🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۲۴ أَ فَسِحْرٌ هذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ (۱۵) اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۱۶) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ (۱۷) فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ (۱۸) كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۱۹) مُتَّكِئِينَ عَلى‏ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ (۲۰) وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ (۲۱) وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (۲۲) يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ (۲۳) وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ (۲۴) وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ (۲۵) قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ (۲۶) فَمَنَّ اللَّـهُ عَلَيْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ (۲۷) إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ (۲۸) فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ (۲۹) أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ (۳۰) قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ (۳۱) آیا این هم جادوست؟ آیا شما نمی‌بینید؟ (۱۵) در آن وارد شوید و بسوزید. چه صبر کنید و چه صبر نکنید، فرقی برایتان ندارد؛ (زیرا) شما فقط به‌وسیله‌ی کارهایتان جزا داده می‌شوید (و خودِ کارهایتان، جزای شماست؛ نه چیز دیگر). (۱۶) پرهیزکاران در باغ‌هایی (عالی) و نعمتی فراوان (و بی‌نظیر) به سر می‌برند. (۱۷) و این در حالی ست که از آنچه پروردگارشان به آنان داده، لذت می‌برند و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ حفظ می‌کند. (۱۸) به‌پاس کارهایی که می‌کردید، به‌گوارایی بخورید و بیاشامید. (۱۹) این در حالی ست که با راحت و آرامش، بر تخت‌هایی که کنار هم چیده شده، نشسته‌اند، و آنان را با حوریانی سفیدرو و درشت چشم هم‌نشین می‌کنیم. (۲۰) و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان در ایمان داشتن، به‌گونه‌ای (هرچند کمتر از پدرانشان) پا جا پای آنان گذاشتند، فرزندانشان را (در قیامت) به آنان ملحق می‌کنیم، و (البته به سبب این کار،) از (پاداش) کارهای (خوب) آن (پدر)ها(ی والامقام)، ذرّه‌ای نمی‌کاهیم؛ (زیرا) هر کس همراه کار خویش است. (۲۱) و پیاپی هر میوه و گوشتی که میل داشته باشند، به آنان می‌دهیم. (۲۲) در آنجا، جامی‌ پر (از شراب ناب بهشتی) را دست به دست می‌چرخانند که (نوشیدنش) هیچ سخن زشت و گناهی در پی ندارد. (۲۳) و خدمتکارانشان که (در سفیدی و زیبایی) همچون مروارید محافظت‌شده (در صدف) هستند، گرد آنان می‌چرخند. (۲۴) (در این مجالس عیش و طرب،) به یکدیگر رو کرده، از (حال و روز) هم (در دنیا) ‍سؤال می‌کنند. (۲۵) می‌گویند: «ما پیش از این، (در دنیا،) در حالی که در میان خانواده‌مان به سر می‌بردیم، نگران (وضعمان در قیامت) بودیم؛ (۲۶) پس خدا (نیز) بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب بادِ سوزان (جهنّم) حفظ کرد؛ (۲۷) (زیرا) ما پیش از این، او را می‌پرستیدیم. اوست که حقیقتاً (به بندگانش) محبت دارد و مهربان است.» (۲۸) (اکنون که از حق بودن قیامت آگاه شدی،) یادآوری و موعظه کن؛ زیرا تو به لطف پروردگارت، نه غیب‌گو هستی و نه دیوانه. (۲۹) آیا می‌گویند: «(محمد،) شاعری ست که منتظریم حوادث تکان‌دهنده‌ی روزگار بر سرش آید (و از دستش راحت شویم)؟!» (۳۰) بگو: منتظر باشید؛ چون که من (هم) با شما منتظر (مرگ) هستم. (۳۱) طور [۱۵-۳۱] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۲۵ أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ (۳۲) أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ (۳۳) فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ (۳۴) أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْ‏ءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ (۳۵) أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ (۳۶) أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ (۳۷) أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ (۳۸) أَمْ لَهُ الْبَناتُ وَ لَكُمُ الْبَنُونَ (۳۹) أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (۴۰) أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (۴۱) أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ (۴۲) أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّـهِ سُبْحانَ اللَّـهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (۴۳) وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ (۴۴) فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ (۴۵) يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (۴۶) وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذلِكَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ (۴۷) وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ (۴۸) وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ (۴۹) آیا عقل‌هایشان آنان را به این (سخنان کفر آلود) فرمان می‌دهد؟ (نه؛) بلکه آنان، افرادی سرکش‌اند. (۳۲) آیا می‌گویند: «قرآن را از خود ساخته است؟» (نه؛ این‌طور نیست؛) بلکه (از روی حسادت و لجاجت) ایمان نمی‌آورند. (۳۳) اگر راست می‌گویند، سخنی مانند آن بیاورند. (۳۴) آیا بدون وجود آفریدگاری خلق شده‌اند؟ آیا خودشان خالقِ (خود) هستند؟! (۳۵) آیا آسمان و زمین را (آنان) آفریده‌اند؟! البته آنان یقین ندارند. (۳۶) آیا گنجینه‌های پروردگارت نزد آنان است؟! آیا آنان‌اند که (بر همه چیز) تسلّط دارند؟! (۳۷) آیا آنان نردبانی دارند که در حالی که از آن بالا می‌روند، (به اخبار غیبیِ آسمان) گوش فرا می‌دهند؟! (اگر چنین است،) آن کسی که گوش می‌کند، باید دلیلی روشن (بر راستی ادعایش) بیاورد. (۳۸) آیا دختران برای او هستند و پسران برای شما؟! (۳۹) آیا از آنان مزدی خواسته‌ای، و نتیجه‌اش این شده که زیر بار ضرر و زیان مالی، کمر خم کرده‌اند؟! (۴۰) آیا (اسرار) غیب نزد آنان است، و بدین ترتیب، ایشان هستند که (مقدرات الهی را) می‌نویسند؟! (۴۱) آیا می‌خواهند (برای نابودی تو و دین الهی) نیرنگی به کار گیرند؟ پس کافران خودشان دچار طرح نابودکننده‌ی (خداوند) شده‌اند. (۴۲) آیا آنان، خدایی جز «الله» دارند؟ خداوند، از شرک ورزیدن آنان پاک و منزّه است. (۴۳) اگر (عذاب بیاید و) تکه‌هایی از (اجرام) آسمان را در حال سقوط ببینند، (باز هم ایمان نمی‌آورند و) خواهند گفت: «(این‌ها،) ابرهایی به هم فشرده است.» (۴۴) (اینک که از کفرشان دست برنمی‌دارند،) آنان را رها کن تا با روزشان روبه‌رو شوند؛ همان (روز) که جانشان در آن گرفته می‌شود؛ (۴۵) روزی که نقشه و نیرنگ‌(های) آنان، به‌هیچ‌وجه سودی به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یاری نمی‌شوند. (۴۶) و کسانی که ستم کردند، عذابی غیر از این (نیز) دارند؛ ولی بیشترشان نمی‌دانند. (۴۷) تا زمان حکم کردن پروردگارت صبر کن؛ زیرا تو زیر نظر و حمایت ما هستی. و هنگامی که (از خواب) برمی‌خیزی، در حالی که پروردگارت را می‌ستایی، (از هر عیب و نقصی) منزّه‌اش شمار. (۴۸) و در برخی از اوقات شب، و (نیز) هنگامی که ستارگان (با روشنایی صبح) پنهان می‌شوند، به تسبیح (و نیایش با) او مشغول باش. (۴۹) طور [۳۲-۴۹] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۲۶ بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‏ (۱) ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى‏ (۲) وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ (۳) إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى‏ (۴) عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى‏ (۵) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوى‏ (۶) وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلى‏ (۷) ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى (۸) فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‏ (۹) فَأَوْحى‏ إِلى‏ عَبْدِهِ ما أَوْحى‏ (۱۰) ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‏ (۱۱) أَ فَتُمارُونَهُ عَلى‏ ما يَرى‏ (۱۲) وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرى‏ (۱۳) عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى‏ (۱۴) عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوى‏ (۱۵) إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ ما يَغْشى‏ (۱۶) ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى‏ (۱۷) لَقَدْ رَأى‏ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْرى‏ (۱۸) أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى (۱۹) وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‏ (۲۰) أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثى‏ (۲۱) تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزى‏ (۲۲) إِنْ هِيَ إِلاَّ أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّـهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ ما تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدى‏ (۲۳) أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّى (۲۴) فَلِلَّـهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولى‏ (۲۵) وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضى‏ (۲۶) سوگند به ستاره، آنگاه که غروب کند؛ (۱) که هم‌نشین شما، (محمد) گمراه نشده و از رسیدن به رشد و هدایت محروم نشده است؛ (۲) (و هنگامی که پیام‌های خدا را بازگو می‌کند،) از سر هوا و هوس سخن نمی‌گوید؛ (۳) (بلکه) این (سخنان)، فقط وحی‌ای (الهی)ست که (به او) الهام می‌شود؛ (۴) (وحی‌ای) که (آن فرشته‌ی) نیرومند به او آموخته است؛ (۵) (فرشته‌ای) که خردمند و نیرومند است، (این وحی را) بدین‌صورت (به پیامبر یاد داد) که کامل و بی‌نقص (و به شکل حقیقی‌اش در حضور پیامبر) نمایان شد؛ (۶) در حالی که در اوج آسمان قرار داشت. (۷) آنگاه نزدیک شد؛ بدین‌صورت که پایین آمد. (۸) پس (فاصله‌ی او با پیامبر،) به‌اندازه‌ی (طول) دو کمان یا کمتر از آن شد. (۹) آنگاه (خداوند به‌وسیله‌ی جبرئیل،) آن سخنان والا و بی‌مانند را به بنده‌اش وحی کرد. (۱۰) قلب (پیامبر) در مورد (راست بودن) آنچه (او با چشم خود) دید، به او دروغ نگفت(، و مشاهدات پیامبر، کاملاً حقیقی بود). (۱۱) آیا در مورد آنچه (با چشم خود) می‌بیند، با او بحث و جدل می‌کنید؟؛ (۱۲) حال آن‌که به‌راستی در یک مرتبه‌ی دیگر که (آن فرشته) فرود آمده بود، او را دیده است؛ (۱۳) کنار (آن) تک‌درخت سدر که در انتهای راه قرار دارد؛ (۱۴) که در کنارش، آن باغ و بوستان است که در آن آرام و قرار می‌گیرند. (۱۵) زمانی (جبرئیل را دید) که چیزی توصیف ناشدنی، آن تک‌درخت سدر را پوشاند. (۱۶) چشم (پیامبر) خطا نکرد و از حد (طبیعی) خود فراتر نرفت. (۱۷) به‌راستی از میان آیات و نشانه‌های پروردگارش، بزرگ‌ترینِ (آن‌ها) را مشاهده کرد. (۱۸)  در مورد (بت‌های) «لات» و «عُزّی» و (همچنین) «منات»، سومین بت (بی‌ارزش) دیگر (که آنان را تمثال دختران می‌دانید)، به من خبر دهید. (۱۹) در مورد (بت‌های) «لات» و «عُزّی» و (همچنین) «منات»، سومین بت (بی‌ارزش) دیگر (که آنان را تمثال دختران می‌دانید)، به من خبر دهید. (۲۰) آیا (فرزندانِ) پسر، برای شما هستند، و (فرزندان) دختر، برای خدا؟! (۲۱) در این صورت، این تقسیمِ ظالمانه‌ای ست. (۲۲) این (اسم‌هایی که بر این سنگ‌ها و چوب‌ها گذاشته‌اید،) فقط نام‌هایی ست که شما و اجداد و نیاکانتان (بر آن‌ها) نهاده‌اید (و) خداوند هیچ دلیلی در مورد آن‌ها نازل نکرده است. آنان فقط دنبال گمان (و خیالات باطل) و تمایلات نفسانی (خویش) هستند؛ حال آن‌که قطعاً از جانب پروردگارشان، برای آنان هدایت آمده است. (۲۳) آیا (هر) آنچه انسان آرزو کند، خواهد داشت؟ (۲۴) (چنین نیست؛) زیرا آخرت و دنیا فقط برای خداست. (۲۵) چه بسیار فرشتگان آسمانی که شفاعتشان به هیچ وجه سودی ندارد، مگر پس از اجازه و رضایت خداوند در مورد (شفاعتِ) هر کس که (خود) بخواهد (و صلاح بداند). (۲۶) نجم [۱-۲۶] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۲۷ إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثى‏ (۲۷) وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً (۲۸) فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلاَّ الْحَياةَ الدُّنْيا (۲۹) ذلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدى‏ (۳۰) وَ لِلَّـهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (۳۱) الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلاَّ اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقى‏ (۳۲) أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى (۳۳) وَ أَعْطى‏ قَلِيلاً وَ أَكْدى‏ (۳۴) أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرى‏ (۳۵) أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسى‏ (۳۶) وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّى (۳۷) أَلاَّ تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏ (۳۸) وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏ (۳۹) وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرى‏ (۴۰) ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفى‏ (۴۱) وَ أَنَّ إِلى‏ رَبِّكَ الْمُنْتَهى‏ (۴۲) وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكى‏ (۴۳) وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا (۴۴) کسانی که به آخرت ایمان ندارند، از فرشتگان همچون یک (موجودِ) ماده نام می‌برند. (۲۷) آنان به این (پندار باطل)، هیچ علم و دانشی در دست ندارند. آنان فقط از گمان پیروی می‌کنند؛ (حال آن‌که) گمان به هیچ وجه (انسان را) از حقیقت بی‌نیاز نمی‌کند. (۲۸) بنابراین، از کسی که به یاد ما پشت می‌کند و فقط زندگی دنیا را می‌خواهد، روی گردان. (۲۹) نهایت درک و فهمشان همین(قدر) است. پروردگار تو به (حال) کسی که از راهش منحرف شده و آن ‌ را گم کرده، آگاه‌تر است، و (همچنین) به (حال) کسی که هدایت شده، آگاه‌تر است. (۳۰) آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، فقط برای خداست، و هدف (از این آفرینش،) این است که بدکاران را باکارهایشان کیفر دهد و نیکوکاران را با بهترین (پاداشِ خود یعنی بهشت) پاداش دهد؛ (۳۱) هم‌آنان که از گناهان بزرگ و کارهای زشت پرهیز می‌کنند. ولی (ممکن است) گاه‌گاهی گناهی اتفاقی ـ و نه از روی عادت ـ از آنان سر بزند. (در این حالت،) آمرزش پروردگارت فراگیر است. و زمانی که شما را از زمین پدید آورد، و آنگاه که شما در شکم‌های مادرانتان (به‌صورت) جنین‌هایی بودید، او از (همه به) حال شما آگاه‌تر بود؛ پس خودتان را پاک و بی‌عیب جلوه ندهید. او به (حال) کسانی که خود را (از خشم خدا) حفظ می‌کنند، آگاه‌تر است. (۳۲) (اکنون که چنین است،) از کسی که (از انفاق در راه خدا) روی گردانْد و اندکی (صدقه) داد، و (پس از آن، صدقه دادن را) قطع کرد، برایم بگو. (۳۳) (اکنون که چنین است،) از کسی که (از انفاق در راه خدا) روی گردانْد و اندکی (صدقه) داد، و (پس از آن، صدقه دادن را) قطع کرد، برایم بگو. (۳۴) آیا نزدش علم غیب است، و بدین‌وسیله(، آینده را) می‌بیند؟ (۳۵) آیا او از محتوای کتاب (آسمانیِ) موسی آگاه نشده است؟؛ (۳۶) و (نیز محتوای کتاب آسمانی) ابراهیم؛ همو که حق (بندگی) را کاملاً ادا کرد؟ (۳۷) (محتوای آن کتاب‌‌ها، این بود) که هیچ گنه‌کاری بار گناه دیگری را به دوش نمی‌کشد؛ (۳۸) و این‌که انسان (در آخرت) فقط مالک اعمال خویش است؛ (۳۹) و این‌که به‌زودی کارهایش (به او) نشان داده می‌شود؛ (۴۰) آنگاه (دقیق و) کامل، با اعمالش کیفر و پاداش داده می‌شود؛ (۴۱) و این‌که سیر و حرکت (در آفریدگان)، فقط به مالک و صاحب‌اختیارت ختم می‌شود؛ (۴۲) و این‌که اوست که می‌خندانَد و می‌گریانَد؛ (۴۳) و این‌که اوست که می‌میرانَد و حیات می‌بخشد؛ (۴۴) نجم [۲۷-۴۴] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۲۸ النجم وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى‏ (۴۵) مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنى‏ (۴۶) وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرى‏ (۴۷) وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنى‏ وَ أَقْنى‏ (۴۸) وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرى‏ (۴۹) وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُولى‏ (۵۰) وَ ثَمُودَ فَما أَبْقى‏ (۵۱) وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغى‏ (۵۲) وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوى‏ (۵۳) فَغَشَّاها ما غَشَّى (۵۴) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَمارى‏ (۵۵) هذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولى‏ (۵۶) أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (۵۷) لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّـهِ كاشِفَةٌ (۵۸) أَ فَمِنْ هذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ (۵۹) وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ (۶۰) وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ (۶۱) فَاسْجُدُوا لِلَّـهِ وَ اعْبُدُوا (۶۲) و این‌که او از نطفه‌ای (به‌ظاهر پست و بی‌ارزش) در آن زمان که در رَحِم ریخته می‌شود، دو نوعِ نر و ماده را آفرید؛ (۴۵) و این‌که او از نطفه‌ای (به‌ظاهر پست و بی‌ارزش) در آن زمان که در رَحِم ریخته می‌شود، دو نوعِ نر و ماده را آفرید؛ (۴۶) و این‌که آفرینش دوباره (در قیامت)، بر عهده‌ی اوست؛ (۴۷) و اوست که بی‌نیاز می‌کند و مال و سرمایه می‌بخشد؛ (۴۸) و این‌که مالک و صاحب‌اختیار (ستاره‌ی) «شعری»، اوست؛ (۴۹) و این‌که او نخستین (قوم) عاد را هلاک کرد؛ (۵۰) و (همچنین قوم) ثمود را؛ به‌طوری که (کسی از آنان را) باقی نگذاشت. (۵۱) و پیش از این، قوم نوح را (هلاک کرد). آنان ستم‌کارتر و سرکش‌تر (از آن دو قوم) بودند. (۵۲) و شهرهای زیر و رو شده‌ی (قوم لوط) را (بالا برد و) بر زمین کوبید. (۵۳) پس آنجا را با عذابی وصف‌ناشدنی پوشاند. (۵۴) پس به کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارت شک داری و (کدام را) انکار می‌کنی؟ (۵۵) این (پیامبر)، هشداردهنده‌ای از (سنخ) هشداردهندگان گذشته است. (۵۶) آن حادثه‌ی قریب‌الوقوع (یعنی قیامت) نزدیک شده ‌است. (۵۷) کسی جز خداوند، (سختی‌های) آن را برطرف نمی‌کند. (۵۸) پس آیا از این سخن تعجب می‌کنید؟؛ (۵۹)  و در حال غفلت و تکبّر می‌خندید و (به حال خود) نمی‌گریید؟ (۶۰) و در حال غفلت و تکبّر می‌خندید و (به حال خود) نمی‌گریید؟ (۶۱) پس به خدا سجده کنید و (او را) بپرستید. (۶۲) القمر بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (۱) وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (۲) وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (۳) وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فِيهِ مُزْدَجَرٌ (۴) حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ (۵) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلى‏ شَيْ‏ءٍ نُكُرٍ (۶) قیامت بسیار نزدیک شد و ماه شکاف برداشت. (۱) اگر معجزه‌ای را ببینند، پشت می‌کنند و می‌گویند: «(این) جادویی نیرومند (و مؤثر) است.» (۲) (پیامبر و معجزاتش را) انکار کردند و از هوا و هوس‌های خویش پیروی کردند، و (سرانجام،) هر چیزی (در جایگاه خود) قرار می‌گیرد (و حق و باطل روشن می‌شود). (۳) به‌راستی از اخبارِ (قیامت و امت‌های گذشته)، چیزهایی برایشان آمده که در آن‌ها، منع و بازداشتن (از کفر و نافرمانی) وجود دارد. (۴) (این اخبار و آیات الهی،) حکمتی کامل و بی‌نقص است؛ ولی هشدارها سودی ندارد. (۵) بنابراین، از آنان روی گردان (و رهایشان کن، و) روزی (را یاد کن) که آن دعوت‌کننده، (خلایق را) به چیزی سخت و هولناک فرا می‌خوانَد؛ (۶) صفحه ۵۲۸ 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۲۹ خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ (۷) مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكافِرُونَ هذا يَوْمٌ عَسِرٌ (۸) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ (۹) فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ (۱۰) فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ (۱۱) وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى‏ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (۱۲) وَ حَمَلْناهُ عَلى‏ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ (۱۳) تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ (۱۴) وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (۱۵) فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ (۱۶) وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (۱۷) كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ (۱۸) إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ (۱۹) تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ (۲۰) فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ (۲۱) وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (۲۲) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (۲۳) فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ (۲۴) أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ (۲۵) سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ (۲۶) إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ (۲۷) در حالی که چشمانشان (از ترس و ذلت) فرو افتاده، همچون ملخ‌هایی که (به هر سو) پراکنده شده‌اند، از قبرها(یشان) بیرون می‌آیند؛ (۷) (و با ترس و وحشت) نزد آن دعوت‌کننده می‌شتابند. کافران خواهند گفت: «این، روزی سخت و دشوار است.» (۸) پیش از این‌ها (نیز) قوم نوح (رسالت او را) انکار کردند؛ بدین‌صورت که بنده‌ی (خاص) ما را دروغ‌گو شمردند و گفتند: «دیوانه است.»؛ و (آن بنده‌ی صالح، با آزار و اذیت، از فعالیت‌هایش) بازداشته شد. (۹) آنگاه پروردگارش را خواند (و گفت:) «من مغلوبِ (این قوم) شده‌ام؛ پس (به سبب بدکاری‌شان، آنان را) مجازات کن.» (۱۰) پس درهای آسمان را با آبی که به‌شدت می‌بارید، گشودیم. (۱۱) و زمین را برای بیرون آوردن آب شکافتیم؛ در حالی که (گویی سراسر آن را) چشمه‌هایی (فرا گرفته) بود. پس آب‌ها(ی آسمان و زمین)، بر اساس فرمانی که (از سوی خدا) مقدّر شده بود، به یکدیگر رسیدند. (۱۲) و نوح را بر آن (کشتی) که تخته‌های چوب و میخ‌هایی داشت، سوار کردیم؛ (۱۳) در حالی که زیر نظر و حمایت ما حرکت می‌کرد. (چنین کردیم) تا پاداشی باشد برای کسی که (وجودش نعمت بود؛ ولی آن نعمت) ناسپاسی شد. (۱۴) به‌راستی آن (کشتی) را نشانه‌ای به‌جای گذاشتیم؛ آیا کسی هست که عبرت گیرد؟ (۱۵) (اکنون که سرنوشت آنان را فهمیدید، بگویید حق بودن) عذاب و هشدارهای من چگونه بوده است؟ (۱۶) به‌راستی قرآن را برای پند گرفتن آسان کرده‌ایم؛ آیا کسی هست که پند گیرد؟ (۱۷) (قوم) عاد هشدارها(ی هود) را دروغ شمردند؛ پس (سرنوشتشان را ببینید و بگویید حق بودن) عذاب و هشدارهای من چگونه بوده است؟ (۱۸) ما تندبادی سرد و غرنده را در روزی شوم که شومی‌اش (تا هشت روز) ادامه داشت، به‌سوی آنان فرستادیم و بر ایشان مسلط کردیم؛ (۱۹) (بادی) که آن مردمِ (تنومند) را از جای خود بر می‌کَند (و بر زمین می‌کوبید؛ چنان که) گویی تنه‌های درختان خرما هستند که از ریشه درآمده‌اند. (۲۰) (اکنون که سرنوشتشان را فهمیدید، بگویید حق بودنِ) عذاب و هشدارهای من چگونه بوده است؟ (۲۱) به‌راستی قرآن را برای پند گرفتن آسان کرده‌ایم. پس آیا کسی هست که پند گیرد؟ (۲۲) (قوم) ثمود، هشدارها(ی صالح) را دروغ شمردند. (۲۳) پس گفتند: «آیا از بشری تک و تنها (و بی‌یاور) که از نوع خود ماست، پیروی کنیم؟! در این صورت قطعاً ما در اشتباه و حماقت (بزرگی) به سر خواهیم برد. (۲۴) آیا از میان ما، وحی بر او نازل شده است؟ (چنین نیست؛) بلکه او بسیار دروغ‌گو و مغرور و سرمست است.» (۲۵) بی‌گمان فردا خواهند دانست که چه کسی دروغ‌گو و مغرور و سرمست است. (۲۶) (ای صالح،) ما برای آزمایش آنان، این ماده‌شتر را نزد آنان خواهیم فرستاد. پس منتظر (عکس‌العمل) آنان باش و هرچند زحمت داشته باشد، صبر کن. (۲۷) قمر [۷-۲۷] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۳۰ وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ (۲۸) فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‏ فَعَقَرَ (۲۹) فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ (۳۰) إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (۳۱) وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (۳۲) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (۳۳) إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ (۳۴) نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ (۳۵) وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ (۳۶) وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ (۳۷) وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ (۳۸) فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ (۳۹) وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (۴۰) وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (۴۱) كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ (۴۲) أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ (۴۳) أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ (۴۴) سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ (۴۵) بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهى‏ وَ أَمَرُّ (۴۶) إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ (۴۷) يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلى‏ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ (۴۸) إِنَّا كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ (۴۹) و به آنان خبر بده که آب، میان آنان و ماده‌شتر، (یک روز در میان) تقسیم شده است (و) هر یک باید در نوبت خود بر سر آب بروند. (۲۸) پس (ماده‌شتر را فرستادیم، و آنان،) هم‌قبیله‌ای‌شان را صدا زدند. پس (او) به‌ناحق (ماده‌شتر را) گرفت و با بریدن رگ پایش، آن را کشت. (۲۹) پس (سرنوشتشان را ببینید و بگویید حق بودنِ) عذاب و هشدارهای من چگونه بوده است؟ (۳۰) ما بر آنان یک صیحه‌ی (آسمانی) فرستادیم، و در نتیجه، همچون گیاهانِ خشک، شدند که آغل‌ساز (از آن‌ها برای ساخت آغل) استفاده می‌کند. (۳۱) به‌راستی قرآن را برای پند گرفتن آسان کرده‌ایم؛ پس آیا کسی هست که پند گیرد؟ (۳۲) قوم لوط، هشدارها را دروغ شمردند. (۳۳) ما به‌سوی آنان، توفانی از شن فرستادیم و بر ایشان مسلط کردیم؛ (البته) جز خاندان لوط که در سحرگاهی نجاتشان دادیم. (۳۴) (نجات آنان،) از روی لطف و نعمتی ویژه از جانب ما بود. بدین‌سان (که به آنان لطف کردیم،) به کسانی که شکرگزاری می‌کنند، پاداش می‌دهیم. (۳۵) به‌راستی (لوط) به آنان در مورد مجازات و اِعمال خشونت ما هشدار داده بود؛ پس آنان در مورد (این) هشدارها بحث و جدل کردند و آن‌ها را دروغ شمردند. (۳۶) به‌راستی، با اصرار، میهمانانش را از او خواستند. در نتیجه، چشمانشان را (از صورت‌هایشان) محو کردیم (و به آنان گفتیم:) «(طعمِ) عذاب و هشدارهای مرا بچشید.»؛ (۳۷) و حقاً که عذابی پایدار در آغاز روز سراغشان آمد. (۳۸) (به آنان گفته شد:) «پس (طعمِ) عذاب و هشدارهای مرا بچشید.» (۳۹) به‌راستی قرآن را برای پند گرفتن آسان کرده‌ایم؛ پس آیا کسی هست که پند گیرد؟ (۴۰) به‌راستی هشداردهندگان نزد خاندان فرعون آمدند. (۴۱) (و) آنان، تمام نشانه‌ها و معجزات ما را دروغ شمردند. پس آنان را مجازات کردیم؛ مجازات فردی که شکست‌ناپذیر و بر هر کاری تواناست. (۴۲) آیا کافرانِ شما از آنان بهتر هستند؟ آیا در کتاب‌ها(ی آسمانیِ پیشین،) برای شما (سندی در مورد) رهایی و دوری (از آتش) وجود دارد؟! (۴۳) آیا می‌گویند: «ما جماعتی هستیم که (با یاری یکدیگر از عذاب) حفظ می‌شویم؟» (۴۴) بی‌شک این جماعت شکست خواهند خورد و پشت می‌کنند و پا به فرار می‌گذارند. (۴۵) قیامت، وعده‌گاه آنان است، و قیامت، سخت‌تر و تلخ‌تر است. (۴۶) گنه‌کاران (در دنیا) در گمراهی و حماقتی (شدید) به سر می‌برند. (۴۷) روزی که بر صورت‌هایشان در آتش کشیده می‌شوند(، به آنان گفته می‌شود:) «حرارت دوزخ را بچشید.» (۴۸) ما هر چیزی را در حالی آفریدیم که (از هر جهت) سنجیده و اندازه‌گیری شده است. (۴۹) قمر [۲۸-۴۹] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۳۱ القمر وَ ما أَمْرُنا إِلاَّ واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (۵۰) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (۵۱) وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (۵۲) وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (۵۳) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ (۵۴) فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ (۵۵) و فرمان ما یک بار بیش نیست، (و فوری عملی می‌شود،) همچون چشم ‌بر هم‌ زدن. (۵۰) بی‌تردید امثال شما را (در کفر و گمراهی) هلاک کردیم؛ پس آیا کسی هست که پند گیرد؟ (۵۱) و هر کاری کردند، در نامه‌ها(ی اعمال ثبت شده) است. (۵۲) و هر (کار) ریز و درشتی، (در نامه‌های اعمال) نوشته شده است. (۵۳) پرهیزکاران در باغ‌هایی (بی‌نظیر) و (در کنار) نهرهایی (وصف‌ناشدنی) به سر می‌برند؛ (۵۴) در جایگاهی نیکو نزد پادشاهی که بر هر کاری تواناست. (۵۵) الرحمن بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ الرَّحْمنُ (۱) عَلَّمَ الْقُرْآنَ (۲) خَلَقَ الْإِنْسانَ (۳) عَلَّمَهُ الْبَيانَ (۴) الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ (۵) وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ (۶) وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ (۷) أَلاَّ تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ (۸) وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ (۹) وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ (۱۰) فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ (۱۱) وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ (۱۲) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۱۳) خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ (۱۴) وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ (۱۵) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۱۶) (خدای) رحمان، (۱) قرآن را یاد داد. (۲) انسان را آفرید. (۳) (و) به او توضیح دادنِ (مقصودش به دیگران) را آموخت. (۴) خورشید و ماه، بر حسابی (منظّم و دقیق روان) هستند. (۵) و گیاهان بی‌ساقه و (نیز) گیاهان ساقه‌دار، (در برابر خدا) خاضع و فرمان‌برند. (۶) و آسمان را برافراشت، و وسیله‌ی وزن کردن را قرار داد؛ (۷) (و مقرّر کرد) که در سنجش و وزن کردن، از حدِّ (انصاف و عدالت) مگذرید؛ (۸) و عادلانه و بی‌کم‌وکاست وزن کنید و در وزن کردن کم مگذارید. (۹) و زمین را برای (بهره ‌بردنِ) جاندارانِ (زمین) قرار داد. (۱۰) در آن، میوه و درختان خرما وجود دارد که شکوفه‌ها و میوه‌هایش (در ابتدا) دارای پوشش است. (۱۱) و (انواع) دانه‌ها(ی خوراکی) که (گیاهش) دارای برگ است و (نیز) گیاهان خوشبو (در زمین وجود دارد). (۱۲) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۱۳) انسان را از گِل خشکیده‌ای سفال مانند آفرید. (۱۴) و جن را از شعله‌ای از آتش آفرید. (۱۵) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۱۶) صفحه ۵۳۱ 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۳۲ رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (۱۷) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۱۸) مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ (۱۹) بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ (۲۰) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۲۱) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (۲۲) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۲۳) وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ (۲۴) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۲۵) كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ (۲۶) وَ يَبْقى‏ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ (۲۷) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۲۸) يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (۲۹) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۳۰) سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ (۳۱) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۳۲) يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطانٍ (۳۳) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۳۴) يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ (۳۵) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۳۶) فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ (۳۷) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۳۸) فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ (۳۹) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۴۰) مالک و صاحب‌اختیار دو مشرق و دو مغرب است. (۱۷) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۱۸) دو دریا(ی شور و شیرین) را روان کرد؛ درحالی‌که(پیوسته) با یکدیگر برخورد می‌کنند؛ (۱۹) حال آن‌که میان آن دو، حائلی ست که(به‌واسطه‌ی آن، هیچ یک از دریاها) از مرز خود فراتر نمی‌روند (و با دیگری مخلوط نمی‌شوند). (۲۰) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۲۱) از آن دو (دریا)، مروارید و مرجان بیرون می‌آید. (۲۲) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۲۳) کشتی‌های برافراشته بادبان که همچون کوه‌ها(ی غول پیکر) در دریا (روان) هستند، تنها از آنِ اویند. (۲۴) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۲۵) هر کس که روی زمین است، از بین خواهد رفت. (۲۶) و (تنها) ذات مالک و صاحب‌اختیارت باقی می‌ماند(؛ ذاتی) که باعظمت است و (پاکانِ درگاهش را) گرامی می‌دارد. (۲۷) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۲۸) هر کس که در آسمان و زمین است، دست نیاز به‌سوی او دارد (و او) در هر لحظه به کاری بزرگ مشغول است. (۲۹) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۳۰) ای دو گروه گران‌قدر، به‌زودی سراغتان می‌آیم و به‌طور خاص به کار شما رسیدگی خواهم کرد. (۳۱) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۳۲) ای (دو) گروه جن و انس، اگر می‌توانید از کرانه‌های آسمان‌ها و زمین عبور کنید (و از دست خدا فرار کنید)، عبور کنید؛ (ولی) نمی‌توانید بگذرید؛ مگر باقدرتی (از جانب خدا؛ زیرا شما کاملاً زیر سیطره‌ی خدا هستید). (۳۳) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۳۴) از آتشی (وصف‌ناشدنی)، شعله‌ها و دودهایی به سویتان فرستاده و بر شما مسلط می‌شود، و در نتیجه، (از آن) در امان نخواهید ماند. (۳۵) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۳۶) پس هنگامی که (تومار دنیا پیچیده شود و) آسمان شکاف بخورد و همچون چرم سرخ، قرمز شود(، وضع وحشتناکی را مشاهده خواهید کرد). (۳۷) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را از انکار می‌کنید؟ (۳۸) پس در آن روز، هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نمی‌شود. (۳۹) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۴۰) الرحمن [۱۷-۴۰] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۳۳ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ (۴۱) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۴۲) هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (۴۳) يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ (۴۴) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۴۵) وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ (۴۶) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۴۷) ذَواتا أَفْنانٍ (۴۸) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۴۹) فِيهِما عَيْنانِ تَجْرِيانِ (۵۰) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۵۱) فِيهِما مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ (۵۲) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۵۳) مُتَّكِئِينَ عَلى‏ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ (۵۴) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۵۵) فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (۵۶) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۵۷) كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ (۵۸) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۵۹) هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ (۶۰) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۶۱) وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ (۶۲) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۶۳) مُدْهامَّتانِ (۶۴) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۶۵) فِيهِما عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ (۶۶) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۶۷) گنه‌کاران از علامتشان شناخته می‌شوند؛ پس موهای جلوی پیشانی و پاها(یشان) گرفته می‌شود (و در دوزخ افکنده می‌شوند). (۴۱) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۴۲) این (همان) جهنّمی ست که گنه‌کاران آن را دروغ می‌شمردند؛ (۴۳) (ولی اکنون) میان آن و میان آبی داغ و جوشان در رفت‌وآمد هستند. (۴۴) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۴۵) هر کس که از مقام و منزلت پروردگارش بترسد، (در بهشت،) دو باغ خواهد داشت. (۴۶) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۴۷) با شاخسارهایی انبوه و پربرگ. (۴۸) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۴۹) در آن دو (باغ)، دو چشمه وجود دارد که (همواره) جاری ست. (۵۰) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۵۱) در آن دو (بهشت)، از هر میوه، دو نوع وجود دارد. (۵۲) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۵۳) و این در حالی ست که بر فرش‌هایی نشسته‌اند که لایه‌ی زیرین آن‌ها، از ابریشم ضخیم است(؛ چه رسد به رویه‌ی آن!). و میوه‌های آن دو باغ، نزدیک (و در دسترس) است. (۵۴) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۵۵) در میان آن (نعمت)ها، زنانی هستند که چشمان خود را (از غیر همسرانشان) فرو می‌افکنند و (به کسی غیر از شوهرانشان نظر ندارند، و) پیش از شوهرانشان (نیز) دست هیچ انس و جنی به آنان نرسیده است. (۵۶) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۵۷) (در زیبایی و درخشش) گویی یاقوت و مرجان‌اند. (۵۸) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۵۹) آیا پاداش نیکی جز نیکی، است؟ (۶۰) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۶۱) دو باغ دیگر (در مرتبه‌ای) پایین‌تر از آن دو (باغ) وجود دارد. (۶۲) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۶۳) (دو باغ) که در نهایت سبزی و خرّمی ست. (۶۴) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۶۵) در آن دو (باغ)، دو چشمه‌ی جوشان وجود دارد. (۶۶) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۶۷) الرحمن [۴۱-۶۷] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۳۴ الرحمن فِيهِما فاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ (۶۸) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۶۹) فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ (۷۰) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۷۱) حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ (۷۲) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۷۳) لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (۷۴) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۷۵) مُتَّكِئِينَ عَلى‏ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ (۷۶) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۷۷) تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ (۷۸) در آن دو (باغ، درختانِ) میوه، (به‌ویژه) درختان خرما و انار وجود دارد. (۶۸) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۶۹) در میان آن (نعمت)ها، زنانی خوش‌اخلاق و زیبارو حضور دارند. (۷۰) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۷۱) حوریانی سفیدرو و درشت چشم که (دور از چشم بیگانگان،) در سراپرده‌ها نگهداری می‌شوند. (۷۲) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۷۳) (حوریانی) که پیش از شوهرانشان، دست هیچ انس و جنی به آنان نرسیده است. (۷۴) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۷۵) و این در حالی ست که بر زیراندازهایی سبزرنگ و پارچه‌هایی نقش و نگار دار و زیبا نشسته‌اند. (۷۶) پس (ای دو گروه جن و انس،) کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۷۷) بس بزرگ و بلندمرتبه است نام مالک و صاحب‌اختیارت که باعظمت است و (پاکانِ درگاهش را) گرامی می‌دارد. (۷۸) الواقعة بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ (۱) لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ (۲) خافِضَةٌ رافِعَةٌ (۳) إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (۴) وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا (۵) فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا (۶) وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً (۷) فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ (۸) وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ (۹) وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (۱۰) أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ (۱۱) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (۱۲) ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (۱۳) وَ قَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ (۱۴) عَلى‏ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (۱۵) مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ (۱۶) آنگاه که آن واقعه اتفاق افتد؛ (۱) (البته) هیچ دروغی در وقوع آن نیست. (۲) (این واقعه، گروهی را) پایین می‌آورد و (عده‌ی دیگری را) بالا می‌برد. (۳) آنگاه که زمین واقعاً لرزانده شود؛ (۴) و کوه‌ها حقیقتاً کوبیده و خرد شوند؛ (۵) پس چون گرد و غباری در می‌آیند که (در فضا) پراکنده شده است. (۶) و (هنگامی که) شما سه گروه شوید: (۷) سعادتمندان؛ (که) چه هستند این سعادتمندان؟؛ (۸) و سیه‌روزان؛ (که) چه هستند این سیه‌روزان؟؛ (۹) و سبقت گیرندگان و پیشگامان(؛ که وصف شدنی نیستند، و همین قدر می‌توان گفت که) سبقت گیرندگان و پیشگامان‌اند. (۱۰) مقربانِ (درگاه الهی،) آنان‌اند؛ (۱۱) (که) در باغ‌های پرنعمتِ (بهشت) به سر می‌برند؛ (۱۲) جماعت انبوهی از گذشتگان؛ (که معصومینِ امّت‌های قبل هستند)؛ (۱۳) و شمار اندکی از آخرین (امّت؛ که معصومینِ این امّت هستند)؛ (۱۴)  در حالی که بر تخت‌هایی زربافت (و جواهرنشان) تکیه زده و روبه‌روی هم نشسته‌اند. (۱۵) در حالی که بر تخت‌هایی زربافت (و جواهرنشان) تکیه زده و روبه‌روی هم نشسته‌اند. (۱۶) صفحه ۵۳۴ 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh

🍃🌾🍃 #هر_شب_یک_صفحه_با_قرآن #صفحه_۵۳۵ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ (۱۷) بِأَكْوابٍ وَ أَبارِيقَ وَ كَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (۱۸) لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ (۱۹) وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ (۲۰) وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (۲۱) وَ حُورٌ عِينٌ (۲۲) كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (۲۳) جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (۲۴) لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً (۲۵) إِلاَّ قِيلاً سَلاماً سَلاماً (۲۶) وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ (۲۷) فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ (۲۸) وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ (۲۹) وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (۳۰) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (۳۱) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (۳۲) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (۳۳) وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (۳۴) إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً (۳۵) فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً (۳۶) عُرُباً أَتْراباً (۳۷) لِأَصْحابِ الْيَمِينِ (۳۸) ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (۳۹) وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ (۴۰) وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ (۴۱) فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ (۴۲) وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (۴۳) لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ (۴۴) إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذلِكَ مُتْرَفِينَ (۴۵) وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (۴۶) وَ كانُوا يَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (۴۷) أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ (۴۸) قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ (۴۹) لَمَجْمُوعُونَ إِلى‏ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (۵۰) غلامانی که همیشه جوان‌اند، تُنگ‌ها و جام‌ها و پیاله‌هایی لبریز از شراب جاری (در بهشت) را دور آنان می‌چرخانند؛ (۱۷) غلامانی که همیشه جوان‌اند، تُنگ‌ها و جام‌ها و پیاله‌هایی لبریز از شراب جاری (در بهشت) را دور آنان می‌چرخانند؛ (۱۸) (شرابی که) نه از آن سردرد می‌گیرند و نه مست می‌شوند؛ (۱۹) و میوه‌های دلخواهشان را (به آنان تعارف می‌کنند)؛ (۲۰) و (نیز) گوشت هر پرنده‌ای که میل داشته باشند؛ (۲۱) و (در کنارشان،) حوریانی سفیدرو و درشت چشم (حاضرند)؛ (۲۲) که همچون مرواریدی که (در صدف) نگهداری شده، (درخشان و زیبا) هستند. (۲۳) (با مقربان چنین می‌کنیم) تا پاداشی باشد در مقابل کارهایی که می‌کردند. (۲۴) در آنجا، هیچ سخن زشت و گناه‌آلودی نمی‌شنوند؛ (۲۵) بلکه سخنانی می‌شنوند که از هر زشتی و بدی‌ای پاکِ پاک است. (۲۶) و سعادتمندان؛ چه هستند این سعادتمندان؟! (۲۷) در میان درختان سدرِ بدون تیغ به سر می‌برند؛ (۲۸) و درختان موزِ (پر میوه که میوه‌هایش روی هم) چیده شده (است)؛ (۲۹) و (در) سایه‌سار گسترده و همیشگیِ (درختان بهشتی)؛ (۳۰) و در (کنار) آبی که همیشه جاری ست؛ (۳۱) و میوه‌هایی فراوان؛ (۳۲) که نه تمامی می‌پذیرد و نه(از اهل بهشت) دریغ می‌شود؛ (۳۳) و(در کنار) همسرانی ارزشمند و والامقام؛ (۳۴) ما آنان را به صورتی ویژه ‌ پدید آوردیم؛ (۳۵) بدین‌صورت که همیشه آنان را باکره قرار دادیم؛ (۳۶) زنانی هم‌سن و سال که (با ناز و کرشمه) خود را در دل شوهرانشان جا می‌کنند و به آنان عشق می‌ورزند. (۳۷) (آنان را) برای سعادتمندان (آفریدیم)؛ (۳۸) (که) جماعت انبوهی، از گذشتگان(اند)؛ (۳۹) و شمار بسیاری، از آخرینْ (امت). (۴۰) (اما) سیه‌روزان؛ چه هستند این سیه‌روزان؟! (۴۱) در بادی (بسیار) سوزان و آبی (بسیار) داغ و جوشان به سر می‌برند؛ (۴۲) و در (زیر) سایه‌ای که از دود سیاه است؛ (۴۳) (سایه‌ای) که نه خنک است و نه فایده‌ای دارد؛ (۴۴) چه این‌که آنان، پیش از این، افرادی بودند که نعمت‌های دنیا آنان را به طغیان و سرمستی واداشته بود؛ (۴۵) و بر آن گناه بزرگ پافشاری می‌کردند؛ (۴۶) و می‌گفتند: «آیا هنگامی که بمیریم و خاک و استخوان‌هایی شویم، آیا به‌راستی (دوباره) زنده می‌شویم؟!؛ (۴۷) آیا اجدادمان (نیز زنده می‌شوند)؟!» (۴۸) بگو: «قطعاً گذشتگان و آیندگان، (در عالم برزخ،) (۴۹) تا (فرا رسیدنِ) زمان روزی معین جمع خواهند شد. (۵۰) واقعه [۱۷-۵۰] 🍃لطفا مارا به دیگران معرفی ودر ثواب نشر قرآن واحادیث شریک شوید. 🦋 @pedarraneh