✅ اولین داروی ضدسرطان بنام Erdafitinib که برمبنای مهار گیرنده تیروزین کینازی FGFR عمل می‌کند، برای مهار نوعی #سرطان_مثانه توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شد. @pluricancer Erdafitinib is a fibroblast growth factor receptor (FGFR) inhibitor that the FDA approved in April 2019 for the treatment of urothelial carcinoma marked by mutations in the FGFR3 gene and FGFR3-FGFR2 fusions. Results from an open-label, phase II study were taken into consideration for a fast-track approval of the drug and were recently published in the New England Journal of Medicine (2019 ;381(4):338-348). https://journals.lww.com/oncology-times/Fulltext/2019/10050/The_Use_of_Erdafitinib_in_Treating_Urothelial.10.aspx 🆔 @pluricancer

✅ مقاله World View کوتاه دکتر مرادی در نشریه Nature Human Behaviour درباره مضرات الزام چاپ مقاله برای دانشجویان دکترا به عنوان پیش‌شرط دفاع از پایان‌نامه دکترا. ✍ از طریق لینک زیر می‌توانید نسخه باکیفیت مقاله را آنلاین مشاهده بفرمایید. https://rdcu.be/bTWWi Please forward this and spread the word... 🆔 @pluricancer

🔴 پلتفرم سنجش الکتروشیمیایی «بدون برچسب» برای شناسایی miR-21 با استفاده از نانوذرات تیونین و طلا به همراه نانوسیم MoS2 @RNA_Biology ✅ امروزه سرطان یکی از علل عمده مرگ و میر در جوامع انسانی به شمار می رود. مهم ترین چالش در موفقیت آمیز بودن درمان این بیماری، تشخیص زودهنگام، در مراحل اولیه ی پیداش آن است. در حال حاضر روش های تشخیصی، هزینه بالا و زمان طولانی برای دریافت جواب آزمایش تشخیصی نیاز دارند و همچنین وجود نیروی کار ماهر و متخصص جهت خواندن و تفسیر نتایج ضروری است. از این رو، ارائه و پیشرفت آزمون های غیرتهاجمی برای تشخیص زودهنگام این بیماری، هنوز به صورت چالشی جدی فراروی پژوهشگران قرار دارد. بیوسنسورها، امکان تشخیص شاخص‌های پروتئیی و اسید نوکلئیکی را قبل از آن که وجود سرطان با تصویربرداری و یا روش های دیگر مشخص شود، امکانپذیر می‌سازند. ✅ حسگرهای الکتروشیمیایی به واسطه داشتن مزایایی از جمله سادگی، کم هزینه بودن، گزینش پذیری زیاد، و حساسیت بالا، به ابزار شناسایی قدرتمندی در تشخیص بیماری ها، بررسی و نظارت های پزشکی تبدیل شده اند. ✅ با توجه به اهمیت تشخیص زودهنگام سرطان برای انجام سریع اقدامات درمانی، اندازه گیری miRNAها به عنوان شناساگر زیستی سرطان و آشکارسازی مقادیر بسیار کم آن ها ارزشمند است. ✅ محققان به تازگی بیوسنسور الکتروشیمیایی «بدون برچسب» جدیدی را با استفاده از نانوسیم MoS2 به همراه نانوذرات تیونین و طلا (MoS2-Thi-AuNPs) برای اندازه گیری miR-21 طراحی کرده اند. در این مطالعه نکته جالب آن است که تیونین (Thi) به عنوان یک عامل احیاکننده برای سنتز موفقیت آمیز نانوهیبرید MoS2-Thi-AuNPs و به عنوان یک مولکول سیگنال دهنده برای پایش هیبریداسیون DNA-RNA (به جهت شناسایی بدون برچسب miR-21) مورد استفاده قرار گرفته است. ✅ پس از هیبریداسیون با miR-21، تشکیل مارپیچ DNA-RNA بر روی الکترود، تا حد زیادی مانع از انتقال الکترونی می‌شود که در نتیجه به کاهش سیگنال الکتروشیمیایی Thi می‌انجامد. ✅ طی این مطالعه، پس از بهینه سازی شرایط آزمایش، مشاهده شد که تغییر سیگنال جریانهای پیک ایجاد شده Thi رابطه خطی با لگاریتم غلظت miR-21 در محدوده 1pM تا 10nM دارد و حد تشخیص LOD) 0.26 pM) بدست آمد. این بیوسنسور توانست miR-21 را در نمونه های بیولوژیکی مانند سرم انسانی با نتایج رضایت بخش تشخیص دهد. ✅ در مجموع بیوسنسورها با شناسایی شاخص‌های زیستی سرطانی، تشخیص زودهنگام و نظارت بر روند بیماری را فراهم می کنند. درنتیجه، هدف نهایی بیوسنسورها درمان بیماری ها با هزینه کمتر و کارآیی بیشتر است. 🔺لینک دسترسی به مقاله: https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/acsami.7b11385 تهیه مطلب: سعید محبی، پژوهشگر پژوهشگاه رویان🌹 🆔 @RNA_Biology

✅ مقاله پروفسور راتکلیفه از دانشگاه آکسفورد انگلستان که به تازگی به همراه دو دانشمند دیگر، جایزه نوبل «فیزیولوژی یا پزشکی» را بخاطر کشف چگونگی درک اکسیژن توسط سلول‌ها و سازگاری آنها با اکسیژن برنده شدند، در سال ۱۹۹۲ توسط نشریه Nature رد شده بود! 🔺 جالب این که عمده مقالاتی که به جایزه نوبل امسال در پزشکی و فیزیولوژی منجر شدند، در مجلات Journal of Biological Chemistry و Molecular and Cellular Biology چاپ شده‌اند که به مراتب ضریب تأثیر کمتری از مجله Nature دارند. ✍ ضریب تأثیر مجلات، همه چیز نیست... 🆔 @pluricancer

🔴 مقاله‌زدگی! ✍ شریف مرادی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه رویان @pluricancer پیرو اعلام جوایز نوبل در رشته‌های مختلف در یکی دو هفته گذشته، چند روز پیش جستجوی مختصری در رابطه با مقالات برندگان جوایز نوبل و مقالات محققان پرمقاله داخلی انجام دادم. 🔺 مقالاتی که محققان برنده جایزه نوبل منتشر کرده بودند، بسیار پراستنادتر از مقالات محققان پرمقاله داخلی بود (همان طور که انتظار می‌رود)، اما بعضاً دیده می‌شود که شاخص H برخی محققان پرمقاله ما (به تعبیر بنده) نزدیک به شاخص H محققان نوبلی است، اما وقتی دقت می‌کنید، متوجه می‌شوید که فقط معدودی از مقالات محققان پرمقاله داخلی به ثبت اختراع منجر شده‌اند. نکته دیگر آن که، شاخص H و تعداد استنادات محققان پرمقاله داخلی، مربوط به صدها و بعضاً بیش از هزار مقاله می‌شود (که حاکی از کیفیت به نسبت پایین عمده مقالات این محققان است)، در حالی که برندگان جایزه نوبل و حتی دانشمندان برجسته بین‌المللی که جایزه نوبل برنده نشده‌اند، با تعداد مقالات بسیار کمتری توانسته‌اند استنادات زیاد و فراوانتر از محققان پرمقاله داخلی به دست بیاورند. 🔺خبر بدتر آن است که تعداد باز هم کمتری از این ثبت اختراع ها به محصول واقعی ختم شده‌است و البته متاسفانه در بسیاری از موارد، محققان پرمقاله داخلی نتوانسته‌اند فراتر از ثبت چند اختراع بروند و هیچ گونه محصولی ندارند! 🔺این یعنی اینکه پولی که از خزانه دولت (که پول نفت و غیره و در نتیجه بیت المال مردم است) برای پروژه‌های این محققان پرمقاله مصرف شده‌است، به چیزی فراتر از مقاله و بعضاً چند ثبت‌اختراع نرسیده‌است. اینجانب مخالف انتشار یافته‌های پژوهشی در قالب مقاله و غیره نیستم، چه این که این کار خدمت به دانش و دانشمندان و نهایتاً خدمت به مردم و بشریت است، اما آیا هدف ما این بوده که افق دید تحقیقات ما، عمدتاً و تقریباً فقط مقاله باشد؟ چه کسی مسیول این افتضاح است؟ چرا از صدها و هزاران مقاله محققان ما، فقط چند محصول مفید و دارو و کیت و سرویس به دست می‌آید؟ 🔺 پاسخ‌های بسیاری به این سوال می‌توان داد، اما معتقدم «کرم از درخت است»! سیاست‌های غلط وزارتین علوم و بهداشت در تشویق افراطی به چاپ مقاله و اعتنای کمتر به محصول گرایی و خروجی‌های بدردبخور و نیز مسابقه H index که سامانه علم سنجی!!! وزارت بهداشت راه انداخته است، راهی پیش روی ما باز کرده که مقصدش ترکستان است. دنیا در حال کشفیات متحول کننده است و ما هنوز در کف ضریب تأثیر مجلات هستیم. کسی نمی‌تواند و حق ندارد که پیشرفت‌های چشمگیری را که توسط محققان داخلی حاصل شده است، نادیده بگیرد یا انکار کند که قطعاً جفا و ظلم به ایشان و دست‌اندرکاران حوزه پژوهش است، اما خروجی‌ها و خدماتی که تاکنون ارایه داده‌ایم، احتمالاً به مرز ۲۰٪ از آنچه که باید به آن دست می‌یافتم، نرسیده است و این عقب‌ماندگی و عدم پیشتازی و «شاگرد ماندن» و دنباله‌روی زننده از علم غرب و شرق، بخاطر «مرض مقاله‌زدگی» و آزاد نبودن فکر و اندیشه ما در اثر جو ناشی از مسابقه مقاله‌دهی در داخل کشور است. 🔺 ان شاالله روزی برسد که نه فقط برخی از پژوهش‌های ما بلکه عمده یا همه آنها با اولویت واقعی رفع مشکلات مردم و بشریت، ارایه راهکارهای علمی برای رفع معضلات بهداشتی و درمانی و فرآهم آوری سبک زندگی سالم برای آحاد جامعه باشد. 🆔 @pluricancer

🔴 اهمیت عنصر روی در سرطان مری! یک گروه از پژوهشگران دانشگاه تگزاس اخیراً گزارش کردند که افراد مبتلا به سرطان مری معمولاً کمبود عنصر #روی دارند و چنانچه عنصر روی به سلول‌های سرطان مری در آزمایشگاه اضافه شود، رشد آن‌ها به طور انتخابی مهار می‌شود، اما اتفاقی برای سلول‌های سالم مری نمی‌افتد. 🔺 آنها دریافتند که این ماده به نوعی کانال کلسیمی در سلول‌های سرطان مری متصل شده و پیام‌رسانی تحریک شده کلسیم در این سلول‌ها را مهار می‌کند، در حالی که در سلول‌های سالم چنین مهاری رخ نمی‌دهد. 🔺این مطالعه که در مجله FASEB منتشر شد، برای نخستین بار ارتباط بین کلسیم و روی را در تنظیم سرطان نشان می‌دهد و حاکی از پتانسیل عنصر روی در کمک به بیماران سرطان مری است. 🔹👈 روی در حبوبات مانند لوبیا، عدس، لپه و نخود و نیز گوشت قرمز، گوشت بوقلمون و مرغ و اردک وجود دارد. https://www.medicalnewstoday.com/articles/amp/319594?__twitter_impression=true 🆔 @pluricancer

✅ ایجاد امید در دل جوانها 🔻 رهبر انقلاب در #دیدار_نخبگان: 👈 من جدّاً در این زمینه اصرار میکنم؛ هم به شما، هم به اساتید، هم به پیشروان حرکت علمی که نگذارید امیدی که به وجود آمده به پیشرفت علمی در کشور، خدای نکرده اختلال پیدا کند. 🔹 این جور نباشد که ما مشکلات را به صورت یک‌‌طرفه و یک‌جانبه طرح کنیم، موفّقیّتهای بزرگ را نبینیم. خب بله، در کشور مشکلات وجود دارد؛ بعضی‌ها خیال میکنند ما مشکلات را نمیدانیم؛ نه، ما مشکلات را خیلی بیشتر از خیلی‌ها میدانیم؛ مشکلات هست امّا در کنار این مشکلات، موفّقیّتهای بزرگی وجود دارد. 🔹 وقتی که ما یک‌جانبه مشکلات را مطرح میکنیم، گاهی روی یک مشکل خاص که چندان هم مهم نیست مدام تکیه میکنیم، مدام تکرار میکنیم، مدام میگوییم، مدام مرثیه‌خوانی میکنیم، #امید در دل #جوان فرو می‌نشیند،‌ امید کم‌فروغ میشود در دل جوانها؛ این غلط است. ۹۸/۰۷/۱۷ 🔍 متن کامل: http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=43719 🆔 @pluricancer

In case you missed it: https://rdcu.be/bTWWi 🆔 @pluricancer

🔴 گزارش جدید و مهم: معرفی یک رویکرد ویرایش ژنوم جدید بنام prime editing که #دقت و #کنترل بالاتری را نسبت به سیستم مرسوم CRISPR-Cas9 برای ایجاد تغییر در DNA فراهم می‌آورد! @pluricancer @RNA_Biology ✍ دکتر شریف مرادی این رویکرد که به تازگی در مجله Nature منتشر شده است، بجای ایجاد برش در هر دو رشته DNA و متکی بودن به سیستم ترمیمی خود سلول که خطاپذیر و مستعد ایجاد تغییرات ناخواسته است، فقط یکی از رشته‌های DNA را برش می‌زند و همچنین از یک آنزیم Cas9 تغییریافته استفاده می‌کند تا به کمک یک آنزیم رونوشت‌بردار معکوس (reverse transcriptase) و الگوبرداری از یک مولکول RNA همراه، تغییرات دقیق تک‌نوکلیوتیدی، چندین نوکلئوتیدی و قطعه‌ای را در توالی DNA هدف ایجاد کند. این استراتژی به طور بالقوه می‌تواند جایگزین توانمندی برای سیستم کریسپر مشهور باشد، اگرچه نه به طور کامل، چرا که برخلاف کریسپر، قادر به درج و حذف قطعات بسیار بزرگ DNA نیست، پس می‌توان آن را ابزار مکمل و توانمندی که دقیق‌تر از کریسپر است، در نظر گرفت. این رویکرد با توجه به اینکه در حد تک نوکلئوتید هم می‌تواند در توالی هدف تغییر ایجاد کند، با رویکرد base editing قبلی هم قابل رقابت است. البته باید منتظر ماند و دید که آیا سایر آزمایشگاه‌های تحقیقاتی در سراسر دنیا قادر به تکرار همین یافته‌ها و دقت ادعایی هستند و نیز اینکه پتانسیل درمانی این رویکرد برای درمان بالقوه آن همه بیماری ژنتیکی و در بسترهای مختلف فیزیولوژیک چقدر خواهد بود. لینک برای مطالعه بیشتر👇 خبر: https://www.nature.com/articles/d41586-019-03164-5 مقاله اصلی: Anzalone, A. V. et al. Nature https://doi.org/10.1038/s41586-019-1711-4 (2019). 🆔 @pluricancer 🆔 @RNA_Biology

✅ گزارش جدید درباره عوامل خطرساز برای سرطان مری @pluricancer ✍ #سکسکه و #سوزش_معده طولانی‌مدت می‌توانند با قرار دادن سلول‌های دیواره مری در معرض اسید معده، سبب افزایش احتمال ابتلا به سرطان مری شوند. بیشتر بخوانید👇 https://www.dailymail.co.uk/health/article-7598463/amp/Years-hiccups-heartburn-lead-cancer-exposing-cells-stomach-acid-doctors-warn.html?__twitter_impression=true 🆔 @pluricancer

🔴 مقاله‌زدگی! ✍ شریف مرادی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه رویان @pluricancer پیرو اعلام جوایز نوبل در رشته‌های مختلف در یکی دو هفته گذشته، چند روز پیش جستجوی مختصری در رابطه با مقالات برندگان جوایز نوبل و مقالات محققان پرمقاله داخلی انجام دادم. 🔺 مقالاتی که محققان برنده جایزه نوبل منتشر کرده بودند، بسیار پراستنادتر از مقالات محققان پرمقاله داخلی بود (همان طور که انتظار می‌رود)، اما بعضاً دیده می‌شود که شاخص H برخی محققان پرمقاله ما (به تعبیر بنده) نزدیک به شاخص H محققان نوبلی است، اما وقتی دقت می‌کنید، متوجه می‌شوید که فقط معدودی از مقالات محققان پرمقاله داخلی به ثبت اختراع منجر شده‌اند. نکته دیگر آن که، شاخص H و تعداد استنادات محققان پرمقاله داخلی، مربوط به صدها و بعضاً بیش از هزار مقاله می‌شود (که حاکی از کیفیت به نسبت پایین عمده مقالات این محققان است)، در حالی که برندگان جایزه نوبل و حتی دانشمندان برجسته بین‌المللی که جایزه نوبل برنده نشده‌اند، با تعداد مقالات بسیار کمتری توانسته‌اند استنادات زیاد و فراوانتر از محققان پرمقاله داخلی به دست بیاورند. 🔺خبر بدتر آن است که تعداد باز هم کمتری از این ثبت اختراع ها به محصول واقعی ختم شده‌است و البته متاسفانه در بسیاری از موارد، محققان پرمقاله داخلی نتوانسته‌اند فراتر از ثبت چند اختراع بروند و هیچ گونه محصولی ندارند! 🔺این یعنی اینکه پولی که از خزانه دولت (که پول نفت و غیره و در نتیجه بیت المال مردم است) برای پروژه‌های این محققان پرمقاله مصرف شده‌است، به چیزی فراتر از مقاله و بعضاً چند ثبت‌اختراع نرسیده‌است. اینجانب مخالف انتشار یافته‌های پژوهشی در قالب مقاله و غیره نیستم، چه این که این کار خدمت به دانش و دانشمندان و نهایتاً خدمت به مردم و بشریت است، اما آیا هدف ما این بوده که افق دید تحقیقات ما، عمدتاً و تقریباً فقط مقاله باشد؟ چه کسی مسیول این افتضاح است؟ چرا از صدها و هزاران مقاله محققان ما، فقط چند محصول مفید و دارو و کیت و سرویس به دست می‌آید؟ 🔺 پاسخ‌های بسیاری به این سوال می‌توان داد، اما معتقدم «کرم از درخت است»! سیاست‌های غلط وزارتین علوم و بهداشت در تشویق افراطی به چاپ مقاله و اعتنای کمتر به محصول گرایی و خروجی‌های بدردبخور و نیز مسابقه H index که سامانه علم سنجی!!! وزارت بهداشت راه انداخته است، راهی پیش روی ما باز کرده که مقصدش ترکستان است. دنیا در حال کشفیات متحول کننده است و ما هنوز در کف ضریب تأثیر مجلات هستیم. کسی نمی‌تواند و حق ندارد که پیشرفت‌های چشمگیری را که توسط محققان داخلی حاصل شده است، نادیده بگیرد یا انکار کند که قطعاً جفا و ظلم به ایشان و دست‌اندرکاران حوزه پژوهش است، اما خروجی‌ها و خدماتی که تاکنون ارایه داده‌ایم، احتمالاً به مرز ۲۰٪ از آنچه که باید به آن دست می‌یافتم، نرسیده است و این عقب‌ماندگی و عدم پیشتازی و «شاگرد ماندن» و دنباله‌روی زننده از علم غرب و شرق، بخاطر «مرض مقاله‌زدگی» و آزاد نبودن فکر و اندیشه ما در اثر جو ناشی از مسابقه مقاله‌دهی در داخل کشور است. 🔺 ان شاالله روزی برسد که نه فقط برخی از پژوهش‌های ما بلکه عمده یا همه آنها با اولویت واقعی رفع مشکلات مردم و بشریت، ارایه راهکارهای علمی برای رفع معضلات بهداشتی و درمانی و فرآهم آوری سبک زندگی سالم برای آحاد جامعه باشد. 🆔 @pluricancer

✅ دکتر علی نظری، پژوهشگر ایرانی دانشگاه سوینبرن استرالیا بدلیل محرز شدن اتهامات منتسب به وی درباره تقلب و کپی کردن مقالات علمی، کارش را در این دانشگاه از دست داد. به گزارش دیده بان علم ایران، دو سال قبل سردبیران مجلات علمی هشداری را در خصوص صحت برخی از مقالات علمی دکتر علی نظری (مربوط به زمانی که در #دانشگاه_آزاد مشغول بود) دریافت کردند و تحقیقات داخلی، اتهامات وارده به این محقق دانشکده مهندسی دانشگاه سوینبرن را به اثبات رساند. نظری به تازگی موفق شده بود بیش از یک میلیون دلار از بودجه‌های عمومی را از جمله بورس پروژه‌های اکتشافی شورای تحقیقات استرالیا جذب کند.اتهامات وارده بر دکتر نظری زمانی ثابت شد که یک ناشر اقدام به تحقیق در این رابطه کرد و مشخص شد که وی با دستکاری تاریخ برخی از مقالات آنها را به اسم خود به مجلات ارائه کرده است. ایوان اورانسکی، موسس وب سایت Retraction Watch که دستکاری در مقالات ارائه شده از سوی دکتر نظری را فاش کرده می‌گوید: من ۱۸۸ مقاله از دکتر نظری را که به نظر می‌رسید در مورد آنها دستکاری انجام گرفته شناسایی کردم و دست کم در ۳۰ مورد از آنها در این خصوص به یقین رسیدم. 🆔 @pluricancer