#حجت_الاسلام_نظافت #شرح_نامه٣١ #به_پدرت_دل_نبند #مِنَ_الْوَالِدِ_الْفَانِ @ostadnezafat

#حجت_الاسلام_نظافت #شرح_نامه٣١ #به_پدرت_دل_نبند مِنَ‏ الْوَالِدِ الْفَانِ‏ نامه از پدری است، فانی! فانی چرا؟ چون حضرت روزهای آخرشان را سپری می کنند؛ یعنی در شُرف رفتن از این دنیا هستم. در شرف فنا هستم. خب چرا اینطور می گویند؟ چرا یک پدر اینطور باید با فرزندش صحبت کند؟ چون پدرِ عاقل و عارف می خواهد فرزندش روی پای خودش بایستد. می خواهد بچه به او تکیه نکند. می خواهد درس بگیرد و هم جوانان باید دوست داشته باشند، مستقل بار بیایند و روی پای خودشان بایستند و پدر، تکیه گاه دلشان نباشد و همچنین پدر باید بدنبال این باشد که فرزند روی پای خودش بایستد. اصلا قرآن تربیت را تشبیه کرده است به کاشتن یک بذر. وقتی ما یک بذری را می کاریم این بذر مراحلی را طی می کند تا اینکه تبدیل بشود به یک درخت تنومند، ریشه دار و پر ثمر. قرآن، آیه آخر سوره فتح را از زبان تورات و انجیل نقل می کند. در این آیه، پیامبر و یارانش در تورات و انجیل اینطور توصیف شده اند: ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِه یعنی پیامبر و یارانش مثل یک بذر کاشته شده اند. بذر را که می کاریم باید آب یاری کنیم، صبر داشته باشیم، حوصله کنیم تا جوانه بزند، دوباره باید آبیاری کرد، مراقبت کرد، صبر کرد مرحله بعدش را قرآن می گوید(پیامبر و یارانشان) مثل نهالی که جوانه زده هستند. سپس می گوید: فَآزَرَهُ می شود یک نهال کوچک. یعنی قوی تر از جوانه می شود. بعد می فرماید: فَاسْتَغْلَظَ نهال، مقداری قوی تر می شود، غلظت پیدا می کند. آخرش می گوید: فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِه روی ساق پای خودش می ایستد. اینطور باید تربیت بکنیم که بچه ها خودشان زندگی را اداره بکنند تکیه گاهشان خدا باشد نه پدر. البته پدر هم کمک بکند. اما خدا را در چشم ها بزرگ بکند. پدر کمک بکند تا فرزند روی پای خودش بایستد. هم در مسائل مادی اینطور است، هم در مسائل معنوی. تکیه گاهِ همه باید خدا باشد. وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذي لا يَمُوت! قرآن می گوید تکیه کن بر زنده ای که نمی میرد. به هر حال امیرالمومنین(علیه السلام) توجه می دهند به اینکه پدر نمی ماند، به خدا توجه کن. @ostadnezafat