📚#داستانک همه توی سالن جمع شدیم.تعدادی از کارکنان، راهی خط مقدم جبهه بودند.اشک از گوشه‌ی چشم‌هایم روانه بود. هرکدام از دوستان زیر گوشِ بچه‌ها زمزمه‌هایی داشتند: - التماس دعا. - شهید شدید ما رو هم شفاعت کنید! - به سلامت برگردید! با کاسه‌ی آبی پشت سرشان، بدرقه‌شان کردند. سکوت فضای سالن را پر کرد. کفش‌های کارم را به پا کردم.لباس‌های شخصی‌ام جایشان را به لباس‌های کار دادند. دستگاه‌ها را روشن کردم. اولی. دومی. سومی..یکی یکی صدای روشن شدنشان من را به حال و هوای جبهه می‌برد. صدای ماشین‌‌آلات کارخانه با صدای شلیک خمپاره‌‌ها و تیراندازی‌ها در هم آمیخت. یک دلم می‌گفت:《تو هم برو ،اینجا نمون.کار، همیشه هست》و یک دلم:《 کار من هم کمتر از اون‌ها نیست! محلِ کارم هم، میدان رزم دیگه‌ایه!》 دلم روشن بود که نام من هم به عنوان رزمنده ثبت می‌شود. در افکار خودم غوطه‌ور بودم که صدای مهیب انفجار همه‌ی سالن را به لرزه درآورد.برق‌ها خاموش شدند و سالن تاریک. صدای شکستن شیشه‌ها آمد. ضدهوایی‌ها شروع کردند به شلیک. دود و آتش بر دیوارها می‌ریخت. صدای ناله‌ی بچه‌ها بلند شد. من هم با موج انفجار به گوشه‌ای پرتاب شدم. کم‌کم تصاویر از جلوی چشم‌هایم محو شدند. حالا رزمنده‌ای بودم که در جبهه‌ای دیگر به آنچه دلم گواهی داد، رسیدم. من و ۳۹ نفر دیگر از همکارانم، در صبح یک روز گرم خدا، نه قصد جنگ داشتیم و نه حتی در صحنه‌های جنگ بودیم، اما با حمله هوایی دشمن به شهرمان، شهادت را در آغوش کشیدیم. 💠💠💠💠 تقدیم به شهید جواد اسدی و دیگر شهدای کارخانه واگن پارس اراک در ۶۵/۵/۵ ✍فرهوده جوخواست https://eitaa.com/panj_panj

🔴بزرگترین نبرد زمینی دفاع مقدس بعد از جنگ جهانی دوم #عملیات_رمضان: دلاورمردان شهرم در لشکر ۱۷ علی بن ابی طالب در مرحله پنجم عملیات رمضان، پای دشمن بعثی را از غصب این آب و خاک در منطقه راهبردی پاسگاه زید قطع کرده‌اند. این عملیات در بازه زمانی ۲۱ تیر تا ۷ مرداد به طول انجامیده است. ۱۸۷ همشهری‌ام برای رسیدن به این آرمان به آسمان پر می‌کشند. پیکر ۷۲ نفر از این همشهری‌های آسمانی‌ام باز نمی‌گردد. در پنجمین روزِ پنجمین ماه سال ۶۱، ۷۲ دسته‌ گل به جای پیکرهای نیامده، روی دست‌های مردمان شهرم، تشییع می‌شود. در همین عملیات، ۳۲۰ نفر از رزمندگان جانباز و ۳۲ نفر نیز اسیر شدند. 🗓۱۳۶۵/۰۵/۰۵ 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 32 روز تا ..... روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📌بخش پنجم شهدای عملیات رمضان پنجِ پنجِ سال ۱۳۶۱ ۴۱_ شهید محمود سلطانی https://shohud.ir/node/3994 ۴۲ _شهید محمدرضا شکروی https://shohud.ir/node/2448 ۴۳ _شهید احمد شموسیان https://shohud.ir/node/2688 ۴۴_ شهید منصور شیخی مهرآبادی https://shohud.ir/node/3043 ۴۵ _شهید ناصر شیرشاهی https://shohud.ir/node/3158 ۴۶ _شهید احمد صالحی ابراهیم آبادی https://shohud.ir/node/2229 ۴۷ _شهید عقیل صالحی مرزیجرانی https://shohud.ir/node/2301 ۴۸_ شهید حسن طاهری https://shohud.ir/node/3028 ۴۹ _مصطفی طهماسبی https://shohud.ir/node/3451 ۵۰_ شهید سید حمید طیبی https://shohud.ir/node/3458 #شهدای_عملیات_رمضان #پنجِ_پنج #بخش_پنجم 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📚#داستانک قسمت اول در پنجمین روز از پنجمین ماه سال ۱۳۶۵ عقربه‌ها، ساعت ۹:۴۵ صبح را نشان می‌داد. در محل کارم پشت میز قهوه‌ای نشسته بودم، دلم پَر می‌زد برای جبهه و جنگ، اما باید من، این سوی خط در اتاق تعاون می‌ماندم. دل توی دلم نبود، برای لحظه‌ای زمین لرزید. صدای مهیبی همه جای شهر را فرا گرفت. باز دوباره حمله هوایی، باز دوباره بمباران، صدای موشک، ویرانی و شهید. معلوم بود که نقاطی از شهر بمباران شده است. فقط خدا خدا می‌کردم خانه‌های مردم، این بار سهم موشک‌ها نشده باشد. سوار موتور شدم. سراسیمه خود را به محل بمباران رساندم. پنج کارخانه‌ی شهرم ویران شده بود، اما گویی تمام شهر زیر آوار بود. برای لحظه‌ای چشمانم فقط تاریکی و دود دید. گوشهایم صدای همهمه‌ی مردمی را می‌شنید که نگران و چشم انتظار خبری از عزیزانشان بودند. کسی به من اجازه‌ی ورود به محوطه‌ی کارخانه را نمی‌داد. هر چه تلاش کردم راه به جای نَبُردم، دیگر نمی‌توانستم بمانم. به اداره تعاون برگشتم. اما هوش و حواسم هنوز با قربانیان بمباران بود. تلفن زنگ خورد. آن سوی خط کسی از من می‌خواست تا خود را به گلزار شهدا برسانم. رفتم شاید کاری از من بربیاید. به گلزار شهدا رسیدم. بوی خون همه جا را فرا گرفته بود. دور تا دورم پیکرهای بر زمین مانده بودند. نگاهم به مردمانی افتاد که از هر سو شهیدی را با خود به گلزار می آوردند. یکی را با آمبولانس، یکی را با مینی بوس و یکی را با موتور. همه‌ی مردم شهر دست به دست هم داده بودند تا پیکر شهدای کارخانه‌ها بر زمین نماند. اما جلوی درب آرامستان پُر از خانواده‌های بود که می‌خواستند عزیزانش را ببینند. پدرها، مادرها، خواهرها، برادرها، همسران و‌ فرزندانی که می‌خواستند، آخرین دیدار را در ذهن خود حک کنند. اما مگر می‌شد!؟ مگر امکان داشت چهره شهدایشان را ببینند. آخر آن روز، شبیه هیچ روزی نبود. آخر آن روز، پنج کارخانه‌ی بزرگ شهر به همراه کارگرانش در آتش سوخته بود. به داخل محوطه برگشتم. با اینکه سالها در واحد تعاون، در منطقه جنوب کار کرده بودم، اما این صحنه برایم خیلی عجیب بود که در شهر و مرکز ایران با این حجم از بی رحمی موشک‌ها مواجهه شوم؛ این همه اجساد تکه پاره، بدون دست، بدون پا. شاید برای لحظه ای ترسیدم، شوکه شدم. نمی‌دانم. اما هر چه بود بر خود مسلط شدم، باید آرام می‌شدم و رسالتم را به پایان می‌رساندم. خود را به درب آرامستان رساندم. با خانواده‌ها صحبت کردم. دلداریشان دادم. دلم نمی‌خواست پدری، مادری، شاید هم فرزندی، عزیز خود را آن‌گونه که من دیده بودم ببیند. دلم می‌خواست آخرین دیدار، برای خانواده‌ها فقط غم از دست دادن باشد، نه دیدن پیکرهای که تنها جرمشان سرپا نگه داشتن کارخانه های شهر بود. برگشتم. شهدا دور تا دورم چیده شده بودند. امکانات خیلی کم بود، حتی سردخانه‌ای نبود که بخواهیم شهدا را در آنجا نگه داریم. باید همه‌ی کارها را به سرعت انجام می‌دادیم، باید تمام شهدا را غسل و کفن می‌کردیم. اولین شهید را که دیدم دَست نداشت. بُغض گلویم را فشرد. قطره اشکی آرام بر گُونه‌ام سُر خورد. نه! باید دوام می آوردم این تازه اول کار بود. اولین شهید را در کفن پیچیدم. به سراغ شهید بعدی رفتم. دیدن هر پیکر، داغ دلم را تازه تر می‌کرد. اما باید صبور می‌بودم. روز از نیمه گذشت بود و همچنان در کنار شهدایی که در کفن می‌پیچیدم، تکه‌های به جای مانده از شهدا را نیز کناری می‌گذاشتم و اشک می‌ریختم. هر چقدر چشم می‌چرخاندم شهیدی بود و پیکری و چشمان منتظر خانواده‌ای. آن شب تا صبح من و دوستانم نخوابیدیم. صبح همه‌ی شهدا را آراسته و معطر تحویل خانواده‌هایشان دادیم. در اراک مرسوم بود که شهدای گرانقدر را از میدان شهدا به سمت گلزار شهدا تشییع می‌کردند. اما این بار فرق داشت. این بار تعداد زیاد شهدا و جمعیت داغدار که در آرامستان دور هم جمع شده بودند، این دلهره را برای مسئولین به همراه داشت که مبادا دوباره هواپیماهای بعثی به این جمعیت حمله کنند و دوباره شهیدی به شهدای ما اضافه شود. پس آرام و با بغضی در گلو‌، شهدا را از کنار غسالخانه به طرف گلزار تشییع ‌کردیم. گویی زمان مرا برد به مرداد سال ۱۳۶۱ که ۷۲ دسته گل را به یاد شهدای مفقودالاثر رمضان از جلوی مسجد آقا ضیاء الدین به سمت گلزار شهدا تشییع کردیم. اما، این تشییع کجا و آن تشییع کجا. مراسم تمام شد آرام، بی صدا، مظلومانه. اما حالا من مانده بودم و تکه‌های پیکرهای قربانیان کارخانه‌ها. 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 ۳۱روز مانده تا روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

قسمت دوم آرام و بی صدا به گوشه‌ای رفتم. باید به دور از چشم خانواده‌های داغدار، رسالتی سنگین‌تر را به دوش می‌کشیدم. با همفکری دوستان تصمیم گرفتیم در مزار شهدا، در بین شهدای بمباران قبری را آماده کنیم و تکه‌های به جا مانده از شهدایی که قابل شناسایی نبودند را دفن کنیم. قبری کَندم، با احترام تکه‌های پیکر مطهر شهدا را که در کفنی پیچیده بودم برداشتم. بغض داشت خفه‌ام می کرد‌. مگر چقدر توان داشتم؟! از دیروز مدام شهید دیده بودم‌؛ حالا هم این تکه‌های پیکر، این سخت‌ترین کار عمرم بود. گاهی به قبر نگاه می‌کردم؛ گاهی به کفنی که کنارم بود. برای آخرین بار یک دل سیر گریستم. اشک می‌ریختم برای تکه‌ پیکرهایی که تا دیروز جانی داشتند و امروز قطعه قطعه شده و کنار صدها دست و پای دیگر جا گرفته بودند؛ اشک برای این شهدای مظلوم. اشک برای بی‌رحمی جنگ، جنگِ نابرابرِ موشک‌ها. گاهی گریستم وُ گاهی بر سَر و روی خود زدم. اما، به هر جان کندنی که بود کار را تمام کردم. گویی باری را که بر شانه ام سنگینی می‌کرد بر زمین گذاشتم. آن روز تمام شد هرچند سخت و تلخ. اما باید امروز و سی و اندی سال بعد این خاطره روایت می‌شد تا مردمان این شهر بدانند شهر چگونه شهر ماند. دخترکان این شهر بدانند زن، زندگی، آزادی را به بهای قبری دادند که کسی ندانست پیکر چند شهید را در خود جای داده بود. آری شهر! این چنین شهر ماند، اما ای کاش ارزان و رایگان نفروشیم. پاورقی: روز پنج مرداد سال 1365 روزی که حمله هوایی توسط عراق اتفاق افتاد و پنج کارخانه اراک ( آلومینیوم سازی، هپکو، ماشین سازی، آذرآب، واگن پارس ) بمباران شدند. در این روز 87 نفر از شهروندان اراکی شهید و بیش از 290 نفر جانباز می‌شوند. ✍اعظم چهرقانی 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 ۳۱روز مانده تا روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📚#داستانک چشم‌های منتظر قاب عکس را برای هزارمین بار پاک کرد و بوسید. زل زد به چشم‌هایش. برق نگاهش را به خاطر آورد. آن روز که گفت: می‌خواهم در عملیات رمضان شرکت کنم. چادر سر انداخت. قاب عکس را سفت به آغوش کشید. باید به مراسم تشیع می‌رسید. در سیل جمعیت نفس عمیقی کشید. خدا کند شهید بعدی پسر من باشد! 👌فرشته عسگری 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 ۳۰روز مانده تا روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📌بخش ششم شهدای عملیات رمضان پنجِ پنجِ سال ۱۳۶۱ ۵۱_ شهید عزیزالله عباسی https://shohud.ir/node/3328 ۵۲ _شهید رمضانعلی عبدالحسینی https://shohud.ir/node/3428 ۵۳_ شهید اسدالله عبداللهی https://shohud.ir/node/3438 ۵۴ _شهید عبدالله عبدلی https://shohud.ir/node/3550 ۵۵_شهید سید محسن عبدی https://shohud.ir/node/3602 ۵۶_شهید احمدعلی فتحی https://shohud.ir/node/3435 ۵۷_شهید محمدحسن (مجید )عیوضی https://shohud.ir/node/5310 ۵۸_ شهید علیرضا غفاری https://shohud.ir/node/3390 ۵۹ _شهید غلامرضا غلامی https://shohud.ir/node/3619 ۶۰ _شهید علی اکبر ده نمکی https://shohud.ir/node/1095 #شهدای_عملیات_رمضان #پنجِ_پنج #بخش_ششم 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

#پست‌ویژه 💚شهدای سادات پنجِ پنج 1⃣شهید سیدحمید طیبی 2⃣شهید سیدمحمدرضا سلطانی 3⃣شهید سیدحسن پارسا زاده 4⃣شهید سید غلامرضا شمسی 5⃣شهید سیدعباس حیدری 6⃣شهید سیدجلیل هاشمی 7⃣شهید سیداحمد متولی زاده 8⃣شهید سیدمحسن عیدی 9⃣شهید سیدمرتضی سجادی 💚۹روز مانده به عیدبزرگ غیدخم💚 #شهدای_سادات #پنجِ‌پنج 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 ۲۹ روز تا..... روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

💚شهید سید حمید طیبی او وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را نه تنها مانند بعضی مصلحت‌جویان ترک نکرده بود؛ بلکه همانند حقیقت‌جویان آن را به خوبی انجام می‌داد. در این راه متحمل تهمت‌هایی نیز شد؛ ولی در جواب آن‌ها گفت: اگر بخواهید بر حق پشت پا زده و از آن سرپیچی کنید، بدانید که عمرتان مانند حباب‌های روی آب است و بعد از مدتی کوتاه، از بین می‌رود. با این وجود با فساد در حد امکان مبارزه کرد و از پای نایستاد، تا آنجا که از طرف منافق و از خدا بی خبران مورد اهانت و بهتان هم قرار گرفت. اما او برای حاکمیت ارزش های اسلامی و نابود کردن عوامل و انگیزه های فساد و برتری های شیطانی و غیر انسانی جدیت به خرج می داد و در میدان مبارزه با شیطان بزرگ و استکبار جهانی و مرفهین و سلاطین خبیث (داخلی و خارجی) از جان عزیزش مایه گذاشت و همان شهادت مورد علاقه اش نصیبش شد. 📎https://shohud.ir/node/3458 🔖آدرس مزار: اراک، قطعه ۵، ردیف ۴، شماره ۱۱ نُه روز مانده تا عید غدیر خم 😍 #شهدای‌سادات #عملیات‌مرصاد 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📌بخش هفتم شهدای عملیات رمضان پنجِ پنجِ سال ۱۳۶۱ ۶۱ _شهید محمد علی غلامی https://shohud.ir/node/3680 ۶۲ _شهید تقی غیاث آبادی فراهانی https://shohud.ir/node/3786 ۶۳_ شهید هاشم غیاث آبادی https://shohud.ir/node/3773 ۶۴ _شهید ابوالفضل فاضل سمیعی https://shohud.ir/node/3369 ۶۵_شهید علی فتحی https://shohud.ir/node/3502 ۶۶_ شهید حسین فرهادی https://shohud.ir/node/3822 ۶۷_شهید قاسم قهیه ای https://shohud.ir/node/5644 ۶۸ _شهید هادی کیشانی فراهانی https://shohud.ir/node/5367 ۶۹ _شهید علی اکبر گل بداغی سربندی https://shohud.ir/node/4687 ۷۰ _شهید مرتضی محرابی https://shohud.ir/node/1981 #شهدای_عملیات_رمضان #پنجِ_پنج #بخش_هفتم 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📚#داستانک نکند دشمن دوباره برگردد علامتی که هم اکنون می‌شنوید اعلام وضعیت قرمز است. این مدت انگار با این صدا و ترس‌های بعدش خو گرفته‌ام.تمام این سال‌ها از خود دور نمی‌دیدم که هدف یکی از این حملات، خانه کوچک ما باشد و لحظه‌ای بعد همه چیز زیر آوار دفن شود. صبح که بدرقه‌ات کردم و تو مثل هر روز راهی کارخانه شدی، حتی دلشوره‌ای کوچک در دلم چنگ نمی‌انداخت. انگار همه چیز در چله گرم تابستان آرامِ آرام بود. خوب می‌دانستم یک دلت مانده در جبهه های جنوب و در میان بچه‌های عملیات. اما همیشه به من می‌گفتی: رعنا جنگ فقط تفنگ به دست گرفتن نیست. خودت هم خوب می‌دانستی که اگر کار شما و کارخانه های دیگر تعطیل شود، کار جبهه هم کُند پیش می‌رود. همین شده بود خاری در چشم‌های دشمن. فکر می‌کردم این بار اراک هم مثل خرمشهر، آبادان و اهواز خط مقدم جبهه است. چند ساعت بیشتر از رفتنت نگذشته بود، بچه ها هنوز در خنکای صبح تابستانی خواب بودند که زنگ تلفن به صدا درآمد. صدای پشت تلفن قطع و وصل می‌شد. به سختی می‌شنیدم : _رعنا! بابا...اصلا نگران نشی ها...میگن بمب خورده تو کارخونه آلومینیوم...ان‌شاءالله که چیزی نشده... مجروح ها رو می‌برن بیمارستان...خودتو برسون. اینکه جواب پدرت را چه دادم و چطور سفارش بچه ها را به همسایه کردم تا خودم را به آنها برسانم درست در خاطرم نمانده.کل شهر انگار آشفته بود. همه در حال تقلا و دویدن به این طرف و آن طرف بودند. نمی‌دانستم باید در خیل شهدا نامت را جست‌وجو کنم یا در میان انبوه مجروحانی که مرتب به بیمارستان می‌آوردند. اصلا نمی‌دانم آن ساعت ها چطور روی پاهایم بند شده بودم و چطور دلم این قدر طاقت پیدا کرده بود. از تو که خیالم راحت شد، همراه همه مردم، برای تدفین شهدا به بهشت زهرا رفتم. تا به حال چنین تشییعی به چشم خود ندیده بودم. همه چیز آن قدر سریع پیش می‌رفت و شهدا دفن می‌شدند که همه در بهت و حیرت مانده بودند. صلاح نبود که دور هم جمع باشیم و مراسمی برگزار شود. هرچند دلمان می‌خواست قلب خانواده‌های شهدا تسلی یابد. هر آن ممکن بود هواپیماهای دشمن بازگردند و دوباره بمب‌هایشان را بر سر مردم بریزند. امروز ۵ مرداد ۶۵ آفتاب رو به غروب کردن است. خودم هم باورم نمی‌شود که همه این اتفاقات فقط یک روز، صبح تا عصر طول کشیده است. حال که تو گوشه‌ای از این بیمارستان شلوغ دراز کشیده‌ای و سِرُم قطره قطره در رگ‌‌هایت جریان می‌یابد، من همه وجودم انتظار است تا ببینم چه موقع چشم‌هایت را باز می کنی؟! نکند دشمن دوباره بازگردد و به تن‌های مجروح‌تان در بیمارستان هم رحم نکند؟ نه! من دلم روشن است و امیدوار. عاقبت من تو را سر پا و پر صلابت‌تر از گذشته می‌بینیم و همه با‌‌‌‌هم کار جنگ را تمام می‌کنیم... ✍زهرا قربانی 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 ۲۸ روز‌مانده تا ... روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📸#آلبوم‌تصاویر 💢۱۳۶۱/۰۵/۰۵💢 📌عملیات رمضان در مرحله پنجم و پایانی عملیات رمضان (۴/۲۲ تا ۱۳۶۱/۵/۸) نیروهای اسلام که در مراحل پیشین موفق به آزادسازی پاسگاه زید پایگاه مرزی مهم و راهبردی منطقه شده بودند، برای تثبیت خطوط جدید، در خاک عراق به ادامه کارزار وارد شدند. موفقیت در این مرحله به ایستادگی در برابر تأسیسات رزمی پیچیده و مثلث شکل منطقه بستگی داشت. این مهم به فرزندان رشید استان مرکزی در لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب سپرده شد که با تقدیم ۱۸۷ شهید، ۳۲۰ جانباز و ۳۲ آزاده سرفراز در ماه مبارک رمضان راه دشمن را با جنگ تن و تانک سد کرده و در تکمیل عملیات رمضان که در تاریخ نگاری دفاع مقدس به عملیات «شکار تانک» مشهور است موقعیت دیگر رزمندگان و همرزمان خود را تثبیت کردند. در این حماسه بزرگ در روز ۵ مرداد سال ۱۳۶۱ پیکر پاک ۷۲ تن از شهدا در منطقه برجای ماند. و مقاومت آنان و به پیشنهاد همرزمانشان، همراه با دیگر شهیدان شهر، ۷۲ دسته گل در سطح شهر تشییع و در مزارهای جداگانه به خاک سپرده شد پیکر پاک این شهیدان در سال ۱۳۷۱ به وطن بازگشت و در مزارهایی که ۱۰ سال انتظار آنان را می‌کشید آرام گرفت. قطعه ۵ مرداد در گلزار شهدای اراک تا همیشه یادآور فداکاری و حماسه سازی این مردان غیور و جان برکف است. 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

💚شهید سید مرتضی سجادی مرزیجرانی زمانی که مادربزرگش از مکه برگشته بود، پارچه پیراهنی سفیدی برایش آورد؛ با اصرار شهید، خواهرش آن پارچه را دوخت و مرتضی پس از پوشیدن آن پیراهن سفید عازم جبهه شد. در پنجم مرداد ماه در عملیات رمضان به عنوان بسیجی گردان شهید بختیاری از تیپ ۱۷ علی بن ابی طالب (علیهما السلام ) به شهیدان مفقودالاثر پیوست. پیکر مطهرش سال ها در منطقه پاسگاه زید عراق مفقود بود. در یکم اسفند ماه سال ۱۳۷۳ از روی آثار بر جای مانده از پیکر شهید شناسایی و در زادگاهش آرام گرفت. 📎https://shohud.ir/node/1690 🔖آدرس مزار: اراک، گلزار شهدا، قطعه ۱۱، شماره ۹۰ هشت روز مانده تا عید بزرگ غدیرخم😍 #شهدای‌سادات #عملیات‌رمضان 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

📚#داستانک جواد کلاه کاپشن را روی سرش کشید و گفت: -لامصّب! ببین چه تیر آهنی می‌ریزه تو سر مردم! علی، دست به کمر، نوک گیوه اش را به تن قطعه موشک زد و گفت: -خدا لعنتت کنه صدّام! هنوز مونو نشناختی. مو اراکی اُم. بمب بریزی رو سرِ همشهریم، بغدادو رو سرِت خراب می‌کُنُم. محمد نگاهش کرد و گفت: -ها ماشالا پسر! هر کی میاد بریم ثبت‌نام برای اعزام، بگه یا علی. از ته حلقوم فریاد زدیم: _یا علی! گفتم: -حالا کنار این آهن قراضه وایستید، یه عکس یادگاری بگیرم. از پشت لنز به چهره‌های خندانی نگاه کردم که ترس از ابرقدرت‌ها را به مضحکه کشانده بودند. ✍️مولود توکلی 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 27 روز‌مانده تا ... روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj

#عملیات‌رمضان عملیات در ماه رمضان انجام گرفت و به همین دلیل به رمضان معروف شد. رزمندگان غیور استان مرکزی خود را به محل عملیات رساندند و ندای فرمانده شجاعشان" سردار شهید ناصر بختیاری" را لبیک گفتند‌. گرمای طاقت‌فرسای تیر ماهی جنوب بر سر مردان خدا تیغ می‌کشید. عملیات در مساحتی به وسعت ۱۶۰۰ کیلومتر انجام می‌شد و هدف، تنبیه متجاوز و پیش‌روی تا بصره بود. نیروهای ایران موانعی مثلثی‌ پیش رو داشتند و این امر، عملیات را دشوارتر می کرد‌‌‌. در مرحله پنجم عملیات، رژیم خبیث بعث، آب را به موقعیت عملیاتی گسیل کرد و ۷۲ فرزند اراک در آن دفن شدند. عملیات از تیر ماه ۶۱ تا اواسط مرداد همان سال ادامه یافت و در مجموع ۱۸۳ پرستوی سبک‌بال از اراک به درجه رفیع شهادت رسیدند. 🇮🇷5⃣•5⃣•6⃣1⃣•6⃣5⃣•6⃣7⃣🇮🇷 روز ایـثار و مـقاومـت اراڪ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۱ پـنجِ پنـجِ سـال۱۳۶۵ پـنجِ پنـجِ سـال ۱۳۶۷ روزهاے حماسـہ و اقـتدارِ اراڪـے‌ها https://eitaa.com/panj_panj