💢 حدیث شناسی 💠 قرب اسناد در آن زمان متعارف بود که مشایخ بزرگ اواخر عمرشان غالبا قرب اسناد می نوشتند، مخصوصا اگر خاندان علمی بودند چون در آن زمان تدریجا این رسم شد که اجازه بگیرند حتی برای بچه یک ماهه، فرض کنید مثلا یک ماهه بوده پدرش جز علما بوده رفته از یک پیرمرد هشتاد ساله اجازه تمام کتبش را گرفته است. برای اتصا،ل اجازه را قبول می کردند. از آن استادی که در هشتاد سال قبل مطلبی نقل کرد، می تواند نقل حدیث کند. ما در نجف که خدمت مرحوم آقای بجنوردی بودیم، حدود بیست و خرده ای سالمان بود، آقای بجنوردی هم هشتاد و خرده ای، ایشان یک قصه ای از مرحوم آقای ادیب اول نقل می کرد می گفتند: من حدود بیست سالم بود، آقای ادیب هم حدود هشتاد سال، باز آقای ادیب نقل می کرد که من بیست سالم بود، پدرم حدود هشتاد سال، آن هم می گفت: در بیست سالگی نادرشاه را دیده بود، یک قصه ای راجع به نادرشاه ، نمی خواهم بگویم. غرض اینکه گاهی اینگونه می شود که بعضی از آقایان شاید بیست سالشان بود، از یک فرد هشتاد نود ساله نقل می کند، لذا با یک وسائط کمی، آدم می تواند به یک مرحله تاریخی دور دست پیدا کند. من از مرحوم آقای مرعشی خودم شنیدم راجع به حالات مرحوم آخوند بعد از جریان اعدام مرحوم آقا شیخ فضل الله نوری، ایشان می گفت: چهارده پانزده ساله بودم با پدرم منزل مرحوم آخوند رفتیم و می گفتند: هنوز قیافه آخوند در چشمم است. خب الان از جریان فوت آخوند 112 سال گذشته و از جریان اعدام آقا شیخ فضل الله نوری 114 سال گذشته، ایشان 1327 اعدام شدند، با این قرب اسناد یعنی 114 سال را ما با یک واسطه نقل می کنیم، خب این ها قرب اسناد است. در زمان سابق این متعارف بوده، مثلاً حسین بن سعید پسری به نام احمد دارد، احمد بن الحسین، خیلی هم جلیل القدر است، دارد که این احمد رَوی عن جمیع مشایخ ابیه إلا فلان. این قاعدتا باید این طور باشد چون حسین بن سعید از اجلاء بوده این پسرش را همراه خود می برده از آن استاد اجازه می گرفته است. 🏠@ostadmadadi

💢رجال و روش فهرستی 💠 أحمد بن عبد الله بن مهران قال النجاشی: أحمد بن عبد الله بن مهران؛ المعروف بابن خانِبَة: كان من أصحابنا الثقات، لا يعرف له إلا كتاب التأديب، و هو كتاب يوم و ليلة، حسن، جيد صحيح. اصطلاحا منظور توضیح المسائل امروز ما است [استاد احتمال می دهند که] این کتاب فقه الرضا صلوات الله علیه متعلق به این آقا باشد و همین کتاب یوم و لیلة باشد و اگر کتاب فقه الرضا صلوات الله علیه مشهور اگر هم برای شلمغانی باشد ریشه هایش به این کتاب التأدیب بر می گردد که توضیحش باید در محل خودش ذکر شود. #أحمد_بن_عبد_الله_بن_مهران 🔸فهرست اسامی 🏠@ostadmadadi

💢بررسي طریقۀ فهرستی 💠 تقریرات درس خارج فقه، در خلال بحث اراضی خراجیه مکاسب محرمه، از جلسه 28 ، تاریخ: 28/7/1396 الی جلسه 35، تاریخ 10/8/1396 🏠@ostadmadadi

💢نظام قانونی فقه و اصول [14] 💠 احتمال ورود برخی از قوانین روم باستان به روایات برخی از قواعدی که امروزه در فقه کاربرد دارد ریشه در قوانین جوامع گذشته دارد، به‌عنوان‌مثال روایت «مَن حازَ مَلِکَ» را مرحوم آقای خوئی ره قبول نمی‌کند1️⃣ و برخی آن را به‌عنوان قانون روم باستان نقل کرده‌اند. تعبیر «مَنْ‏ عَرَفَ‏ نَفْسَهُ‏ فَقَدْ عَرَفَ‏ رَبَّه‏» در قرن چهارم، رسائل اخوان الصفا2️⃣ آن را به رسول‌الله (ص) نسبت می‌دهد،3️⃣ اما [شبیه] این جمله از حکمای یونان نقل شده است. «النَّاسُ‏ مُسَلَّطُونَ‏ عَلَی أَمْوَالِهِم‏» که بعدها توسط علامه حلی ره و ابن ابی جمهور احسائی (ره) به ائمه (ع) نسبت داده شده است4️⃣ احتمالاً جزو قوانین رم باستان بوده است.5️⃣ «إِقْرَارُ الْعقلاء عَلَی أَنْفُسِهِمْ جَائِزٌ» کم کم تبدیل به روایت می‌شود. «إِنَّ النَّاسَ‏ فِی‏ سَعَةٍ مَا لَمْ یعْلَمُون» 6️⃣ نیز همینطور. مواردی که «الناس» دارد و نه مسلمون یا مومنون احتمال دارد که در کتاب‌های حکما و دیگران، ریشه‌های قانونی داشته بعد به دنیای اسلام رسیده است، الا مواردی که سند روشنی داشته باشد. 1️⃣«اشتهر بين الفقهاء مرسلا أن (من حاز ملک). و قد روی عن النبي (ص) من طرق العامة و من طرق الخاصة أن (من سبق إلی ما لم يسبقه اليه مسلم فهو أحق به) و لکنه ضعيف السند، و غير منجبر بشي‌ء.» مصباح الفقاهة، ج‌2، ص: 6‌ 2️⃣ . «اخوان الصفا گروهی از اسماعیلی‌ها بودند که سعی کردند علم را وارد دنیای اسلام کنند و در قرن دوم و سوم، عده‌ای از آثار علمی و دانشمندان را به خودشان نسبت می‌دهند مثل جابربن حیان. آن‌ها در مباحث علمی زیاد کار کردند. در دنیای اسلام در مقابل بغدادی‌ها هستند که اشعری بودند. به اعتقاد من اصل وجود شخصی به نام جابربن حیان روشن نیست بلکه اسم رمزی است که کتبی را به ایشان نسبت دهند و از این طریق به ائمه: متصل شوند. مجموعه‌ای از امور عجیب و رازآلود را به او نسبت می‌دهند.» 3️⃣ . رسائل اخوان الصفاء و خلان الوفاء، ج‏2، ص: 357، ج‏3، ص: 375، ج‏4، ص: 193. 4️⃣ . نهج الحق و کشف الصدق، ص: 494 و 504 و 572، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏1، ص: 222 5️⃣ . « «النَّاسُ‏ مُسَلَّطُونَ‏ عَلَی أَمْوَالِهِم» یعنی انسان بر مالش مسلط است و هر کار بخواهد می‌کند و هر عقدی را بخواهد انجام می‌دهد! ظاهر کلام سید یزدی; همین است. این شبیه تفکر نظام سرمایه داری در دنیای غرب است و رکن نظام سرمایه داری همین است که هر عقدی و هر قراردادی را می‌توانی انجام بدهی، این مبنای عقود رضائی است. اما مرحوم آقای خوئی (ره) می‌فرمایند: «النَّاسُ‏ مُسَلَّطُونَ‏ عَلَی أَمْوَالِهِم» یعنی شما مسلطید مالتان را به هر نحوی که شارع عقد قرار داده است انجام بدهید، عقد بیع، عقد اجاره و... یعنی محدود به عقود شکلی است، البته با قطع نظر از سند که آقای خوئی; قبول نکردند. این روایت چون سند ندارد، احتیاجی به این بحث‌ها هم ندارد. این کلام را از قرن دوم به یکی از علمای اهل سنت نسبت دادند. ارزش علمی ندارد. در روایات ما علامه; در جایی آورده است: «لقوله» که ظاهراً بعداً یک «ص» اضافه کردند و روایت شده است! سپس از قرن دهم در کتاب عوالی اللئالی به عنوان روایت آمده است. بعد هم آقایان گفتند: نبوی است و عمل مشهور است و جبران شده و... ! صغرا و کبرایش هردو مشکل دارد!» 6️⃣ . عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏1، ص: 424 🏠@ostadmadadi

💢دیدار و جلسه علمی حجت الاسلام عشائری با استاد مددی (گزارشی از حجت الاسلام عشائری از تحقیق خود پیرامون سیرتاریخی برخی احکام و فرمایشات استاد مددی پیرامون موضوعات متعدد با محوریت سیرتاریخی احادیث/5 اردیبهشت 1401) چکیده تحقیق حجت الاسلام عشائری : آیات قرآن و روایات نبوی (سنت پیامبر ص) در مساله حجاب عمومیت دارند و حجاب را برای اماء و حرائر یکسان بیان کرده اند. تا زمان خلیفه دوم نیز هیچ مستندی که نشان بدهد کنیزان در حجاب ناظری یا ستر صلاتی مستثنی هستند، وجود ندارد. اولین جرقه های مستثنا شدن کنیزان، در زمان خلیفه دوم آشکار شده است. در فقه اهل سنت مستثنا بودن کنیزان، به سنت پیامبر یا آیه قرآن مستند نشده است. ادعا این است که خلیفه دوم در زمانی که در حال ایجاد فاصله طبقاتی بین مسلمانان بود، برای متمایز کردن اماء از حرائر، دستور کشف حجاب آنان را داد و این مساله در فقه فریقین ماندگار شد. 🏠@ostadmadadi

🏠@ostadmadadi

💢 اصول فقه 💠 بحثی پیرامون کیفیت بازگشت تزاحم به تعارض- محورهای هفت گانه حکم و... 📚 درس خارج اصول استاد مددی، ۱۴۰۰,۷,۲۱ 🏠@ostadmadadi

💢 غلو (2) غلو به معناى انحراف فکرى کلّى است که مظهر بزرگ آن، ابوالخطّاب است که مى ‏گفت: امام صادق عليه ‏السلام خداست و من هم پيغمبرم. يک غلو ديگرى هم بوده که ترک واجبات و انجام محرّمات بوده است. اين غلو را سعى کردند به مفضّل هم نسبت بدهند. در کتاب رجال الکشّى آمده: با مفضّل رفتيم به سوى کربلا. قبل از اذان صبح، رفتم تا براى نماز، آماده شوم. به او گفتم: بيا برويم نماز بخوانيم. گفت: من در خانه خوانده ‏ام. لکن شأن مفضّل، اجلّ است. اين دروغ محض است! يک رساله ‏اى موجود است که مفضّل به امام صادق عليه ‏السلام نوشته که هم در «مختصر البصائر» آمده و هم در «بصائر الدرجات» صفّار و در آخر کتاب، سه ـ چهار صفحه جواب امام آمده است. امام مى ‏گويد: «اين راعمداً اهل جماعت درآوردند که بگويند مفضّل، نمازخوان نبود. اين دروغ است». آنها آمدند و به مفضّل، اين گونه نسبت ‏ها را دادند، همان‏طور که معتقديم رابطه‏ اى مخفى بين غلو و اسماعيليه وجود داشته که اين زاويه هم تا حالا بررسى نشده است. من اجمالاً نظرم اين است که درباره خط غلو، بيشتر بررسى شود؛ چون کلينى در اين خط نقش دارد، چه غلو عقايدى و چه غلو عملى؛ يعنى ترک نماز و روزه و چه در لوازم، مثل شعوبيگرى، و تندروى ‏هاى اجتماعى. مثلاً معلى بن خنيس، جزء غلوّ سياسى است. مفضّل بن عمر هم همچنين؛ يعنى هيچ کدام در خط غلوّ انحرافى نيستند. 📚مصاحبه در بزرگداشت مرحوم کلینی ره 🏠@ostadmadadi

🔰استاد سید احمد #مددی 🔸دو نقل از احتضار آیات قمی و آقا ضیا عراقی 🆔@masire_feghahat

💢رجال 💠 أحمد بن محمد بن داود القمي در ترجمه او به کتاب قاموس مراجعه شود، بهتر از آقای خویی گفته است. آقای تستری فرمودند احتمالا «محمد» زیادی است و «احمد بن داود» صحیح است. تنها موردی که به این عنوان داریم یک روایت است و یکی رجال شیخ است. نجاشی هم «احمد بن داود» آورده و آقای خویی هم اشاره نکرده است که ممکن است همان باشد. صحیح همان «احمد بن داود» است. از مشایخ قم و شخصیت بزرگواری است از اصحاب مرحوم صدوق پدر (علی بن حسین) است. في نوادره: در کتب اربعه تنها موردی است که اسم کتابش برده شده است. رجال‏الطوسي ص : 413 5984 - 65 - أحمد بن محمد بن داود يكنى أبا الحسين يروي عن أبيه محمد بن أحمد بن داود القمي أخبرنا عنهما الحسين بن عبيد الله. يروي عن أبيه: ظاهراً اشتباه شده، باید باشد: «یروی عنه ابنه». چون محمد بن أحمد بن داود از اجلا است کتاب مزار داشته است. [و این أحمد بن داود، پدر اوست.] بنابراین «یروی عنه ابنه» صحیح است یعنی محمد بن احمد از او نقل می کند. الحسين بن عبيد الله: ابن غضائری پدر است. عنهما هم غلط است. بعدی را آقای خویی از کتاب تهذیب آورده است، احتیاط کرده جداگانه اورده است: معجم ‏رجال‏الحديث ج : 2 ص : 272 861 - أحمد بن محمد بن رباح: روى: عن محمد بن يزيد بن المتوكل، و روى عنه: حميد بن زياد. التهذيب: الجزء 6، باب فضل زيارته [ أبو عبد الله الحسين بن علي‏] ع، الحديث 106. صحیح، اتحاد ایندو است، که همان احمد بن محمد بن داود قمی است. در کتاب شیخ طوسی کم دیده ایم که اسم مصدر را بنویسد. مرحوم نجاشی در احمد بن داود نوشته له کتاب ولی طریق را ذکر نکرده است. رجال ‏النجاشي ص : 95 235 - أحمد بن داود بن علي القمي أخو شيخنا الفقيه القمي كان ثقة ثقة كثير الحديث صحب أبا الحسن علي بن الحسين بن بابويه و له كتاب نوادر. خیلی عجیب است، نشان می دهد که طریق به ایشان نداشته است. اما طریق شیخ، ابن غضائری است: فهرست ‏الطوسي ص : 70 87 - أحمد بن داود بن علي أبو الحسين القمي كان ثقة كثير الحديث و صحب علي بن الحسين بن بابويه. و له كتاب النوادر كثير الفوائد. أخبرنا به الحسين بن عبيد الله عن أبي الحسن محمد بن أحمد بن داود عن أبيه. درحالیکه نجاشی با ابن غضائری خیلی نزدیک تر است. شیخ ابن غضائری را حدود سه سال درک کرده است ولی نجاشی از بچگی منزل آنها می رفته و با پسرش حسین رفیق و هم درس بوده است. نمی فهمیم که چرا از طریق ابن غضائری نقل نمی کند؟ عبارت را غلط می دیده یا... أحمد بن محمد بن داود تحلیل ما این است: در اجازات اصحاب «احمد بن داود» بوده از طریق ابن غضائری پدر که شیخ هم در فهرست آورده ولی به احتمال قوی خود کتاب «نوادر» هم در بغداد بوده همچنانکه کتاب «مزار» هم موجود بوده است. به احتمال قوی روی کتاب «نوادر» اسم مولف اینگونه بوده: أحمد بن محمد بن داود، که در تهذیب یک مورد از این کتاب آمده است. شیخ طوسی ظاهرا احتیاط کرده همان اسمی که روی کتاب بوده را ذکر کرده است. درحالیکه اجازه ای که از ابن غضائری داشته «احمد بن داود» بوده است. در حقیقت شیخ دو واقعیت را می خواسته حکایت کند؛ یکی اجازه عام ابن غضائری که «احمد بن داود» بوده و دیگری خصوص این کتابی که موجود بوده است و پشت آن آمده: أحمد بن محمد بن داود. سرّ اینکه مرحوم نجاشی طریق خود را ننوشته این بوده که اجازه با اسم روی کتاب متفاوت بوده است. اجازه به صورت عام بوده است مثلاً به دویست تا کتاب است. بنابراین این تفاوت، خطا و اشتباه شیخ نیست بلکه یکی از کارهای مهم او این است که تصحیح نمی کند و این نشان از دقت شیخ طوسی است. این ما هستیم که می گوییم در أحمد بن محمد بن داود، «محمد» زیادی است. شیخ نمی خواسته اجتهاد کند. بنابراین ظاهراً اینگونه بوده که در اجازه عام: احمد بن داوود و در روی کتاب: أحمد بن محمد بن داود بوده است، لذا در رجال به اسم احمد بن داود و در فهرست به نام أحمد بن محمد بن داود آورده است. در کل تهذیب و استبصار هم همین یک مورد را ذکر کرده است و بیست مورد هم از مزار - که متعلق به پسرش است- آورده است. نجاشی هم تحیر پیدا کرده است، لذا احتیاط کرده و نیاورده است. اگر این ظن ما درست باشد این نهایت دقت شیخ است. از مجموعه شواهد بدست می آید که آنچه در اجازات بوده درست است یعنی «احمد بن داوود»، هرچند احتمال هردو هست. #أحمد_بن_محمد_بن_داود 🔸فهرست اسامی 📚http://www.ostadmadadi.ir/persian/book/11527/8710/ 🏠@ostadmadadi

💢نظام قانونی فقه و اصول [15] 💠 ‏«قانون» در مکه و مدینه‏ حاکمیت فضای «عبد و مولا» در زمان پیامبر اکرم ص در مکه و مدینه این مطلب انکارناپذیر است که در جامعة زمان رسول‌الله ص در مکه و ‏مدینه، رابطه «عبد و مولا» حاکم بوده است. مراد از جامعة «عبد و مولا»، تصوری ‏نیست که در کتاب‌های مارکسیست‌ها هست که مثلاً جامعه از مرحلة اشتراکی ‏اولی و کمون اولیه به جامعة برده‌داری و از آنجا به فؤدال برمی‌گردد.‏ ‏ ‏ اختلاف فرهنگ‌ها در عصر نزول، مشکل ارائه تفسیر قانونی پیش از اسلام عرف‌ها و فرهنگ‌های مختلفی بود؛ عده‌ای از عرب‌ها در ‏یمن، عده‌ای در شام، عده‌ای نزدیک ایران و عده‌ای در صحرای نجد بودند که ‏افق‌های فکری‌ آنها خیلی متفاوت بود و این مشکل کار است. یک مشکل اساسی ‏در مکه این است که اصولاً عرف قانونی رایج نبوده است. در ایران - که شامل ‏عراق فعلی می‌شود- ‌هم اجمالاً «روح قانونی» بود ولی شواهد قطعی تاریخی ‏نشان می‌دهد که مکه و مدینه ارتباطی با ایران نداشتند. به طور کلی جزیرة ‏العرب قانون نداشت و اساساً مفهوم قانون برای آن‏ها بی‏ معنا بود. در میان ‏عرب‏ها قانون یعنی مولا؛ مولا هرچه می‏ گفت، قانون می ‏شد.‏ قوانین پیامبر اکرم ص در مدینه در مدینه عرف قانونی دینی رایج بوده چون یهودی بودند و شریعت را ‏تدوین کردند خصوصاً در عرف یهود اضافه بر آیات تورات در آن زمان کتاب ‏مشنا یا میشنا کاملاً به لفظ فارسی جا افتاده بود.‏ 1️⃣‏ نقل شده است که پیامبر ص ‏پس از تشریف‌فرمایی به مدینه برای اولین بار بین خودشان و یهود قانونی ‏نوشتند.‏ ‏ این قانون 52 بند قانونی است که هم کلیات را دارد و هم جزئیات. ‏قانون حمورابی حدود 3700 بند قانونی است که بیشتر قوانین جزئی است، ‏مثلاً اگر کسی یک گاوی بخرد و آن را بزرگ کند و بعد گاو را بفروشد و... ؛ ‏حالت قانونی که الآن متعارف است را ندارد. اما آنچه از پیامبر ص نقل شده ‏حالت قانونی دارد، ولی همة تعابیرش تعابیر قانون اساسی نیست و بعضی ‏تعابیر جزئی هم در آن هست. ‏ 1️⃣‏ کتاب میشنا در سال 217 میلادی کامل شد یعنی حدود چهارصد سال قبل از پیامبر اکرم ص. شش ‏کتاب است که کاملاً متن قانونی است. متن قانونی دینی است، نه مثل قانون‌های بشری، بلکه مثل ‏توضیح المسائل های ما است. «میشنا» به معنای تکرار است، یعنی همان مثنی است، چون المثنی ‏احکام تورات را جمع و دسته بندی کرده است، مانند کتاب شرائع که روایات را جمع کرده و به ‏صورت فتوا در آورده است. 🏠@ostadmadadi

‌‌‌┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ 🖋 این اثر از جناب استاد خدامیان آرانی از شاگردان جناب استاد آیة الله سید احمد مددی، نگاهی خاص به مباحث فهرستی است که قابل استفاده بزرگورانی است که تمایل دارند با نگاهی خاص از مباحث فهرستی و تأثیر آن در فقه آشنا شوند. 🏠@ostadmadadi

💢 غلو (3) 💠 تحليل و ارزيابي تبيين هاي تاريخي-کلامي ناظر به متهمان به غلو ✏️ محمد غفوری نژاد 🏠@ostadmadadi

💢غلو (4) 📢 متن گفتاری از استاد 🏠@ostadmadadi

بررسی شیوه‌ی استنباط فقهی آیت‌الله بروجردی در گفتگو با استاد سید احمد مددی؛ ✳️ ijtihadnet.ir/می%e2%80%8cتوانیم-فقیهی-را-تربیت-کنیم-که-طی-چه/ 🏠@ostadmadadi

خاطرات آيت الله مددی موسوي از تدوین جامع الاحادیث شیعه در دوره آیت الله بروجردی 🏠@ostadmadadi

💢 ادامه جلسات نقد متن حدیث 🏠 در کانال استاد مددی 🏠@ostadmadadi

بسم الله الرحمن الرحیم با تبریک حلول ماه مبارک رمضان و آرزوی قبولی طاعات و عبادات، به اطلاع میرساند به لطف خدا سلسله جلسات متن حدیث مدتیست مجددا برگزار شده است و به شرط توفیق، بنا بر این است که در ماه مبارک رمضان، این جلسات هر شب برقرار باشد. با توجه به مشکلات در اتصال به تلگرام، فعلا پخش مستقیم قدری سخت است، البته تلاش میشود فایلها به صورت روزانه آپلود شود. همچنین ازین پس تلاش میشود در عنوان هر فایل، به موضوعاتی که در جلسه مطرح شده، به قدر وسع اشاره شود. چنانکه پیشتر عرض شد کاستی ها و نواقص کار عمدتا بخاطر این بنده است و انتقادات، پیشنهادات و نیز اشکالات سروران گرامی بسیار مغتنم است و تا حد امکان تلاش میکنم اشکالات مرتبط با بحث را به حاج آقا منتقل کنم. در عین حال پیشاپیش بابت تاخیر احتمالی در پاسخگویی عذرخواهی میکنم. آی دی این بنده در تلگرام: @alirezaalmousavi با احترام و التماس دعای بسیار

سلسله مباحث نقد متن حدیث جلسه بیست و سوم (نسخه کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی

سلسله مباحث نقد متن حدیث جلسه بیست و چهارم (نسخه کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی

سلسله مباحث نقد متن حدیث جلسه بیست و پنجم (نسخه کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث سنن، بحث برخی طرق کتب خصوصا کتب حسین بن سعید جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی

سلسله مباحث نقد متن حدیث جلسه بیست و هفتم (نسخه کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث سنت و فریضه، حکم ولایی و حکم اولی (استنباطی) جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی

سلسله مباحث نقد متن حدیث جلسه بیست و هشتم (نسخه کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث احکام ولایی، بررسی روایت علی بن مهزیار در باب تحلیل خمس جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی

سلسله مباحث نقد متن حدیث جلسه بیست و نهم (نسخه کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث احکام ولایی، ادامه بررسی روایت علی بن مهزیار جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی

جلسه ۲۶ جامونده بود! فایل قبل خراب بود، فایل سالم تقدیم می شود👇