🔰یکی از موانع درک مهربانی خدا «ندیدنِ مهربانی دیگران» است 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۷)-قسمت اول ⭕اگر بخواهی مهربانی خدا را درک کنی، باید کلاً آدمی باشی با «روحیۀ درک مهربانیِ دیگران»! ⭕به کوچک‌ترین مهربانیِ مردم حتماً پاسخ بده؛ اگر مهربانی‌های دیگران را ندیده بگیری، مهربانی‌های خدا را هم نمی‌بینی ⭕اگر کسی اهل تشکر از نعمت‌های کوچک نباشد، توانایی شکر نعمت‌های بزرگ را هم ندارد ⭕بعضی‌ها فقط نعمت‌های بزرگ را علامتِ مهربانی خدا می‌دانند، برخی هم کلاً نعمت‌ها را ندیده می‌گیرند یا آن را ناشی از شایستگیِ خودشان می‌دانند؛ اینها افراد متکبری هستند! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠رفتار و حال خوب ما و حتی درک ما از خوبی‌ها و مهربانی خدا، وابسته به سبک زندگی ماست و اینکه در قسمت‌های زندگی‌مان چگونه رفتار می‌کنیم؟ اگر بخواهم مهربانی خدا را درک بکنم باید کلاً آدمی باشم با «روحیۀ درک مهربانیِ دیگران»! کمااینکه اگر بخواهم از خدا تشکر کنم، نمی‌شود فقط هنگام ارتباط با خدا به بندۀ شاکر تبدیل شوم و وقت‌های دیگر این روحیه را نداشته باشم! 💠اگر بخواهم نمازم را سر وقت بخوانم باید همۀ کارهایم را سر وقت انجام بدهم! اگر بخواهم در آیات قرآن تفکر کنم باید کلاً آدم متفکری باشم، اگر بخواهم مؤدبانه نماز بخوانم باید کلاً آدم مؤدبی باشم، اگر بخواهم در نماز متوجه خدا باشم باید در کل زندگی متوجه خدا باشم. با توجهِ زیاد به مهربانی خدا انسان نشاط معنوی پیدا می‌کند و می‌تواند راحت زندگی کند. 💠یکی از موانع درک مهربانی خدا این است که مهربانی‌های دیگران را نمی‌بینیم! برای درک و بهره‌مندی از مهربانی خدا باید کلاً توجهِ من به «مهربانی» زیاد باشد و برای دیدنِ مهربانی‌ها آماده باشم! 💠به کوچک‌ترین مهربانیِ مردم حتماً پاسخ بدهیم؛ اگر مهربانی‌های دیگران را ندیده بگیریم، نمی‌توانیم آدمی بشویم که مهربانی‌های خدا را می‌بیند! اگر آدم کلاً روحیۀ شاکرانه داشته باشد، با خدا هم شاکرانه برخورد می‌کند و مهربانی‌های خدا را درک می‌کند. 💠اگر می‌خواهی فرزندت برای نماز، منظم شود و دستور گوش بدهد، ده‌تا دستورِ دیگر برایش درست کن و بگو: نماز هم یکی از آنهاست! بچه‌ای که هرکاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد، وقتی با نمازِ «دستوری، تکراری و اجباری» مواجه می‌شود، نمی‌تواند تحمل کند. بعضی‌ها می‌گویند: چه‌کار کنیم بچه‌مان نمازخوان بشود؟ مستقیماً روی نمازخواندنش فشار نیاور، بلکه روی برنامه‌ها و کارهای دیگرش مثل مرتب‌کردن اتاق، ورزش، غذاخوردن و... تأکید کن، وقتی اهل برنامه شد، نماز را هم به‌عنوان یک برنامه انجام می‌دهد! اما کسی که اهل برنامه نبود، نمی‌تواند برنامۀ نماز را انجام بدهد. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۷) 💠قرآن می‌فرماید: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها» (نساء/86) اگر کسی به شما احترامی گذاشت و سلامی داد، بهتر از او پاسخش را بدهید و اگر نتوانستید بهتر پاسخ بدهید، لااقل همان مقداری که او سلام داده، جوابش را بدهید یا همان مقدار که او هدیه داده، هدیه بدهید «إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ حَسيباً» خدا همه‌چیز را حساب می‌کند. 💠امام صادق(ع) می‌فرماید: «در تورات آمده است اگر کسی به تو نعمتی داد از او تشکر کن و به کسی که از تو تشکر می‌کند، نعمت بده و لطف کن؛ مَكْتُوبٌ فِي التَّوْرَاةِ اشْكُرْ مَنْ أَنْعَمَ عَلَيْكَ وَ أَنْعِمْ عَلَى مَنْ شَكَرَكَ ؛ نعمتی را که آدم تشکر کند از بین نمی‌رود و نعمتی که کفران شود باقی نمی‌ماند ؛ فَإِنَّهُ لَا زَوَالَ لِلنَّعْمَاءِ إِذَا شُكِرَتْ وَ لَا بَقَاءَ لَهَا إِذَا كُفِرَتْ ؛ شکر هم نعمت را زیاد می‌کند و هم مانع تغییر نعمت‌ها می‌شود ؛ الشُّكْرُ زِيَادَةٌ فِي النِّعَمِ وَ أَمَانٌ مِنَ الْغِيَر» (کافی/2/94) 💠امام کاظم‌(ع) می‌فرماید: «خوبی دیگران به شما زنجیری است بر گردن‌تان، این زنجیر باز نمی‌شود مگر اینکه آن مهربانی را پاسخ بدهید یا تشکر کنید ؛ المَعروفُ غُلٌّ لا يَفُكُّهُ إلاّ مُكافَأةٌ أو شُكرٌ» (میزان‌الحکمه/17865) یکی از علامت‌های محبوبیت نزد خدا، همین است. اگر خوبیِ دیگران را بهتر جواب دادی، خدا هم دوستت دارد، نگذار زنجیر روی گردنت باشد، این زنجیرها تو را پایین می‌کشد. 💠رسول خدا(ص) می‌فرماید «اگر کسی اهل تشکر از نعمت‌های کوچک نباشد، توانایی تشکر از نعمت‌های بزرگ را هم ندارد؛ مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْقَلِيلَ لَمْ يَشْكُرِ الْكَثِير» (نزهه‌الناظر/27) و در روایت هست: «کسی که از خدا در کم نترسد در زیاد هم نمی‌ترسد؛ مَنْ لَمْ يَخَفِ اللَّهَ فِي الْقَلِيلِ لَمْ يَخَفْهُ فِي الْكَثِير» (عیون‌اخبارالرضا(ع)/2/180) اینها یعنی به «جزئیات توجه کن!» صاحبان معرفت به اطرافیان‌شان گفته‌اند که اگر مدتی جزئیات را رعایت کنید، اخلاق‌ و روحیات‌تان تغییر می‌کند. 💠بعضی‌ها فقط نعمت بزرگ خدا را علامتِ مهربانی خدا می‌بینند! ببینید امام حسین(ع) در دعای عرفه، چقدر نعمات خدا را با جزئیاتش یادآوری می‌کند! اگر دعای عرفه نخوانده بودم شاید هیچ‌وقت این لطف‌های خدا به ذهنم نمی‌رسید! تمام عمر از آنها استفاده می‌کنم ولی با این جزئیاتی که امام حسین(ع) نعمات را یادآوری و تشکر می‌کند، متوجه نبودم. 💠بعضی‌ها کلاً خوبی‌ها و نعمات را ندیده می‌گیرند! برخی هم آنها را ناشی از شایستگی‌های خودشان می‌دانند، اینها افراد متکبری هستند! درک مهربانی دیگران دل را نرم می‌کند! ‌وقتی دلت نرم شد در ارتباط با پروردگار هم احساس خوبی پیدا می‌کنی. این راه سلوک معنوی است برای دل‌های آماده و بیدار! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۱ @Panahiyan

🎬 هیچ‌وقت اینجوری دعا نکنید! #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰چالش مهمی که همه با آن درگیریم: 🔰چرا دیگران قدر مهربانی مرا نمی‌دانند؟! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۷)-قسمت دوم ⭕وقتی به دیگران مهربانی می‌کنم، آیا آنها هم باید با من مهربان باشند؟ ⭕طبق روایت، ارزشمندترین مردم نزد خدا، انسان نیکوکاری است که قدر کارش دانسته نمی‌شود ⭕اگر هر کار خوبی که انجام دادی از تو قدردانی کردند، به خودت شک کن؛ شاید اوضاعت خراب است! ⭕از ناسپاسی دیگران نسبت به خودت درس بگیر و تو دیگر نسبت به خدا و اولیاء خدا ناسپاسی نکن! ⭕خدا می‌فرماید: «به کسانی که در راهِ من به‌همدیگر مهربانی می‌کنند، محبتم را واجب کردم» ⭕خدا رابطۀ خودش را با ما مشروط به رابطۀ ما با یکدیگر کرده است و انتظار دارد با کسی که نسبت به ما خطا کرده، مهربان باشیم ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠ما باید مهربانی دیگران را ببینیم، ولی آیا دیگران هم باید مهربانی ما را ببینند یا نه؟ این چالش مهمی است که همه در زندگی‌شان دارند؛ می‌گویند «من وقتی به دیگران مهربانی می‌کنم، دیگران هم باید با من مهربان برخورد کنند!» اما پیامبر(ص) می‌فرماید: ارزشمندترینِ مردم نزد خدا و نزدیک‌ترین فرد به پروردگار، انسان نیکوکاری است که قدر کارش دانسته نمی‌شود! «أَفْضَلُ النَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ مَنْزِلَةً وَ أَقْرَبُهُمْ مِنَ اللَّهِ وَسِيلَةً الْمُحْسِنُ يُكَفَّرُ إِحْسَانُه» (نوادر راوندی/9) 💠امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص مُكَفَّراً لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُ» (علل‌الشرایع/2/560) رسول خدا پاسخ خوبی‌هایش را نمی‌دید(ایشان انتظار داشت مردم لااقل با اهل‌بیتش مهربان باشند «لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبی» اما خیلی به اهل‌بیتش ظلم کردند) و بعد می‌فرماید: «وَ كَذَلِكَ نَحْنُ أَهْلَ الْبَيْتِ مُكَفَّرُونَ لَا يَشْكُرُونَنَا وَ خِيَارُ الْمُؤْمِنِينَ مُكَفَّرُونَ لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُم» ما اهل‌بیت هم هر خدمتی می‌کنیم کسی از ما تشکر نمی‌کند. بهترین مؤمنان هم همین‌گونه هستند. (حتی طبق برخی روایات، اگر هر کار خوبی که انجام دادی، از تو قدردانی کردند و پاداشت را گرفتی، به خودت شک کن؛ شاید اوضاعت خراب است!) 💠نباید آدم به‌دلیل ناسپاسیِ دیگران دست از مهربانی به دیگران بردارد. اگر شما آدم‌هایی باشید که خدمت می‌کنید اما بهرۀ خدمت‌تان را نمی‌گیرید، این درسی است که نشان می‌دهد «این‌کار چقدر زشت است!» لذا حواست باشد تو دیگر این کار را با خدا و اولیاء خدا و بزرگ‌ترهایت نکنی! «ادب از که آموختی؟ از بی‌ادبان!» وقتی دیگران تو را ناسپاسی کردند بگو: خدایا من به خاطر ناسپاسیِ خودم از تو معذرت می‌خواهم... 👈ادامه مطلب در پست بعد 👇 👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۷) قسمت دوم 💠مهربانی‌کردن به دیگران مهم است خصوصاً نسبت به کسی که دو ویژگی دارد: هم نسبت به تو خطا کرده، هم نسبت به او قدرت داری. اگر کسی نسبت به شما خطا کرد با سرزنش‌های خودتان او را له نکنید، اگر خدا با ما این رفتار را بکند که نابود می‌شویم! با هر کسی خواستی برخورد کنی بگو اگر حق دارم به او فحش بدهم، خدا هم حق دارد به من خیلی چیزها بگوید! اگر حق دارم محرومش کنم، خدا هم حق دارد محرومم کند! خدا از ما انتظار دارد کسی که نسبت به ما خطا می‌کند یا مقصر است مثل مادرش باشیم و بدی‌هایش را نادیده بگیریم. 💠خدا رابطۀ خودش را با ما مشروط به رابطۀ ما با یکدیگر کرده است. ما معمولاً با خودِ خدا راحت می‌توانیم کارمان را پیش ببریم ولی اینجاها گیر می‌کنیم! مثلاً طبق روایت، در خانواده اگر زن و شوهر باهم دعوا نکنند رزق‌شان زیاد می‌شود(من حَسُنَ بِرُّهُ في أهلِ بَيتِهِ زيدَ في رِزقِهِ؛ دعوات راوندی/127) اگر باهم دعوا کنند قبل از اینکه ببینند تقصیرِ کیست، رزق‌شان کم می‌شود! یعنی «روحیۀ عدم توافق» رزق را کم می‌کند. 💠امام صادق(ع) به یکی از دوستانش درباره ارتباط با گروهی که ضعفی در ایمان‌شان بود فرمود: خوب است ما هم به‌خاطر فاصله‌ای که با شما داریم شما را تحویل نگیریم، خدا هم به‌خاطر فاصله‌ای که با ما دارد ما را تحویل نگیرد؟! چرا به‌خاطر این فاصله، مهربانی‌تان را به آن قوم ترک کنید؟( يَتَوَلَّوْنَا وَ لَا يَقُولُونَ مَا تَقُولُونَ تَبْرَءُونَ مِنْهُمْ قَالَ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَهُوَ ذَا عِنْدَنَا مَا لَيْسَ عِنْدَكُمْ فَيَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَبْرَأَ مِنْكُمْ؛ کافی/2/43) 💠مانع درک مهربانی خدا این است که مهربانی دیگران را نمی‌بینیم. لذا روحیه ما باید طوری باشد که برای مهربانی‌های کوچک تشکر کنیم و سعی کنیم جبران کنیم. وقتی مهربانی خدا را ببینیم از تنهایی در می‌آییم، ابرقدرت می‌شویم، به خلاقیت و شکوفایی می‌رسیم، اخلاق‌مان درست می‌شود و معصیت نمی‌کنیم. 💠رسول خدا(ص) در شب معراج سؤال کرد: کدام عمل با فضیلت‌تر است؟ خداوند فرمود: هیچ‌چیزی نزد من، ارزشمندتر از توکل به من و راضی‌بودن به رضای من نیست! «لَيْسَ شَيْءٌ أَفْضَلَ عِنْدِي مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَيَّ وَ الرِّضَا بِمَا قَسَمْتُ» (ارشاد‌القلوب/1/199) توکل یعنی به خدا بسپار، اگر به خدا نسپاریم اخلاق‌مان خراب می‌شود، ناراحت و ناآرام می‌شویم. 💠و بعد فرمود: واجب است بر من دوست داشته باشم کسانی را که در راه من به‌هم محبت و مهربانی می‌کنند و به‌خاطر من به‌هم وصل می‌کنند. «وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَحَابِّينَ فِيَّ وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَعَاطِفِينَ فِيَّ وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَوَاصِلِينَ فِيَّ وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيَّ» مهربانیِ من حد ندارد «وَ لَيْسَ لِمَحَبَّتِي عِلْمٌ وَ لَا غَايَةٌ وَ لَا نِهَايَةٌ» (همان) 💠یک راه میان‌بُر هم هست؛ خدا حتماً یک راه ساده جلوی پای ما می‌گذارد. نمی‌توانی به کسانی که ناشکری و اذیتت کردند محبت کنی؟ به کسانی مهربانی کن که خدا مهربانی‌کردن به آنها را خیلی خیلی دوست دارد، به چهارده معصوم مهربانی کنید، مثلاً اینکه به حرم اهل‌بیت(ع) بروید یا جلسۀ روضه بگیرید، آن بزرگواران همین روضه‌ها و ‌نشستن‌های ما را محبت تلقی می‌کنند. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۱ @Panahiyan

🔰از خدا بترس تا نوازش خدای مهربان را لمس کنی 🔰نترسیدن از خدا و عذاب الهی، مانع درک مهربانی خداست 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۸)-قسمت اول ⭕معمولاً ترس از خدا را جدی نمی‌گیریم و فکر می‌کنیم ترس از عذاب الهی با امیدداشتن به رحمت خدا مغایرت دارد ⭕یکی از روش‌های تربیتی قرآن این است که بندگان خدا را از عذاب الهی می‌ترساند ⭕انسان موجودی است که ترس برایش لازم است؛ بلکه خوف از خدا برای انسان مفید است ⭕خوف از غیرخدا، استرس‌زاست و قساوت قلب می‌آورد اما خوف از خدا آرامش‌بخش است و دل را نرم می‌کند ⭕ترس از خدا بلافاصله یک عکس‌العملِ مهربانانه از جانب خدا به‌دنبال دارد ⭕می‌خواهی خدا را امتحان کنی؟ خوف از خدا را در دلت ایجاد کن، تا عکس‌العمل فوری خدا را ببینی! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی از موانع توجه به مهربانی خدا، و عدم بهره‌برداری خوب و عمیق از مهربانی خدا این است که ما معمولاً در زندگی خودمان ترس از خدا را حذف می‌کنیم و ترس از عذاب الهی را هم جدی تلقی نمی‌کنیم؛ حتی فکر می‌کنیم که ترس از عذاب الهی مغایرت دارد با امیدداشتن به رحمت خدا و اینکه انسان بخواهد عمیقاً مهربانی خدا را باور کند. 💠ترس از عذاب الهی و از آن بالاتر، «ترس از مقام پروردگار» در قرآن کریم، تصریح شده است (وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ؛ الرحمان/46) و حجم بالایی از آیات قرآن را به خودش اختصاص می‌دهد. حداقل یک‌دهم آیات قرآن، به این موضوع اختصاص دارد. کاملاً معلوم است که یکی از روش‌های تربیتی قرآن کریم این است که بندگان خدا را از عذاب الهی بترساند. 💠چرا خدا در قرآن، این‌قدر از دوزخ سخن می‌گوید؛ آن هم به تفصیل؟ چرا این‌قدر دوزخ و عذاب خودش را توصیف می‌فرماید؟ ما می‌توانیم حدس بزنیم که «انسان موجودی است که ترس برای او لازم است» می‌توانیم این انسان‌شناسی را از قرآن برداشت کنیم که «ترسیدن از عذاب الهی و ترسیدن از مقام ربوبی، برای انسان مفید است» 💠خوف در وجود انسان جایگاه ارزشمندی دارد. خوف از غیرخدا، استرس‌زاست و آرامش انسان را به‌هم می‌ریزد، خوف از غیرخدا، علامت ضعف است و ضعیف‌کنندۀ انسان است و حتی انسان را قسی‌القلب می‌کند؛ انسانِ ترسو، سنگ‌دل هم هست، به موش‌مرده بودنش نگاه نکنید! کسی که ترسو است نمی‌شود به او امید داشت که یک جاهایی رحم کند؛ اگر فرصت پیدا کند بی‌رحمانه‌ترین رفتارها را انجام می‌دهد. از یک انسان شجاع، مهربانی را بیشتر می‌شود انتظار داشت. آدم شجاع، راحت‌تر می‌تواند بگذرد و گذشت کند. آدم قدرتمند راحت‌تر می‌تواند مهربان باشد. 💠خوف از غیرخدا، هم آدم را ضعیف می‌کند، هم لطافت روحی انسان را از بین می‌برد، هم آرامش انسان را می‌گیرد، هم خیلی از اوقات، دقت انسان را کم می‌کند. آدم ترسو-در مجموع- نمی‌تواند آدمی خلاق و دارای قدرت تمرکز باشد. 💠هرچقدر ترس از غیرخدا، زشت است و آفت دارد، ترس از خدا برعکس است! ترس از خدا، استرس‌زا نیست و خلاقیت انسان را از بین نمی‌برد، بلکه تمرکز انسان را عمیقاً بالا می‌برد، دل آدم را نرم می‌کند و آدم را لطیف می‌کند. 💠ترس از خدا بلافاصله یک عکس‌العملِ مهربانانه از جانب خدا به‌دنبال دارد. هرکسی می‌خواهد مهربانی خدا بیشتر شامل حالش بشود و بیشتر این مهربانی را لمس کند، می‌تواند از این قاعده استفاده کند و اصلاً خدا را امتحان کند! یک مدتی از خدا و عذاب الهی بترسید؛ نوازش‌های خدای مهربان را لمس خواهید کرد. این مسئله هم تجربی است و زیاد مسئلۀ پیچیده و غامضی نیست که نیاز به کشف و شهود و ریاضت‌‌‌های آنچنانی داشته باشد! 👈ادامه مطلب در پست بعد 👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۸) 💠اگر خوف از خدا، دلت را فرا بگیرد، همان موقع یک اتفاق خوب در روحت خواهد افتاد و حضور خدا را درک می‌کنی. خدا مطلقاً پشت پردۀ غیب نیست که ما هیچ چیزی از او را حس نکنیم. عکس‌العمل‌های خداوند نسبت به رفتارها و احساس خودمان را می‌توانیم دریابیم. 💠جهنم که واقعیت دارد و خیال‌پردازی نیست؛ خُب یک مدتی عذاب جهنم را جدی بگیر تا هراس در دلت بیفتد، بعد می‌بینی که دلت نرم می‌شود، اشکت جاری می‌شود و نسبت به همه مهربان می‌شوی و آرامش پیدا می‌کنی. همۀ اینها نتیجۀ این است که آدم یک مدتی شروع کرده به ترسیدن از خدا. 💠«ترس از خدا» انگار باعث می‌شود که شما غیب را از پشت پردۀ غیبِ مطلق بیرون بیاوری و آن را امتحان کنی. بعضی‌ها می‌خواهند خدا را با «دعا» امتحان کنند! می‌گویند: «دعا کنیم ببینیم مستجاب می‌شود یا نه؟» خُب ممکن است مصلحت نباشد خدا دعای تو را مستجاب کند! اگر می‌خواهی خدا را امتحان کنی، از راه منطقی‌اش امتحان کن؛ یعنی اینکه «خوف از خدا را در دلت ایجاد کن، تا عکس‌العمل فوری پروردگار را ببینی!» یکی از عجائب عرصۀ معنویت، همین است! 💠آدم آناً می‌تواند نتائج خوف از خدا را در نرم‌شدنِ قلب خودش ببیند، و وقتی قلبش نرم شد، مهربانی خدا را حس می‌کند و پشت‌گرمی خودش را مهربانی خدا خواهد دید؛ این به طور طبیعی اتفاق می‌افتد. اگر کسی می‌خواهد مهربانی خدا را درک کند، یک راهش همین است. در روایت هست که خدا دوزخ را آفریده است برای سوق‌دادن آدم‌ها به بهشت و سوق‌دادن آنها به آغوش خدا و برقراری ارتباط مهربانانه بین انسان و خدا (خَلَقَ اللَّهُ تَعالى جَهَنَّمَ مِن فَضلِ رَحمَتِهِ سَوطاً يَسوقُ اللَّهُ بِهِ عِبادَهُ إلى الجَنَّةِ؛ المحجّة البيضاء/7/262) (...وَ حِيَاشَةً لَهُمْ إِلَى جَنَّتِه؛نهج‌البلاغه/ حکمت368) 💠چرا خدا ما را می‌ترساند؟ اولاً این ترساندن، علامت نامهربانی خدا نیست و این ترس، ترس بد و آزاردهنده‌ای نیست، نباید از آن فرار کنیم. این ترس، آرامش‌بخش و نرم‌کنندۀ دل است، ترسی است که آدم می‌تواند با عالم غیب ارتباط برقرار کند. واقعاً که ما را جهنم نمی‌برند؛ می‌گویند از جهنم بترس! ببین چقدر هولناک است! اگر ببینی، خودت را جمع می‌کنی و وقتی خودت را جمع کنی، بلافاصله در آغوش پروردگار قرار می‌گیری. 💠ثانیاً اینکه خدا از خوف و انذار به‌عنوان یک عامل حرکت‌دهنده یا بازدارنده در وجود انسان استفاده می‌کند. فقط محبت و شوق نیست که انسان را به حرکت وادار می‌کند، خوف هم انسان را به حرکت وادار می‌کند. خوف حتی قبل از به‌دست آمدن محبت، می‌تواند انسان را وادار به حرکت کند یا او را از حرکت بازدارد. 💠ما تا عاشق بشویم خیلی کار دارد، تا آن موقع چه‌کار کنیم؟ از خوف استفاده کنیم. آدم که نمی‌تواند به این سادگی عاشق بشود، ولی به این سادگی می‌تواند خائف بشود؛ کافی است یک‌مقدار تأمل کند. آدم نمی‌تواند به این سادگی به عالی‌ترین منافع خودش علاقه‌مند بشود، ولی آدم می‌تواند به سادگی از ضررکردن بترسد؛ این زیاد رشد نمی‌خواهد! 💠خوف هم جنبۀ «حداقلی» دارد هم «حداکثری»؛ یعنی آدم‌های حداکثری هم باز، خوف در روحیه و احساس‌شان وجود دارد. چرا آنها خوف دارند؟ برای اینکه در آن مرتبۀ عالی هم باز عشق‌شان آنها را وادار می‌کند به ترسیدن! أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: خوفِ شیعیان ما از سر محبت‌شان است (وَ هُمْ فِی ذَلِکَ خَائِفُونَ أَنْ لَا یُقْبَلَ مِنْهُمْ وَ لَیْسَ وَ اللَّهِ خَوْفُهُمْ خَوْفَ شَکٍّ فِیمَا هُمْ فِیهِ مِنْ إِصَابَةِ الدِّینِ وَ لَکِنَّهُمْ خَافُوا أَنْ یَکُونُوا مُقَصِّرِینَ فِی مَحَبَّتِنَا وَ طَاعَتِنَا» (کافی/8/128) 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۲ @Panahiyan

⚽️ یک مدیر فوتبالی شهید 👤 عکس این مدیر را باید در ادارات نصب کرد! #استاد_پناهیان @Panahiyan

📢 چهار روش و تکنیک برای افزایش ایمان کودکان 🎤 #حجت_الاسلام_پناهیان @Panahiyan

🔻 اولین قدم برای عبور از رنج 👈 دخترت اومد از شوهرش گله می‌کرد بهش بگو ... ➕ پاسخ به جوانی که پدرش او را اذیت می‌کرد #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰اگر «عبد» باشی مهربانی مولا را باور می‌کنی! 🔰ترس از خدا، تو را در موضعِ «عبد» قرار می‌دهد 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۸)-قسمت دوم ⭕برای اینکه مهربانی خدا را باور کنی باید بپذیری که «عبد» هستی ⭕وقتی عبد شدی، طبیعاً مولا به تو محبت می‌کند ⭕هیچ چیزی مثل «خوف از خدا» هویت عبد‌بودن را برایمان جا نمی‌اندازد ⭕چهار اثر مهم ترس از خدا: ۱. عکس‌العمل مهربانانۀ خدا را به‌همراه دارد ۲. تکبر و قساوت‌‌های قلب انسان را فرومی‌ریزد ۳. انسان را با هیجان، به‌سوی خدا «فرار می‌دهد» ۴. انسان را نسبت به خدا در موضِع عبد نسبت به مولا قرار می‌دهد ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠ترس از خدا متناسب با مکانیزم وجودی انسان است و چند اثر یا کارکرد بسیار مهم دارد: ۱. اولین اثرش این است که عکس‌العمل مهربانانۀ خدا را به سراغ آدم می‌آورد. وقتی خائف بشوی خدا آناً به تو مهربانی می‌کند و تو این مهربانی را لمس می‌کنی، می‌چشی و باور می‌کنی و یک تجربۀ مهربانانه از خدا پیدا می‌کنی. 💠تو در جریان «خودسازی» تنها نیستی؛ خودسازی یک فعالیت دونفره است بین «تو و خدا» یعنی یک عمل و عکس‌العملِ دائم، بین تو و خدا وجود دارد. لذا اگر کسی بخواهد باورش به مهربانی خدا بیشتر شود، باید در تعامل دائم با خدا، باور خود را افزایش بدهد. ۲. دومین اثر خوف از خدا این است که تکبر آدم را خودبه‌خود از بین می‌برد و قساوت‌های قلب او را فرومی‌ریزد. وقتی انسان خائف می‌شود تکبرش می‌ریزد؛ آدم خائف، طبیعتاً افتاده‌حال، متواضع و کوچک می‌شود، حتی صدایش هم نازک می‌شود! صدای آیت‌الله بهجت(ره) را در نماز شنیده‌اید؟ ایشان در اوج ضعف و ترس نسبت به پروردگار نماز می‌خواندند و این حالت، در صدایشان موقع نماز، کاملاً مشخص بود. 💠وقتی با ترس از خدا، سنگ‌های قلب انسان فرو ریخت و قساوت‌هایش از بین رفت و قلبش نرم شد، حالا مهربانی خدا را بهتر درک می‌کند، چون خودش هم چیزی از جنس این مهربانی شده است. ۳. سومین اثر خوف از خدا این است که انسان را با هیجان، به‌سوی خدا فرار می‌دهد، انسان را با اصرار، به‌سوی خدا می‌کشاند. وقتی انسان خائف شد، خوبه‌خود به‌سوی خودِ خدا می‌رود، چون از خدا که نمی‌شود فرار کرد «لَا يُمْكِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُكُومَتِك» (دعای کمیل) لذا در روایات به ما تأکید شده است که از خدا به‌سوی خدا فرار کنید (وَ فِرُّوا إِلَى اللَّهِ مِنَ اللَّه؛ نهج‌البلاغه/خطبه24) یعنی عادی نروید؛ بلکه فرار کنید! وقتی آدم بترسد، عادی نمی‌رود؛ فرار می‌کند! هرکسی می‌‌خواهد محکم به بغل خدا بچسبد و خدا او را در آغوش بگیرد، راهش این است که از خدا بترسد. آیا مادری هست که بچه‌اش از چیزی بترسد و به آغوش او پناه ببرد ولی او بچه‌اش را نوازش نکند؟! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۸) قسمت دوم 💠امام صادق(ع) می‌فرماید: مؤمن همیشه بین دو تا خوف است؛ یکی ترس از گناهی که انجام داده و نمی‌داند خدا با آن چه برخوردی خواهد کرد؟ ترس دیگرش این است که نمی‌داند در آینده چه خواهد شد. لذا همیشه خائف است و او اصلاح نمی‌شود مگر با خوف «الْمُؤْمِنُ بَيْنَ مَخَافَتَيْنِ ذَنْبٍ قَدْ مَضَى لَا يَدْرِي مَا صَنَعَ اللَّهُ فِيهِ وَ عُمُرٍ قَدْ بَقِيَ لَا يَدْرِي مَا يَكْتَسِبُ فِيهِ مِنَ الْمَهَالِكِ فَهُوَ لَا يُصْبِحُ إِلَّا خَائِفاً وَ لَا يُصْلِحُهُ إِلَّا الْخَوْف» (کافی/2/71) مؤمن جز با خوف، آدم نمی‌شود! یکی از وجوه آدمیت بهره‌بردن از مهربانی خدا، تغذیه‌شدن با مهربانی خدا و ایمان به مهربانی خداست. 💠طبق روایت فوق، مرتبۀ اول ترس مؤمن، ترس از گذشتۀ خود است و مرتبۀ دومش این است که از آیندۀ خودش ترس داشته باشد. البته هر کسی به این مرتبۀ از ترس نمی‌رسد؛ خیلی باید عاقل باشد تا از آینده و عاقبت‌به‌خیری هم بترسد. 💠ما چطور می‌توانیم مهربانی خدا را جذب کنیم؟ اول باید موضع خودمان را نسبت به خدا تعیین کنیم؛ ما چه نسبتی با خدا داریم؟ پسرخالۀ خدا هستیم؟ فرزند او هستیم؟ برادر او هستیم؟ همسایۀ او هستیم؟ هویت اصلی ما این است که «عبد خدا» هستیم و می‌خواهیم به‌عنوان یک عبد و بنده، مهربانی خدا را جلب کنیم. 4- چهارمین اثر خوف از خدا این است که انسان را نسبت به خدا در موضِع عبدبودن قرار می‌دهد. هیچ چیزی مثل «خوف از خدا» هویت عبد‌بودن ما را برایمان جا نمی‌اندازد. البته «اطاعت از خدا» هم می‌تواند این احساس عبدبودن را تثبیت کند، اما احساسی که حتی زودتر از اطاعت می‌تواند در دل انسان بیاید و عبدبودن را جابیندازد، خوف است. اطاعت خیلی از اوقات سخت است، اما توجه و دقت‌کردن به عذاب‌های خدا، یک‌دفعه‌ای ما را در موضع «عبد» قرار می‌دهد. 💠وقتی عبد شدی، طبیعاً مولا به تو محبت می‌کند و دریغ ندارد. وقتی عبد شدی اصلاً نمی‌توانی قبول کنی که مولا به تو مهربان نیست. مثل بچه‌ای که نمی‌تواند قبول کند مادرش به او مهربان نیست. 💠چه‌کسانی مهربانی خدا را باور نمی‌کنند؟ آنهایی که رابطۀ عبد و مولا را برقرار نکرده‌اند و مولابودن خدا را باور نکرده‌اند، فکر می‌کنند خدا فقط خالق است؛ آن‌هم مثل کارخانه‌ای که مثلاً یک ساعت را ساخته و دیگر ارتباطی با این مخلوق خودش ندارد! 💠برای اینکه مهربانی خدا را باور کنی باید بپذیری که او مولا است و برای اینکه برایت جا بیفتد که او مولا است، باید از او حساب ببری؛ این ترس و حساب‌بردن، جزو لاینفک این رابطه است، بترس؛ بگذار مولا بیاید تو را آرام کند. ما واقعاً خیلی بی‌مزه هستیم؛ خودمان می‌خواهیم خودمان را آرام کنیم! بگذار خدا بیاید آرامت کند! 💠ما چه تصور و چه برداشتی از خدا داریم؟ اگر برداشتمان از خدا به‌گونه‌ای باشد که مهربانی او را درک کنیم، آن‌وقت هرچه خدا به ما اخم کند، یک لحظه هم تصور دیگری غیر از مهربانی خدا از او نخواهیم داشت! 💠اگر مهربانی خدا را باور کنی، آن‌وقت هر آیه‌ای از آیات قرآن، تو را تکان می‌دهد. هر چیزی خدا در قرآن بگوید، هر حکمی، هر امری، هر فرمانی، هر توبیخی... تو آب می‌شوی و از مهربانی خدا اشک می‌ریزی، اصلاً همین‌که خدا شروع کرده به حرف‌زدن با تو، مگر جز از سر محبت است؟! پس دیگر برایت چه فرقی می‌کند که او چه دارد می‌گوید؟ از عذابش می‌گوید یا از نعمتش؟ 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۲ @Panahiyan

🎬 علامت تقرب از کجا بفهمیم واقعا نورانی شدیم؟ #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰اصل غذای روح انسان «مهربانی خدا» است 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۹) ⭕انسان بندۀ مهر است؛ وقتی مهر خدا را باور کردی، عبدِ او خواهی شد ⭕انرژیِ مؤمن از ارتباط قلبی‌ای است که با خدا دارد ⭕ایمان به خدا در واقع یعنی ایمان به مهربانی خدا؛ کفر هم یعنی انکار رحمانیت خدا ⭕ایمان به خالقیت خدا که هنر نیست، مشرکان هم به خالقیت خدا مؤمن بودند! ⭕اگر صبح تا شب بگویی «خدا خالق است» اما به مهربانی خدا توجه پیدا نکنی، هیچ اتفاق بزرگی در قلبت نمی‌افتد ⭕بعضی‌ها برای گرفتن «حاجت» درِ خانۀ خدا می‌روند، بعضی‌ها برای «مغفرت» و بعضی‌ها برای «رحمت»؛ یعنی می‌‌خواهند لذت مهربانی خدا را بچشند، مرتبۀ اینها بالاتر است ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠بعضی‌ها برای گرفتن حاجت، درِ خانۀ خدا می‌روند که البته کار خوبی است، ولی از آن بالاتر؛ یک عده‌ای برای طلب مغفرت، درِ خانۀ خدا می‌روند؛ خدا با محبت و استقبال بیشتری با اینها برخورد می‌کند. معلوم است کسانی که برای طلب مغفرت می‌روند، بالاتر از کسانی هستند که صرفاً برای طلب حاجت می‌روند. 💠از این بالاتر هم یک مرتبۀ دیگری هست که خدا دوست دارد این مرتبه را در ما ببیند؛ این مربوط به کسانی است که دنبال «رحمت و مهربانی پروردگار عالم» هستند و می‌خواهند لذت رحمت و مهربانی خدا را بچشند؛ اگر اشک می‌ریزند به‌خاطر درکی است که از این مهربانی دارند، اگر طلب مغفرت می‌کنند به‌خاطر ذره‌ای فاصله است که ممکن است بین آنها و این مهربانی بیفتد. 💠در بهشت و رضوان الهی هم بالاترین چیزی که انسان می‌تواند از آن لذت ببرد «گرمای محبت خدا» است؛ این همان نقطۀ نهایی است و آن‌جایی است که انسان به آرامش می‌رسد. اگر کسی شدت محبت و مهربانی خدا را درک کند، الذّ لذات عالم را چشیده است. 💠اینکه می‌فرماید: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب؛ به ذکر خدا دل‌ها آرام می‌گیرد» (رعد/28) معنای دقیقش این است: به ذکر رحمانیت خدا و مهربانی خدا، دل آرام می‌گیرد، و الا اگر صبح تا شب بگویی «خدا خالق است» اما به مهربانی و رحمانیت خدا توجه پیدا نکنی، هیچ اتفاق بزرگی در قلبت نمی‌افتد. 💠به هر اسمی از اسماء پروردگار، اگر آدم توجه پیدا کند آن‌قدر رویش اثر ندارد که توجه به «رحمانیت خدا» اثر دارد. اگر این حقیقت را بفهمیم، آن‌وقت می‌فهمیم که همۀ عمر غافل بوده‌ایم؛ حتی آن لحظه‌هایی که مثلاً در حال مناجات بوده‌ایم. 💠اینکه اولیاء خدا-در ادعیه- دوست دارند پیش خدا اظهار ضعف بکنند، یک دلیلش این است که می‌دانند خدا مهربان است و در اثر احساس ضعف‌کردنِ بنده‌اش درِ خانۀ او، مهربانی‌اش را مضاعف می‌کند. 💠اصل غذای روح انسان «مهربانی خدا» است؛ اصل حیات بشر وابسته به این است و نبودش، ممات انسان است. واقعاً اگر آدم از نزدیک، با مهربانی خدا برخورد کند، تغذیه می‌شود و جان می‌گیرد. اصلاً انرژیِ مؤمن از ارتباط قلبی‌ای است که با خدا دارد. امیرالمؤمنین(ع) فرمود: من درِ خیبر را با قدرت روحی خودم برداشتم نه با قدرت بدنی‌ام (مَا قَلَعْتُ بَابَ خَیْبَرَ...؛ امالی صدوق/514) کوه‌‌ها به دست شما جابجا می‌شود؛ فقط به مهربانی خدا ایمان داشته باشید! 💠نیاییم از خدای مهربان یک چیزی بگیریم و برویم! درِ خانه‌اش برویم برای اینکه مهربانی‌اش را بگیریم که وقتی گرفتیم، دیگر نمی‌رویم! انسان، عبید احسان است، بندۀ احسان است، بنده و بردۀ مهر است، وقتی مهر خدا را باور کردی، عبدِ او خواهی شد. 💠در ایمان خدا یک مرتبۀ شریفی هست که ما کمتر به آن دسترسی داریم و کمتر روی آن کار می‌کنیم و آن «ایمان به مهربانی خدا» است. ایمان به خالقیت خدا که هنر نیست، مشرکان هم به خالقیت خدا مؤمن بودند! قرآن می‌فرماید: اگر از آنها بپرسی خالق‌تان کیست حتماً می‌گویند خدا. (وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ؛ زخرف/87) 💠ایمان به خدا یعنی ایمان به مهربانی خدا. حضرت امام(ره) و دیگر عرفا در کتب عرفانی‌شان توضیح می‌دهند که «در رأس اسماء پروردگار، رحمانیت پروردگار است و دیگر صفات و اسماء خدا در ارتباط با بندگان، بازگشتش به رحمانیت خداست» 💠جهل یعنی چه؟ یعنی ندانستن این رحمانیت. کفر یعنی چه؟ یعنی انکار این رحمانیت. بزرگ‌ترین گناه چیست؟ ناامیدی نسبت به این رحمانیت و سوءظن به مهربانی خدا. استغفار از کدام گناه واجب‌تر است؟ از بزرگ‌ترین گناه که همان یأس از رحمت خداست. البته یأس درجات دارد و می‌توان گفت که متاسفانه تقریباً همۀ ما بهره‌ای از یأس یا مرتبه‌ای از یأس را داریم(که در اثر غفلت‌ها و گناه‌های ما ایجاد شده است) 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۵ @Panahiyan

🎬 از چی می‌ترسی؟ همون بهت مسلط می‌شه! 🔰این قانون خداست! 🔻راه‌حل چیست؟ #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰قرآن مظهر مهربانی خداست؛ حتی آیات عذاب الهی! 🔰خدا با قرآن دارد مهربانی‌اش را نشان می‌دهد 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۰) ⭕اگر برداشت پایه‌ایِ انسان دربارۀ خدا این باشد که «خدا مهربان است» حتی وقتی آیات عذاب را در قرآن بخواند، برداشتش این خواهد بود که «این هم جلوه‌ای از مهربانی خداست» ⭕آیات عذاب و جهنم در قرآن، چگونه نشانۀ محبت و مهربانی خداست؟! مثل مادری که می‌بیند بچه‌اش دارد سمت آب‌جوش می‌رود و فریاد می‌کشد ⭕بعضی‌ها ناامیدند از اینکه یک خدای مهربان‌تر از مادر داشته باشند. می‌گویند: هیچ‌کسی ما را دوست ندارد! از بین اینها، دزد و قاتل و جانی در می‌آید! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠برداشت پایه‌ای یا برداشت اولیه‌ای که ما از خدا داریم چیست؟ برداشت اساسی، اصیل و پایه‌ایِ اکثر مردم از خدا، مهربانی و رحمانیت و رحیمیت پروردگار نیست! 💠اگر ذهنیت ابتدایی و پایه‌ایِ انسان دربارۀ خدا این باشد که «خدا مهربان است» در این‌صورت حتی وقتی آیات عذاب الهی را در قرآن بخواند، باز برداشتش این خواهد بود که «اینها هم جلوه‌هایی از مهربانی خداست» آیات عذاب و جهنم در قرآن، چگونه نشانۀ محبت و مهربانی خداست؟! مثل مادری که وقتی می‌بیند بچه‌اش دارد به سمت سماور آب‌جوش می‌رود، بر سرش فریاد می‌کشد... 💠اگر برداشت‌مان از خدا «یک خدای مهربان» باشد، ارتباط‌مان با خدا خیلی بهتر از ارتباط ما با کلمۀ «مادر» خواهد بود! الان این‌قدری که مادر مظهر مهربانی است-در عُرفِ جامعه- خدا مظهر مهربانی نیست! درحالی‌که وقتی آدم فکر می‌کند می‌بیند که مهربانی خدا میلیاردها برابر از مهربانی یک مادر بیشتر است، ضمن اینکه همۀ افعالِ خدا هم نسبت به بندگانش، از سر مهربانی است. 💠اگر برداشتت از خدا این باشد که «خدا مهربان است» آن‌وقت دیگر برایت فرقی نمی‌کند که خدا دربارۀ چه موضوعی دارد حرف بزند؟! دربارۀ هرچیزی در قرآن حرف بزند، تو اشک می‌ریزی؛ از شدت محبت و مهربانی خدا، چون یک خدای مهربان دارد با تو حرف می‌زند. آن‌وقت ببین قرآن چه جایگاهی برایت پیدا می‌کند! 💠اگر بخواهی نورانیت قرآن را-از نظر روانی؛ نه از نظر فیزیکی- حس کنی، یعنی باید کلمات و آیات قرآن را مظهر مهربانی خدا ببینی و بدانی که خدا از سر مهربانی‌اش این قرآن را نازل کرده است. 💠حضرت امام(ره) در کتاب «آداب الصلاة» می‌فرماید: بزرگ‌ترین رحمت‌های الهی قرآن است! تو اگر به رحمتِ «اَرحَمُ الراحِمین» طمع داری و آرزوی رحمت واسعه داری، از این رحمت واسعه استفاده کن! 💠خدا با قرآن دارد مهربانی‌اش را نشان می‌دهد، البته یک‌ذره سخت است که ما بفهمیم خدا با قرآن دارد به ما محبت می‌کند، اما وقتی بفهمی کارت تمام است! خوراکت می‌شود قرآن، لذتت می‌شود قرآن، اُنست می‌شود قرآن، قدرتت می‌شود قرآن، سرگرمی‌ات می‌شود قرآن، حیاتت می‌شود قرآن! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۰) 💠چرا حضرت امام(ره) روزی دوازده‌ مرتبه قرآن می‌خواند؟ چون قرآن مظهر مهربانی خداست و امام(ره) می‌خواست از این مهربانی بیشتر لذت ببرد، چون به آن محتاج و وابسته بود. 💠حالا ببینید خودِ خدا، قرآن را چگونه وصف می‌کند؟ آیا خدا قرآن را به چیزی غیر از مهربانی خودش وصف کرده است؟ مثلاً می‌فرماید: «قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ» (یونس/57) یا می‌فرماید: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ» (اسراء/82) در همۀ این آیات، کلمۀ «رحمت» دربارۀ قرآن به‌کار رفته است؛ یعنی قرآن، رحمت و مهربانی است! 💠چرا فرموده‌اند که قرآن را با اشک و گریه بخوانید؟ آدم‌ها وقتی مهربانی ببینند گریه می‌کنند؛ البته غیر از آدم‌های مأیوس از مهربانی! بعضی‌ها ناامید هستند از اینکه یک خدایی مهربان‌تر از مادرشان داشته باشند. می‌گویند: دیگر هیچ‌کسی ما را دوست ندارد! از بین این آدم‌ها، دزد و قاتل و جانی در می‌آید! 💠یادشان رفته وقتی بچه بودند هر پنج دقیقه یک‌بار باید می‌رفتند بغل مامانشان! الان ناامیدانه می‌گویند: یعنی یک خدایی هست که از مامان مهربان‌تر باشد و مدام به آغوش او پناه ببریم؟! این‌قدر ناامید هستند! با اینکه به‌شدت تشنۀ یک‌ذره محبت هستند، ولی به روی خودشان نمی‌آورند! می‌گویند: «لوس‌بازی در نیاور! من دیگر نی‌نی کوچولو نیستم که این‌قدر نیاز به محبت و نوازش داشته باشم!» اینها در یک اشتباه عجیبی هستند! 💠بعضی از این آدم‌ها که مؤمن هم هستند، وقتی گرفتار می‌شوند درِ خانۀ خدا می‌روند ولی از او محبت نمی‌گیرند، بلکه فقط می‌خواهند از خدا «رفع گرفتاری» بگیرند و بروند! وقتی هم حاجت خودشان را گرفتند، مثل گربه در می‌روند! خدا دربارۀ اینها می‌فرماید: «وقتی در میان امواج دریا گرفتار می‌شوند مخلصانه مرا صدا می‌زنند، اما وقتی به ساحل می‌رسند، دنبال غیرِخدا می‌روند و مشرک می‌شوند! (فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُون؛ عنکبوت/65) 💠انسان وقتی هیکلش بزرگ می‌شود و پا به سن می‌گذارد و درگیر هزارتا مشکل می‌شود، آیا نیازش به محبت کم می‌شود یا اینکه باید منبع محبتش را تغییر بدهد؟ نیازش به محبت کم نمی‌شود، بلکه بیشتر می‌شود، بلکه اگر بچه بود و نیازش به محبت را نمی‌فهمید، حالا خودآگاهانه این نیاز را دارد، و اگر مؤمن بشود خدا هم بیشتر به او محبت می‌کند و او را لوس بار می‌آورد! طوری که اصلاً دیگر بدون محبت و ناز و نوازش خدا نمی‌تواند نفس بکشد! 💠خدا مثل مادر مهربانی است که از بچه‌داری اصلاً خسته نمی‌شود! مامان‌ها گاهی باید چرت بزنند، اما خدا می‌فرماید: من نمی‌خوابم (لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ؛ بقره/255) لذا هر موقع بیدار شوی خدا بالای سرت هست و اصلاً کارِ دیگری جز رسیدگی به بندگانش ندارد! 💠چرا هر حرکتی می‌خواهی انجام بدهی باید «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» بگویی؟ چون هر حرکتی می‌کنی در واقع تعامل با خدای مهربان است! در همۀ کارهای خودت داری به او پیغام می‌دهی که «خدای مهربان! من الان می‌خواهم این کار را انجام دهم...» 💠ایمان به رحمانیت و مهربانی خدا یک بخش از ایمان است، اگر این بخش از ایمان خودمان را درست نکنیم در بخش‌های دیگر هم دچار مشکل خواهیم شد. اگر مهربانی خدا را باور نکنی، چگونه می‌خواهی به خدا علاقه پیدا کنی؟! به خدایی که به تو علاقه ندارد! چگونه می‌خواهی از جهنم بترسی؟! آدمی که از یک مهربانی و محبتِ پشتیبان برخوردار نیست، از تعادل روانیِ لازم و از فکر عمیق برخوردار نیست که از جهنم بترسد! هرچه سعی می‌کند، اما باز هم فراموش کند. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۶ @Panahiyan

🔺نا شاد بودن علامت بیماری است. #استاد_پناهیان @panahiyan

🎈 چرا خدا با ما حرف نمیزنه؟ #استوری #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔺هیچوقت در خانه خدا می روید ، اینجوری دعا نکنید!!! #استاد_پناهیان @panahiyan

مدیریت رنج و لذت 🌻 اولین قدم برای عبور از رنج استاد #پناهیان @panahiyan

✔️ اکثر کسانی که به دوزخ می‌روند، به خاطر نفهمیدن این حقیقت است! #استاد_پناهیان @panahiyan

📝 حال خوش معنوی یعنی چی ؟... 👤 استاد #پناهیان @panahiyan

👈از خوبان قافله ی #آخرالزمان عقب نمانیم! 🎙#استاد_پناهیان @panahiyan

💥ای انسان چقدر #حساب باز کردی واسه این دنیات⁉️ ♨️چقدر عمر میکنی؟ عمرت رو برای چی میذاری؟!..... 🎙#استاد_پناهیان @panahiyan