🔵 پروژه جدید جی‌هفت برای سرمایه‌گذاری جهانی
🔻 یادداشت
🔰 در یادداشتی اندیشکده #مطالعات_راهبردی و بین‌المللی با اشاره به نشست اخیر سران دولت‌های گروه #جی‌هفت به سه پرسش درباره ابتکار جدید این گروه تحت عنوان «#نوسازی_جهانی بهتر»(B3W) که در تقابل با پروژه «یک کمربند، یک جاده» #چین محسوب می‌شود، پاسخ داده است.
🔶 زمینه ابتکار عمل چه بود؟
نگرانی‌های مطرح‌شده از سوی دولت #بایدن در خصوص عدم شفافیت در مورد وام‌های چین، فساد مالی «#یک_کمربندیک_جاده»، بدهی‌های ناپایدار، تأثیرات زیست‌محیطی نامطلوب و تأثیرات #اجتماعی آن، سبب گرایش این گروه به مقابله با چین شده است. انگیزه دیگر، ارائه پروژه‌هایی در چارچوب طرح #آمریکا، در رقابت با چین در حوزه توسعه کشورهای آسیایی و آفریقایی بوده که آمریکا، #ژاپن، #هند و #استرالیا در این زمینه پیش‌قدم شده‌اند.
🔶 دلیل تمرکز بر #بخش_خصوصی چیست؟
تقاضای جهانی برای توسعه #زیرساخت‌ها فقط با سرمایه عمومی تأمین نمی‌شود. صندوق‌های بازنشستگی، صندوق‌های #سرمایه‌گذاری_مشترک، شرکت‌های بیمه و بورس، همه به دنبال بازدهی قابل اعتماد و بلند مدت هستند. طبق داده‌های بانک جهانی، طی سال‌های 2015 تا 2019 #سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در کشورهای جی‌هفت حدود 22 میلیارد دلار برای پروژه‌های زیربنایی کشورهای در حال #توسعه هزینه کرده‌اند، در حالی که ظرفیت بیش از 200 میلیارد دلار را داشته‌اند.
🔶 آمریکا چه باید بکند؟
تخصیص بخشی از #بودجه_عمومی برای آغاز پروژه‌های زیرساختی «نوسازی جهانی بهتر»، کمک به شکل‌گیری #قراردادهای_چندجانبه، تبلیغ این پروژه در میان رهبران جهان با تبیین سرعت و هزینه پایین آن در مقایسه با «یک کمربند، یک جاده» و سرانجام تلاش برای هماهنگی اقدامات ذیل این پروژه در دولت آمریکا در وزارت‌خانه‌های #خزانه‌داری و خارجه تا دادگستری و پنتاگون، اقداماتی است که آمریکا باید انجام دهد.
🔶 این پروژه برای تقابل با پکن نیازمند «#برندسازی» و ارائه مصادیقی است که بتواند جایگزین زیرپروژه‌های «یک کمربند، یک جاده» قرار بگیرد. امری که هم بودجه کافی و هم توان رسانه‌ای بالایی می‌طلبد. باید دید واکنش عملی چین به این پروژه چه خواهد بود
https://eitaa.com/joinchat/1029505109Cde87725cf4
🔵 برای بحران بعدی در افغانستان آماده شوید
🔰 در یادداشتی اندیشکده #مطالعات_راهبردی و بین‌المللی بیان می‌کند که #آمریکا اکنون با بحران خروج نظامیان و اتباعش، افغانستانی‌های همکارش و هم‌چنین چگونگی مدیریت #پناهندگان روبروست. ولی این مقدمه بحران بعدی است، اینکه #طالبان چگونه حکومت خواهد کرد.
🔶 نویسنده معتقد است گرچه آمریکا می‌تواند از اهرم #کمک‌های_مالی برای تعدیل شیوه طالبان بهره جوید، ولی تاکنون اراده‌ای برای مداخله بیشتر در امور این کشور نشان نداده است. چنان‌چه نتوانسته طرح صلحی که جایگزین ساخت #سیاسی کنونی شود، ارائه دهد و رییس‌جمهور بایدن نیز ایده «#ملت‌سازی» را به کناری نهاد.
🔶 به تعبیر این یادداشت، حملات هوایی، #تحریم، عدم شناسایی طالبان و فشار بر همسایگان #افغانستان برای عدم همکاری با این گروه از جمله اهرم‌های فشار آمریکا بر طالبان است. ولی این اهرم‌ها زمانی کاربرد دارند که ایده ایجابی برای تعدیل رفتار طالبان وجود داشته باشد. وگرنه مانند فشارها بر #ایران و کره شمالی، بی‌نتیجه خواهد بود.
🔶 در این یادداشت آمده است آمریکا می‌تواند با وعده #کمک‌های_اقتصادی در مذاکراتی پیچیده، بلندمدت و متمرکزِ بر تغییرات جزیی در رفتار طالبان، ایده ایجابی برای بهبود وضعیت ارائه کند. زیرا افغانستان وارث یک دولت فاسد و ناکارآمد و شکست‌خورده است و #طالبان نیز کادر اجرایی لازم برای اداره کشور را ندارد.
🔶 آمریکا باید با رویکردی #چندجانبه‌گرایانه از ترجیح ارزش‌های خود به ایده ایجابی‌اش برای افغانستان پرهیز کند. هم‌چنین هر طرحی باید مشروط به قطع رابطه طالبان با دیگر گروه‌های تروریستی باشد. البته نباید در طرح ایجابی، بر مؤلفه‌های #لیبرال‌دمکراتیک مانند حقوق زنان تأکید غیرضروری داشت. باید در مسیر تغییر تدریجی و بلندمدت طالبان گام برداشت.
🔶 ایده مذکور در این یادداشت در شرایطی امکان پیاده‌سازی را خواهد داشت که دیگر رقیبان جهانی آمریکا مانند #چین و #روسیه درصدد ارائه طرح‌های جایگزین برای تعامل با طالبان برنیایند. در غیر این صورت ممکن است طالبان بدون نیاز به رفع اهرم فشار اقتصادی آمریکا، به دیگر بازیگران گرایش یابد
https://eitaa.com/joinchat/1029505109Cde87725cf4