از صبح که برخاسته‌ام، ابری‌ام امروز... #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #سبزینه_های_خیال

اگر می‌شد صدا را دید چه گل هایی! چه گل هایی! که از باغ صدای تو به هر آواز می‌شد چید اگر می‌شد صدا را دید #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #قهوه_های_آرام

- #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #ای_آبی‌ترین_آسمان_در_پیشگاه_تو

ای کاش آدمی وطنش را... #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #Fact_time

سعدی معجزه می‌کنه! از در درآمدی و من از خود به در شدم گویی / گفتی کزین جهان به جهان دگر شدم گوشم به راه تا که خبر می‌دهد زِ دوست صاحب‌خبر بیامد و من بی‌خبر شدم *سعدی در نحوِ زبان و در محور هم‌نشینی معجزه می‌کنه! _ او را دیدم / دیدم او را تغییرات در محور هم‌نشینی او را دیدم / علی را دیدم / آزادی را دیدم تغییرات در محور جانشینی [برای مطالعه‌ی بیشتر به کتاب «از زبان‌شناسی به ادبیات» دکتر کوروش صفوی مراجعه کنید.] #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #سعدی جلسه‌ی مجازی درسِ سبک‌شناسی نظم، سه‌شنبه 7 بهمن‌ماه 1399

و بعد [واعظ کاشفی سبزواری در فتوّت‌نامهٔ سلطانی] در اثباتِ فتوّت سقّایان و رمز‌های مرتبط با آن می‌گوید: «اگر گویند که سقّایی را از که گرفته‌اند؟ بگو از چهار پیغمبر و...» بعد در میانِ اولیایِ اسلامی نسبت این پیشه را به حضرتِ شاه ولایت (امام علی بن ابی‌طالب سلام الله علیه) و سپس فرزندِ برومندش عباس بن علی (علیه‌السلام) در صحرای کربلا نسبت می‌دهد که مشک بر دوش کشید تا تشنگانِ اهل بیت را سیراب کند و در دنبالهٔ این سخن می‌گوید: «پس هر که امروز به عشق شهیدان کربلا سقّایی می‌کند به متابعت و موافقت عباس بن علی (ع) است و پیشرو سقایانِ امّت اوست و هر که این معنی نداند، سقایی او را مسلم نیست. و بعضی اسناد سقّایی در این امّت بعد از امیر (ع) و عباس (ع) به سلمان فارسی کنند که پیوسته مشک بر آب به دوش کشیدی و به خانه‌ی حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها) آوردی. و این نقل نیز درست است که پیر سلمان در این کار حضرت شاه مردان است و شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی نیز این کار کرده؛ و این طایفه را «حیات‌بخشان» گویند. قلندریّه در تاریخ، صفحه‌ی 529 #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #ای_آبی‌ترین_آسمان_در_پیشگاه_تو