اربعین و بازگشت به #فطرت پاک انسانی؛ در منظومه روایی تشیع، یکی از آسیب شناسی های دوران آخرالزمان، غبار گرفتن فطرت های پاک الهی و سیاه شدن صفحه‌ی خداجوی دل انسان است! چنانکه امروز در فرهنگ منحط غربی، شاهد بی‌توجهی به اصول و کرامت انسانی، غرق شدن در خلق و خوی حیوانی و فاصله داشتن با ارزش های اولیه در اسلوب زندگی جمعی و اجتماعی هستیم. دنیای امروز فداکاری نمیشناسد مرام و معرفت و اخلاص نمیشناسد دستگیری از محرومین و فقرا نمیشناسد مهربانی بی منت و تلاش برای رفع نیازهای هم‌نوع نمیشناسد استقبال دلی از میهمان و تکریم در راه‌ماندگان نمیشناسد دنیای امروز ده روز تلاش طاقت فرسا و عملی برای رسیدن به مقصود نمیشناسد توجه به معنویات و دوری از پلیدی و گناه نمیشناسد خلاصه کنم اربعین تجلی پاکی فطرتی‌ست که اینگونه زیستن را میپسندد ولی آسیب های مدرنیته چنان مجذوبش کرده که اجازه چنین رفتاری در طول زندگی به او نمیدهد و هاج و واج متعجب از رفتارهای متفاوت انسانی در این پیاده روی شکوهند و مقدس، یک هفته لذت میبرد و بعد از چند روز در حسرت میماند! این حسرت، این خاص بودن اربعین، این زیبایی های تکرارناشدنی غیر قابل انکار است؛ جای خود؛ اما بدانیم بنای خلق بشریت از ابتدا چنین زیست شریفی بوده‌. بدانیم "#دین_خدا" برای رسیدن ما به چنین زندگانی همدلانه ای نقشه‌ی راه میدهد. بدانیم انتظار و فلسفه ظهور منجی برای درک همیشگی چنین تعاملی‌ است. لذا اربعین معرفی #هویت خلق شده‌ی ما و بازگشت به فطرت انسانی است. فطرت پاک انسان یعنی علاقه مندی ذاتی به تکرار چه لحظاتی ؟! درست در آن لحظات که بی‌منت به مردم خدمت میکنیم و نگران نیستیم طرف مقابل ما جسور و پررو شود درست در آن لحظات که با همه وجود به فکر سیری گرسنگان، سیراب شدن تشنگان و تیمار بیماران هستیم درست در آن لحظات که برای رسیدن به هدف و مطلوب، عرق میریزیم و سختی تحمل میکنیم و با تنبلی و خانه نشینی، طلب عافیت و ارتقا نمیکنیم و هزاران لحظه ای که بوی انسانیت میدهد! حالا ببینید جوامع سکولار با شعار انسانیت و آزادی چه تصویری از بشر میسازند!! رسیدن به #ظهور در گرو بازگشت همیشگی و اربعین‌گونه ما به فطرت الهی‌مان در ثانیه ثانیه روزهای زندگی‌‌ست! @parakande_del