🔈 کانال استاد پناهیان در پیام رسان ها ⚫ آی گپ iGap.net/panahiyan ⚪ سروش sapp.ir/panahiyan 🔘 ایتا eitaa.com/panahiyan

🔰 چرا خدا شرایط امتحان را پیچیده می‌کند؟ 🌀 #ابهام_لازمۀ_امتحانات_الهی- ج۲ - قسمت دوم ⭕️ علی(ع): اگر خدا انبیائش را با معادن طلا و باغ‌های سرسبز می‌فرستاد، امتحان از بین می‌رفت ⭕️ خداوند ضعف‌هایی به پیغمبران داده که خیلی‌ها را به شک می‌اندازد که او واقعاً پیغمبر است یا نه؟ ⭕️ وقتی بشر بودنِ پیامبر(أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ) برایت جاافتاد، آن‌وقت اگر به او ایمان بیاوری هنر کرده‌ای! ⭕️ چرا خداوند کعبه را در یک موقعیت جغرافیایی بسیار خشن قرار داده ‌است؟ ⭕️ خدا این‌همه امتحان‌های پیچیده از انسان می‌گیرد تا تکبر را از دل او بیرون کند ___________________ #علیرضا_پناهیان 🔶علی(ع) در خطبۀ قاصعۀ نهج‌البلاغه می‌فرماید: «وَ لَوْ أَرَادَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِأَنْبِیائِهِ حَیثُ بَعَثَهُمْ أَنْ یفْتَحَ لَهُمْ کُنُوزَ الذُّهْبَانِ...» اگر خدا می‌خواست انبیائش را با گنج‌هایی از طلا، معادن جواهر و باغ‌های سرسبز، همراه با پرندگان آسمان و وحوش زمین-مثلاً یک گله شیر درنده- مبعوث کند، این کار را می‌کرد. آن‌وقت همه ساکت می‌شدند و قبول می‌کردند. 🔶«وَ لَوْ فَعَلَ لَسَقَطَ الْبَلَاءُ وَ بَطَلَ الْجَزَاء...» اگر خدا این کار را می‌کرد هم زمینۀ امتحان از بین می‌رفت هم جزا و پاداشی در کار نبود؛ آن‌وقت کسانی که حق را قبول کردند اجر نمی‌بردند و مؤمنین هم ثواب محسنین نمی‌گرفتند، چون ایمان‌آوردن هنر نبود! دیگر وحی و اخبار آسمانی هم بی‌فایده بود. اصلاً دیگر چه نیازی به قرآن بود؟! وقتی فضا مبهم باشد، لازم است که قرآن بیاید. 🔶 بله، قرآن برای هدایت بشر آمده؛ اما در چه شرایطی لازم شد که قرآن بیاید؟ خدا انسان را در وضع ابهام قرار می‌دهد، و قرآن هم اشاره‌ها و نشانه‌هایی می‌دهد برای هدایت در این وضع مبهم! و الا دیگر لازم نبود قرآن نازل شود. 🔶مثلاً اگر بچه‌ها در اول سنّ بلوغ، در خواب، بهشت و جهنم را می‌دیدند، طبیعتاً همگی برای نماز و روزه و انجام واجبات، با اشتیاق عمل می‌کردند، اما در این‌صورت، دیگر انجام این‌کارها هنر نبود! 🔶«وََ لکِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ رُسُلَهُ أُولِی قُوَّةٍ فِی عَزَائِمِهِمْ وَ ضَعَفَةً فِیما تَرَی الْأَعْینُ مِنْ حَالاَتِهِمْ» ولی خدا به پیغمبرها قدرت عزم داد و ضعف‌هایی به پیغمبرها داد، که خیلی‌ها را به شک می‌اندازد که آیا او واقعاً پیغمبر است یا نه؟! انبیاء باید آدم‌های معمولی باشند؛ اگر انبیاء قدرت‌هایی داشتند که کسی نمی‌توانست با آنها بجنگد، امتحان از بین می‌رفت. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀 #ابهام_لازمۀ_امتحانات_الهی- ج۲ - قسمت دوم 🔶در جنگ احد، پیامبر(ص) به‌شدت مجروح شدند، یکی از جراحت‌ها این بود که زنجیر کلاهخود در چانۀ حضرت فرو رفته بود و نمی‌توانستند آن را از استخوان فک حضرت بیرون بکشند. بنا بر نقلی وقتی أمیرالمؤمنین علی‌(ع) کمی زخم‌هایش التیام پیدا کرد، آمد با دست این آهن را از فک حضرت بیرون کشیدند! این قسمت‌های تاریخ به راحتی «بشر بودنِ پیامبر(ص)» را جا می‌اندازد، کمااینکه قرآن می‌فرماید: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» (کهف/110) وقتی بشر بودنِ پیامبر(ص) برایت جاافتاد، آن‌وقت اگر به او ایمان بیاوری هنر کرده‌ای! 🔶در برخی فیلم‌ها‌، ائمه(ع) را با چهره‌ای از نور نمایش داده‌اند. می‌دانید این‌کار چه اشکالی دارد؟ برخی از مردم می‌پرسیدند: چرا مخالفان حضرت، با دیدنِ این چهرۀ نورانی، امامت ایشان را قبول نمی‌کردند؟! بعد از ظهور هم برخی از منتظران، منکر امام‌زمان(ع) می‌شوند و احتمالاً خواهند گفت: اگر ایشان امام زمان است باید نور خاصی از چهره‌اش تلألؤ کند! 🔶علی(ع) در ادامه روایت می‌فرماید: «أَلاَ تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ، سُبْحَانَهُ، اخْتَبَرَ الْأَوَّلِینَ ...» مگر نمی‌بینید خداوند از همان اول که حضرت آدم را مبعوث کرد، به او فرمود: به این نقطۀ پر از سنگ برو که مکان مکرمی است... و خانۀ خودش را از سنگ بنا کرد، سنگی که نه می‌بیند، نه هیچ‌ فائده‌ای دارد، نه گیاهی دارد. آن‌هم در یک موقعیت کوهستانی بسیار خشن! 🔶حاجی‌ها درحالی‌که غبارآلوده هستند و موی به‌هم ریخته دارند، باید هروله کنند! لباس‌های‌شان را باید کنار بگذارند، موهای‌شان را نباید اصلاح کنند، عطر هم ممنوع است، به آینه هم نباید نگاه کنند! همه‌چیز در بدترین شرایط است! در چنین وضعی خدا می‌فرماید: «حالا من را عبادت کن!» هیچ عوامل تبلیغاتی و دل‌گرم‌کننده‌ای را نگذاشته است! چرا خدا این کارها را کرده است؟ 🔶«ابْتِلَاءً عَظِيماً وَ امْتِحَاناً شَدِيداً وَ اخْتِبَاراً مُبِينا و...» همۀ اینها به‌خاطر امتحان است، درحالی‌که خدا می‌توانست کعبه را از زمرد و یاقوت درست کند و نوری داشته باشند که چشم‌ها را بگیرد، «لَخَفَّفَ ذلِکَ مُضَارَعَةَ الشَّکِّ فِی الصُّدُورِ وَ لَوَضَعَ مُجَاهَدَةَ إِبْلِیسَ عَنِ الْقُلُوبِ...» اگر این‌طور بود شک در دل کسی راه پیدا نمی‌کرد و دیگر ابلیس نمی‌توانست هیچ دلی را منحرف کند و تردید از دل‌های مردم برطرف می‌شد. 🔶خداوند بندگانش را به انواع سختىها امتحان مىكند و به امور ناخوشايند مبتلا می‌کند که تكبر را از دلهايشان بيرون كند «إِخْرَاجاً لِلتَّکَبُّر مِنْ قُلُوبِهِمْ» خدا همۀ این کارها را انجام می‌دهد و این امتحان‌های پیچیده را ایجاد می‌کند تا تکبر را از دل بیرون بیاورد. بیرون‌آوردن تکبر از دل، این‌قدر پیچیده است! این پیچیدگی به قدری مهم است که اگر کسی به آن بی‌توجهی کند، منحرف خواهد شد. 🚩دانشگاه صنعتی شریف- ۹۷.۰۲.۳۰ @Panahiyan

🔈 کانال استاد پناهیان در پیام رسان ها ⚫ آی گپ iGap.net/panahiyan ⚪ سروش sapp.ir/panahiyan 🔘 ایتا eitaa.com/panahiyan

🔰تو به یک مهربانیِ بی‌انتها نیازمندی! 🔰با خودت چه کرده‌ای که این نیاز را حس نمی‌کنی؟! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج5) 🔰مهربانی‌ای که نیاز داری پشت سرت باشد، به اندازۀ بی‌کرانگی خداست؛ این نیاز فطری خودت را بیدار کن! 🔻نقطۀ مقابلِ مهربانی خدا «نامهربانیِ خدا» نیست؛ خدا که نامهربان نمی‌شود! 🔰نگو «خدا 50درصد مهربان است50درصد نامهربان است!» خدا مطلقاً مهربان است 🔰باید به افراد جهنمی گفت: تو چه‌کار کرده‌ای که این خدای مهربان می‌خواهد تو را عذاب کند؟ تو دیگر کی هستی؟!» #علیرضا_پناهیان 📌بحث ما دربارۀ مهربانی و رحمت خدا، با بحث «خوف و رجا» خیلی فرق می‌کند. البته بحث مهربانی خدا به موضوع رجا و امید به رحمت خدا نزدیک است، اما نمی‌شود گفت: همان‌طور که نقطۀ مقابلِ شوق به خدا، خوف از خداست، نقطۀ مقابلِ مهربانی خدا هم نامهربانیِ خداست! خدا که نامهربان نمی‌شود! 💠نباید بگوییم «خدا 50درصد مهربان است 50درصد نامهربان است!» ما خدایی داریم که فقط مهربان است و اصلاً نامهربان نیست! خدا مطلقاً مهربان است و همیشه مهربان است؛ حتی آنجایی که عذاب می‌کند هم مهربان است. 📌عذاب جهنم در مقابل مفهوم مهربانی خدا نیست. بلکه باید به افراد جهنمی گفت: تو چه‌کار کرده‌ای که این خدای مهربان می‌خواهد تو را عذاب کند؟ تو دیگر کی هستی؟!» 💠ما باید یک ذهنیت و یک برداشت اولیه از خدا داشته باشیم که «خدا مهربان است» در کنارش هم صفات دیگر خدا را نگذاریم که ذهنیت خودمان را از مهربانی خدا تعدیل کنیم! مثلاً در کنار مهربانی خدا نباید از عدالت خدا یا عذاب جهنم حرف بزنیم؛ خدا همان‌موقع که عادل است هم مهربان است، همین خدای مهربان، عادل و منظم و قاطع است. 📌همۀ صفات دیگر خدا هم ناشی از رحمت و مهربانی خداست؛ مثلاً اگر خدا عدالت‌پیشه است، عدل خدا هم از مهربانی او جداپذیر نیست. ظلم با مهربانی مغایرت دارد، لذا خدا به هیچ‌وجه ظالم نیست اما عدل با مهربانی مغایرت ندارد. 💠اگرچه ایمان را نمی‌شود به این سادگی(با گفتگو) افزایش داد، اما ایمان ما به مهربانی خدا با این گفتگوها قابل افزایش است؛ به دلیل فطرت ما! چون ما فطرتاً به مهربانی خدا نیاز داریم و کشش داریم. آتش عشقی در درون ما هست که روی آن را غبار گرفته است؛ ما داریم با این یادآوری‌ها آن غبار را از روی دل برطرف می‌کنیم. 📌اینجا «جلسۀ ذکر» است؛ یعنی می‌خواهیم یادآوری کنیم و به خودمان برگردیم و ببینیم که «ما هم این مهربانیِ خدا را می‌خواهیم؟» چون این در فطرت ما هست، اگر یک‌کم غبار را از رویش برطرف کنیم، خواهیم دید که ما هم این را می‌‌خواهیم. آن‌وقت می‌بینیم که چقدر به مهربانی خدا نیاز داریم، از سر شدت نیاز خودمان واله و شیفتۀ مهربانی خدا و معتقد به مهربانی خدا می‌شویم و از مهربانی خدا دست برنمی‌داریم. 💠ما یک نیاز عمیق داریم که این نیاز «محجوب» است و روی آن را غبار گرفته است؛ نیاز به داشتن یک مهربان در بالای سر و جلوی رو و پشت سر! به‌حدی که بگوییم: «تو با همۀ مهربانی‌ات باید باشی و الا من نمی‌توانم نفس بکشم!» این نیاز را باید در خودمان بیدار کنیم. آن‌وقت می‌توانیم از ارتباط با خدا حرف بزنیم. آن‌وقت است که عبادت، با خدا حرف زدن و مناجات‌کردن، تازه معنا می‌دهد. 📌همان‌طور که پدر و مادر، حتی برای افراد بزرگ‌سال هم یک پشتوانۀ محبت و تکیه‌گاه عاطفی است(حتی اگر نیازی به آنها نداشته باشد) هر آدمی به یک تکیه‌گاه بزرگ‌تر و پرعاطفه‌تر از پدر و مادر به نام «یک خدای مهربان» نیاز دارد. ای آدم! مهربانی‌ای که تو نیاز داری پشت سرت باشد، مهربانیِ بی‌انتهایی است به اندازۀ بی‌کرانگی خدا! تو به این‌مقدار مهربانی احتیاج داری! هرکسی این نیاز را احساس نکند، یعنی قلبش مثل سنگ شده است. 💠چرا مادر کلمۀ محترمی است؟ چون این مهربانیِ خودش را یک‌کمی ابراز می‌کند! ولی آیا ما به همین مقدار مهربانی احتیاج داریم و بس؟! نه؛ ما به داشتن پشتوانه‌ای با «بی‌کران مهربانی» نیازمندیم. قساوت قلب، یک وجهش این است که من نیاز به این‌قدر مهربانی حس نکنم و همین‌طوری زندگی‌ام را بکنم! این قلب مُرده؛ دیگر زنده نیست! 📌اینکه از مهربانی خدا بهره نمی‌بری، به مهربانی او دلگرم نمی‌شوی و آن را تمنا نمی‌کنی، جهنمی است که برای خودت ساخته‌ای. مهربانی خدا شدیداً مورد نیاز تو است، تو با خودت چه‌کار کرده‌ای که این نیاز عمیق را احساس نمی‌کنی؟! 💠آدم‌ها همین‌که یک‌مقدار بزرگ می‌شوند-قد می‌کشند و ریش و سبیل در می‌آورند- احساس نیازشان به محبت و مهربانی را کنار می‌گذارند! درحالی‌که انسان به‌شدت نیازمندِ محبت و مهربانی است و اگر مهربانی پشت سرش نباشد، بیچاره است. تو این نیازخودت را کجا دفن کرده‌ای؟! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۳۰ @Panahiyan

🎬 ادعیه؛ راهی برای امیدوار شدن به رحمت خدا #استاد _پناهیان @Panahiyan

🎬 خطیبِ پر معنویت 🔻ناگفته‌های علیرضا پناهیان درباره شيخ حسين انصاريان و منبرهايش #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰معنویت یعنی اینکه نیازت به مهربانی خدا را بیدار کنی 🔰بعضی‌ها معنویتِ منفی دارند؛ مثل «حسن بصری»! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج5) قسمت دوم 🔰ایمان به خدا را محدود نکنید به «ایمان به خالق‌بودنِ خدا»! 🔻به‌جای اثبات خالقیت خدا، برایم ثابت کن که خدا همان مهربانی است که به مهربانی‌اش نیازمندم 🔰این توهین به خداست که او را مهربان نبینیم! 🔻اینکه ما عارف نیستیم یعنی حس نمی‌کنیم که یک «خدای مهربان» ما را احاطه کرده است 🔰ما غالباً آلوده به میکروب یأس هستیم و حس نمی‌کنیم یک‌ تکیه‌گاه عاطفی باعظمت به نام «مهربانی خدا» داریم ___________________ #علیرضا_پناهیان 📌به‌صورت فطری یک احساس نیازی در انسان هست که احتیاج دارد بی‌نهایت مهربانی پشت سرش باشد؛ به اندازۀ یک خدای بی‌نهایت! «آدم» این‌گونه است؛ پس ما که این احساس نیاز را نداریم چه؟ خُب ما کمی قساوت قلب داریم و معنویت‌مان کم است؛ معنویت یعنی اینکه این نیاز را در خودمان بیدار کنیم. 💠ایمان به خدا را به ایمان به خالقیت محدود نکنید! آخر این چه دینی است؟! این چه اعتقاداتی است؟ این چه ایمانی است؟ در کتاب‌های اعتقادات به ما ثابت می‌کنند که خدا خالق است! خب حالا من با این خالق، چه‌کار کنم؟ برای من ثابت کن که خدا همان مهربانی است که من شدیداً به مهربانی او احتیاج دارم. 📌حسِ داشتن «یک خدای مهربان» خیلی مهم است. اینکه ما عارف نیستیم و ایمان درست و حسابی نداریم، یعنی ما حس نمی‌کنیم که یک خدای مهربان پشت سرمان و بالای سرمان هست و ما را احاطه کرده است. ما غالباً آلوده به میکروب یأس هستیم! همین یأس و همین «حس‌نکردنِ یک‌ تکیه‌گاه عاطفی باعظمت به نام مهربانی خدا» اخلاق آدم را خراب و عقل آدم را زائل می‌کند. 💠آدمی که مأیوس و ناامید است از اینکه «کسی دوستش داشته باشد» می‌دانید چه جنایتکاری می‌شود! دیگر یک‌ذره رحم و عاطفه در وجودش باقی نمی‌ماند! اما آدمی که می‌داند یک خدای بسیار مهربان بالای سرش هست، با همه مهربان است و بدون تکبر با مردم برخورد می‌کند. کمااینکه قرآن می‌فرماید: «عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً...» (فرقان/63) 📌پدر مادرها، به بچه‌های‌تان خیلی محبت کنید! می‌دانید اگر یک قلب پرمحبت پشت سر کودک وجود داشته باشد، چقدر او را رشد می‌دهد! این مقدمه است برای اینکه بتواند ارتباط با خدا را برقرار کند. 💠ما باید یک تلقی و برداشت «مهربان» از خدا پیدا کنیم، این تلقی نیاز ماست. اصلاً در ابتدا فرض کن «خدا مهربان» نیست، بگرد و نیاز خودت را پیدا کن! (بدون توجه به بحث گناه و ثواب، بهشت و جهنم و منافع دنیایی) کلاً این نیاز خودت را به یک پشتوانۀ پر از مهر-که قلبش برای تو بتپد- پیدا کن و این نیاز را در خودت بیدار کن. البته کمی سخت است، باید یک‌مقدار در درون خودت بگردی و زحمت بکشی. 📌معنویت یعنی همین‌که نیازمان به مهربانی خدا را در خودمان بیدار کنیم؛ اینکه «من نیاز به آن پشتوانۀ بامحبت دارم» تقرب و نزدیکی به خدا یعنی این حس نیازت به مهربانی خدا در تو بیدار شود. و معنویتِ بالاتر، این است که مهربانیِ خدا را ببینی و حس کنی! این حسّ هم اصلاً مزاحم زندگی تو نیست، زندگی‌ات را بکن و از زندگی‌ات لذت ببر؛ ولی خدای مهربان را در بالای سر خودت ببین. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج5) قسمت دوم 📌این واقعاً توهین به خداست که او را مهربان نبینیم! مثلاً در روایت هست: اگر دربارۀ کسی بگویی که او آدم بدی است و خدا او را نمی‌بخشد، خدا آناً همۀ گناهان او را می‌بخشد و اعمال خوب تو را باطل می‌کند (إِنَّ رَجُلًا قَالَ يَوْماً: وَ اللَّهِ لَا يَغْفِرُ اللَّهُ لِفُلَانٍ. قَالَ اللَّهُ: مَنْ ذَا الَّذِي تَأَلَّى عَلَيَّ أَنْ لَا أَغْفِرَ لِفُلَانٍ، فَإِنِّي قَدْ غَفَرْتُ لِفُلَانٍ، وَ أَحْبَطْتُ عَمَلَ الْمُتَأَلِّي بِقَوْلِهِ: لَا يَغْفِرُ اللَّهُ لِفُلَان؛ امالی‌طوسی/58) تو چرا دربارۀ مهربانی خدا و رحمت خدا حرفِ منفی زدی؟! 💠خدای پشت سر این آیه را ببینید! می‌فرماید: «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ» (زمر/53) ای بندگان من که اسراف کردید و بی‌راهه رفتید و به خودتان ظلم کردید، از رحمت خدا ناامید نشوید خدا همۀ گناهان را می‌بخشد او «غفور رحیم» است. 📌می‌دانید «غفور» قبل از رحیم (که این ترکیب، حدود 80بار در قرآن تکرار شده) چه معنایی دارد؟ انگار خدا گناه ما را بهانه‌ای برای آشتی قرار داده است. خدا ما را در اینجا سرِ گناه(و صدمه‌ای که به خودمان زده‌ایم) گیر می‌اندازد تا آن حرفِ اصلی را دربارۀ مهربانی خودش به ما بزند. می‌گوید: من غفور هستم، ولی یادت باشد بالاتر از غفور، من رحیم هستم! من مهربان هستم و نمی‌توانم تو را در این وضعیت ببینم! 💠بعضی‌ها نگاه منفیِ معنوی دارند. بعضی‌ها در مقابل این مکتب-که تلقی مهربانی خدا یکی از ضروری‌ترین برداشت‌ها از خداست- آدم‌های منفی‌ای هستند. نمونه‌اش حسن بصری است که یکی از عرفای برجستۀ جهان اسلام محسوب می‌شود، اما عرفان و معنویت منفی دارد. 📌به امام سجاد‌(ع) گفتند حسن بصری حرفی زده که خیلی معروف شده، او می‌گوید: من تعجب نمی‌کنم از کسی که هلاک می‌شود، تعجب می‌کنم از کسی که نجات پیدا می‌کند، از بس نجات پیداکردن سخت است! امام سجاد(ع) فرمود: ولی من برعکس او می‌گویم: من تعجب نمی‌کنم از کسی که نجات پیدا می‌کند، من تعجب می‌کنم از کسی که هلاک می‌شود؛ با این وسعت رحمت خدا! «لَيْسَ الْعَجَبُ مِمَّنْ نَجَا وَ إِنَّمَا الْعَجَبُ مِمَّنْ هَلَكَ مَعَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّه» (اعلام‌الوری/261) 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۳۰ @Panahiyan

🎬 چه کسانی سراغ امام زمان می‌روند؟ 🔻مناجات با خدا چگونه روی رابطه ما و حضرت اثر می‌گذارد؟ #استاد-پناهیان @Panahiyan

🔰اولین عاملی که موجب می‌شود مهربانی خدا را فراموش کنیم: 🔰احساس تنهاییِ ما به‌دلیل «سکوت خدا»! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج6) 🔰خدا ما را در عرصۀ امتحان، تنها می‌گذارد تا خودمان به‌طور مستقل، انتخاب کنیم، ولی ما فکر می‌کنیم که تنها هستیم و حامی خود را از دست داده‌ایم! 🔻ابلیس از تنهایی آدم‌ها در موقع انتخاب و امتحان، سوءاستفاده می‌کند و می‌گوید: «به فکر خودت باش! نگران فردایت باش!» هرکسی نگران فردای خودش شد، بد می‌شود و قساوت قلب پیدا می‌کند 🔰چه کسی نگران فردای خودش می‌شود؟ کسی که احساس نمی‌کند یک محبتی مدام دارد او را حمایت می‌کند 🔻وقتی احساس تنهایی کنیم و تصور کنیم در یک جهان بی‌رحم زندگی می‌کنیم، بی‌رحمانه به سراغ تأمین منافع خودمان می‌رویم و به دیگران ظلم می‌کنیم 🔰یکی از ریشه‌های مهمِ بدبختی بشر این است که انسان احساس نمی‌کند یک خدای مهربان نسبت به او هست! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠چندین عامل وجود دارد که موجب می‌شود غفلت ما از رحمت خدا زیاد شود و نسبت به مهربانی خدا دچار تردید و حتی دچار یأس و سوءظن بشویم. در اینجا یک عاملش را ذکر می‌کنیم. 📌ما انسا‌ن‌ها موجوداتی هستیم که بنا است خودمان ارزش پیدا کنیم؛ مثل فرشته‌ها نیستیم که یک ارزش ثابتی دارند و نمی‌توانند ارزش خود را ارتقاء بدهند. برای اینکه ارزش پیدا کنیم؛ باید شرایط انتخاب برای‌مان پیش بیاید و سر دوراهی قرار بگیریم و انتخاب کنیم. 💠برای اینکه انتخابِ انسان «ارزشمند» باشد طبیعتاً خدا باید یک‌مقدار پنهان بشود، بهشت و جهنم را هم باید پنهان کند تا انسان در انتخاب و تصمیم‌گیری‌اش، مستقل و تنها باشد. اولین عاملی که موجب می‌شود انسان دائماً مهربانی خدا را فراموش کند همین تنهایی در تصمیم‌گیری‌هایش است و همین شرایطی است که خدا برایش پیش آورده است. 📌برای اینکه انسان ارزش پیدا کند، خدا علی‌القاعده باید یک‌مقدار سکوت کند و به‌خاطر کارهای خوبش، زود به او جایزه ندهد و فوری عکس‌العمل نشان ندهد؛ همین باعث می‌شود که انسان احساس تنهایی کند. 💠وقتی احساس تنهایی کنیم و فکر کنیم در یک جهان بی‌رحم داریم زندگی می‌کنیم، نتیجه‌اش این می‌شود که طوری به فکر منافع خودمان باشیم که حاضر شویم بی‌رحمانه دیگران را زیر پای خودمان له کنیم تا به منافع خودمان برسیم! 📌ابلیس هم از این تنهایی آدم‌ها در موقع انتخاب و امتحان، سوءاستفاده می‌کند. کمااینکه ابلیس در بهشت به‌سراغ آدم(ع) آمد و از تنهایی او(و سکوت خدا در موقع امتحانِ آدم) سوءاستفاده کرد و او را وسوسه کرد که «به فکر خودت باش، به فکر آینده‌ات باش» خدا در موقع امتحان، آدم را تنها گذاشت تا خودش انتخاب کند، آدم هم با وسوسۀ ابلیس، به فکر آیندۀ خود و منافع خودش فرو رفت و مهربانی خدا را فراموش کرد. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (6) 📌چرا مهربانی خدا را فراموش می‌کنیم؟ چرا دلمان به این مهربانی گرم نمی‌شود؟ یک دلیلش این است که خدا ما را در عرصۀ امتحان، تنها می‌گذارد تا خودمان-به‌طور مستقل- انتخاب کنیم، ولی ما فکر می‌کنیم که دیگر تنها هستیم و حامی خود را از دست داده‌ایم، لذا خراب می‌کنیم! 💠خدا-به‌خاطر امتحان-ما را در شرایطی قرار داده که این شرایط به ما القاء می‌کند «تو تنها هستی!» اما واقعاً ما تنها نیستیم و خدا ما را رها نکرده، بلکه دائماً با ماست؛ خدا این شرایط را طراحی کرده برای اینکه انسان امتحان بدهد و ارزش پیدا کند. 📌اینکه تو «هیچ‌وقت نباید احساس کنی که تنها هستی» سخت‌ترین و عالی‌ترین مرتبۀ ایمان است که گاهی انبیاء الهی هم کم می‌آورند(یعنی ایمان به نصرت الهی) وقتی در جنگ‌ها و گرفتاری‌ها گیر می‌کنند، یک‌دفعه‌ای می‌گویند «مَتى نَصْرُ اللَّهِ» (بقره/214) پس یاری خدا کو؟! 💠چرا حضرت آدم اشتباه کرد؟ نگران فردایش شد! چه کسی نگران فردای خودش می‌شود؟ کسی که احساس نمی‌کند یک محبتی مدام دارد او را حمایت می‌کند. هرکسی نگران، وابسته و اسیرِ فردای خودش شد، اخلاقش بد می‌شود و قساوت قلب پیدا می‌کند. (نه اینکه اصلاً به فکر آینده‌مان نباشیم، بلکه از اعماق روح، وابستۀ به آینده نشویم و نگران نباشیم) می‌شود ما طبق وظیفه و با آرامش، برای فردا کار کنیم و نگران هم نباشیم. 📌چرا مهربانی خدا را فراموش می‌کنیم؟ چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم و کم‌کم سوءظن پیدا می‌کنیم؟ برای اینکه فضای زندگیِ ما انسان‌ها-به دلیل امتحان- یک فضایی است که احساس تنهایی می‌کنیم، می‌بینیم خدا هم دم دست ما نیست و زود زود جواب ما را نمی‌دهد، لذا از این احساس تنهایی کارمان به آنجا می‌رسد که فکر می‌کنیم کسی ما را دوست ندارد و کسی هوای ما را ندارد. 💠در روانشناسی خیلی بحث کرده‌اند دربارۀ اینکه «اگر یک کودک احساس نکند که نسبت به او مهربانی وجود دارد، بعداً آدم بدی می‌شود!» یکی از ریشه‌های مهمِ تمام بدبختی بشر این است که انسان احساس نمی‌کند یک خدای مهربان نسبت به او هست! یکی از ضررهایش این است که «خلاقیت» او کاهش پیدا می‌کند. خلاقیت چطور به‌دست می‌آید؟ اگر تو نگران آینده‌ات نباشی خلاقانه کار می‌کنی و قدرت ریسک‌پذیری‌ات بالا می‌رود لذا کارها را بهتر پیش می‌بری. 📌چرا باید دائماً به خودمان یادآوری کنیم خدا مهربان است؟ چون صحنۀ زندگی ما صحنۀ امتحان است و ما در امتحان باید یک‌مقدار تنها باشیم؛ ولی ما فکر می‌کنیم کلاً تنها هستیم! وقتی فکر کردیم کلاً تنها هستیم، بد اخلاق می‌شویم، گرگ می‌شویم! 💠ما تنها نیستیم، خدا هست! خدا دوست‌مان دارد! اینکه تو احساس تنهایی می‌کنی این یک احساس کاذب است! مثل همان احساسی که حضرت آدم پیدا کرد، ابلیس آمد گفت «به فکر آیندۀ خودت باش» و او را کشید به سمت درخت ممنوعه! ما هم وقتی فکر کردیم تنها هستیم مثل حضرت آدم فکر آیندۀ خودمان می‌افتیم. 📌به مهربانی خدا مطمئن باشید، اگر مطمئن نباشید نمی‌توانید مناجات کنید یا از مناجات، لذت نمی‌برید، لذا قشنگ‌ترین لحظه‌های عمر را- که یک انسان می‌تواند داشته باشد- از دست می‌دهید! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۳۱ @Panahiyan

🎬 کانال #عمار_کلیپ در پیام رسان ها لطفا عضو شوید 👇👇👇 ⚫ عمار کلیپ در سروش Sapp.ir/ammarclip_ir 🔘 عمار کلیپ در آپارات https://www.aparat.com/ammarclip_ir

🔰چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم؟ 🔰چون به خوبی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۷) 🔰خدایا چرا به خوبی‌ها و بدی‌هایم عکس‌العمل نشان نمی‌دهی؟ چون می‌خواهم روی پای خودت بایستی و رشد کنی! 🔻خدا می‌خواهد به تو فرصت دهد که «تو خودت، خودت را شکل بدهی» لذا برای هر رفتارت، فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد تا انتخاب تو تحت تأثیر عکس‌العمل‌های او نباشد 🔰اگر خدا می‌خواست بعد از کار خوبت یک‌چیزی بگوید، می‌دانی چه می‌گفت؟ می‌گفت: تو به من احسان کردی! «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسان» 🔻مهربانی خدا را در فرصت‌دادنِ مکرر به خودت بعد از شکست در هر امتحان ببین! کسی که این‌قدر به ما فرصت می‌دهد، هزاربار از مادر مهربان‌تر است _____________ #علیرضا_پناهیان 📌بنا نیست ما آدم‌های بد و فاسقی باشیم تا نیاز به یادآوری مهربانی خدا داشته باشیم! همۀ ما در یک شرایطی زندگی می‌کنیم که طبیعتاً مهربانی خدا یادمان می‌رود؛ شرایط زندگی ما به‌گونه‌ای است که ما همیشه خودمان را تنها و بی‌پناه می‌دانیم! البته این شرایط لازمۀ امتحان است، شرایطی است که خدا برای رشد ما پدید آورده است، اما نتیجۀ این شرایط طبیعتاً این است که خودمان را تنها می‌بینیم؛ چرا؟ چون خدا از دیده‌ها پنهان شده و با ما مستقیماً در حال گفتگو نیست. 💠خدا از نظرها غائب است و در اثر خوبی‌ها یا بدی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد، برای اینکه می‌خواهد ما را امتحان کند(مفهوم امتحان یعنی اینکه خدا می‌خواهد زمینه‌ای را برای ما ایجاد کند تا بتوانیم شایستگی‌های درونی خودمان را نشان دهیم) پس نباید فوری به ما عکس‌العمل نشان بدهد؛ نه برای کارهای خوب‌مان نه برای کارهای بدمان. وقتی فوری عکس‌العمل نشان نمی‌دهد، ما خدا را دم دست خودمان نمی‌بینیم! 📌چرا مهربانی خدا را نمی‌بینیم یا دیر باور می‌کنیم؟ برای اینکه خدا یک‌کمی از دیده‌ها پنهان شده و عکس‌العمل‌هایش را مستقیماً به ما نشان نمی‌دهد. چون اگر نشان بدهد، که تو دیگر خودت نیستی! خدا می‌خواهد روی پای خودت بایستی و مستقل باشی، لذا باید کمی از تو فاصله بگیرد. 💠اگر بنا بود خدا برای هر رفتار ریز و درشت تو، فوری عکس‌العمل نشان بدهد، تو به‌خاطر منافعت تحت تأثیر این عکس‌العمل‌ها زندگی می‌کردی! انتخابت تحت تأثیر این عکس‌العمل‌های فوری قرار می‌گرفت، لذا ارزش‌های درونی خودت را نشان نمی‌دادی، امکان خطا پیدا نمی‌کردی، خلاق نمی‌شدی. خدا خواست به تو فرصت بدهد که «تو خودت، خودت را شکل بدهی» و خودت دارایی‌های درونی خودت را شکوفا کنی و خودت تعیین کنی که چگونه می‌خواهی زندگی کنی؟ چقدر می‌خواهی از حیات بهره‌مند بشوی؟ 📌خدا یک حیات جاودانه برای ما قرار داده و ما تا ابد زنده خواهیم ماند. خدا تعیین سطح زندگی ما در حیات جاودانه را در اختیار خودمان قرار داده و گفته است: «خودت انتخاب کن، کجای بهشت می‌خواهی ساکن بشوی؟» لذا ما در این دنیا در واقع داریم انتخاب آن دنیای‌مان را انجام می‌دهیم؛ زندگی اصلی ما در آن دنیاست. 💠در این دنیا که بناست انتخاب کنیم طبیعتاً باید حق انتخاب داشته باشیم؛ برای اینکه حق انتخاب داشته باشیم، خدا عکس‌العمل فوری نشان نمی‌دهد و وقتی عکس‌العمل فوری نشان نداد فکر می‌کنیم «خدا نیست!» و طبیعتاً فکر نمی‌کنیم که او مهربان است! اگر او را در عکس‌العمل‌های مداوم می‌دیدیم، مهربانی او را هم می‌دیدیم! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۷) 📌مهربانی خدا را در فرصت‌دادن مکرر به خودت ببین! وقتی در یک امتحان سقوط می‌کنی، بلافاصله خدا می‌گوید: «خُب، خودت را جمع کن و برای امتحان بعدی آماده باش، می‌خواهم یک زمینۀ دیگر برای رشد تو ایجاد کنم!» دوباره خراب می‌کنی، و او می‌گوید: «حالا یک فرصت دیگر به تو می‌دهم» و دوباره... خدایا! تو از دست من خسته نمی‌شوی؟! 💠کسی که این‌قدر به ما فرصت می‌دهد، هزار برابر از مادر مهربان‌تر است، و خدا دقیقاً دارد همین کار را می‌کند. ولی ما این عکس‌العمل‌های مهربانانۀ خدا را نمی‌بینیم! 📌چون خدا پشت پردۀ غیبت است و عکس‌العمل فوری-خصوصاً برای بدی‌های‌مان- نشان نمی‌دهد، مهربانی‌اش را درک نمی‌کنیم. درست است که ما خدا را نمی‌بینیم و عکس‌العمل‌های خدا هم فوری نیست، ولی می‌توانیم با عقل‌مان، غیبت(پنهان‌بودنِ) خدا و عدم عکس‌العمل‌های فوری‌اش را جبران کنیم. 💠طبق آیۀ قرآن اگر خدا می‌خواست لب باز کند و بعد از یک کار خوب به تو یک‌چیزی بگوید، می‌دانی چه می‌گفت؟ می‌گفت: تو به من لطف کردی! به من احسان کردی! «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسان» (رحمان/60) خدا می‌گوید: تو به من احسان کردی، حالا من به تو احسان می‌کنم! تو به اندازۀ خودت احسان کردی، من هم به اندازۀ خودم به تو احسان می‌کنم، تو محدود هستی، ولی من نامحدود هستم؛ لذا نامحدود به تو احسان می‌کنم! می‌دانید چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم؟ چون همۀ این اتفاق‌ها در سکوت رخ می‌دهد و خدا پشت پرده است! 📌خدایا چرا سکوت می‌کنی و به خوبی‌های من عکس‌العمل نشان نمی‌دهی؟ خدا می‌گوید: چون می‌خواهم روی پای خودت بایستی، مستقل باشی. من اگر مدتی با تو حرف نزنم و به تو-در مقابل خوبی‌هایت-عکس‌العمل نشان ندهم و تو این خوبی‌ها را ادامه بدهی، می‌دانی چقدر رشد می‌کنی؟ من آن رشدت را می‌خواهم! 💠چرا مهربانی خدا را باور نمی‌کنیم؟ چون خدا-برای حفظ استقلال ما-نه دربارۀ خوبی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان می‌دهد و نه دربارۀ بدی‌های ما فوری عکس‌العمل نشان می‌دهد(حتی گاهی عکس‌العمل‌های مثبت هم نشان می‌دهد) 📌چه‌کار کنیم که مهربانی خدا را باور کنیم؟ باید فکر کنیم؛ تفکر در آلاء الهی! اینکه یک ساعت تفکر بهتر از سال‌ها عبادت است، و اینکه تفکر ارزشمندترین عبادت تلقی شده است، منظور تفکر در چیست؟ اولیاء خدا فرموده‌اند: منظور تفکر در آلاء الهی و نعمات خداست، در اینکه خدا اصلاً چرا دارد این کار را می‌کند؟ به این موضوع فکر کنیم. 💠قرآن می‌فرماید: «وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً» (آل‌عمران/191) یعنی «در خلقت آسمان‌ها و زمین تفکر می‌کنند؛ خدایا تو اینها را بیهوده نیافریده‌ای!» بیهوده نیافریده‌ای، یعنی برای چه آفریدی؟ یعنی خدایا من فهمیدم که همۀ اینها را به عشق من آفریده‌ای! 📌خدا همۀ اینها را برای ما آفریده است. اعتماد به نفست را بالا ببر؛ خدا همه را برای تو آفریده، از بس دوستت داشته، مگر می‌تواند از تو رد بشود؟ یک آدمی آفریده و یک عالمی برای این آدم آفریده است. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۱ @Panahiyan

🎬 مولای من! 🔻نقطه ضعف خدا.. #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰تنهایی به‌شرطی خوب است که مرا یاد مهربانی خدا بیاندازد و به خدای مهربان متصل کند 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۸)-قسمت اول 🔻غربت و تنهایی انسان، فرصتی است برای اینکه مشغول خدا بشویم 🔰تنهایی گاهی مذموم است و گاهی ممدوح؛ تنهایی مذموم آن است که مرا به یاد مهربانی خدا نمی‌اندازد 🔻تنهایی داوطلبانه و برنامه‌ریزی شده، به آدم تمرین می‌دهد که در تنهایی‌هایش خدا را از دست ندهد؛ «نماز شب» نوعی تمرین تنهایی است 🔰آدم غریبی‌اش را ببرد درِ خانۀ خدا و از خدا طلب رحمت و مهربانی کند 🔻به ما توصیه شده است به همدیگر مهربانی و محبت کنیم تا نشانه‌ای از مهربانی خدا باشد 🔰اگر بی‌دریغ به همدیگر مهربانی کنیم، مهربانی خدا را راحت‌تر باور می‌کنیم _______________ #علیرضا_پناهیان 📌یکی از عواملی که موجب می‌شود انسان مهربانی خدا را باور نکند یا به سختی به این موضوع توجه کند «احساس تنهایی انسان در دنیا» است، ما انسان‌ها موجودات تنهایی هستیم، احساس تنهایی، انسان را از تعادل روحی و روانی خارج می‌کند، موجب سوءظن آدم نسبت به محیط و جهان خودش می‌شود و فکر می‌کند واقعاً کسی حمایت‌گر او نیست! 💠همۀ انسان‌ها حتی مشهورترین‌ و محبوب‌ترین‌ افراد هم تنها هستند، البته این تنهایی و غربت انسان معنایش این نیست که خدا را ندارد؛ معنایش این است که فقط خدا را دارد! 📌با اینکه غربت فرصتی است که مشغول خدا بشویم، انسان‌ها این وسط می‌مانند و به سختی به سوی خدا حرکت می‌کنند. اگر انسان‌ها تنهایی خودشان را درک کنند دیگر دلخوشی‌های بیخود هم پیدا نمی‌کنند. 💠در دعای ابوحمزه می‌خوانید « ِ ارْحَمْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا غُرْبَتِي» (مصباح‌المتهجد/2/593) خیلی قشنگ است که آدم غریبی‌اش درِ خانۀ خدا را ببرد و از خدا طلب رحمت و مهربانی کند، در این‌صورت کم‌کم با مهربانی خدا انس می‌گیرد. 📌بسیاری از آدم‌ها با احساس تنهایی، دچار رنج می‌شوند و با کوچک‌ترین خطایی که از دیگران می‌بینند، با آنها دشمنی می‌کنند، سوءظن و حتی کفر به خدا پیدا می‌کنند؛ درحالی که باید گفت «وقتی هیچ‌کس به ما رحم ندارد خدا که هست!» البته این با تفکر و توجه باید انجام بگیرد. 💠به ما توصیه شده است به همدیگر مهربانی و محبت کنیم تا نشانه‌ای از مهربانی خدا باشد، همان اسلامی که می‌فرماید: «اگر از کسی تعریف کنی، انگار او را به قتل رسانده‌ای!»(إيّاكُم و المَدحَ فإنّهُ الذَّبحُ ؛ کنزالعمال/8331) می‌فرماید: اگر به کسی علاقه داشتی ابراز کن (إِذَا أَحْبَبْتَ رَجُلًا فَأَخْبِرْهُ بِذَلِكَ؛ کافی/2/644) بگذار طعم مهربانی را بچشد تا مهربانی خدا را راحت‌تر باور کند. 📌بی‌دلیل و بی‌دریغ به همدیگر مهربانی کنیم تا آدم‌ها یاد مهربانی خدا بیفتند. اگر می‌خواهی انسان‌هایی را به خدا نزدیک کنی، آنها را از تنهایی در بیاور، البته اگر این افراد جزو ذوی‌الحقوق باشند که این کار واجب است. گاهی آدم همسرش را از تنهایی در بیاورد، ثوابش از اعتکاف در مسجدالنبی بالاتر است (مجموعه ورام/2/121) 💠آدمِ متعادل این‌گونه است که وقتی به او مهربانی می‌کنند یاد مهربانی خدا می‌افتد نه اینکه از مهربانی خدا غافل شود. همان‌طوری که یک کودک، مهربانی خدا را از مهربانی پدر و مادرش باور می‌کند! 📌در مصیبت‌ها سفارش شده است که مصیبت‌زده را از تنهایی بیرون بیاورید، در رنج‌ها دلداری دادن، در غم‌ها غمگساری کردن می‌تواند انسان را واقعاً از تنهایی بیرون بیاورد! 💠تنهایی گاهی مذموم است و گاهی ممدوح؛ تنهایی مذموم آن است که مرا به یاد مهربانی خدا نمی‌اندازد! تنهایی ممدوح آن است که مرا به خدا متصل می‌کند. تنهایی به این شرط خوب است که آن را به یک برنامه تبدیل کنی تا درِ خانۀ خدا قشنگ با او صفا کنی. برای اینکه تنهایی‌ عامل کفرمان نشود باید تمرین تنهایی کنیم! تنهایی داوطلبانه و برنامه‌ریزی شده، به آدم تمرین می‌دهد که در تنهایی‌هایش خدا را از دست ندهد. 📌برای تمرین تنهایی، نماز شب را توصیه کرده‌اند، تنهایی نماز شب در آغوش مهربانی خداست، بعد از چند رکعت نماز شروع می‌کنی به دعا و مناجات. سیصد مرتبه العفو و هفتاد مرتبه استغفار، در واقعِ طلب مهربانی از خدا و یک عملیات برای «باورکردنِ مهربانی خدا» است، یعنی تلقین می‌کنی که «خدا من را تنها نمی‌گذارد» لذا بعدش انسان قرص و محکم می‌شود و از تنهایی‌های زندگی هیچ‌وقت دچار منفی‌بافی نمی‌شود. 💠بچه‌ها در جبهه قبری درست می‌کردند و در آن نماز می‌خوانند، یعنی تنهایی‌شان را با خدا سر می‌کردند. آن‌وقت بانشاط‌تر و قوی‌تر هم می‌شدند؛ روحیه‌شان بهتر از آنهایی بود که صدتا رفیق دورشان ریخته بود! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۲ @Panahiyan

🔰چطور با کمک فضای مجازی که انسان‌ها را تنهاتر کرده، از تنهایی دربیاییم؟ 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج8)-قسمت دوم ⭕️دنیای مدرن، انسان‌ها را تنهاتر کرده؛ چه کنیم از این تنهایی در بیاییم؟ ⭕️با وسایل ارتباط‌جمعی و شبکه‌های اجتماعی، می‌خواهند انسان‌ها را تنها و ضعیف کنند؛ اما تک‌تک ما می‌توانیم در این فضا قدرت‌نمایی کنیم! ⭕️ 20میلیون زائر اربعین می‌توانند موضوعات متناسب با امام‌حسین(ع) را در فضای مجازی تبدیل به داغ‌ترین موضوعات کنند ⭕️هرچه امکان گناه بیشتر می‌شود امکان ثواب هم بیشتر می‌شود ⭕️هیچ‌وقت امکان خدمت به دین و امام زمان (ع) این‌قدر برای همه ارزان و مؤثر نبوده! ⭕️قدرت‌های رسانه‌ای دنیا در فضای مجازی «مردم‌نمایی» می‌کنند؛ موضوعات ساختگی را «مردمی» نشان می‌دهند ⭕️تروریست‌هایی که آدم می‌کشتند، الان پای موبایل‌ها نشسته‌اند و هشتگ می‌زنند! ___________________ #علیرضا_پناهیان 📌«احساس تنهایی انسان در دنیا» یکی از عواملی است که موجب می‌شود مهربانی خدا را باور نکند. ضمن اینکه امروزه دنیای مدرن هم انسان‌ها را تنهاتر کرده است، چه کنیم از این تنهایی در بیاییم؟ یکی از امکانات ما فضاهای عمومی(مثل مسجد و هیئت) است. ولی ما بلد نیستیم از فضاهای عمومی‌مان خوب استفاده کنیم، امام حسن‌ مجتبی‌(ع) فرمود: یکی از فوائد مسجد، رفیق پیداکردن است؛ وقتی که همه می‌آیند و در کنار هم، رو به یک قبله نماز می‌خوانند فرصت خوبی برای پیداکردن رفیق است. اما خیلی‌ها در این فضاها رفیق پیدا نمی‌کنند، چون پیش‌بینی‌های لازم برای رفاقت انجام نشده است. 💠یکی از عوامل تنهایی انسان در دنیای مدرن، گسترش فضای مجازی و ابزار ارتباطی مثل موبایل و اینترنت است. اگر این عوامل، بد هستند و ما را تنها کرده‌اند، اما یک جنبۀ خوب هم دارند و امکاناتی برای ما فراهم کرده‌اند که قبلاً وجود نداشت. 📌دنیای عجیبی است؛ هرچه امکان گناه بیشتر می‌شود امکان ثواب هم بیشتر می‌شود. هیچ‌وقت امکان خدمت به دین و امام زمان (عج) این‌قدر برای همه ارزان و مؤثر نبود! در بعضی از کشورها چندین هزار نفر (در قالب ارتش‌های سایبری) حقوق می‌گیرند و موبایل در دست‌شان هست و مأموریت دارند که مثلاً یک‌دفعه‌ای فلان هشتگ یا موضوع را داغ کنند؛ هرکدام از اینها یک طنین و تکراری هم دارند و در مجموع می‌توانند کار بزرگی انجام دهند. در حالی که این فقط یک سازمان است نه مردم! 💠سازمان‌یافته‌ترین گروه علیه کشور ما، مجاهدین خلق هستند، تروریست‌هایی که آدم می‌کشتند، الان نشسته‌اند پای موبایل‌های‌شان. هر فعالیتی انجام بدهید حداقل دو هزار نفر می‌ریزند سرت، کسی را که به نفع‌شان است حسابی تشویق می‌کنند، طرف می‌گوید چقدر تحویلم گرفتند! تو را که حزب‌اللهی‌گری می‌کنی، تحقیر و توهین می‌کنند. اما این فعالیت‌ها، مردمی نیست، سازمانی است؛ حالا اگر ما بتوانیم یک فعالیت مردمی در این زمینه راه بیندازیم، چه اثری خواهد داشت! 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج8)-قسمت دوم 📌الان علاقه‌مندان به امام زمان(ع) چند نفر هستند؟ واقعاً ما تعدادمان بیشتر است، عاشقان به أباعبدالله‌الحسین(ع) چند نفر هستند؟ بیست میلیون نفر زائر اربعین می‌توانند موضوعات متناسب با أباعبدالله‌الحسین(ع) و اربعین را در فضای مجازی تبدیل به داغ‌ترین موضوعات کنند. 💠در دنیای مدرن آدم‌ها تنها شده‌اند، اما این شرایط بد در دل خودش شرایط خوب هم دارد «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً» (شرح/6) الان یک کارهایی هم آسان شده است؛ الان تک‌تکِ ما می‌توانیم-با استفاده از فضای مجازی- مؤثر واقع شویم و بر دیگران تأثیر مثبت بگذاریم. 📌هیچ‌کسی در هیچ دین و مذهبی به اندازۀ ما انگیزه و علاقه به آرمان خودش ندارد ولی مشکل اینجاست که ما پژواک نداریم، دیگران صدای‌شان بیشتر است، هشتگ درست می‌کنند، موضوع داغ می‌کنند و در فضای مجازی یک موضوع مصنوعی و ساختگی را کاملاً مردمی نشان می‌دهند! 💠الان قدرت‌های بزرگ رسانه‌ای دنیا سراغ قدرت‌های مردمی آمده‌اند، هرچند مردم انگیزه‌مندی برای فساد در دنیا وجود ندارد ولی آن قدرت‌ها، مردم‌نمایی می‌کنند؛ یعنی نمایشی در فضای مجازی راه می‌اندازند که فکر کنی اینها واقعاً مردم هستند! حالا اگر خود شما که مردم واقعی هستید، در همین فضای مجازی-که دست‌ هر کدام‌تان هست- برای خودتان احساس وظیفه کنید و روزی چند محتوای مفید تولید کنید و بفرستید، آنها را سیل می‌برد، آنها هرگز نمی‌‌توانند به تعداد شما سازماندهی کنند. 📌دنیای مدرن با وسایل ارتباط‌جمعی و شبکه‌های اجتماعی، می‌خواهد انسان‌ها را تنها و ضعیف کند درحالی‌که تک‌تک همین انسان‌ها می‌توانند در این فضا قدرت‌نمایی کنند! کسانی که هم‌فکر شما هستند، تعدادشان خیلی زیاد است! تصمیم بگیرید ماه رمضان را به ماه امام زمان‌(ع) تبدیل کنید؛ چند میلیون نفر عاشق امام زمان(ع) هستند که دستگاه‌های موبایل و در واقع وسایل ارتباط جمعی دست‌شان هست؟ خیلی زیاد! منتها شما مردم باید تصمیم بگیرید؛ سازمان‌ها و شورای عالی فضای مجازی و... نمی‌توانند. 💠دربارۀ یاران امام زمان(ع) فرموده‌اند که فرمان مولای خود را در کف دست‌شان می‌بینند و اجرا می‌کنند. برخی از علماء فرموده‌اند که شاید مصداقش همین دستگاه‌ها و سیستم‌های ارتباطی مثل موبایل باشد! امام زمان(ع) می‌تواند ارتباطش را با تک‌تک مردم برقرار کند و مردم هم از همین طریق، تنهایی خودشان را به پیوند با امام زمان(ع) تبدیل کنند. کمااینکه الان هم با گروه‌های خانوادگی که در شبکه‌های اجتماعی راه افتاده است، ارتباطات‌ مردم چندین برابر شده است. حالا ببینید از این فضاها چقدر می‌‌شود استفاده کرد! ما موجودات منفعلی نیستیم! 📌حق یک خاصیتی دارد که در هر زمان و شرایطی می‌تواند خودش را نشان بدهد، وقتی حق بیاید در مقابلش هیچ‌کاری نمی‌شود کرد و همیشه پیروز است. 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۲ @Panahiyan

🎬 هر مغفرتی یک معجزه است! 🔻طلب مغفرت یعنی طلب معجزه! #استاد_پناهیان @Panahiyan

🔰مهربان باش تا عمق مهربانی خدا را باور کنی! 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۹) 🔻برای اینکه مهربانی خدا و اولیاء خدا را باور کنی باید خودت مهربان باشی! 🔰یکی از موانع درک رحمت خدا «قیاس به نفس‌» است؛ کسی که خودش مهربان نیست نمی‌تواند عمق مهربانی خدا را باور کند 🔻اگر می‌خواهیم رحمت خدا را باور کنیم باید به‌هم رحم کنیم! 🔰لازمۀ درک رحمت الهی، رحمتی است که باید بین مؤمنین رواج پیدا کند 🔻یکی از جلوه‌های رحمت خدا «مغفرت» است و این مغفرت(بخشیدن خطای دیگران) باید در زندگی ما پیش بیاید! 🔰فلسفۀ اشتباهات و نیازهای ما به همدیگر این است که از خودمان رحم نشان بدهیم تا رحمت خدا را دریافت کنیم! ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی از مشکلات رایج در زندگی انسان‌ها مشکل «قیاس به نفس» است؛ یعنی اینکه آدم دیگران را-از نظر احساسات، علایق و افکار و...- مانند خودش می‌پندارد. باید در دوران تعلیم و تربیت و در خانه، وقتی بچه‌ها را بار می‌آورند مشکل قیاس به نفس آنها را حل کنند. 📌آدم‌ها وقتی دیگران را با خودشان مقایسه می‌کنند دچار اشتباهات فراوان می‌شوند؛ مثلاً اینکه یک آقا، همسرش را با خودش مقایسه کند و بگوید: «من نیازی به توجه‌کردن به جزئیات، ندارم، پس حتماً خانم من هم همین‌طور است!» آن‌وقت این آقا خودبه‌خود سردرفتار می‌شود. 💠گاهی آقایان به‌خاطر قیاس به نفس، درمورد خانم‌ها دچار اشتباه می‌شوند و گاهی بالعکس. گاهی پدر و مادرها نسبت به بچه‌ها دچار قیاس به نفس می‌شوند و گاهی بالعکس. 📌سعی کنیم تفاوت آدم‌ها را درک کنیم. امام صادق(ع) می‌فرماید: اگر بدانید که تفاوت‌ آدم‌ها -در خلقت- چقدر زیاد است احدی احدی را سرزنش نخواهد کرد (لَوْ عَلِمَ النَّاسُ كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى هَذَا الْخَلْقَ لَمْ يَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً؛ کافی/2/44) 💠یکی از موانع درک و باور رحمت خدا قیاس به نفس است؛ یعنی انسان می‌گوید: «چرا خدا باید مهربان باشد؟!» چون وقتی انسان خودش زیاد مهربان نبود نمی‌تواند مهربانی خدا را باور کند و نمی‌تواند عمق مهربانی خدا و سپس اولیاء خدا را باور کند. نمی‌تواند باور کند که همین الان امام زمان(ع) دارد برای او اشک می‌ریزد و دعا می‌کند! می‌گوید: «برای من گریه می‌کند؟! مگر من کی هستم؟!» فکر می‌کند امام‌زمان(ع) نسبت به او بی‌اعتناست! چون خودش این بی‌اعتنایی را نسبت به دیگران دارد. 📌می‌‌گویند: «کافر همه را به کیش خود پندارد!» آدم‌هایی که قدم در وادیِ مهربانی نگذاشته‌اند، زیاد این درک را نسبت به خدا ندارند. برای اینکه مهربانی خدا و مهربانی اولیاء خدا را باور کنیم، باید چه‌کار کنیم؟ باید خودمان مهربان باشیم و رحم داشته باشیم. آن‌وقت نه‌تنها باور ما نسبت به مهربانی خدا افزایش پیدا می‌کند، بلکه واقعاً مهربانی خدا نسبت به ما افزایش پیدا می‌کند، چون فرموده‌اند: «ارْحَمْ تُرْحَمْ» (امالی‌صدوق/209) رحم کن تا به تو رحم کنند. 💠اصلاً خدا بعضی‌ها را سرِ راه ما قرار می‌دهد و آنها خواسته یا ناخواسته به ما ضربه می‌زنند، برای اینکه ما آزمایش بشویم و مقدار رحم‌‌کردنِ ما مشخص بشود! شاید مهم‌ترین فلسفه‌اش همین است که معلوم شود آیا ما در مقابل این انسان خطاکار که به ما ضربه زده، رحم می‌کنیم یا نه؟ 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۹) 📌صفت رحمانیت خدا باید یک‌مقدار در خودت تجلی پیدا کند، وقتی این صفت(رحمت و مهربانی) در تو تجلی پیدا کرد، باورت از رحمت خدا زیاد می‌شود، وقتی باورت از رحمت خدا زیاد شد، بهره‌برداری‌ات از رحمت خدا هم زیاد می‌شود. 💠اگر می‌خواهیم رحمت خدا را باور کنیم و جزء مأیوسین نباشیم باید به هم رحم کنیم! خدا لعنت کند کسانی را که «حقوق بشر» را مهم‌تر از رحم‌کردن انسان‌ها به یکدیگر، برجسته می‌کنند و تبلیغش می‌کنند، اینها دنبال از بین‌بردن رحم بین آدم‌ها هستند! 📌زن‌ و شوهر باید به هم رحم کنند چون از خطاهای همدیگر خبر دارند. اگر به هم رحم نکنند و فقط بخواهند باهم طبق ضوابط و قانون برخورد کنند، دیگر چیزی باقی نمی‌ماند! 💠طبق روایت، اگر کسی آمد سر راهت و یک حاجتی از تو خواست، این خودش رحمت خداست، دست رد به سینه‌اش نزن (مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِي حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِيَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَاقَهَا إِلَيْهِ؛ کافی/2/196) 📌مگر ما بیشترین نیازمان به رحمت خدا نیست؟! حالا چطور باید این رحمت را به‌دست بیاوریم؟ ما انسان هستیم و انسان‌ها با کسب و اکتساب خودشان به همه‌چیز می‌رسند. راهش این است: «ارْحَمْ تُرْحَمْ» رحم کن تا به تو رحم کنند. یادمان باشد که فلسفۀ اشتباهات و فلسفۀ نیازهای ما به همدیگر این است که ما از خودمان رحم نشان بدهیم تا رحمت خدا را دریافت کنیم! 💠اگر دیگران دربارۀ شما خطا می‌کنند، آنها را ببخشید. در آیه قرآن صریحاً می‌فرماید: اگر کسی دربارۀ شما خطا کرد ببخشید، مگر نمی‌خواهید خدا خطای شما را ببخشد؟ (وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُم؛ نور/22) یکی از جلوه‌های رحمت خدا مغفرت است و این مغفرت(بخشش خطای دیگران) باید در زندگی شما پیش بیاید. 📌لازمۀ درک رحمت الهی، رحمتی است که باید بین مؤمنین و بین افراد جامعه رواج پیدا کند. عدم اعتماد ما به رحمت خدا-که موجب می‌شود آدم قسی‌القلب شود و اخلاقِ بدی پیدا کند- خودش را در جامعۀ ما چطوری دارد نشان می‌دهد؟ به‌صورت یک بیماری عمومی و فزاینده؛ اینکه «آدم‌ها با مهربانی با هم برخورد نمی‌کنند» 💠ما فرصت‌هایی را که برای رحم‌کردن و مهربانی به‌هم پیدا می‌کنیم، معمولاً از دست می‌دهیم و به‌سراغ قانون می‌رویم و می‌خواهیم قانون را جایگزین این رحمت کنیم. خیلی وقت‌ها واقعاً قانون، مزاحمِ رحمت است، آدم‌ها که نباید مدام به‌ سراغ قانون بروند! 📌امام کاظم‌(ع) می‌فرماید: «إِنَّ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمَرْحُومُونَ مَا تَحَابُّوا وَ...» (مشکات‌الانوار/52) مادامی که انسان‌ها باهمدیگر با محبت برخورد کنند مورد رحم و شفقت الهی قرار می‌گیرند(حتی اگر کافر باشند) 💠شما هرجا رحم کنی یقین داشته باش که خدا به تو رحم می‌کند! ولی متأسفانه این یقینِ ما به رحمت خدا گاهی ضعیف است. لذا می‌توانی خدا را امتحان کنی! بگو: خدایا من اینجا رحم می‌کنم، ببینم با من چه‌کار می‌کنی؟! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۳ @Panahiyan

🔰به‌کسی مهربانی کردی، منتظر جوابش نباش! 🔰خدا جواب مهربانی‌های تو را می‌دهد 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج9)-قسمت دوم 🔰اگر به‌همدیگر رحم نکنیم، رحمت خدا را هم درک نمی‌کنیم! 🔻آیا اگر به دیگران رحم کنیم نتیجه‌اش را می‌بینیم؟ از خدا بله، ولی از خلق خدا-علی‌القاعده- نه! 🔰مؤمنین ترجیح می‌دهند که از خدا به آنها رحمت برسد نه از خلق خدا! 🔻وقتی به کسی رحم کردی منتظرِ دریافت جواب مهربانی‌ات از او نباش، در این‌صورت از اسارت دیگران رها می‌شوی و مهربانی‌ات سقوط نمی‌کند و می‌توانی به رحم‌‌کردنت ادامه دهی 🔰چه‌کار کنیم که استعدادهای بچه‌ها شکوفا بشود؟ استعداد انسان وقتی شکوفا می‌شود که یک پشت‌گرمیِ باعظمت از رحمت بی‌نهایتِ الهی داشته باشد ___________________ #علیرضا_پناهیان 📌ما باید به هم رحم کنیم تا مهربانی خدا را دریافت کنیم، ولی آیا از دیگران هم باید رحم و مهربانی بخواهیم؟ نه؛ دنبال مهربانی دیگران نباشید، مهربانی خدا این‌قدر شیرین است که حد و حساب ندارد! 💠خدا بعضی وقت‌ها یک کسانی را می‌فرستد به تو مهربانی کنند تا ببیند دلت می‌‌رود؟ اگر کسی با تو مهربان بود، سعی کن خیلی برایت فرق نداشته باشد و مهم نباشد. در تربیت بچه هم باید او را طوری بار بیاوریم که وقتی دیگران به او مهربانی کردند، خیلی اعتنا نکند (و کسی نتواند با یک‌مقدار مهربانی و محبت، او را به سمت خود بکشد و گمراهش کند) 📌باید به دیگران مهربانی کنیم ولی زیاد انتظار عکس‌العمل نداشته باشیم. وقتی انتظار عکس‌العمل نداشته باشی رها می‌شوی، ضربه نمی‌خوری، مهربانی‌ات سقوط نمی‌کند و از بین نمی‌رود و می‌توانی به رحم‌ کردنت ادامه بدهی. 💠خدا هست؛ خدا جواب مهربانی‌های تو را می‌دهد، منتظر مهربانی دیگران نباش! طبق روایت، اگر مهربانی کردی و طرف جواب مهربانی‌ات را نداد، خدا یک‌کسی را مأمور می‌کند به تو مهربانی کند؛ چند برابر آن جوابی که او می‌خواست بدهد! این‌طوری آدم رحمت خدا را می‌فهمد، این‌طوری آدم فضا در زندگی‌اش باز می‌شود که مهربانی خدا را درک کند! 📌مانع درک و باور مهربانی خدا چیست؟ چرا رحمت خدا و مهربانی‌اش را باور نمی‌کنیم؟ برای اینکه خودمان داریم بد زندگی می‌کنیم و مهربان نیسیتم؛ اگر به‌همدیگر رحم نکنیم رحمت خدا را هم درک نمی‌کنیم! اگر خودمان به دیگران رحم کردیم نتیجه‌اش را می‌بینیم؟ از خدا بله، ولی از خلق خدا معلوم نیست و علی‌القاعده نه! 💠مؤمنین ترجیح می‌دهند که از خدا به آنها رحمت برسد نه از غیرخدا. حتی کارشان به جایی می‌رسد که اصلاً رحمت غیرخدا را نمی‌خواهند! ناراحت می‌شوند! می‌گویند: «خدایا، من فقط مهربانی تو را می‌خواهم، من می‌خواهم خودت به من لطف کنی...» 📌چه‌کار کنیم که استعدادهای بچه‌ها شکوفا بشود؟ استعداد انسان وقتی شکوفا می‌شود که یک پشت‌گرمی بسیار باعظمت از یک رحمت بی‌نهایتِ الهی داشته باشد؛ اصلِ شکوفاشدن استعداد این است! و الا استرس‌هایی که ما را وادار به فعالیت می‌کند، موجب نابودشدن خلاقیت ما می‌شود! استرس‌هایی که ما را وادار به درس‌خواندن و کار پیداکردن می‌کند، این استرس‌ها نابودکنندۀ خلاقیت است. 💠برای اینکه بچه‌های خودمان را خلاق بار بیاوریم باید به او یقین بدهیم که «یک خدای مهربان بسیار باعظمت پشت سرت هست، هوایت را دارد، اگر پدر و مادرت هم نباشند، هیچ‌کدام از رفقایت هم نباشند، او هست و هوایت را دارد. 📌در مدرسه چه‌کاری باعث می‌شود بچه‌ها شکوفا شوند؟ اینکه بچه‌ها را به یقین برسانید که یک کسی هست که خیلی به تو مهربان است و او همان خدای مهربان است! 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰ @Panahiyan

🔰یکی از موانع درک مهربانی خدا، نداشتنِ «روحیۀ شکرگزاری» است 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۰) - قسمت اول 🔻خیلی‌ها انتظار دارند برای دیدن مهربانی خدا، نعمات زیاد دریافت کنند ولی معمولاً این اتفاق نمی‌افتد! چرا؟ 🔰کسی با «نعمت» متوجه مهربانی خدا نمی‌شود؛ باید «روحیۀ شکر» داشته باشد؛ اتفاقاً نعمت خیلی‌وقت‌ها موجب غفلت هم می‌شود! 🔻روحیۀ شکر متفاوت است با اینکه آدم بعضی‌وقت‌ها تشکر کند! 🔰وقتی بلایی سرت آمد نگو: من چه گناهی کردم؟ بگو: «من حتماً ناسپاسی کرده‌ام» 🔻 «کفران نعمت» به کفر نزدیک است و ناسپاسی، انسان را به کفر می‌رساند 🔰چرا خدا آدم ناسپاس را مجازات می‌کند؟ چون او با روحیۀ ناسپاسی‌‌اش نمی‌تواند مهربانی خدا را ببیند لذا رابطه‌اش با رحمت خدا قطع می‌شود ___________________ #علیرضا_پناهیان 💠یکی از موانع درک مهربانی خدا، این است که ما کم‌تر روحیۀ سپاس و شکرگزاری داریم. پیدا کردن روحیۀ شاکرانه کار خیلی دشواری است به‌حدّی که خداوند می‌فرماید: «وَ قَليلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ» (سبأ/13) از بندگان من، کم هستند کسانی که اهل شکرگذاری و سپاس باشند! 📌«حمد» یکی از برجسته‌ترین اذکار ما در مقام تشکرکردن از خداست. اینکه بر ما واجب شده است سورۀ حمد را دائماً در نمازها بخوانیم(که تنها سورۀ واجب قرآن است) معنایش این است که دائماً باید حمد را به خودمان تلقین کنیم تا زبان‌مان به تشکرکردن از خدا باز شود، وقتی زبان ما به حمد و تشکر از خدا باز شد و نعمت‌های خدا را دیدیم، کم‌کم روحیۀ ما هم عوض می‌شود و کم‌کم چشم ما به دیدن مهربانی خدا هم باز می‌شود. 💠این یک مسیر کاملاً روشن و بسیار دقیق برای تربیت انسان است؛ برای اینکه انسان مهربانی خدا را درک کند. وقتی درک کرد، تمنای بیشتری هم از این مهربانی خواهد داشت، وقتی این مهربانی را درک کرد، خودبه‌خود خیلی از امورش درست می‌شود و خیلی از خرابی‌هایش اصلاح خواهد شد. 📌ما خیلی از اوقات انتظار داریم که برای دیدن مهربانی خدا و باور مهربانی خدا، نعمات زیادی دریافت کنیم ولی معمولاً این اتفاق نمی‌افتد! چرا؟ چون برای خدا معلوم است که با «نعمت» کسی به مهربانی خدا متوجه نمی‌شود، بلکه با روحیۀ شکر است که آدم متوجه مهربانی خدا می‌شود! اتفاقاً نعمت خیلی‌وقت‌ها موجب غفلت هم می‌شود! 💠روحیۀ شکر متفاوت است با اینکه روحیه‌ای است که آدم در هر نعمتی چشمش دنبال صاحب نعمت می‌گردد و در هر مواجهه‌ای با صاحب نعمت، دنبال تشکر از صاحب نعمت هست! این خیلی روحیۀ خوبی است که ما کم‌تر داریم. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahiyan

👈ادامه مطلب بحث: 🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۰) - قسمت اول 📌نه آگاهی‌ها، نه امکانات، هیچ‌کدام-برای تحول و رشد انسان- تعیین‌کننده نیستند؛ علاقه‌ها و روحیات او تعیین‌کننده هستند! بعضی‌ها زیادی به آگاهی بها می‌دهند درحالی‌که آگاهی واقعاً زورش کم است! حتی وقتی آگاهی به مرحلۀ یقین برسد، می‌تواند هیچ‌زوری نداشته باشد! قرآن می‌فرماید: بعضی از اینها درحالی که به حق یقین کردند، کافر شدند (وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ؛ نمل/14) 💠خداوند دربارۀ «کفران نعمت» می‌فرماید: «وَ هَلْ نُجازي إِلاَّ الْكَفُورَ» (سبأ/ 17) آیا ما غیر از ناسپاس، کسی دیگر را مجازات می‌کنیم؟! چرا خدا به ناسپاسیِ آدم، غضبناک می‌شود؟ چرا آدم ناسپاس را مجازات می‌کند؟ برای اینکه دیگر امیدی به هدایت او نیست، او با روحیۀ ناسپاسی هیچ‌وقت نمی‌تواند مهربانی خدا را ببیند، لذا رابطه‌اش با رحمت خدا قطع می‌شود و دیگر امکان رشد ندارد. 📌آدم وقتی بلا سرش آمد نباید بگوید: «من چه گناهی کردم؟» چون کاملاً معلوم است که ما چه گناهی می‌کنیم؛ ما ناسپاسی می‌کنیم! پس نگو: من چه گناهی کردم؟ بگو: «من حتماً ناسپاسی کرده‌ام» گناه معمولی که همۀ ما داریم، اما خیلی از گناه‌ها این‌طوری بلا سرِ آدم نمی‌آورد که ناسپاسی می‌آورد! 💠«کفر» و کفران (ناسپاسی) به‌لحاظ معنایی به هم نزدیکند. در این آیه (ذَالِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُواْ وَ هَلْ نجَُازِى إِلَّا الْكَفُور) این دو کلمه در کنار هم آمده است. ناسپاسی، انسان را به کفر می‌رساند. کفر در واقع حقیقت را می‌پوشاند و انسان می‌شود «کافر»! چه کفری بدتر از پوشاندن حقیقتی مثل نعمت‌های الهی؟! 📌برای اینکه مهربانی خدا را درک کنیم و رابطۀ قلبی‌مان با خدا قشنگ بشود، باید به‌سراغ حمد برویم، باید روحیۀ شکرگزاری را در خودمان ایجاد کنیم و نگاه ما دنبال نعمت‌های خدا باشد! یک شب شروع کنید به نوشتنِ نعمات الهی؛ ببینید حال‌تان چطوری می‌شود! اصلاً نعمت‌هایی را که خدا به شما داده است بنویسید. 💠ابلیس، آدم را وادار می‌کند به اینکه مدام به نعمت‌های دیگران نگاه کند! خُب به نعمت‌هایی که خدا به خودت داده است نگاه کن؛ آن‌وقت راضی می‌شوی و می‌گویی: خدایا عالی است! همین‌که راضی شدی، ابواب نعمت باز می‌شود. 📌چرا این‌قدر به ما فرموده‌اند که حمد کنید؟ چون حمدکردن، خودبه‌خود یک تلقین است برای اینکه یاد نعمت‌ها بیفتی و متوجه نعمات الهی بشوی. وقتی متوجه نعمات الهی شدی مهربانی خدا را می‌بینی. وقتی دائماً با این تلقین، مهربانی خدا را دیدی کم‌کم باور می‌کنی که این خدا مهربان است و اصلاً دیگر نافرمانی‌اش نمی‌کنی. و جدا از اینکه اطاعتش می‌کنی، خودت هم مهربان می‌شوی، چون تو بندۀ آن خدای مهربان هستی، آن‌وقت «خوب‌شدن» دیگر کار سختی نیست! منشأ همۀ افعال خدا با بندگانش رحمت است، آن‌وقت منشأ همۀ اعمال تو هم با دیگران، رحمت خواهد بود! 💠اگر این‌طوری باشیم یک اتفاق بسیار خوب دیگر برای‌مان می‌افتد که اصل اتفاقات خوب است؛ اینکه امام‌مان را درک می‌کنیم، چون امام، کسی است که از سر محبت، این رسالت را به‌عهده می‌گیرد و عجیب به مردم، محبت دارد. قلب مقدس پیامبر(ص) تماماً مهر نسبت به ابناء بشر است. اهل‌بیت(ع) خودشان زجر می‌کشیدند اما طاقت نمی‌آوردند زجر مردم را ببینند. اینها چه خانواده‌ای هستند! خانوادۀ عاشق مردم! آن‌وقت ببینید با این خانواده چه کردند... 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۴ @Panahiyan