امروز آبان ایزد از ماه خرداد سال 3762 مزدیسنی، سه شنبه 8 خردادماه 1403خورشیدی، 28 مه 2024 میلادی و آخر ماه ذی العقده سال 1445 هجری قمری دهمین روز ماه در گاه‌شمار مزدیسنی آبان_ایزد نام دارد. نام ماه هشتم از سال خورشیدی و نام روز دهم، از هر ماه زرتشتی را آبان می‌نامند. در اوستا آپ در پارسی باستان آپی و در فارسی آب گفته می‌شود. در اوستا بارها “آپ” به چم فرشته‌ی نگهبان آب، گفته شده و همه جا جمع آمده است. آبان نام پارسی شده‌ی ایزد آب‌ها یا آناهیتا است. در اوستا (اردی‌ویسور آناهیتا) به چم رودخانه‌ی نیرومند بی‌آلودگی نامیده شده است. آناهیتا که کوتاه شده این نام اوستایی است، نام الهه‌‌ی نماینده بر این آب‌های روان بوده و یَشتی که در اوستا به مناسبت این الهه سروده شده آبان یشت نام دارد. آب یكی از آخشیج‌های چهارگانه و بسیار گرامی در نزد ایرانیان بوده و نیاكان ما ستایش ویژه‌ای برای آب داشته‌اند، به‌ گونه‌ا‌ی كه آتشكده‌ها را نزدیک چشمه‌سارها یا جویبارها می‌ساختند تا هم ایزد آذر و هم ایزد آب، این دو آفریده‌ی نیک اهورایی را بستایند. در ایران باستان، آلودن آب از گناهان بزرگ به‌شمار می‌رفته‌ به‌گونه‌ای كه بر روی رود، گذری می‌ساختند، تا هنگام رفت‌و ‌آمد، آب را گل‌آلود نكنند. همچنین ایرانیان برای شستشوی بدن در محفظه‌ای به نام «آبزن» كه به اندازه‌‌ی اندام انسان بود، آب ریخته و خود را می‌شستند. آبزن، چیزی همچون وان حمام است كه این‌روزها از آن، بهره می‌جوییم. ” بخش‌هایى از اردویسور نیایش یا آبزور” و توانایى و زور و آفرین باد به اهورامزداى فروغمند، با شکوه و به امشاسپندان ، به آب‌‌هاى خوب مزدا داده، به آب اردویسور آناهیتاى پاک ، به همه‌ی آب هاى مزدا داده، به همه ی گیاهان مزدا داده ، به همه ی ستودگان مادى و مینوى، و به فروهرهاى پاکان و راستان که پیروز و پرتوان هستند. سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش آبان‌روز است روز آبان خرم گردان به آب رز جان بنشین به نشاط و دوستان را ای دوست به عز و ناز بنشان اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) از آب پرهیز کن و آب را میازار اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار: به (آبان) بپرهیز از آب و ای جوان/میالای و میازار آب روان

درود بر پژوهشگران امروز خورایزد روز از ماه خردادماه سال 3762 برابر با نهم خردادماه سال 1403 برابر 29 می سال 2024 میلادی و 20 ذی العقده سال 1445 هجری قمری خور یا هْوَر به چم (:معنی) خورشید، نام یازدهمین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی است. آفتاب‌خوانٓ خور، خوانًخور در گات‌ها به چـم خورشید آمده و اوستا هْوٓر آمده در پارسی خُور و هور یا خورشید مى‌گویند. هَورَخْشَئِتَو در پهلوى خْوَرَشتٓ در گات‌ها بدون شئت آمده است. خراسان نیز از واژه‌های كهن و سرزمین‌های خاوری بوده و به خورآسان مى‌خواندند به چم بر آینده و بالا رونده همان خورشید را گویند. «ویس و رامین نو شته‌ی فخرالدین گرگانی» بر آمدن گاه خورشید هركس سر آید خراسان آن بود كز وی خور آید خراسان پهلوی باشد خور آید عراق و پارس را زو خور بر آید خراسان هست معنی خور آبان كجا زو خور بر آید سوی ایران «سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش» روز خور است ای به دو رخ همچو خور تافت خور از چرخ فلک باده خور باده خور و نیز مرا باده ده افسوس احوال زمانه مخور اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) کودک به دبیرستان کن تا دبیر فرزانه بود اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار: به (خور) روز، کودک به استاد ده / که گردد دبیری خردمند و به

متن موزیک خورشید خانم حبیب دویدم و دویدم بالای کوه رسیدم ------------##------------ دویدم و دویدم بالای کوه رسیدم ------------##------------ اون ور کوه ساز میزنن نوای آواز میزنن ------------##------------ دلنگ دلنگ شاد شدیم از ستم آزاد شدیم ------------##------------ اون ور کوه ساز میزنن نوای آواز میزنن ------------##------------ دلنگ دلنگ شاد شدیم از ستم آزاد شدیم ------------##------------ خورشید خان آفتاب کن کلی برنج تو آب کن ------------##------------ خورشید خان آفتاب کن کلی برنج تو آب کن ------------##------------ ------------##------------ خورشید خانم بفرمائید از آن بالا بیایین پائین ------------##------------ خورشید خانم بفرمائید از آن بالا بیایین پائین ------------##------------ ما ظلم و نفله کردیم آزادی رو قبله کردیم ------------##------------ از وقتی خلق پاشد زندگی مال ما شد ------------##------------ ما ظلم و نفله کردیم آزادی رو قبله کردیم ------------##------------ از وقتی خلق پاشد زندگی مال ما شد ------------##------------ خورشید خان آفتاب کن کلی برنج تو آب کن ------------##------------ خورشید خان آفتاب کن کلی برنج تو آب کن ------------##------------ ------------##------------ از شادی سیر نمیشیم دیگه اسیر نمیشیم ------------##------------ از شادی سیر نمیشیم دیگه اسیر نمیشیم ------------##------------ هاجستیم و واجستیم تو حوض نقره جستیم ------------##------------ سیب طلا را چیدیم به خونه مون رسیدیم ------------##------------ بالا رفتیم دوغ بود قصه ی بیبی ام دروغ بود ------------##------------ پایین اومدیم ماست بود قصه ی ما راست بود ------------##------------ بالا رفتیم دوغ بود قصه ی بیبی ام دروغ بود ------------##------------ پایین اومدیم ماست بود قصه ی ما راست بود ------------##------------ قصه ی ما به سر رسید کلاغ به خونه اش نرسید ------------##------------ قصه ی ما به سر رسید کلاغ به خونه اش نرسید ------------##------------ هاچین و پاچین زنجیر و برچین ------------##------------ هاچین و پاچین زنجیر و برچین ------------##------------ ------------##------------ اتل متل توتوله گاو حسن چه جور ------------##------------ نه شیر داره نه پستون شیرش و ببر هندستون ------------##------------ یک زن کردی بستون ------------##------------ اسمش و بذاز عم قزی دور کلاهش قرمزی ------------##------------ هاچین و پاچین هاچین و پاچین------------##------------

روز خورشید خانم و آهنگ خورشید خانم حبیب

نام روزهای هفته در ایران باستان بدین گونه بوده است: کیوان شید (شنبه) : نخستین روز هفته به نام کیوان شید نامگذاری شده است که تشکیل شده است از کیوان + شید . کیوان بعد از مشتری بزرگترین سیاره شمرده میشود که 700 برابر زمین است. آنرا زحل نیز نامیده اند. شید نیز به معنای نور و روشنایی است. از این رو، روز نخست ایرانی حکایت از سیاره روشن و نورانی را دارد . مهر شید (یکشنبه) : روز دوم از هفته مهرشید است که مهر آن به معنای دوستی و مهربانی در پهلوی میتراست . مهر برگرفته شده از آئین هفت هزار ساله میترایی است. مهر همچنین ایزد عهد و پیمان است و در اوستا آمده است که هیچ چیز بر ایزد مهر پوشیده نخواهد بود. نامگذاری این روز به مهرشید حکایت از تعهدی است که بین مردمان باید برقرار باشد زیرا در ایران باستان پیمان شکنی و دروغ بزرگترین گناهان به حساب می آمده است. شید نیز به مهنای روشنایی و نور می باشد . مهشید (دوشنبه) : مه بر گرفته شده از ماه است که این نیز از آیین میترایی کهن ایرانی آمده است. خورشید و ماه از تندیس های آئین میترایی بوده اند که نشان از قدرت و پویایی جهان آفرینش دارند . سومین روز هفته در ایران باستان به نام این نماد خداوند نامگذاری شد و آنرا مهشید به معنای ماه روشن و نورانی نام گذاشتند . بهرام شید (سه شنبه) : بهرام برگرفته شده از ورهرام زبان پهلوی باستان است و از یک سو نام ستاره مریخ است. بهرام ایزد پیروزی در ایران باستان شمرده می شده است و اندیشه نیاکان ما بر این بوده است که خداوند یکتا (اهورامزدا) نیروی هایش را برای اجرا در بین افراد بشر بین ایزدان (فرشتگان) خود تقسیم نموده است تا آنان ، آنرا برای مردمان پیاده کنند. از این رو بهرام ، ایزد پیروزی نامیده شده بود و چهارمین روز هفته به نام روز پیروزی روشنایی بر تاریکی و غلبه انسان بر بدی ها و اهریمن نامگذاری شد . تیرشید (چهارشنبه): تیر برگرفته شده از تیشتر پهلوی است. نیاکان ما تیر را ایزدان و نگهبان باران نامگذاری نموده اند و اینگونه می پنداشته اند که اهورامزدا برای یاری رسانی به کشاورزان و جلوگیری از خشکسالی و باروری زمین و سبز و سالم و پاکیزه ماندن جهان به ایزد باران فرمان میداده است که به یاری مردمان برسد. در کل این روز به نام روز روشنایی باران و خواست پروردگار برای حفظ طبیعت نامگذاری شده است. اورمزد شید (پنجشنبه): اورمزد نام دیگری از دهها نام اهورامزدا است که همگی حکایت از قدرت و توانایی پروردگار دارند. این نام از واژه های پهلوی ارمزد، هرمزد، اورمزد، هورمزد، اهورامزدا، مزدا گرفته شده است . از این رو پنجمین روز هفته به نام روز روشنایی خداوند نامگذاری شده است. این واژه هنوز به گونه ای دیگر در شب های جمعه برقرار است و هنوز تصور مردمان ما بر این است که شب های جمعه روز ارتباط با خداوند و فوت شدگان است . ناهید شید (آدینه): ناهید همان آنهیته یا آناهیتا است که ایزد آب قرار گرفته است. در اوستا آناهیتا به صورت دوشیزه ای بسیار زیبا، قدی بلند و اندامی تراشیده نام نهاده شده است و نام دیگر ستاره ونوس نیز آناهیتا یا ناهید است. به این ترتیب ، روز جمعه روز روشنایی آب و مظهر بخشندگی و عنایت پروردگار نامگذاری شد .

روز «تیر ایزد» سیزدهمین روز هرماه و چهارمین ماه هر سال، در سالنمای زرتشتی است. تیر یا تیشتر، ایزد باران بوده و به یاری او کشتزارها سیراب از باران می‌شوند، همچنین نگهبان ستوران است. در اوستا «تیریشت» در نیایش ایزد باران است. ستاره عطارد تیر نامیده می‌شود و نیز تیری که در کمان نهند و بجهانند. ایرانیان باستان هنگام خشکسالی در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می‌کردند و برای خواهش باران و پیروزی تیر ایزد بر دیو خشکسالی(اپوش) به در و دشت می‌رفتند و تیریشت می‌خواندند. بخشی از یشت‌های اوستا درباره‌ی این ایزد است. تیر نام ستاره‌ای‌ است كه امروزه آن ‌را «‌شعرای یمانی» یا به لاتین «سیریوس» (Silius) می‌نامیم. سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش ای نگار تیر بالا روز تیر خیز و جام باده ده بر لحن زیر عاشقی در پرده‌ی عشاق گوی راه‌های طبع خواه دل‌پذیر اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) کودک به تیراندازی و نبرد و سواری آموختن فرست. اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار: بفرمای بر کودکان روز (تیر) /نبرد و سواری و پرتاب