💠 ❁﷽❁ 💠 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_اول #قسمت_سی_ام 🌷🍃🌷🍃 .... او همسایه ما بود و دیدارش در نقابل خانه، اتفاق عحیبی نبود، ولی برای من که تمام ساحل را با خیال تشرف او به مذهب اهل تسنن قدم زده و تا مسجد گوشن به انعکاس روحیاتش بود، این دیدار شبیه جان گرفتن انسان خیالم برابر چشمانم بود. نگاه لبریز حسرتم به کلید هایی که در دست هر دوی آن ها بازی می کرد، خیره ماند و آرزو می کردم یکی از کلید ها دست من بود تا زودتر وارد خانه شده و از این معرکه پر شور و احساس بگریزم که بلاخره انتظارم به سر آمد. قدری با هم گپ زدند و اینبار به جای او، عبدالله کلید در قفل در انداخت و در را گشود. در مقابل تعارف عبدالله ، خود را عقب کشید تا ابتدا ما وارد شویم و پشت سر ما به داخل حیاط آمد. با ورود به حیاط دیگر معطل نکرده و در حالی که آن ها هنوز با هم صحبت می کردند، داخل ساختمان شدم. چند ساعتی که تا آخر شب در کنار خانواده به صرف شام و گپ و گفت گذشت، برای من که دیگر با خودم هم غریبه شده بودم، به سختی سپری می شد تا هنگام خواب که بلاخره در کنج اتاقم خلوتی یافتم. دیگر من بودم و یک احساس گناه بزرگ! خوب می فهمیدم در قلبم خبرهایی شده که خیلی هم از آن بی خبر نبودم. خیال او بی بهانه و با بهانه، گاه و بيگاه از دیوارهای بلند قلبم که تا به حال برای احدی گشوده نشده بود، سرک می کشید و در میدان فراخ احساسم چرخی می زد و بی اجازه ناپدید می شد، چنان که بی اجازه وارد شده بود و این همان احساس خطرناکی بود که مرا می ترساند. می دانستم بایو مانع این جولان جسورانه شوم، هرچند بهانه اش دعا برای گرایش او به مذهب اهل تسنن باشد که آرزوی تعالی او از مذهبی به مذهبی دیگر ممکن بود به سقوط قطعی من از حلال الهی به حرام او باشد! با دلی هراسان از افتادن به ورطه گناه خیال نامحرم به خواب رفتم، خوابی که شاید چندان راحت و شیرین نبود، ولی مقدمه خوبی برای سبک برخاستن هنگام نماز صبح بود. سحرگاه جمعه از راه رسیده و تا می توانستم خدا را می خواندم تا به قدرت شکست ناپذیرش، حامی قلب بی پناهم در برابر وسوسه های شیطان باشد و شاید به بهانه همین مناجات بی ریایم بود که پس از نماز صبح توانستم ساعتی راحت به خوابی عمیق فرو روم. ★ ★ ★ ✍🏻💞🍃🍃🌷🍃🍃💞 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد @porofail_me