از همه عزیزان می‌خواهم این چند دقیقه را حتما بشنوند. برای گشایش امور و تغییر معادلات به نفع مردم و کشور بسیار موثر و راهگشا است همین ✋

جان برادر! برخیز، لبخند بزن! غم و اندوه چرا «تو» اگر نبودی این شکوه و سرفرازی نبود! بی«تو»، خواهر و برادر خوبم در این انتخابات شور و شرری نبود! اصلاً،«حماسه»ای خلق نمی‌شد! دشمنی، شکست نمی‌خورد! همه حرکات،سکنات،سخن ها و نوشته‌ها حتی دادها و فریادهای تو به هواداران رقیب انگیزه حضور و تلاش بیش تر می‌داد! در این دنیا هیچ مسابقه و رقابتی بدون حریف قَدَر زیبا و دیدنی نمی‌شود! اصلاً در عرف دین،مگر شکست برای مومنان،معنا دارد! نزد خدای بزرگ انسان مومنِ تلاشگرِ مخلص در هر حال،پیروز و مأجور است! چه به هدف برسد یا نرسد! بله، او که به درستی کار خود ایمان ندارد و یا اخلاص و نیت و پاک ندارد، باید همواره مغموم و محزون باشد! امروز به حکم دین و عقل و برادری همه ما پیروزیم! پس برخیز جان برادر،برخیز لبخند بزن مثل همه ما، مثل همه ملت ایران جشن بگیر و شادی کن و شکر خدا بگو که تاب غم و غصه و اشک تو را ندارم بیا در کنارم باش دستت را به دستم بده هنوز زندگی و بازی دنیا ادامه دارد هنوز چشمِ جهانی به وحدت و برادری و خلق حماسه های بی پایان مااست حالا وقت بازی و رقابت دیگری است برای یاری رئیس جمهورِ«همه» برای آبادی و سربلندی و سرفرازی و شکوه ایران! همین ✋

آن قدر فضای انتخابات را رادیکال و دو قطبی کرده‌ایم که به میدان جنگ حق و باطل تبدیل شده! خواص و بزرگان و معتمدان جامعه در تبلیغات ریاست جمهوری رقیب و هواداران او را از شمر و یزید،بدتر معرفی کرده‌اند! بیچاره مردم که با این اتهامات و تخریب ها حس و حال خوبی ندارند! برای دنیا و آخرت خود نگرانند! اگر شرکت نکنند، از ترک واجب و جهنم می‌ترسند اگر شرکت بکنند نگرانند نکند نامزدی که به او رای می‌دهند واقعا،شمر و عمرسعد باشد و فردا کشور و آینده فرزندانشان را نابود بکند! دیشب برادر جانبازی می‌گفت آقا،نمی‌شود این حق رای را از ما بگیرند و به مجلس و جای دیگری واگذار کنند!خسته شدیم از بس خود را در گردنه سخت تاریخ و و میان حق و باطل و بهشت و جهنم تصور کردیم! دست مان برای رای دادن می‌لرزد! نمی‌دانیم از رای آوردن نامزد خود خوشحال باشیم یا از رای نیاوردن او! آقایان علماء،آقایان خواص،آقایان انقلابی! این چه وضع و اوضاعی است که برای مردم درست کردیم! چه آنان که رای می‌دهند و چه آنها که رای نمی‌دهند، همه یک جور ناراضی و در برزخ! یک می‌گوید فردا کربلا و عاشورای دیگری است مواظب باش در سپاه عمرسعد نباشی! یک می‌گوید فردا مثل شهید سلیمانی به خط طالبان و داعش می‌ زنیم! یکی می‌گوید در انتخاب بین بد و بدتر و افسد و فاسد به بدتر و افسد رای ندهید و....... یعنی نظام ما و مسوولان انتخابات همیشه نامزدهایی را تایید و به جامعه معرفی کنند که دَوَران بین حق و باطل است!؟ چه کنند این مردم نجیب و بینوا!؟ درد معیشت و زندگی و رنج جانکاه تورم و گرانی،از یکسو و دَوَران بین بهشت و جهنم هم،از سوی دیگر امان شان را بریده است. قطعاً نتیجه این گونه تبلیغات و دعوای بزرگان و تفسیق یکدیگر و سیاه نمایی گذشته، خستگی و فرسایش روانی جامعه، گسترش بی اعتمادی،بی تفاوتی و ناامیدی و ریزش و کاهش تدریجی میزان مشارکت است. برندگان این اوضاع دشمنان ایران و اسلام و انقلاب هستند! ما،ناخواسته پیاده نظام رایگان دشمنان و بدخواهان شده‌ایم برای آزار و زجر و رنج مردم و بی اعتمادی و ناامیدی ولی نعمتان خودمان! یعنی خدای عزیز، رسول اکرم و اهل بیت او، امام زمان«عج»، حضرت امام و شهدا و جانبازان انقلاب، و مردم سرور و ولی نعمت ما از سر تقصیراتمان، از دشمن شاد کردن ما می‌گذرند!! خدای بزرگ به همه ما رحم کند! رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ لااقل فردا را بگذاریم مردم از دست ما آسایش داشته باشند، از نفرت پراکنی دست برداریم! بگوییم خوب یا بد زمان دعوا و ستیز تمام شد از امروز دیگر بد نگوییم از خدای مهربان بابت همه کاستی ها و لغزش ها عذرخواهی کرده و توبه کنیم برای مردم و ایران عزیز خیر و برکت و بهترین انتخاب را طلب کنیم و بنویسیم و بگوییم منتخب ملت ایران رئیسِ جمهور همه و عزیز مااست و از هیچ کوشش و تلاشی موفقیت، پیشرفت و سربلندی ایران دریغ نخواهیم کرد همین ✋

امسال نوبت کیست!؟ حسین«ع» خیمه خود را در نزدیکی خیمه «زهیر» بر پا کرد! پیام فرستاد و دعوت کرد پیش از او افراد دیگری را هم دعوت کرده بود اما در میان آن همه، فقط زهیر، تیزچنگ و فرصت شناس بود! لبیک گفت و برای همیشه تاریخ «حسینی» و «کربلایی» شد! حالا این روزها،«حسین» خیمه‌اش را دوباره در محله من و شما برپا کرده! درست در نزدیکی خانه ما! اهل حرم،زینب و کودکانش را نیز همراه اورده، همه هستند! نمی‌دانم اما از میان این همه مدعی و عزادار چه کسی امسال «زهیر» و صید و اسیر عشق «آقا» می‌شود،من، تو یا دیگری!؟ یعنی می‌شود پس از این همه سال هیئت و عزاداری امسال،«قرعه» به نام ما بیفتد؟ چه باید کرد! چگونه باید بود تا این بار در نظر مشکل پسند عزیز کربلا زهیر شده و انتخاب شویم!؟ خدایا سلام ✋ راه نمی‌دانم،بیراهه نمی‌شناسم! پاسخ این سوال نمی‌دانم! در عرصه زندگی مثل مرغ سر بریده عمری است بیهوده،پر و بال می‌زنم! امسال در هیئت آن قدر سینه می‌زنم،«اشک»می‌ریزم و به حق حسین«ع»،سوگندت می‌دهم تا هم «راه» را نشانم داده و هم توان و توفیق پیمودن را نصیبم بگردانی! آن قدر که عزیز مصر،امسال در بازار بردگان ، در ماه محرم مثل یوسف، «خریدار»مان شود اسیر کمند عشقمان ساخته و آزادمان کند! آمین همین ✋

چقدر دلم هوای آن روزها کرد! روزهای برادری،صفا،راستی، یکرنگی! روزهایی که گذشت و مروت و مردانگی حرف اول را می‌زد! وقت مرخصی و تشویق و ترفیع، همه،به یکباره غیب می‌شدند یا با اصرار و التماس دیگری را جلو می‌انداختند! به وقت حادثه اما مثل شیر و عقاب، سر و کله شان پیدا می‌شد! اولین نامزد انتخابات روی مین رفتن! تا سر و جان و همه هستی را فدای سلامت و پیروزی یاران کنند! تا چشم کار می‌کرد،عشق،موج می‌زد! عشق به خدا،عشق به مردم،عشق به ایران! روزهایی که دشمنی نبود،اختلاف و دعوا نبود، تهمت و تفسیق و تکفیر نبود، از دنیادوستی و قدرت طلبی خبری نبود و اگر مسابقه و رقابتی هم بود برای خدمت،برای محبت و برای گمنامی بود! خدایا خسته شدیم از این همه فاصله با آن روزها! از این همه دعوا،بدگویی،بدزبانی! از این همه تهمت،تخریب و تفسیق خوبان! که انگار و اصلاً،پایانی هم ندارد! داریم خفه می‌شویم زیر آواری از لجن افشاگری ها و سیاه نمایی ها! هر روز،همه جا! پیش از انتخابات! پس از انتخابات! این روزها آلوده تر و غباری تر از آسمان، فضای اخلاق و معنویت دل و جان و جامعه ماست! بیایید به حرمت محرم در محضر سرور و سالار آزادگان تاریخ «حسین بن علی» مثل حر بن یزید ریاحی از گذشته،از همه لغزش‌ها و فاصله ها توبه کنیم و سوگند خورده و هم قسم بشویم در عالم برادری بدگمان نباشیم، در زندگی یکدیگر،تجسس نکرده و سرک نکشیم! بدگویی نکنیم،افشاگری نکرده و تهمت نزنیم! مثل زنبور عسل بر شهد خوبی مومنان بنشینیم و آشکارا ترویج و تبلیغ شان کنیم و لغزش و کاستی ها را بگذریم و اگر نه لااقل در نهان، به خودشان بگوییم! همین ✋

دوران بچگی ما تمام شده! بچه‌ها،اغلب هر وسیله بازی جلویشان بگذاری، به همان سرگرم شده و روز را می‌گذرانند بزرگ‌ترها اما اغلب سبک سنگین کرده و مشغول هر کاری نمی‌شوند و سودمندترها را برمی‌گزینند! با این حال نمی‌دانم چرا در طول روز تقریباً هیچ یا کمتر به «خدا» می‌پردازیم! چرا اول صبح با «او» آغاز نمی‌کنیم! حرف نمی‌زنیم! به زبان ساده و عوامانه،راز دل نمی‌گوییم! از اقیانوس بیکران رحمتش لؤلؤ و مرجان‌ها صید نمی‌کنیم! خوشا به حال آنان که این درگاه یکتای خیر و برکت را از آغاز زندگی شناختند و همواره در کوی«او» معتکف شدند! چه شدند و به کجاها رسیدند! حالا وقت آه و افسوس نیست! فرصت غنبرک و چنبرک و زانوی غم نداریم! بیاییم از همین امروز،از صبح با «خدا» آغاز کنیم راست و حسینی با «او» حرف زده و راز و نیاز کنیم و سر زلف مقدرات مان را به مشبک های ضریح رحمتش دخیل بسته و گره بزنیم: قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ همین ✋

از«برج عاج» پایین بیاییم! یکی از پیشکسوتان حج تعریف می‌کرد:در یکی از سفرهای عمره در هواپیما،با کاروان دختران دانشجو همراه و همسفر شدیم.در مسیر پرواز، بدحجابی چند نفر از آنان توجه مرا جلب کرد! رو به همسرم کردم و با گوشه چشم تحقیر آمیزی گفتم: نمی‌دونم «خدا»برای چی این‌ها رو انتخاب و به خونه اش دعوت کرده!؟ کاروان که به فرودگاه مدینه رسید، گذرنامه همه همسفران تایید شد الّا «من»!! هر چه مدیر کاروان و مسوولان ایرانی مستقر در فرودگاه تلاش کردند،فایده نداشت و سعودی‌ها گفتند هیچ راهی نیست و باید برگردد! کاروان ما،همه رفتند به مدینة النبی و «من» تنها با هواپیمای خالی،برگشتم ایران! در راه در خلوت خودم فکر کردم:خدایا مگر چه شد که این اتفاق افتاد و از میان این همه زائر، قرعه«دیپورت الهی» به نام من افتاد! یادم آمد جای «خدا» نشستم و آدم‌ها را قضاوت کردم! آن هم فقط بر اساس ظاهرشان! این قدر چند رکعت نماز و چند روز روزه، متکبر و متفرعن و مغرورم کرده که حتی در کمال جسارت و وقاحت در کار «خدا» و انتخاب او هم دخالت می‌کنم! همان اشتباه و قضاوت مغرورانه ای که ابلیس بر اساس ظاهر آفرینش حضرت آدم انجام داد و برای همیشه از رحمت حضرت حق،رانده شد: «خلقتنی من نار و خلقته من طین»!! در طول پرواز اشک ریختم و توبه کردم و گفتم: خدایا! ناخواسته و نادانسته بی جا و غلط کردم! آگاه از باطن و اسرار بندگان تویی! خلاصه پس از سه روز،راز و نیاز و روزه و استغفار مشکل گذرنامه حل شد و به کاروان پیوستم! در این انتخابات غرور و تفرعن را مکررا در رفتار و گفتار گروهی از متدینان دیدم و به خود لرزیدم! حضرت یوسف هم که از پیامبران بزرگ الهی بود این قدر از خود و عاقبتش مطمئن نبود: و ما ابرئ نفسی ان النفس لامارة بالسوء..! اینان در چنان برج عاجی نشسته بودند که خود را جبهه حق و لشکریان امام حسین«ع» دانسته و رقیبان و هوادارنشان را مشتی کودک،نابالغ،فاسد،فاسق،فاجر،خوارج و لشکریان یزید و معاویه معرفی می‌کردند! فقط خدا می‌داند در طول این سال‌ها چقدر این تفرعن و نگاه تحقیرآمیز و از بالا به پایین به مخالفان و رقیبان موجب دین گریزی و دین ستیزی مردم بویژه جوانان و نسل فردا شد و روز به روز نیز از میزان و شمار حامیان و هواداران این جریان کاسته شد و می‌شود! ای کاش این گروه و جریان نیز مثل آن پیشکسوت حج از شکست‌ها و ناکامی‌ها،خیلی زود متنبه شده و درس عبرت بگیرند و به جای برائت خود و اصرار مغرورانه بر اشتباهات پیشین، از برج عاج خودشیفتگی، پیاده شد و توبه و استغفار کرده و از قضاوت و تحقیر دیگران دست بردارند همین ✋

پدر برای او از شش سالگی معلم خصوصی گرفته بود! بهترین معلمان را از سراسر کشور با قیمتی گران می‌آورد به خانه تا چند درس ساده را به فرزند بازیگوش بیآموزند اما امروز،پس از گذشت سال‌ها قد آموزگاران خمیده شده ولی هنوز آن کودک پنجاه شصت ساله در کلاس اول در جا می‌زند! مگر می‌شود آدمی این قدر...!!،بگذریم! جان برادر اما این، سرگذشت تلخ زندگی من و توست! خدای مهربان برای آموزش«درس زندگی»و«چگونه زیستن» به ما،نورچشمان و عزیزانش چه هزینه‌ها که نکرد! «عاشورا»و«کربلا»آفرید! و عزیزترین عزیزانش را تشنه و غریب به مسلخ برد تا برترین آموزگاران تاریخ و بشریت: حسین،زینب،ابوالفضل،علی اکبر و..را هر سال یک دهه و بیش‌تر به خانه من و تو بیآورد! اما ما هنوز،پس از سال‌ها اندر خم یک کوچه‌ایم! چگونه زیستن نمی‌دانیم! در کنار«دریا»و«دریایی»نشدیم هنوز! نه از کردار و نه گفتارمان نسیم خوش«اخلاق حسینی» به مشام نمی‌رسد! برهوتیم،بیابانیم،خشک و تفتیده! از آن همه آقایی و بزرگواری عباس و علی اکبر ذره‌ای درس نگرفته‌ایم! نه با دشمنان گاه حتی با دوستان و عزیزانمان سر چند ریال بیش‌تر یا یک مقام بالاتر و یا حتی بر سر یک لقمه یا غذای نذری دشمنی کرده و می‌جنگیم! ادب،کجا! صبر و گذشت کجا! حلال و حرام کجا! همیشه و همه جا و با همه کس خودخواه،حریص،ترشرو،تندخو و بد زبان هستیم! خدایا خسته شدیم از این همه فاصله،نادانی و ندانم کاری! بحق حسین و و سینه ها و اشک‌های«خالصانه» ما را امسال و همه سال از«شاگردان اول»مدرسه«محرم و عاشورا»قرار بده برهوت«جان»مان را به باران و نسیمی از«اخلاق و سلوک حسینی» زنده و بهاری و بالنده بفرما آمین همین ✋

پزشکیان و سرمایه اجتماعی! جناب رئیس جمهور منتخب در دوران تبلیغات و پس از انتخاب از ضرورت وفاق و همبستگی همه جناح‌ها برای آبادی و پیشرفت ایران عزیز سخن گفت. توفیق در تحقق این ضرورت دیرینه اما فراوش شده نظام و انقلاب، لوازم و پیش شرط‌هایی دارد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها، برخورداری از «مقبولیت»و«سرمایه اجتماعی» در میان اقشار مختلف مردم،جناح‌ها و مراکز قدرت است. آقای دکتر پزشکیان در طول تبلیغات انتخاباتی و پس از آن به دلیل سلامت نفس،صداقت،پاکدستی و پیشینه روشن از یکسو و ادبیات ساده،روان،مردمی و انقلابی،از سوی دیگر با اقبال عام و خاص حتی در میان مراکز قدرت و جناح‌های رقیب مواجه شده است. به دلیل همین ویژگی‌های دینی،علمی،اخلاقی و سیاسی از منتهی الیه چپ تا منتهی الیه راست و حتی جریانات روشنفکری و ملی گرا در داخل و خارج کشور با امید و آغوش باز از انتخاب ایشان استقبال کرده و دست یاری و همکاری گشوده‌اند. بزرگترین دستاورد انتخابات اخیر و نیز ارزشمندترین سرمایه نامزد منتخب برای ایجاد همبستگی و وفاق ملی، همین اقبال و همدلی اقشار مختلف مردم و اشتراک مواضع شخصیت‌ها و جناح های سیاسی در حمایت از رئیس جمهور منتخب است. پس از تبلیغات ناسالم انتخاباتی در سال ۸۴ که اولین خشت کج تخریب و تفسیق و هتک رقیبان را در نظام سیاسی ما پایه گذاری کرد، این وفاق و همدلی میان مردم و خواص در حمایت مشترک از رئیس جمهور منتخب برای اولین بار است که رخ می‌نماید و امید و نشاط را برای همگان به ارمغان می‌آورد. این سرمایه اجتماعی را همه شخصیت‌ها و جناح های سیاسی بویژه شخص رئیس جمهور و کابینه او باید قدر دانسته و تعمیق و تثبیت نمایند و آن را موتور محرک دولت و سکوی پرش برای بسیج همه نیروها و امکانات در جهت رشد و توسعه و آبادی پرشتاب کشور قرار دهند. بی شک اگر دکتر پزشکیان با همین صفا و صداقت بتواند در انتخاب وزراء و همکاران فراجناحی عمل کرده و با شایسته گزینی، از سرمایه ها و ظرفیت همه جناح ها در دولت خود استفاده نماید،مسیر درستی را برای تثبیت،تعمیق و نهادینه سازی این سرمایه اجتماعی و وفاق ملی برگزیده است. چنین باد همین ✋

عقلای راست و چپ و چالش «تندروها» در آغاز جا دارد از متانت و تدبیر کنشگران جناح‌های سیاسی اصیل کشور پس از پایان تبلیغات انتخابات تجلیل و تقدیر کرد: ۱.بدنه اصلی و اصیل«اصولگرایان» از نامزدهای ریاست جمهوری گرفته تا چهره های برجسته و هواداران فهیم، پس از پایان انتخابات شور و احساس دوران تبلیغات را با زمام عقلانیت و خردورزی مهار کرده و کنار گذاشتند و نتیجه را رسما پذیرفتند.در ادامه نیز در راستای پیام رهبری معظم،کتباً و حضوراً به رئیس جمهور منتخب تبریک گفته و برای هر گونه حمایت و همکاری اعلام آمادگی کردند و تا امروز از سوی بزرگان و عقلای اصولگرایی بویژه نامزدهای انتخاباتی حتی یک جمله علیه نامزد پیروز گفته نشده است. انصافاً این منش دینی و سیاسی و رفتار صمیمی و برادرانه را در استقبال از پیروزی نامزد رقیب در سپهر سیاسی کشور و جناح ها باید به فال نیک بگیریم. شاید این رفتار و رویکرد را ساده و معمولی بپنداریم ولی حقیقت آن است که لجام بر وسوسه و خواهش نفس در این گونه مواقع و پذیرش پیروزی رقیب بسیار بسیار دشوار است و از عهده نابالغان کودک صفت عرصه سیاست برنمی‌آید. ۲.بحمدالله امروز این کف نفس،عقلانیت و متانت سیاسی را در بدنه جناح پیروز از بزرگان گرفته تا هواداران، نیز شاهد بوده و هستیم. از رئیس جمهور منتخب گرفته تا حلقه اول و اصلی فکری و اجرایی او پیروزی خود را به رخ حریف نکشیده و و از روی نخوت و غرور،غریو مستانه نزدند. در مواضع رسمی، از ضرورت وحدت،وفاق و برادری گفتند، در جمع هیات ها و هواداران رقیب متواضعانه حاضر شدند و از بزرگان اصولگرایی و نامزدهای رقیب برای مشارکت و همکاری در نحوه و مراحل انتقال مسوولیت دعوت کردند حتی در خبرها دیدم یکی از بزرگان جناح پیروز به همه هواداران پیشنهاد کرده بود شاخه گلی تهیه کرده و به دیدار دوستان و آشنایان هوادار رقیب رفته و صمیمیت و برادری را در میدان عمل محقق کنند! از بزرگان و عقلای قوم و هواداران فهیم و هوشمند آنان در جناح‌های سیاسی کشور که در کوران های سخت انقلاب آبدیده شده‌اند، جز این اخلاق و متانت وحیانی انتظار نمی‌رود اما بازی را همیشه در ایران و جهان نیروهای«تندرو» بر هم زده و شیرینی پیروزی های بزرگ را به زهر شکست تبدیل می‌کنند. قرائن و شواهد نشان می‌دهد تندروهای دو طرف مثل دوران تبلیغات اما با بغض و خشم شدیدتر و بیش‌تر، به میدان آمده و جویدن ریسمان وحدت و همدلی نیروهای انقلاب را شروع کرده‌اند!! شمشیرهای آخته را از نیام در آورده و حملات تند و مخرب خود را آغاز کرده‌اند! یکی از «گورباچف ایران»می‌نویسد و دیگری آیه استرجاع خوانده و یا حتی از حضور صمیمی رئیس جمهور در هیات حسینی ایراد می‌گیرد! اگر بزرگان و بدنه جریانات سیاسی کشور در جناح راست و چپ،اصولگرا و اصلاح طلب، از تحرکات هنجارشکنانه تندروها رسما اعلام برائت نکرده و مراقبت و تدبیر و مهار نکنند،قطعاً شعله‌های تفرقه و نفرت پراکنی اینان «به زودی» تدبیر وحدت بخش رهبری معظم را بی اثر کرده و دامن بدنه و بزرگان را گرفته و همگان را در کام تقابل و دشمنی فرو می‌برند و فرصت بی همتای وحدت و همدلی را به تهدید فروپاشی وفاق و همبستگی ملی تبدیل می‌کنند. بنابراین به همه جناح‌های اصیل انقلاب و نظام از بزرگان و رهبران گرفته تا بدنه اجتماعی توصیه می‌شود:👇

۱.از هنجارشکنی و بداخلاقی اندک افراد و گروه‌های تندرو «اصلاً»برآشفته و عصبانی نشده و آن را به حساب رقیب و عقبه اجتماعی آنان نگذارند! این تندروهای بدزبان و تندخو، نه از بدنه اصولگرایی اصیل هستند و نه از جریان انقلابی اصلاح‌طلب اما چون ریشه،پیشینه و جایگاه مقبول و مستقلی ندارند به ناچار مثل بختک به بدنه جناح‌های سیاسی چسبیده و از آن ارتزاق کرده و خود را مطرح می‌کنند. جناح‌های سیاسی اصیل کشور در مقابله با جنگ و پرخاش تندروها،باید صبر و مدارا پیشه کرده و از مقابله به مثل و تشدید اختلافات خودداری کنند و به تدبیر و مواضع رهبران و بزرگان خود اعتماد کرده و از آنان،جلو نزده یا عقب نمانند. ۲.در روز حادثه روشن شده و می‌شود تندروهای بی ترمز چپ و راست «هیچکس»را قبول ندارند و به راحتی فرامین بزرگان و رهبران خود را زیرپا گذاشته و از آن عبور می‌کنند! برای مثال رهبری معظم و یا کدامیک از رهبران و بزرگان اصولگرایی و اصلاح طلبی با مچ گیری و ادبیات تند و هجومی و مخرب علیه رقیبان پس از انتخابات موافق هستند!؟ عقلاء و بزرگان جناح‌های اصلی کشور، بزرگوارانه در جلوی چشم افکارعمومی ایران و جهان دست دوستی و برادری فشرده و همگان را به وحدت و همدلی و یاری رئیس جمهوری فراخواندند! بنابراین جناح‌های فعال و رسمی کشور بویژه بزرگان و رهبران آن باید در حرکتی دینی،ملی،انقلابی و خداپسندانه به شکل همزمان،هماهنگ،مکررا و صریحاً از عملکرد و مواضع هواداران تندرو اعلام برائت کرده و آنان را طرد کنند. ۳.«هسته اصلی»و«محوری»اندک تندروهای هنجارشکن را عوامل نفوذی بیگانه،نفاق و جریان مرموز و خزنده«حجتیه» تشکیل می‌دهند که هدفی جز تشدید آتش اختلافات و منازعات میان نیروها و جناح‌های اصیل نظام و انقلاب و تخریب چهره‌ها و سرمایه های ارزشمند انقلاب و در نتیجه نارضایتی مردم و فروپاشی نظام ندارند! در این میان، گروهی از هم‌میهنان مخلص تحت تاثیر القائات این گروه‌ها، آتش بیار معرکه شده و با نیت خیر، تنور اختلافات و منازعات را داغ می‌کنند. بنابراین دستگاه‌ها و نهادهای امنیتی فازغ از ریاکاری و ظاهر گول انداز این فرقه، باید نظارت و مراقبت مضاعف و مستمری را به کار گرفته و نسبت به مدیریت و مهار آنان اقدام نمایند. ۴.سخن پراکنی و«زیاده گویی»مسوولان و گاه مواضع مبهم و دو پهلو آنان محیط مناسبی برای رشد و نفرت پراکنی گروه‌های تندرو فراهم می‌کند. چقدر خوب و پسندیده است که مسوولان کمتر حرف زده و به ضرورت سخن بگویند و همان مقدار را نیز با مطالعه و مشورت،تنظیم و تدوین کرده و بر اساس متن مدون و کارشناسی سخن بگویند. ۵.دولت جدید از مشورت و مشارکت چهره‌های وجیه و مقبول اصولگرایی بیش‌تر و محسوس‌تر استفاده کند. این رویکرد هم با شعار محوری رئیس جمهور منتخب جناب دکتر پزشکیان«وفاق و وحدت ملی» همنواتر و سازگارتر است و هم موجب همدلی و همگرایی بیش‌تر با جناح رقیب شده و به تسهیل امور و رفع موانع احتمالی کمک شایانی می‌کند. همین ✋

گاه چقدر رهبری و مطالبات َشان در میان ما، غریب و عجیب است!