من مرتکب یک گناه کبیره شده و الان پشیمانم. دوست دارم توبه کنم، اما شنیده ام که توبه بعد از ۷ ساعت قبول نیست. آیا نمی شود بعد از ۷ ساعت توبه کرد؟ 👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿

🎤رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند: «يَهُمُّ العَبدُ بالحَسَنةِ فَيَعمَلُها فإن هُو لم يَعمَلْها كَتَبَ اللّهُ لَهُ حَسَنةً بحُسنِ نِيَّتِهِ و إن هُو عَمِلَها كَتَبَ اللّهُ له عَشرا؛ و يَهُمُّ بالسيّئةِ أن يَعمَلَها فإن لم يَعمَلْها لم يُكتَبْ علَيهِ شيءٌ و إن هُو عَمِلَها اُجِّلَ سَبعَ ساعاتٍ و قالَ صاحبُ الحَسَناتِ لصاحِبِ السَّيّئاتِ و هُو صاحِبُ الشِّمالِ: لا تَعجَلْ عسى أن يُتْبِعَها بحَسَنةٍ تَمحُوها؛ فإنَّ اللّهُ عَزَّ و جلَّ يقولُ: «إنّ الحَسَناتِ يُذْهِبنَ السَّيّئاتِ» أو الاستِغفارِ؛ فإن هُو قالَ: أستَغفِرُ اللّهَ الذي لا إلهَ إلاّ هُو عالِمُ الغَيبِ و الشَّهادَةِ العزيزُ الحكيمُ الغفورُ الرَّحيمُ ذُو الجلالِ و الإكرامِ و أتوبُ إلَيهِ، لم يُكتَبْ علَيهِ شيءٌ و إن مَضَت سَبعُ ساعاتٍ و لم يُتبِعْها بِحَسَنةٍ و استِغفارٍ قالَ صاحِبُ الحَسَناتِ لصاحِبِ السَّيّئاتِ: اُكتُبْ علَى الشَّقِيِّ المَحرومِ» ✳️زمانی که بنده قصد مى كند كار خوبى انجام دهد؛ اگر آن كار را انجام نداد، خداوند به سبب نيّت خوب او يك ثواب برايش مى نويسد و اگر آن را انجام داد، دَه ثواب برايش رقم مى زند. و زمانی که بنده آهنگ كار بد مى كند؛ اگر آن را انجام نداد، گناهى برايش نوشته نمى شود و اگر انجامش داد، هفت ساعت مهلت داده مى شود و فرشته مأمور ثبت خوبيها به فرشته بديها، كه فرشته دست چپ است، مى گويد: شتاب مكن، شايد به دنبال آن كارِ بد، كار خوبى انجام دهد كه آن بدى را پاك گرداند؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «همانا خوبيها بديها را از بين مى برند» يا شايد آمرزش بخواهد. پس اگر بگويد: «استغفر اللّهَ الذى لا اله الاّ هو عالم الغيبِ و الشهادة العزيز الحكيم الغفور الرحيم ذو الجلال و الاكرام و أتوب اليه»، گناهى بر او نوشته نمى شود. ولى چنانچه هفت ساعت بگذرد و بعد از آن گناه، ثوابى نكند و آمرزش هم نخواهد، فرشته مأمور خوبيها به فرشته مأمور بديها و گناهان مى گويد: بنويس، بر اين شور بخت محروم! (۱) این حدیث و احادیثی به این شکل، ناظر به توبه و تعیین زمان برای آن نیستند؛ بلکه به زمانی اشاره می کنند که انسان فرصت دارد از گناهش استغفار کرده یا با عمل صالح آن را جبران کند، تا اصلا این گناه در نامه ی عملش ثبت نشود. باب توبه تا لحظه ای که آثار مرگ ظاهر نشده باشد باز است و هر گناهکاری، در هر زمانی که واقعا از گناهش پشیمان شده و به سوی خداوند بازگردد،‌ خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت. ✴️قرآن می فرماید: «وَإِذَا جَآءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بَِايَتِنَا فَقُلْ سَلَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»؛ و هرگاه كسانى كه به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند، پس بگو: سلام بر شما! پروردگارتان بر خودش رحمت را مقرّر كرده است كه هر كس از شما از روى نادانى كار بدى انجام دهد و پس از آن توبه كند و خود را اصلاح نماید، پس قطعاً خداوند، آمرزنده و مهربان است. (۲) البته باید توجه داشت که توفیق توبه واقعی به این راحتی به دست نمی آید و هر توبه ای هم توبه واقعی نیست تا تمام گناهان انسان را پاک کرده یا تبدیل به حسنات کند. ای بسا گناهانی که روح انسان را به قدری کدر و سنگین کند که بعد از آن هرگز موفق به توبه نشود.

💠علامه طباطبایی (رحمه الله علیه) ذیل آیه ی ۵۴ سوره ی نساء که اشاره شد، به چند نکته اشاره فرموده اند که توجه خاصی را می طلبد: اول اين كه: آيه مورد بحث، راجع به توبه است، تنها متعرض توبه از گناهان و كارهاى ناستوده است، نه كفر و شرك، به دليل اينكه فرموده: «و مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ- يعنى هر كس از شما مؤمنين به آيات خدا، عملى انجام دهد.» دوم اين كه: "جهالت" در مقابل "عناد"، "لجاجت" و "تعمد" است. زيرا كسى كه صبح و شام خداى خود را مى خواند، و در صدد جلب رضاى اوست و به آياتش ايمان دارد، هرگز از روى استكبار و لجاجت گناهى مرتكب نمى شود و گناهى هم كه از او سر زند، از روى جهالت و دستخوش شهوت و غضب شدن است. سوم اين كه: مقيد كردن كلمه "تاب" را به قيد "و اصلح"، براى اين است كه دلالت كند بر اين كه توبه وقتى قبول مى شود كه از روى حقيقت و واقع باشد؛ زيرا كسى كه حقيقتا به سوى خداى سبحان بازگشت نموده و به وى پناه برد، هرگز خود را به پليدى گناهى كه از آن توبه كرده و خود را از آن پاك ساخته، آلوده نمى كند، اين است معناى توبه؛ نه صرف اين كه بگويد: «اتوب الى اللَّه» و در دل، همان آلوده اى باشد كه بوده است. چگونه خداوند چنين توبه اى را قبول مى كند و حال آن كه خود فرموده: «وَ إِنْ تُبْدُوا ما فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ»(۳) چهارم اين كه: صفات فعليه خداوند از قبيل "غفور" و "رحيم" و ... ممكن است حقيقتا مقيد به زمان نشود؛ براى اينكه گر چه خداى سبحان رحمت بر بندگان را بر خود لازم و واجب كرده، و ليكن اثر اين رحمت وقتى ظاهر مى شود كه در دل كافر نبوده و اگر گناهى از او سر ميزند، از روى نادانى باشد و بعد از ارتكاب، توبه هم نموده و علاوه بر آن، عمل صالح هم انجام بدهد.(۴) 📚پی نوشت ها: ۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم ۱۳۸۹، ج ۸، ص ۴۶۹ ۲. سوره نساء/ ۵۴ ۳. سوره بقره/ ۲۸۴ ۴. طباطبائی، محمد حسین؛ ترجمه تفسیر المیزان؛ مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر؛ دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین؛ قم، ۱۳۸۹؛ ج۴، ص۳۸۶ 🔰 @p_eteghadi 🔰

از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) نقل شده: «هر کس سوره یس را نوشته و پس از شستن از آب آن بنوشد در درونش هزار گونه دوا و نیز هزار گونه نور و یقین و برکت و رحمت را وارد کرده است و هر گونه دردی را از او دور می کند.» آیا برای نوشتن این سوره، شرایط زمانی و مکانی خاصی لازم هست یا خیر؟ 👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿

🎤روایتی که اشاره فرموده اید، این است: «وَ عَنْ أَبِي بَكْرٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)‏ ... مَنْ كَتَبَهَا ثُمَ‏ شَرِبَهَا أَدْخَلَتْ‏ جَوْفَهُ‏ أَلْفَ دَوَاءٍ وَ أَلْفَ نُورٍ وَ أَلْفَ يَقِينٍ وَ أَلْفَ بَرَكَةٍ وَ أَلْفَ رَحْمَةٍ وَ نَزَعَتْ عَنْهُ كُلَّ غِلٍّ وَ دَاء» ابوبكر از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روايت كرده ... و كسى كه بنويسد (سوره یس را) آن گاه بياشامد، هزار دواء و هزار نور و هزار يقين و هزار بركت و هزار رحمت بر او وارد شود و هر درد و بيمارى از او بر طرف گردد. (1) ⏺اما در باره نوشتن سوره یس، نکاتی عرض می شود: 1. سند این روایت ضعف دارد زیرا سلسله راویان تا معصوم، ذکر نشده است. البته مضمون و محتوا مشکلی ندارد و با توجه به روایات مختلف و متعدد در زمینه آثار و فضائل سوره «یس»، عمل بر طبق این روایت، به امید ثواب و وصول به آن اثار، اشکالی ندارد و انشاءالله از آثارش نیز بهره مند می شوید. 2. در باره نوشتن سوره «یس»، در این روایت و یا حتی در سایر روایات، آداب خاصی بیان نشده و الزامی در این خصوص از طرف معصوم نیامده است؛ لذا هر طور بخواهید و با امکاناتی که دارید می توانید آن را بنویسید. 3. البته یک سری مسائلی است که عمومی است، یعنی بطور کلی برای دعا نویسی، نوشتن حرز و...، رعایت آن ها می تواند اثرگذار باشد، که حتما مستحضر هستید، مثل طهارت داشتن (غسل و وضو)، رو به قبله بودن، استفاده از کاغذ و قلمی که هم پاک باشند و هم با مال حلال خریداری یا تهیه شده باشند، و... . برخی از اساتید هم می گویند حتی قلم و دوات و کاغذ آن باید از تولیدات مسلمانان باشد تا اثرگذار شود. 4. می توان، هم برای خوشبو و خوش رنگ بودن و یا برای این که ادب و احترام بیشتری رعایت شود، در جوهر و دوات آن از گلاب و زعفران استفاده کرد. در روایت ذیل به استفاده از زعفران اشاره شده است: «وَ رُوِيَ‏ أَنَّهُ مَنْ كَانَ‏ مَغْلُوباً عَلَى‏ عَقْلِهِ‏ قُرِئَتْ عَلَيْهِ يس أَوْ كَتَبَهُ وَ سَقَاهُ فَإِنَّهُ يَبْرَأُ فَإِنْ كَتَبْتَهُ بِمَاءِ الزَّعْفَرَانِ فِي إِنَاءٍ مِنْ زُجَاجٍ فَهُوَ خَيْرٌ فَإِنَّهُ يَبْرَأ» روايت شده كسی که كمبود عقلى داشته باشد، بر او سوره «يس» خوانده شود يا بنويسند و به او بخورانند كه علاج گردد، و اگر آن را با آب زعفران در ظرفى شيشه‏ اى بنويسيد بهتر است.(2) 5. برای زمان آن هم می توان در اوقاتی که دعا بیشتر در مظان استجابت است، این کار را انجام داد، مثل اوقات اذان، بعد از نماز، بین الطلوعین و ... . 6. در بین روزهای هفته هم به عنوان مثال، روز جمعه فضیلت بیشتری دارد. بنابر این؛ از نظر شرعی یا از طرف معصوم، آداب خاصی برای این کار، واجب و الزام نشده است؛ البته رعایت یکسری آداب می تواند اثرگذاری دعا را بیشتر کند، مثل با وضو بودن، رو به قبله بودن، بین الطلوعین و بعد از نماز، روز جمعه، و... 📚پی نوشت ها: 1. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات: ناصر خسرو ـ تهران، ج ‏8، ص 646. 2. طبرسى، حسن بن فضل، مكارم الأخلاق‏، ناشر: الشريف الرضي‏ ـ قم، 1370 ه.ش، چاپ چهارم، ص 364. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔻ابتلائات قبل از ظهور🔻 ☑️محمد بن مسلم گوید: شنیدم که امام صادق سلام الله علیه می فرمود🔻 ➰پیش از ظهور قائم نشانه هایی از جانب خدای تعالی برای مؤمنان خواهد بود. گفتم: فدای شما شوم آنها کدام است❓ فرمود: قول خدای تعالی که: 💠و لنبلونکم بشئ من الخوف و الجوع و نقص من الأموال و الأنفس و الثمرات و بشر الصابرین فرمود: (ایشان را می آزمائیم)⬅️ یعنی مومنان را پیش از قیام قائم، (به چیزی از خوف)⬅️ از پادشاهان بنی فلان در آخر سلطنت آنها (و گرسنگی)⬅️ به واسطه گرانی قیمتها (و کاستی در اموال)⬅️ یعنی کسادی داد و ستد و کمی سود (و کاستی در نفوس) ⬅️به واسطه مرگ و میر فراوان (و کاستی در ثمرات) ⬅️یعنی به کمی ثمره زراعت (و صابران را مژده بده)⬅️ در آن هنگام به تعجیل خروج قائم علیه السلام. سپس فرمود🔻 ای - محمد! این تأویل آیه است و خدای تعالی فرموده است: و تأویل آن را جز خدا و راسخان در علم نمی دانند. 📚کمال الدین و تمام النعمه: ج۲. #اللّهُمَّ_عَجِّل_لِولیِّکَ_الفَرَج 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔸🔶 روح خود را طراوت بخشیم، و 💖 را نورانی کنیم با گوش جان سپردن به آیاتی از قرآن کریم 🎤مقطعی از سوره مبارکه علق با قرائت آقای حامد شاکرنژاد #سایت_ما ipasookh.ir 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

❓پرسش: چرا خداوند بین بندگانش تفاوت گذاشته است؟ یکی سالم و یکی بیمار، یکی فقیر و یکی ثروتمند؟ یکی را خوش قیافه می آفریند و موجب محبوبیت او می شود، آیا این ها تفاوت نیست؟ این که بگوییم ظرفیت ها متفاوت است مشکل را حل نمی کند، چون سوال پیش می آید که این ظرفیت ها را هم خود خداوند داده است. بعد به خاطر همین نارضایتی انسان های بیمار و فقیر و گلایه کردنشان در دنیا، در آخرت هم فرجام کارشان به جهنم ختم خواهد شد. 👇🏿👇🏻👇🏿👇🏻👇🏿👇🏻👇🏿👇🏻👇🏿👇🏻👇🏿👇🏻

🎤پاسخ: من کاملا با شما هم دلی می کنم، و شما را درک می کنم که از تفاوت های میان انسان ها رنجیده خاطر باشید، اما در مقام قضاوت و علت یابی باید این رنج را کنار گذاشت. یک قاضی از ظلمی که به مظلوم می شود طبیعتا رنجیده خاطر می شود اما در مقام قضاوت باید این رنجیدگی را کنار گذارد تا قلبا به سمت حکم به مجازات متهم متمایل نشود، یعنی در مقام قضاوت باید سنگ دل بوده و کاملا با نگاه خشکِ عقلی و بدون تمایل به یکی از دو طرف قضاوت کند. خب حالا من دو نکته را عرض می کنم خدمت شما که خواهش می کنم کاملا عقلی نگاه کنید: 👈نکته اول: باید توجه کنید که این طور نیست که انسان ها از قبل آفریده شده باشند و سپس با قرعه کشی بین خانواده های مختلف تقسیم شوند بلکه هر انسان یا هر حیوان یا گیاهی که متولد می شود به خاطر تحقق علل پیشینی آن است، و تازه به وجود می آید. یعنی از طریق نطفه پدر و مادر و متناسب با آن تازه یک انسان ایجاد می شود، که شکل و شمایل و سایر خصوصیات ژنتیکی والدین را به ارث می برد. بنابراین اصلا نشدنی است که بچه این خانواده در خانواده دیگری متولد شود. هر انسان و حیوان و گیاهی در هر بستری که وجودش شکل گرفته، منحصرا مولود همان علل و عوامل است و اگر آن عوامل نبود اصلا به وجود نمی آمد. 👈نکته دوم: خداوند برای نظم بخشیدن به جهان و تحقق علوم مختلفی چون پزشکی و علوم طبیعی و مهندسی و مانند آن باید جهان را در قالب یک سری علل و عوامل و قوانین ثابت می آفرید. و وقتی علل و عوامل ثابتی در جهان وجود داشته باشد هیچ چاره ای از این تفاوت ها نیست. بگذارید دو تا مثال بزنم: مثال اول: سلامتی و بیماری مثلا یک سری علل و عوامل هستند که در سلامتی انسان نقش دارند، از جمله ژنتیک، تغذیه سالم، تحرّک و ورزش، عدم استفاده از دخانیات و الکل و سایر موارد مضر، و عوامل محیطی دیگر. خب حالا اگر این قوانین بخواهند ثابت باشند طبیعتا برخی که رعایت می کنند سالم، و برخی بیمار خواهند شد، و اگر خدا بخواهد این قوانین را بردارد تمامی علوم مثل علم پزشکی و شاخه های آن متلاشی می شوند. چون آن ها به دنبال کشف یک سری علل و قوانین ثابت برای سلامتی و بیماری هستند و اگر علل ثابتی در کار نباشد این علوم معنا نخواهند داشت. مثال دوم: فقر و ثروت پول داری یعنی دارایی و فقر یعنی ناداری. این که کسی دارا شود طبیعتا در گرو یک سری علل و عوامل است، حالا یا از طریق دزدی مال دیگران را برداشته، یا خوب کار کرده و پول از دیگران گرفته، یا برنامه ریزی و تلاش داشته است، به هر حال این دارایی از آسمان به زمین نیفتاده و کاملا قابل پیگیری است. بنابراین کاملا قاعده مند و ضابطه مند است. این دارایی ها در دنیا کسب شده، بچه که به دنیا می آید که پول با او نیست، همه بچه ها لخت و عریان و بدون هیچ گونه دارایی به دنیا می آیند. حالا یکی پدرش از هر طریقی پولدار شده، و یکی پولدار نیست؛ فقر و ثروت این دو پدر هیچ کدام بی ضابطه نیست، به همین خاطر می شود گفت این چرا ثروتمند شده و آن چرا فقیر شده، و علوم اقتصادی کاملا این موارد را توجیه پذیر می دانند. حالا اگر خداوند بخواهد فقیری در زمین نباشد باید برای همه انسان هایی که ندار هستند از طریق غیر طبیعی پول بفرستد!! مثلا از آسمان یک کیسه پول بفرستد! می بینید که کاملا غیر منطقی است. این تفاوت ها در فقر و ثروت، سلامت و بیماری و مانند آن اتفاقا به انسان انگیزه حرکت می دهد. اگر همه چه تغذیه درستی داشتند و چه نداشتند، چه ورزش می کردند و چه نمی کردند، چه در هوای روستا بودند و چه در دود و دم شهرها در هر صورت سالم می بودند بشر چرا باید دنبال سالم نگه داشتن خودش می رفت؟! یا اگر انسان ها در هر صورت فقیر نمی بودند، چه نیازی به کار و تلاش و پیشرفت های علمی و رقابت های صنعتی می بود؟! 👈نکته سوم: این قوانین ثابت یک ضرورت هستند که باید باشند تا نظام طبیعی جهان به هم نخورد، اما در جایی که انسان از این قوانین آسیب بخورد و یا منشأ تفاوت شود و دچار یک کاستی یا نقص شود که در آن مقصر نباشد در جهانی که به لحاظ زمانی نامحدود است برای او جبران خواهد شد. اولا خداوند از هر کسی متناسب با امکاناتی که به او داده است توقع دارد: «رَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ في‏ ما آتاكُم‏»؛ برخى را به درجاتى بر بعض ديگر برترى داد تا شما را در آن چه به شما داده بیازماید.(1)

✳️بنابراین؛ فقر یا بیماری انسان را از رشد عقب نمی اندازد، مثلا یک انسان پولدار تا وقتی پولش را در راه خیر خرج نکند به او پاداش نمی دهند اما انسان فقیر همین که بگوید کاش پولی داشتم که در راه خیر خرج می کردم به او پاداشش را می دهند. یا مثلا انسان سالم حتما باید عبادتی بکند تا برای او پاداش بنویسند، اما انسان بیمار، در ازای استراحت کردن و ناله کردنش برایش پاداش می نویسند، علاوه بر این که طبق روایات همان برنامه عبادتی که در دوران سلامتش داشته است نیز برای او ثبت می شود. بنابراین گمان نکنید که فقر و بیماری و مشکلات مانعی در برابر رشد و سعادت اخروی است، حتی اگر انسانی از روی فقر به خدا اعتراض کند و غُر بزند باز هم در حسابرسی اخروی، شرایطی که در آن بوده در نظر گرفته می شود. 📚پی نوشت ها: 1. انعام: 6/ 165. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴فرزندان رهبر انقلاب به چه کاری مشغولند؟؟ 🔻جهت پاسخ به شبهه افکنان.. 🔰 @p_eteghadi 🔰