📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۴ - بخش ۴ 💠 ما در آستانۀ یک فتح بزرگ جهانی هستیم 💠 تربیت آخرالزمانی چگونه است؟ استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران ما در آستانۀ یک فتح بزرگ جهانی هستیم ما در آستانۀ یک فتح بزرگ جهانی هستیم اما نه به این فتح می‌اندیشیم و نه درباره‌اش گفتگو می‌کنیم و نه بر اساس‌اش زندگی خودمان را تنظیم می‌کنیم. ما نباید غفلت کنیم. این غفلت خیلی عجیب است. ما اصلاً خودمان را در حال یک مبارزه نمی‌بینیم. اگر خودمان را در حال یک مبارزه ببینیم، فرزندان ما از جبهۀ خودی بیشتر حمایت می‌کنند و مقاومت‌شان افزایش پیدا می‌کند. ولی وقتی که مبارزه‌ای نباشند، خودشان را رها می‌کنند. خیلی‌ها خودشان را رها کردند و در هاضمۀ فرهنگ جهانی، هضم شدند. دیگر با اینها از چیزی به نام آخرالزمان نمی‌توان صحبت کرد. تربیت آخرالزمانی چگونه است؟ شما اگر بخواهید بچه‌هایتان را در فضای آخرالزمان تربیت کنید، باید برای یک زندگی متفاوت آنها را تربیت کنید. ما نباید فرزندانمان را فردگرایانه تربیت کنیم. باید آنها را اهل زندگی جمعی بار بیاوریم. با توجه به امام زمان(عج)، نظر به ظهور و نظر به فتنه‌های آخرالزمان، چگونه باید بچه‌هایمان را رشد دهیم؟ آموزش و پرورش‌مان را چگونه باید جهت دهیم؟ بعضی از تعلیمات دینی که در آموزش و پرورش است، اصلاً رنگ و بوی آخرالزمانی و امام زمانی ندارد. اگر شما موضوع غیبت را جذاب و معماگونه برای دانش‌آموز مطرح کنی و او هم شروع کند به سؤال کردن، برایش جذاب می‌شود. اگر به نوجوان همه چیز را روشن بگویی، رها می‌کند و می‌رود. این معمایی مطرح کردن باعث می‌شود ذهنش خسته نشده و به صورت سریالی بحث را پیگیری کند و همچنین این معماها را مبدأ تفکر و انگیزۀ خودش برای رفتار قرار می‌دهد. ما باید دربارۀ ظهور حضرت ولی‌عصر(عج) به عنوان یک امر تعیین‌کننده در زندگی برخورد کنیم. کما اینکه در روایات هم آمده است. مثلاً در روایتی است که یک تیر و کمانی برای ظهور نگه‌دار، یک مرکبی برای ظهور نگه‌دار. اما منظور این نیست که تیر و کمان یا اسب نگه داری! اهل‌بیت عاقل بودند و با فکر حرف زده‌اند، شما هم که می‌شنوی، عاقل هستی. منظور این است که تو آمادگی داشته باشی، یک فکری بکنی، بعد این فکرت، یک نما و بروز و ظهوری در زندگی‌ات داشته باشد. بگویی این بخش از زندگی من، متعلق به حضرت است. اگر یک افق هیجانی و افق جهانی به بچه‌ها در موضوع دینداری بدهید، دینداری‌شان کاملاً متفاوت خواهد شد. بعضی از کتاب‌های دینی، بعضی از کتاب‌هایی که معطوف به مسائل غیرمهدوی است را حذف کنیم و فکر نکنیم فرزندمان باید همه چیز را بداند. نوجوان را مستقیم محضر امام زمان(عج) ببریم و بگوییم چنین واقعیتی بناست اتفاق بیفتد. ببینید چه تحولی در ذهن نوجوان ایجاد می‌شود! حسابی ذهنش درگیر می‌شود. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۷/۲۰ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۵ - بخش ۱ 💠 عاقبت به خیری؛ دغدغه اولیاء خدا 💠 نتیجۀ دینداری، خودش را در انتظار نشان می‌دهد 💠 ارتباط ما با امام زمان(عج)، ارتباطی معرفتی و قلبی استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران عاقبت به خیری؛ دغدغه اولیاء خدا دین اسلام، دین اصیلی است و قبولی اعمال یک امر مخفی است و به همین دلیل خیلی از اولیاء خدا یکی از دغدغه‌های اصلی‌شان عاقبت به‌خیری است. روایت داریم وقتی پیامبر اکرم(ص) خبر شهادت حضرت علی(ع) را به ایشان می‌دهند، ایشان نگران عاقبت به‌خیری خودشان می‌شوند و این نگرانی را به رسول خدا(ص) ابراز می‌کنند که آیا آن موقع من با دین سالم از دنیا می‌روم؟(مناقب الإمام أمیرالمؤمنین ع، ج۲، ص۵۵۱). این خیلی حرف سنگینی است، در حالی که ایشان قسیم و الجنة و النّار هستند ولی خوف از عاقبت به خیری را اینطوری مطرح می‌کنند. نتیجۀ دینداری، خودش را در انتظار نشان می‌دهد دین مجموعه‌ای است از ایمان به خدا، تقوا، ولایتمداری، و اموری از این قبیل. خدا هم به ظرفیت‌ آدم‌ها نگاه می‌کند. شما مجموعۀ دینداری‌ات از ایمان تا عمل صالح، از تقوا تا ولایتمداری، از انفاق تا عبادت، آیا نتیجه‌اش این شده که حسّ انتظارت تقویت شود یا نه؟ نتیجه‌اش این شده که دوست داشته باشی ظهور رخ بدهد؟ نتیجه‌اش این شده که حضور حضرت را بخواهی یا خیر؟ اگر نتیجۀ دینداری، خودش را در انتظار نشان داد، ایمانت درست است. این یک سؤال اساسی است. نمی‌شود آدم دینداری کند و عصارۀ دینداری و شاخص دینداری او ارتباطش با امام زمان(عج) نباشد. یا او را از پشت پرده غیبت، حس نکند و با او ارتباط روحی نداشته باشد. هرکسی باید خودش را بررسی کند. وقتی که دعای «اللهم کن لولیک الحجة» می‌خوانی، چه حسی داری؟ اصلاً چقدر به این دعا اهتمام می‌ورزی؟ در کشورهای خطّ مقاومت معمولاً مردم در قنوت‌هایشان این دعا را می‌خوانند. ارتباط ما با امام زمان(عج)، ارتباطی معرفتی و قلبی نکتۀ دیگری که اینجا مطرح می‌شود، دغدغۀ ما برای ظهور است. این حسّ ما برای انتظار که این همه پاداش و اجر برایش درنظر گرفته شده، چطور ملموس می‌شود؟ کجا خودش را نشان می‌دهد؟ یکی از مشکلات زمان ما، همین وضعیت ناملموس و نامحسوسی است که دچار آن هستیم. هر چه به آخرالزمان نزدیک‌تر می‌شویم ایمان، معرفتی‌تر و وابسته به تعقل ما می‌شود تا به احساس ما. مثلاً ما آخرین امامی را قبول داریم که در پنج سالگی به امامت رسیدند و همان زمان هم غایب شدند. مدتی هم دوران غیبت صغری و بعد دوران غیبت کبری آغاز شده است. با این امامی که در طول تاریخ هزار ساله، با کسی آنچنان ارتباطی نداشته، چطور باید ارتباط برقرار کنیم؟ با معرفت قلبی. ما باید در چنین شرایطی با امام زمان(ع) ارتباط پیدا کنیم. مثلاً اگر بخواهیم با امام حسین(ع) و ماجرای عاشورا ارتباط برقرار کنیم، روز عاشورا و اربعین، قصه‌های فراوان تاریخی، کربلای معلی و... اینها همه اموری است که ما را در محسوس‌ها، مرتبط با حضرت می‌کند. ولی اگر شما بخواهید با حضرت ولی‌عصر(عج) مرتبط شوید، یک امر کاملاً یا بیشتر قلبی می‌شود. باید تصمیم بگیری که چگونه ارتباط خود را با ایشان برقرار کنی؛ از طریق زیارت آل یاسین یا دعای ندبه یا دعای عهد. اینجا محلّ زیارت تو با حضرت خواهد بود و یا اینکه در دل حادثه‌ها، خودت زمینه‌ای را برای یاد امام زمان(عج) فراهم می‌کنی. مسئله این است که ما باید نسبت به ظهور حساس باشیم و این حساسیت را یک جایی نشان بدهیم. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۷/۲۷ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۵ - بخش ۲ 🔸شاخص‌های دینداری: 🔹محبت به خدا 🔹اولویت دادن به امر رسول(ص) 🔹انتظار استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران شاخص‌های دینداری ۱- محبت به خدا؛ خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: « وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ أَشَدُّ حُبّا لِّلَّهِ(بقره، 165)»؛ کسانی که ایمان دارند، شدیدترین محبت را به خدا دارند. این مطلب به عنوان یک شاخص ایمان مطرح است و شاخص بسیار برجسته‌ای است. یعنی هر کس ایمان دارد، عاشق خداست و خدا را بیشتر از چیزهای دیگری که در زندگی‌اش وجود دارد، دوست دارد. ۲- اولویت دادن به امر رسول(ص)؛ شاخص دیگر دینداری این است که وقتی امر رسول خدا(ص) رسید، کارهای دیگر را کنار بگذارد. قرآن کریم می‌فرماید: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (نور، 62). مؤمنون فقط اینها هستند که وقتی رسول خدا دعوت به یک امر جامع کرد، دیگر از محضر رسول خدا(ص) خارج نمی‌شوند، از پرتو امر رسول خدا خارج نمی‌شوند مگرآنکه اجازه بگیرند و .... این آیۀ قرآن نشان می‌دهد که مؤمن کسی است که اهتمام به امر رسول دارد و امر رسول را به همۀ زندگی‌اش، به همۀ کارها و گرفتاری‌هایش ترجیح می‌دهد. مؤمن در واقع منتظر امر امام زمان(عج) است و اینها به عنوان شاخص مطرح می‌شود. ۳- انتظار؛ سومین شاخص دینداری، انتظار ظهور امام زمان(عج) است. شاخص اینکه ما واقعاً دیندار هستیم، انتظار است. شاخصش احساس ما نسبت به امام زمان و تمنّای ظهور است. امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «المنتظرُ لأمرنا كَالمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ في سَبيلِ اللّه(کمال ادلین، 645)» منتظر ظهور ما، منتظر حاکمیت ما، مانند کسی است که در خون خودش در راه خدا غلتیده است. خیلی‌ها ممکن است تعجب کنند، انتظار؟! همین یک انتظار آدم را به مقام شهادت می‌رساند؟! ممکن است تعجب کنید. ولی شما بدانید انتظار، عصارۀ دینداری ما و شاخص صحّت ایمان ما است. ممکن است ما یک مقدار ایمان داشته باشیم و در قرآن به ما نگویند مؤمن! همه باید این مسأله را بدانیم که معتقد به خدا، لزوماً مؤمن نیست! کافران و مشرکان هر کدام اعتقاد به خدا دارند(زمر، 38) ولی طبق آیۀ قرآن ممکن است مؤمن نباشند ولی شاید معتقد باشند. ما هم ممکن است معتقد باشیم ولی مؤمن نباشیم. از کجا معلوم می‌شود؟ از انتظارمان. حالا هر کسی به سهم خودش، هر کسی به نسبت خودش. ولی این دغدغه باید یک جایی دیده شود. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۷/۲۷ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۵ - بخش ۳ 💠 با تربیت نسلی مهدوی، منتظر بودن خود را ثابت کنیم 💠 مقام منتظر در کلام امام باقر(ع) 💠 معنای انتظار چیست؟ 💠 قدرت اسلام چیست؟ استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران با تربیت نسلی مهدوی، منتظر بودن خود را ثابت کنیم یکی از بهترین نقاطی که ما باید حساسیت خودمان را نسبت به حضرت ولی‌عصر(عج) و غیبت‌شان، و نسبت به تمنای ظهور و انتظار نشان دهیم، در تربیت فرزند است. در تربیت نسلی که می‌خواهد مهدوی باشد و نسلی که منتظر است. در اینجا زمان ظهور مطرح نیست. اگر ظهور دور هم باشد، شما باید نسلِ منتظر تربیت کنید. نه اینکه فقط نسلی مؤمن تربیت کنیم. مراقب باشیم دچار دینداری سکولار نشویم. شما می‌توانید نسل بعدی را از نظر معنوی تربیت کنید؛ بدون در نظر گرفتن مقولۀ انتظار و فرج، بدون در نظر گرفتن زندگی پای رکاب امام زمان(عج). بدون مقدمه‌سازی برای ظهور حضرت. انسان می‌تواند اینطوری خودش را در نظر بگیرد و خیلی‌ها هم هستند که درس می‌خوانند، درس می‌دهند، حتی مباحث معنوی هم درس می دهند، منتها اصلاً خبری از امام زمان(عج) و انتظار فرج در منش آنها نیست. مقام منتظر در کلام امام باقر(ع) امام باقر(ع) می‌فرماید: العارِفُ مِنكُم هذَا الأَمرَ المُنتَظِرُ لَهُ المُحتَسِبُ فيهِ الخَيرَ كَمَن جاهَدَ وَاللّهِ مَعَ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ صلّى اللّه عليه و آله بِسَيفِهِ(تفسير الصافي، ج۵ ، ص۱۳۶)؛ آن كس از شما كه اين امر را بشناسد و بدان معتقد باشد و منتظر آن باشد و خير و خوبى را در آن بداند، به خدا قسم همچون كسى است كه در كنار قائم آل محمّد(ص) با شمشير او جهاد كند. این کلام را امام باقر(ع) زمانی که خودشان حاضر هستند، می‌فرمایند و درعین‌حال اطرافیان را ترغیب می‌کنند به اینکه منتظر حکومت ما باشید. وقتی که شما برای امر اهل بیت(ع) و تأسیس امّت اسلام می‌جنگید، برای تغییر تاریخ حیات بشر و برای تنظیم آن مسیر نورانی ابدی و جاودانه در حیات بشر تلاش می‌کنید. پس انتظار، مسئلۀ خیلی مهمی است. معنای انتظار چیست؟ انتظار فرج چیست؟ حضرت امام(ره) در یک جمله توضیح دادند: « انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است»(صحیفه امام؛ ج 8، ص 374). یعنی تو باید منتظر باشی تا اسلام قدرت بگیرد. اسلام باید قدرتمند شود، مسلمان‌ها باید قدرتمند شوند. نمی‌شود ما به رسول خدا(ص) معتقد باشیم ولی منتظر قدرت رسول خدا(ص) نباشیم؟ البته ما اگر زمان رسول خدا(ص) بودیم، می‌فهمیدیم که اصل جهت‌گیری دین نزد رسول خدا(ص) چیست؟ یعنی قدرت فراهم کردن برای رسول خدا(ص) و تثبیت قدرت ایشان. اگر زمان ائمۀ هدی(ع) بودیم، غربت‌شان را می‌فهمیدیم. اگر حساسیت و حرارت نسبت به غربت ائمۀ هدی(ع) داشتیم، منتظر امرشان می‌شدیم. قدرت اسلام چیست؟ اینکه در روایات فرموده‌اند منتظرِ امر ما باشید، یعنی منتظر حکومت امام زمان(عج) و قدرت یافتن ایشان باشید. بعضی‌ها همین الآن منتظر امام زمان(عج) هستند ولی منتظر قدرت اسلام نیستند. قدرت اسلام چیست؟! خیلی خلاصه به شما بگویم. کنار امام باقر(ع) نشسته‌ای و ایشان می‌فرماید تو منتظر امر ما هستی یا نیستی؟ یا فقط به ما معتقد هستی؟ منتظر حکومت ما هم هستی یا نه؟ یا فقط مطیع هستی؟ یا فقط محب هستی؟ اگر ما یک زمانی قدرت بگیریم، منتظر امر ما هستی؟ پس عصارۀ معنویت و دینداری، در عرصۀ سیاست خودش را نشان می‌دهد. یعنی شما رابطه‌ات با خدا خوب می‌شود، با قیامت و معاد هم خوب می‌شود، رابطه‌ات با اهل‌بیت(ع) و انبیاء الهی هم خوب می‌شود، عبادت هم می‌کنی، اخلاقت هم خوب می‌شود، ولی اصلاً مسیرت از محلۀ قدرت و سیاست عبور نمی‌کند. اینها می‌تواند تبدیل به تحریف دین شود. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۷/۲۷ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۶ - بخش ‍۱ 💠 چالش اصلی برسر دینداری 💠 تربیت اجتماعی در دین 💠 نقش مساجد و مدارس در تربیت اجتماعی استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران چالش اصلی برسر دینداری در این چهل، پنجاه سالی که از انقلاب گذشته؛ همیشه مسئله‌ای را به عنوان چالش اصلی بر سر راه دینداری داشته‌ایم. اوایل انقلاب، گرایش‌های مارکسیستی خیلی خودش را برجسته نشان می‌داد که با هزینه‌هایی از این مرحله گذشتیم. بعد از آن با نوعی غرب‌گرایی و اسلام‌گریزی با گرایش‌هایی به لیبرال دموکرسی مواجه شدیم؛ مثل جبهۀ ملی که حضرت امام ارتدادشان را اعلام کرد. تابلوی اینها غرب بود، کما اینکه کمونیست‌ها تابلویشان شرق بود. از این دو دوران گذشتیم و البته خسارات و تلفات زیادی را متحمل شدیم. امروز ولی با مشکلی مواجه هستیم که بدتر از دو مشکل قبلی است؛ مشکل فردگرایی و در لاک خود بودن. بی‌تفاوتی نسبت به دیگران، جامعه و جهان. برجسته‌ترین افرادی که مقابل انقلاب می‌ایستادند در دور اول با ادبیات مارکسیستی می‌آمدند، در دور دوم با ادبیات غرب‌گرایانه و فرهنگ و تفکر غربی. الآن با این ادبیات می‌آیند که بگذار من زندگی فردی خودم را داشته باشم، به من چه کار داری؟ من هم با کسی کار ندارم. مساجد و مدارس ما هم کم و بیش در چنین مسیر غلطی همکاری می‌کنند و اسلام اجتماعی را یاد نمی‌دهند. نتیجه‌اش این می‌شود که اسلام سیاسی آموخته نمی‌شود. اسلام سیاسی نه تنها باور نمی‌شود، بلکه با آن مخالفت هم می‌شود. اخلاق، اخلاقِ فردی است، نه اخلاق سیاسی. دین، دینِ فردی است نه دین اجتماعی. تربیت اجتماعی در دین تربیت اجتماعی کجای دین است؟ اصلِ دین و اکثر آیات قرآن در حاشیۀ مسائل اجتماعی ذکر شده است. قرآن، کتاب جامعه‌سازی است. اگر جامعه ساخته شود، انسان در آن جامعه، راحت ساخته می‌شود. در تربیت درستِ انسانی، تربیتی مدنظر است که بتواند انسان را به جایی برساند که نسبت به جامعه و نسبت به اطرافیانش احساس مسئولیت کند. مشکل امروز ما، مشکل زندگی فردی است. کسی که زندگی فردی دارد، از مطلوب اسلام در مورد تربیت اجتماعی و سیاسی دور می‌شود. نقش مساجد و مدارس در تربیت اجتماعی اگر بخواهی اسلامت، اسلامِ فردی نباشد مساجدها باید محل شکل دادن جامعۀ دینی باشند نه صرفاً نمازخانه. باید محلِ جامعه‌پذیری و تربیت انسان‌ها برای زندگیِ اجتماعیِ مؤمنانه باشند نه فقط محل جمع‌شدن، نمازخواندن و پراکنده شدن. در مدارس هم دینی که یاد می‌دهند، نه تنها دانش آموزان را اجتماعی نمی‌کند، بلکه اولاً آنها را از دین خارج می‌کند و ثانیاً متنفر از دین می‌کند، چون دین فردی برای جوانِ جامعه‌گرا و نوجوان، نفرت‌انگیز است. طبع نوجوان به این است که برود سراغ گروه هم‌سالان و جامعۀ خودش را پیدا کند. طبع نوجوان این است که هویت اجتماعی‌ خودش را پیدا کند. ما به بهانۀ آموزش دین، جلوی تربیت اجتماعی را گرفتیم و این خیلی هولناک است. تربیت‌ نسل مهدوی برای امام زمان(عج)، یعنی تربیت اجتماعی دین را به نسل بعد یاد دهیم. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۰۴ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۶ - بخش ۲ 💠 مسئولیتی به نام زندگی اجتماعی مسئولانه 💠 زندگی اجتماعی مسئولانه را توسعه دهیم 💠 روضۀ فاطمیه، روضۀ بی‌تفاوتی مردم است استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران مسئولیتی به نام زندگی اجتماعی مسئولانه مهمترین شاخصه‌ زندگی زیر سایۀ امام زمان(عج) و سربازی حضرت در روایات ذکر شده است و آن زندگی اجتماعی فوق‌العاده مسئولانه و بالاتر، زندگی مواساتیِ ایثارگرانه است. در جامعۀ ما برخی از کسانی که لباس دین را پوشیده‌اند، می‌گویند اسرائیل به ما چه ربطی دارد؟! فلسطین به ما چه ارتباطی دارد؟! هر دو کلمه را هم استفاده می‌کنند؛ این قدر غیرمسئولانه. متأسفانه بسیاری از مساجد ما با شهادت سید حسن نصرالله متحول نشدند. امروز مشکل ما، دین فردی است که در ذهنِ مردم درحال تکثیر است. باید سبک زندگی فردی، را از میان برداریم. یک عده دین‌دار با آموزه‌هایی که دریافت کرده‌اند و به دین فردی رسیده‌اند، مانع دیندار شدن جامعه و پیشرفت جامعه هستند. زندگی اجتماعی مسئولانه را توسعه دهیم آموزش سبک زندگی اجتماعی مسئولانه در جامعه مهم است. این موضوع را در دو مدرسه امتحان کردند. در یک مدرسه‌ آموزش دادند که با هم زندگیِ جمعی دوستانه داشته باشند. در آخر سال خلاقیت در این مدرسه هفتاد درصد به بالا بود و در مدرسۀ دیگر، زندگی جمعی را آموزش ندادند، خلاقیت به شدت پایین آمد. انسان اجتماعی زندگی می‌کند ولی متأسفانه همه مشغول زندگی فردی خود هستند. بی‌حجابی یکی از آثار کوچک این ماجراست. نمی‌توان مسئلۀ بی‌حجابی را حل کرد؛ قبل از آنکه فردگرایی را در مساجد و مدارس حل کرده باشیم. اشتباه است اگر درس عقیدتی به فرزندان خود بدهیم ولی حیات اجتماعی را به آنان آموزش ندهیم. روضۀ فاطمیه، روضۀ بی‌تفاوتی مردم است روضۀ فاطمیه برای چیست؟ این روضه فقط این نیست که چند نفر آمدند و دربِ خانۀ حضرت زهرا(س) را آتش زدند. بالاخره چند نفر پیدا می‌شوند که کینۀ امیرالمؤمنین (ع) را به دل داشته باشند و حب مقام، آنها را قاتل فرزندان پیغمبر کند؛ اما گریه و روضه برای این است که چرا وقتی حضرت زهرا(س) بین درب و دیوار ضجه زد، هیچ‌کس به کمک نیامد؟ روضه این است. ما غصه می‌خوریم که چرا چهار نفر منافق جنایت کردند و هیزم دست‌شان گرفته بودند تا دربِ خانه را آتش بزنند، اما چرا کسی جلویشان را نگرفت و نگفت هیزم را کجا می‌برید؟ دربِ خانۀ چه کسی را می‌خواهید آتش بزنید؟ در جامعه‌ای که صدای فاطمه(س) را بشنوند و به کمک نیایند، در این جامعه همین مردم می‌روند دور گودی قتله‌گاه و حسینش(ع) را قطعه‌قطعه می‌کنند! روضه فاطمیه، روضۀ بی‌‌تفاوتی است. پسر آقای بهجت به خودِ من می‌گفتند آیت الله بهجت که زیاد غذا نمی‌‌خوردند، وقتی از اخبار می‌شنیدند انفجاری در بغداد شده، ایشان تا سه روز حالشان بد بود و دیگر همان اندک غذا را هم نمی‌توانستند بخورند. می‌گفتند: ببین آدم می‌کشند. به این می‌گویند عرفان. کسی که اجتماعی زندگی نکرده، چگونه می‌تواند زندگی عرفانی و امام زمانی(عج) داشته باشد؟ نور وجودی انسان‌هایی که حساسیت اجتماعی دارند و دین‌شان آنها را به اینجا رسانده؛ نور اینها محبت به امام زمان(عج) را می‌آورد و قلبشان را به امام زمان(عج) مقرب می‌کند. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۰۴ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۷ - بخش ۱ 💠 بنی‌اسرائیل، مضطرّ شدند ولی هدایت نشدند 💠 از دل اضطرار، هدایت حاصل نمی‌شود 💠 فرق مردم مکه و مردم بنی‌اسرائیل در پذیرش حق استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران بنی‌اسرائیل، مضطرّ شدند ولی هدایت نشدند تجربۀ بسیار بزرگی در قرآن برای یک جامعۀ مهم دینی در تاریخ بشر، یعنی جامعۀ بنی‌اسرائیل ذکر می‌شود که این جامعه تحت ستم فرعونیان به عنوان یک قوم فرودست بودند و فرعونیان هر جنایتی را در حق آنها روا می‌داشتند. خیلی ضجه زدند، خیلی مضطر شدند، به حدی دعا کردند که تصمیم پروردگار عالم در حقشان تغییر کرد و فرج‌ حاصل شد و این قوم با بزرگترین عنایت‌ها و معجزات الهی نجات پیدا کرد. نتیجه‌اش چه شد؟ آنها دین حضرت موسی(ع) را نابود کردند و قدردانی نکردند. نتیجه‌اش نجات واقعی آنها نبود و امروز هم آنها باعث بدبختی بشریت هستند. این یک تجربۀ بزرگ تاریخی در قرآن کریم است. اینکه بگویی اگر از اضطرار در بیاییم آدم خوبی یا قوم خوبی می‌شویم، ثبات ندارد و نمی‌شود روی آن حساب کرد. از دل اضطرار، هدایت حاصل نمی‌شود در دل اضطرار ناله بزنی خدایا فرج امام زمان(ع) را برسان، این، آن چیزی نیست که باید بشود. در قرآن کریم چند بار این تعبیر تکرار شده است که بعضی‌ها در کشتی‌ای که توفان‌زده بود، خدا را صدا زدند، ولی وقتی که به ساحل می‌رسند، مشرک می‌شوند؛ فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ(عنکبوت؛ ۶۵). این تعبیر نشان می‌دهد که اگر انسان در دلِ اضطرار حق را بپذیرد و حق را تمنّا کند؛ زیبا نیست، این ایده‌ال نیست. ایده‌آل این است که آدم مضطر نباشد و بعد حق و حقیقت را تقاضا کند و زیبایی حق را ببیند و آن را ترجیح دهد و برایش جان دهد، او چه انسان برجسته‌ای می‌شود و چنین مردمی چه قوم برجسته‌ای می‌شوند. فرق مردم مکه و مردم بنی‌اسرائیل در پذیرش حق در زمان رسول خدا(ص)، مردم مکه در اضطرار نبودند و حضرت رسول(ص) مبعوث شدند و خیلی‌ها ایمان نمی‌آوردند. برعکس قوم حضرت موسی(ع) که در اضطرار بودند، ایمان آوردند، همراهی کردند ولی بعد گوساله‌پرست شدند، سپس دچار دوران سرگردانی و تیه شدند و حاضر نشدند جهاد کنند. به حضرت موسی(ع) گفتند تو با خدای خودت برو شهر را آزاد کن! بعد ما می‌آییم؛ قَالُوا يَا مُوسَى إِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا أَبَدًا مَا دَامُوا فِيهَا فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ(مائده، ۲۴). اما در جریان زندگی آخرین پیامبر، مردم مکه البته در آن اضطرار نبودند که بدبختی کشیده باشند و دعا کرده باشند که خدایا آخرین پیامبر را برسان. به همین دلیل قومی که مضطر نیستند، پیامبری آمده آنها را به بلندی معنا و به بلندی‌ آرمان‌های حیات بشر دعوت می‌کند ولی نمی‌پذیرند. فقرای مکه هم زیاد همراهی نکردند، برده‌های مکه هم زیاد همکاری نکردند. چرا؟ چون آن اضطرار نبود. کار سخت‌تر را آخرین پیامبر انجام داد. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۱۱ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۷ - بخش ۲ 💠 اضطرار آخرالزمان؛ چه نوع اضطراری است؟ 💠 برای داشتن اضطرار، معرفت لازم است استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران اضطرار آخرالزمان؛ چه نوع اضطراری است؟ در زمان ظهور چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر ما به اوج اضطرار برسیم بعد امام زمان(عج) تشریف‌فرما شوند، وضعیت ایده‌آلی نیست. لذا در آخرالزمان تجربۀ بنی‌اسرائیل تکرار نمی‌شود. پس باید چطور باشد؟ ما باید بیشتر شبیه زمان بعثت پیامبر باشیم. هرکس در سختی باشد، می‌گوید خدایا فرج را برسان. هرکسی ممکن است این کار را بکند و زیاد ترجیح ندارد. اگر مردم به اضطرار برسند و از اضطرار به حضرت ولی عصر(عج) برسند، آن‌وقت نتوانند حضرت را تحمل کنند، اتفاقی می‌افتد که زمان امیرالمؤمنین علی(ع) افتاد. مردم از ظلم حکومت به اضطرار رسیدند و درِ خانۀ حضرت آمدند و از ایشان خواستند که حکومت را بپذیرد ولی آنها تحمل عدالت حضرت علی(ع) را هم نداشتند. اگر بنا باشد مردم عدالت امام زمان(عج) را تحمل نکنند، چه می‌شود؟ بناست این دولت، باقی و جاودانه باشد. چه کار باید بکنیم؟ طبیعتاً شما باید ترکیبی از این اضطرار و آن رفاه و وضعیت خوبی که اسمش اضطرار نیست را داشته باشی، یعنی از یک جهت اضطرار ولی از جهت دیگر آرامش، امکانات و رفاه. وضع مردم در زمان حضرت رسول(ص) خراب بود ولی نه آنطور که بروند به پرده خانۀ کعبه آویزان شوند و التماس کنند که خدایا ما را نجات بده! الآن هم همین‌طور است. خیلی از ابناء بشر، به ویژه خیلی از مسلمان‌ها مضطر نیستند ولی وضع خراب است، صهیونیست‌ها در جهان حاکم هستند! مردم عالم را به بردگی گرفته‌اند؛ البته برده‌داری نوین. مثلاً سبک زندگی تحمیل شده به انسان، یکی از ابعاد این برده‌داری‌های نوین است. برای داشتن اضطرار، معرفت لازم است در آخرالزمان اضطرار هست ولی درکِ اضطرار نیاز به معرفت دارد. بعید است اضطرار جهانی همه را بگیرد تا ظهور رخ دهد؟! و برای تعجیلِ در فرج باید این اضطرار معرفتی را افزایش داد. ما باید بچه‌هایمان را طوری تربیت کنیم برای این که اضطرار معرفتی پیدا کنند. پدر و مادر باید این را برای فرزندشان جا بیندازند که بدون اینکه مشکلی داشته باشند، نالۀ یابن‌الحسن‌(عج) آنها جامعه را پُرکند. به آن مدینۀ فاضله‌ای که در آن نیستند، نگاه کنند و ناله بزنند. ما چقدر کار سختی در تربیت مهدوی فرزندان‌مان داریم. انتظار فرج، بالاترین عبادت‌هاست و کسی که منتظر است مانند شهید در راه خداست. کسی که برای جامعۀ امام زمان و برای آن مدینۀ فاضله، اشک بریزد، خیلی انسان برجسته‌ای است! مظلومیت بشر را ببیند، مظلومیت بشر اروپا را ببیند. مظلومیت مردم و بچه‌های غزه مظلومیتشان خیلی آشکارتر است. بچه‌ها در آن سرزمین هم از نظر روحی و هم جسمی تحت بمباران هستند ولی بشر در اروپا کمتر مظلوم است. در غزه جسم‌های نحیف بچه‌ها بمباران می‌شود و له می‌شوند! و مرگ جسم‌ها را داریم. ولی در غرب مرگ روح‌ها را داریم، آنجا روح‌های انسانی تحت بمباران ارزشها است و له می‌شود! ظهور یک بحث اعتقادی نیست که هرکس آدم مؤمنی شد، منتظر شود. هرکس معتقد به امام زمان(عج) باشد، نمی‌توان گفت منتظر امام زمان(عج) هم هست. انسان معتقد که لزوماً منتظر نیست. مگر به این سادگی کسی به مقام انتظار می‌رسد؟ 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۱۱ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۷ - بخش ۳ 💠 برای تربیت مهدوی، زیبایی‌های بعد از ظهور را ترسیم کنیم 💠 متأسفانه مسأله ظهور، مسأله امروز ما نیست! 💠 برای جوان‌ها، افقی از زندگی در زمان ظهور ترسیم کنیم استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران برای تربیت مهدوی، زیبایی‌های بعد از ظهور را ترسیم کنیم ما باید زندگی آرمانی تحت حکومت امام زمان(ع) را مدام برای خودمان ترسیم کنیم، زیبایی‌هایش را ببینیم و تحسینش کنیم. سنّ ترسیم این صحنه‌های زیبا، سنّ نوجوانی است. چون نوجوان آرمان‌خواه است و در نوجوانی آرمان‌خواهی شکل می‌گیرد. قدرت خیال هنوز از کار نیفتاده و به هرجایی که بخواهد، مرغ خیالش را پرواز می‌دهد. زشتی زندگی بدون امام زمان(عج) را برایش ترسیم کنیم و آن زندگی را در جانِ جوان جاری کنیم. دوران نوجوانی دوران مبارزه است، دوران پیدا کردن دشمن و مبارزه با دشمن است. این انتظار بلند ‌به این سادگی در دل‌ها پدید نمی‌آید. انسان باید یک آرمانی داشته باشد، برای آرمانش بجنگد و بعد با دشمنان آرمان خودش هم بجنگد. متأسفانه مسأله ظهور، مسأله امروز ما نیست! ما در دوران امامی زندگی می‌کنیم که مسئلۀ آن امام، مسئلۀ ما نیست! ما در زمان امام حسین(ع) زندگی نمی‌کنیم، اگر در زمان امام حسین(ع) زندگی می‌کردیم مسئلۀ امام حسین(ع) در صحرای کربلا مسئلۀ ما بود و تنهایش نمی‌گذاشتیم و برای ایشان شهید می‌شدیم. ولی مسئلۀ امام زمان(عج) به این سادگی مسئلۀ ما نمی‌شود، چون حضرت را که محاصره نکرده‌اند که بخواهند شهید کنند. امت امام زمان(عج) بودن، سخت است. امام باقر(ع) می‌فرماید: « إِذْ قَامَ اَلْقَائِمُ جَاءَتِ اَلْمُزَامَلَةُ وَ يَأْتِي اَلرَّجُلُ إِلَى كِيسِ أَخِيهِ فَيَأْخُذُ حَاجَتَهُ لاَ يَمْنَعُهُ »( اثبات الهداه، جلد۵، ص۱۸۲)؛ وقتی آخرین امام قیام کنند، دوستی و صمیمت حاکم می‌شود. صمیمیت چطور حاکم می‌شود؟ اینطور که فرد می‌رود سراغ جیب رفیقش و اگر نیاز داشه باشد، پول بر می‌دارد و او هم ناراحت نمی‌شود، زندگی اینقدر دوستانه می‌شود. ما می‌خواهیم طوری صهیونیست‌ها را نابود کنیم که امام زمان(عج) بیاید؛ نه اینکه یک جریان صهیونیستی دیگر، در جای دیگری از دنیا شکل بگیرد. ما می‌خواهیم جهان پر از عدل و داد شود. آنچه که ضروری است این است که ما نسبت این صهیونیست‌های جنایتکار را با وضع موجود بدانیم! همین سبک زندگی آمریکایی‌ای که در جهان در حال تزریق است! چرا مردم را وادار به این زندگی پر از هرزگی می‌کنند؟ از یک جهت تحمیل سبک زندگی ناصحیح و از جهت دیگر رقابت سخت اقتصادی و انواع و اقسام ویژگی‌هایی که زندگی تمدن غرب دارد، چرا؟ برای اینکه بتوانند خودشان مسلط باشند. ما باید آن زندگی آرمانی را تبلیغ کنیم. برای جوان‌ها، افقی از زندگی در زمان ظهور ترسیم کنیم ما باید برای نسل جوان‌مان یک افق آرمانی معرفی ‌کنیم و مشخصات آن زندگی را تشریح کنیم! خیال جوان را پرواز دهیم به آن زندگی آرمانی. مثل آیۀ قرآن « وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ »(اعراف/96) « و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم...». در زمان امام زمان(عج) دعوایی برای جلب بیشتر منفعت نیست و شغل برای خلاقیت است، عشق است! درس خواندن از روی ترسِ از بدبخت شدن نیست بلکه از باب خلاقیت است. در زمان ظهور، علم، بیست و پنج واحد می‌شود و خودش خود به خود عامل شکوفایی می‌شود، در حالیکه تا قبل از ظهور فقط دو واحد آن با تمام پیشرفت‌ها آشکار شده است. باید همیشه آن فضا را برای جوان خود ترسیم کنیم. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۱۱ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۸ - بخش ۱ 💠 توجه به جایگاه انسان در زمین برای تربیت نسل مهدوی 💠 لزوم درک مقام امامت برای تربیت مهدوی؛ آشنایی با طرح اسلام برای تربیت انسان استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران توجه به جایگاه انسان در زمین برای تربیت نسل مهدوی هر انسانی را که خدا می‌آفریند در او تقاضای خدا شدن قرار داده است. همۀ انسان‌ها، زن و مرد این‌طور هستند. کسی بگوید نه من تقاضای خدا شدن ندارم، از خودش دریافت درستی ندارد. هنگامی که انسان‌ها در کنار همدیگر قرار می‌گیرند، چطور می‌شود اینها را کنترل کرد؟ خیلی کار سختی است. هر کدام فرصت پیدا کنند تلاش می‌کنند بر دیگران پادشاهی کنند. این مسئلۀ انسان است. خداوند متعال در معرفی انسان این لفظ را به کار می‌برد که من انسان را جانشین خودم روی زمین قرار دادم. خب خدایا چندتا جانشین؟ همه جانشین‌اند؟! این همه صاحب‌ادعا؟ می‌توانست بفرماید من بندگانی را آفریدم، اما فرمود: «و اِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً » (بقره، ۳۰). از طرف دیگر خدا از روح خودش هم در انسان دمیده و انسان استعداد خدا شدن را در درون خودش می‌بیند. «وَفَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي ... »؛ (سوره ص، ۷۲)؛ پس زمانی که اندامش را درست و نیکو نمودم و از روح خود در او دمیدم... خداوند مسیر خداگونه شدن انسان را در عبد شدن او قرار داده است. شما آنقدر به خدا مقرب می‌شوی که اخلاقت شبیه اخلاق خدا می‌شود، توانایی‌هایت شبیه توانایی‌های خدا می‌شود. خداوند «لیس کمثله شیء» است و شما این قدرت شبیه شدن را پیدا می‌کنی. کسانی که اهل معرفت می‌شوند و از آلایش‌ها پاک می‌شوند، قدرت‌های ماورایی‌ پیدا می‌کنند. انسان آفریده شده برای رسیدن به این عظمت و این خدایی کردن؛ ولی دیگران سعی می‌کنند انسان‌ها را تضعیف کنند تا کنترلشان کنند. لزوم درک مقام امامت برای تربیت مهدوی؛ آشنایی با طرح اسلام برای تربیت انسان در قرآن کریم می‌فرماید: «وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ» (قصص/۵)؛ و ما می‌خواستیم به آنان که در آن سرزمین به ناتوانی و زبونی گرفته شده بودند، نعمت‌های با ارزش دهیم، و آنان را پیشوایان مردم و وارثان گردانیم.» در قرآن کریم می‌فرماید که می‌خواهیم کسانی که ضعیف شده‌اند را پیشوایان مردم از هرنظر، مادی، معنوی و ... قرار دهیم. منتها شما برای اینکه به امامت برسی اگر امامت را فهمیده باشی، امامت را می‌شناسی و می‌فهمی چقدر قیمتی است. به ما زیاد توصیه شده که امام زمان خود را بشناسید و به امام زمان(عج) معرفت پیدا کنید. معرفت چطور حاصل می‌شود؟ امامت را باید درک کنی، کمی از آن در وجودت خودت است. وقتی شما یار امام می‌شوی، خودت یک سطحی از امامت را پیدا کرده‌ای. امام می‌خواهد ما را تربیت کند که همۀ ما امام شویم. بعد که امام شدیم می‌فهمیم امام یعنی چی! منتها جهان ظرفیت این همه مدیر، رهبر و امام را ندارد. خدا می‌فرماید عیبی ندارد بگذارید روحیۀ آدم‌ها، منش و اندیشۀشان در حد امامت باشد، قدرت امامت را داشته باشند ولی اگر نیاز شد، کار یک سرباز کوچک را انجام دهند. این طرح اسلام است و امیرالمؤمنین علی(ع)، نمونه‌ای از پیاده شدن این طرح است. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۱۸ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۸ - بخش ۲ 💠 آشنایی با طرح اسلام برای تربیت انسان؛ امیرالمؤمنین(ع)، نمونه تمام عیار یک سرباز برای پیامبر(ص) 💠 در تربیت مهدوی، هر کسی نقش خودش را در جانشینی خدا بر زمین دارد 💠 در خلیفه خدا بودن، شباهت بیشتری به پیامبر(ص) پیدا کنیم استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران آشنایی با طرح اسلام برای تربیت انسان؛ امیرالمؤمنین(ع)، نمونه تمام عیار یک سرباز برای پیامبر(ص) دین می‌خواهد روحیۀ آدم‌ها، منش و اندیشۀشان در حد امامت باشد، قدرت امامت را داشته باشند ولی اگر نیاز شد کار یک سرباز کوچک را انجام دهند. این طرح اسلام است و امیرالمؤمنین علی(ع)، نمونه‌ای از پیاده شدن این طرح است. حضرت علی(ع) در زمان حضرت رسول(ص) چه‌کار کردند؟ برای پیغمبر اکرم(ص) سربازی می‌کردند. سربازی‌ای که هیچ سربازی آن‌طور سربازی نمی‌کرد. ولی شما شأن حضرت امیر(ع) را هم در نظر داشته باشید. از اول، وحی را شنیده و جبرئیل امین را دیده! از اول همۀ معانی در وجودش ورود داشته اما در مقام سربازی یک ذره خودش را تحویل نمی‌گیرد و به هیچ وجه اظهار فضل نمی‌کند. با اینکه پیامبر(ص) فرمودند: علی جان هر چه من می‌شنوم تو می‌شنوی، هر چه من می‌بینم تو هم می‌بینی(نهج‌البلاغة، خطبه ۱۹۲). ولی عملکرد فداکارنه امیرالمؤمنین(ع) را نگاه کنید. رفتارهای ایشان شبیه رفتار یک سرباز عاشق در میدان جنگ و فداکاری است که در خط مقدم سپاه اسلام می‌جنگد. این رفتار الگوی اسلام برای حیات بشر است. چنین شخصیتی بعد از رسول خدا(ص) غریب شدند و با آن عظمت، ۲۵ سال کشاورزی کردند و چاه و قنات کندند. بالاخره این نقش، نقشِ کمی برای چنین شخصیت والامقامی است، ولی چقدر دقیق نقش خود را انجام دادند! در تربیت مهدوی، هر کسی نقش خودش را در جانشینی خدا بر زمین دارد تک تک ما خلیفة الله هستیم ولی هر کدام در وظیفه‌ و مأموریتی که داریم باید قرار بگیریم و نقش بپذیریم. این یعنی تربیت مهدوی، این یعنی تربیت سرباز حضرت ولیّ‌عصر(عج). ما در جبهه، این نقش‌پذیری را دیده‌ایم. در هیئت هم می‌شود دید. دیده‌اید در دستۀ عزاداری همه سینه می‌زنند، یکی رئیس شرکت است، دیگری نگهبان شرکت است. این آقای دکتر است، آن مثلاً بقال محل است. آن رانندۀ تاکسی است ولی همه در کنار هم سینه می‌زنند. یعنی جایگاه‌ خودشان و نقش‌ها را به زیبایی می‌پذیرند، این یک الگو برای زندگی است. ما همه خلیفة الله هستیم و این عظمت باید حفظ شود. در خلیفه خدا بودن، شباهت بیشتری به پیامبر(ص) پیدا کنیم آیه قرآن می‌فرماید: «لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ »(احزاب/۲۱). ما در چه چیزی باید پیامبر را اسوه بدانیم؟ اگر چه پیامبر اکرم(ص) تفاوت‌های زیادی با ما دارد ولی ما در یک چیز شبیه ایشان هستیم و آن هم در خلیفة الله بودن است. باید تلاش کنیم تا شباهت بیشتری به ایشان پیدا کنیم. خلیفة الله در نمونه کاملش، امام زمان(عج) است. به ما هم گفته‌اند خلیفة الله و ائمۀ زمین هستید. شما امامان مردم و وارثین زمین باشید. می‌خواهیم کسی که ضعیف شده را امام قرار دهیم. ما می‌خواهیم بر مستعضفین منّت بگذاریم و آنها را امام کنیم. این مسیر تربیتی دین است. 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۱۸ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text

📌سلسله درس‌های مهدویت با موضوع تربیت نسل مهدوی، جلسۀ ۸ - بخش ۳ 💠 ویژگی مسئولیت‌پذیری در تربیت نسل مهدوی 💠 خاطراتی از نقش‌پذیری بزرگان استاد #علیرضا_پناهیان در فاطمیۀ بزرگ تهران ویژگی مسئولیت‌پذیری در تربیت نسل مهدوی اگر کسی تربیت امام زمانی(عج) برای فرزندانش می‌خواهد، باید آنها را نسبت به دیگران «مسئول» بار بیاورد. مثلاً توصیه شده که صدقه را به دست بچه‌ات بده تا او به دست فقیر برساند. این کار کمک می‌کند تا مسئولیت‌پذیری اجتماعی یاد بگیرد. نظر شهید صدر در مورد نماز این است که هیچ عبادتی مثل نماز، نمی‌تواند ما را برای مسئولیت‌پذیری اجتماعی آماده کند. نماز چه ربطی به مسئولیت‌پذیری اجتماعی دارد؟ ما باید امامت مسئولانه را تمرین کنیم. این دعا از زبان مؤمنین در قرآن کریم که «وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا (فرقان، ۷۴)»؛ خدایا! ما را برای متقین امام قرار بده، این حبّ مقام نیست، این قرار گرفتن در جایگاه خودمان است. ولیّ خدا می‌خواهد که کسی تضعیف نشود. بقیه در نقش خودشان، -اگر چه نقش کوچکی باشد- قرار بگیرند، چون روح‌شان روح خلیفة اللهی است. آن‌وقت این مجموعه با چه هماهنگی‌ای کار می‌کند. مثلاً نیروی ساده نظامی که به اندازه فرماندهان خود درایت و توانایی دارد، باعث هماهنگی است و همه‌چیز به راحتی پیش می‌رود. این تربیت دینی است. نقش، مهم نیست. در کار گلاب و گل، حکم ازلی این بود آن شاهد بازاری، این پرده‌نشین باشد خاطراتی از نقش‌پذیری بزرگان ولی روح چطور باید باشد؟ خاطرات آیت الله بهجت را ببینید. ما که نمی‌توانیم بگوییم آقای بهجت مقامش بالاتر است یا امام خمینی(ره)؟ ما همه بزرگان را احترام می‌گذاریم. ولی آقای بهجت نقش خود را اینطور می‌بیند که وقتی امام در قم منزل داشتند، دمِ درِ خانۀ امام زیارتنامه می‌خواندند و می‌رفتند. وقتی اهالی بیت امام متوجه می‌شدند و از ایشان دعوت می‌کردند که بفرمایید داخل! شما با امام کار دارید؟ می‌گفتند نه من مزاحم نمی‌شوم من فقط خواستم سلام بدهم. از همین‌جا سلام کافی است. من الآن نقش این‌ چنینی دارم. یکی از علمای جلیل‌القدر از مشهد به جبهه می‌رود و رزمنده‌ها به او می‌گویند بایستید جلو نماز جماعت بخوانیم. می‌فرماید نه! من لیاقت ندارم جلوی شما بایستم و نماز بخوانم. من لایق نیستم. هر چه اصرار می‌کنند، قبول نکرده و می‌گوید مگر اینکه فرماندۀ شما به من دستور دهد، آن‌وقت دستور را اجرا می‌کنم، من ولی به تشخیص خودم جلو نمی‌روم. حالا فرمانده کیست؟ بنایی ساده در مشهد! شهید برونسی آنجا فرمانده است. می‌گوید آقا من به شما دستور می‌دهم که شما بروید جلو. می‌گوید: چشم! 📢 صوت: @panahian_mp3 🚩 فاطمیۀ بزرگ تهران - ۱۴۰۳/۰۸/۱۸ 🔰 هیئت محبین مولا امیرالمؤمنین(ع) @Panahian_text