خدا بازگشته و جايگاهش جهنّم است؟ و بد بازگشتگاهى است. (162) هُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (163) آنان [هر دو گروه ]نزد خدا داراى درجاتى [متفاوت ]هستند، و خدا به آنچه مى کنند بيناست. (163) لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (164) همانا خدا به مؤمنان نعمتى گران عطا کرد چون ميان آنان رسولى از خودشان برانگيخت که آيات او را بر آنان بخواند و آنها را تزکيه کند و به ايشان کتاب و حکمت بياموزد; و بى شک پيش از آن در گمراهى آشکارى بودند. (164) أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (165) و آيا هنگامى که [در جنگ اُحُد ]مصيبتى به شما رسيد که دو برابر آن را [بر دشمن ]وارد کرده بوديد مى گوئيد: اين مصيبت از کجاست؟ بگو: آن از جانب خود شماست [که از امر پيامبر تخلّف کرديد ]همانا خدا بر هر چيزى تواناست. (165) https://eitaa.com/osoolemaddahi_ir

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #صفحه ۱۹۲قرآن_کریم #سوره_توبه يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (32) مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند، ولى خدا جز اين نمى خواهد که نور خود را کامل کند هر چند کافران خوشنود نباشند. (32) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (33) او است کسى که رسول خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان غالب گرداند هر چند مشرکان خوشنود نباشند. (33) ۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (34) اى کسانى که ايمان آورده ايد! همانا بسيارى از خاخام ها و راهبان اموال مردم را به ناحق مى خورند و [ديگران را ]از راه خدا باز مى دارند. و کسانى را که زر و سيم مى اندوزند و آنها را در راه خدا انفاق نمى کنند، به عذابى دردآور بشارت ده. (34) يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ (35) روزى که در آتش جهنّم به آنها حرارت مى دهند [تا سرخ شود ]آنگاه پيشانى و پهلو و پشتشان را به وسيله آنها داغ مى کنند [و مى گويند: ]اين است آنچه براى خودتان اندوخته بوديد، اکنون بچشيد آنچه را مى اندوختيد. (35) إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ ۚ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (36) همانا شماره ماهها نزد خدا در کتاب [تکوين ]اِلهى از روزى که خدا آسمان ها و زمين را آفريد دوازده ماه بود. از جمله آنها چهار ماه حرام است. اين است آن آيين استوار; پس در مورد آنها [با انجام کارهاى ممنوع ]به خود ستم نکنيد. و با همه مشرکان [متجاوز ]بجنگيد چنانکه آنان با همه شما مى جنگند، و بدانيد که خدا با تقوا پيشگان است. (36) https://eitaa.com/osoolemaddahi_ir