🌱 ⁉️ منتظران ظهور و چگونگی یاری امام زمان (عج) منتظران ظهور امام زمان (علیه السلام) چگونه می‌توانند آن حضرت را یاری کنند؟ . . . ⭕️ پاسخ: امام باقر (علیه‌ السلام) فرمودند: «وَاللهِ لَاُحِبُّ رِیاحَکُم وَ أَروَاحَکُم فَأَعِینُوِنی عَلَی ذَلِکَ بِوَرَعٍ وَ اجتِهَادٍ وَ اعلَمُوا أَنَّ وَلَایتَنَا لَآ تُنَالُ إِلَّا بِالوَرَعِ وَ الِاجتِهَادِ». بر اساس این روایت، رعایت پرهیزکاری و پارسایی، یاری رساندن به ائمه علیهم السلام است. در حدیثی داریم که با رفتار، گفتار و کردار خود زینت ما باشید و برای ما ننگ نباشید: «کونُوا لَنا و لا تَکُونُوا عَلَینا شَیناً.» در حدیث مفصلی به نقل از امام صادق (علیه‌ السلام) خطاب به زید شحّام می‌خوانیم که اگر شما اهل تقوا، و ادای امانت، راستگویی، سجده‌های طولانی و حسن همجواری باشید، مخالفان خواهند گفت که: اینها جعفری، یعنی شیعیان امام صادق (علیه‌ السلام) هستند: امام صادق علیه السلام: «به هر کس از مردم که ببینی از من پیروی کنند و به گفتار من عمل کنند، سلام مرا برسان، و من به شما سفارش کنم که نسبت به خدای عزّوجلّ تقوا داشته باشید، در دین خود پارسا باشید، در راه خدا کوشش کنید و شما را به راستگویی، امانت، طول دادن سجده و نیکی با همسایه سفارش می‌کنم؛ زیرا محمد (صلّی ‌الله علیه و آله و سلّم) همین دستورات را آورده است. هر که به شما امانتی سپرد، آن را به او پس بدهید، چه نیک رفتار باشد، چه بد کردار؛ زیرا رسول خدا (صلّی ‌الله علیه و آله و سلّم) دستور می‌داد که سوزن و نخ را نیز به صاحبش پس دهید، با فامیل خود پیوند داشته باشید، بر جنازه مرده‌هایشان حاضر شوید، بیمارانشان را عیادت کنید و حقوقشان را بپردازید؛ زیرا هر کس از شما که در دینش پارسا و راستگو باشد، امانت را به صاحبش برگرداند و اخلاقش با مردم خوب باشد؛ می‌گویند: او جعفری است و این مرا شاد می‌کند و از جانب او شاید در [دل] من آید و می‌گویند: این روش پسندیده جعفر [بن محمد] است. در حدیث دیگری می‌خوانیم که شیعیان ما را با سه چیز امتحان کنید: ۱. مواظبت نسبت به نماز اول وقت؛ ۲. حفظ اسرار در برابر دشمن؛ ۳. مواسات با برادران دینی در اموال: «امتَحِنوُا شِیعَتَنَا عِندَ ثَلَاتٍ عِندَ مَوَاقِیتِ الصَّلَاةِ کَیفَ مُحَافَظَتُهُم عَلَیهَا وَ عِندَ أسرَارِهِم کَیفَ حِفظُهُم لَهَا عِندَ عَدُوَّنَا وَ إلَی أموَالِهِم کَیفَ مُوَاسَاتُهُم لِإخوَانِهِم فِیهَا». یاری کردن امام زمان (علیه‌ السلام) و سایر ائمه (علیهم‌ السلام) راه‌های مختلفی دارد. از جمله: - نام فرزندان خود را به نام آنان بگذاریم؛ سخنان آنان را فرا گیریم و به فرزندان خود بیاموزیم. در شادی آنان شاد و در غم آنان اندوهگین باشیم. از آنان تجلیل کنیم؛ به زیارتشان برویم و یاران آنان را یاری کنیم. - از انجام دادن هر کاری که سبب توهین و تحقیر آنان است، پرهیز و در راه نشر فرهنگ آنان سرمایه‌گذاری کنیم؛ هجرت کنیم؛ وقت بگذاریم، در راه آنان وقف کنیم؛ در نامگذاری مراکز حساس به نام آن بزرگواران توجه کنیم، به وجود آنان افتخار ورزیم و کارهای شبیه این را انجام دهیم. - از خداوند تشکر کنیم که دست ما را در دست رهبر معصوم گذاشت. راستی! اگر آن بزرگواران نبودند، ما به طور قطع از گمراهان بودیم. امام صادق (علیه‌ السلام) به زراره فرمود: «راجع به امام منتظر مسائل گوناگون و تردیدهایی مطرح خواهد شد. اگر آن زمان را درک کردی این دعا را بخوان». «اللّهُمَّ عَرَّفنی نَفسَکَ فَإنَّک إن لَم تُعَرَّفنِی نَفسَکَ لَم أَعرِف نَبیکَ اللّهُمَّ عَرَّفنی رَسُولَکَ فَإنَّکَ إن لَم تُعَرَّفنی رَسُولَکَ لَم أَعرف حُجَّتَکَ اللّهُمَّ عَرَّفنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إن لَم تُعَرَّفِنی حُجَّتَکَ ضَلَلتُ عَن دِینی». آری! اگر کسی اعمالش را انجام دهد؛ ولی امام نداشته باشد، بدون امام معصوم راه به جایی نخواهد برد و با همه اعمال خیرش منحرف خواهد بود. امام صادق (علیه‌ السلام) در این باره می‌فرمایند: «إنَّ مَن دَانَ اللهَ بِعِبادَةٍ یجهِدُ فِیهَا نَفسَهُ بِلَا إمَامٍ عَاِدلٍ مِنَ اللهِ فَإِنَّ سَعیهُ غَیرُ مَشکُورٍ وَ هَوَ ضَالُّ مُتَحَیرُ». 📕 https://B2n.ir/h18713 #امام_زمان ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ باور به استجابت دعا سلام یه حدیث از امام صادق علیه السلام هست که میگه وقتی دعا میکنی و یه چیزی از خدا میخوای اگه یقین و باور داشته باشی که خدا دعات رو مستجاب میکنه واقعا همینجوری میشه و دعات مستجاب میشه. این یعنی چی؟ لطفا در موردش توضیح بدید. . . . ⭕️ پاسخ: يقين به اجابت دعا يكي از آداب دعا كردن هست، يعني يكي از آداب دعا آن است كه دعا كننده به اجابت آن يقين داشته باشد و با شك و ترديد خدا را نخواند. امام صادق علیه السلام مي فرمايد: «إذا دعوت فظن أنّ حاجتك بالباب؛ هر گاه دعا كردي، گمان كن كه حاجتت نزد تو حاضر است». در ذيل آية «وليؤمنوا بي؛ به من ايمان آوريد» (بقره، ۱۸۶) از حضرت صادق علیه السلام روايت شد: «وَ لْيُؤْمِنُوا بِي أي و ليتحققوا أني قادر على إعطائهم ما سألوه‏؛ معناي آيه آن است كه بدانند من قدرت دارم هر چه را بخواهند، عطا كنم». و علامه طباطبايي در اين مورد مي گويد: دعا كردن با ترديد و نااميدي، بيانگر نداشتن در خواست حقيقي و جدي است. پس اين ادب دعا و درخواست از خداوند قادر توانا اين است كه يقين داشته باشي كه اگر صلاحت باشد و خدا اراده كند، دعايت قطعا مستجاب مي شود، و اين منافاتي با در نظر داشتن مصلحت خداوندي ندارد، يعني در موقع دعا ادب دعا اين است كه يقينا خداوند مي تواند حاجتت را برآورده كند اگر صلاح بداند. و اين معناي نداشتن شك و ترديد در قدرت خداوند است. 📕 https://B2n.ir/w17327 #دعا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ راه های درک فضائل و توفیق شهادت انسان چه کند که خدا توفیق شهادت را به او دهد؟ بنده در ضمن آنکه خواستار رسیدن به این توفیق هستم، اولا اکنون جنگی وجود ندارد و دوم آنکه اگر هم باشد بنده جرأت جنگیدن ندارم. آیا دعا یا زیارت خاصی برای این کار هست؟ . . . ⭕️ پاسخ: هر كه صادقانه از خداوند شهادت را مسئلت كند، خداوند او را به منزل هاي شهيدان برساند، هر چند در بستر خود بميرد. پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله فرمود: «هر كه براستي خواهان شهادت باشد، (ثواب آن) به او داده مي شود، هر چند به شهادت نرسد.» - براي رسيدن به جواب به مطالب زير دقت كنيد: ۱- قرار گرفتن در مسير شهادت: وظيفه مهم ما گام برداشتن در راه نوراني شهدا و الگو قرار دادن آنها در زندگي است. دفاع از دين و ارزش هاي الهي و اسلامي و انجام وظايفي كه از طرف خداوند به عنوان مسلمان مؤمن بر عهده ما گذاشته شده و منطبق كردن برنامه زندگي با دستورات دين و قرآن و سنت معصومين (علیهم السلام) همان راه روشن و سعادت بخش شهدا است. اگر در اين راه گام برداريم در مسير شهادت قرار گرفته ايم و از ثواب و پاداش شهيدان بهره مند مي شويم هر چند به شهادت هم نرسيم. بايد روحيه شهيد و شهادت را همواره در وجود خويش حفظ كنيم و اين وظيفه مهم كنوني ما است. اگر در راه شهدا و در مسير تحقق بخشيدن به هدف عالي آنها كه همان حاكميت دين الهي و دستورات قرآن و ايجاد جامعه اي توحيدي و اسلامي گام برداشتيم، به مسؤليت مهم خود عمل شويم هر چند به ظاهر به شهادت هم نرسيم. ۲- حقيقت شهادت: شهيد در اصطلاح فقه به كسي گفته مي شود كه در خط مقدم جبهه به شهادت برسد كه غسل و كفن بر او واجب نيست. اما در روايات موراد ديگري را هم شهيد ناميده اند كه به معني آن است كه اجر شهيد دارد. بلي، همه گناهان شهيد را خداوند مي آمرزد، مگر حق الناس را؛ به نكات ذيل در مورد شهيد و شهادت عنايت فرماييد. «شهيد» كسي است كه يك روح بزرگ دارد؛ روحي كه هدف مقدس دارد. كسي است كه در راه عقيده كشته شده است. كسي است كه براي خودش كار نكرده است. كسي است كه در راه حق و حقيقت و فضيلت قدم برداشته است. مثل شهيد، مثل شمع است كه خدمتش از نوع سوخته شدن و فاني شدن و پرتو افكندن است. تا ديگران در اين پرتو كه به بهاي نيستي او تمام شده، بنشينند و آسايش بيابند و كار خويش را انجام دهند. آري، شهدا شمع محفل بشريتند. سوختند و محفل بشريت را روشن كردند. شهادت، قداست خود را از اين جا كسب مي كند كه فدا كردن آگاهانه تمام هستي خود است در راه هدف مقدس. اگر شور يك عارف عاشق پروردگار را با منطق يك نفر مصلح با همديگر تركيب كنيد، از آنها منطق شهيد در مي آيد. منطق شهيد، منطق سوختن و روشن كردن است. منطق حل شدن و جذب شدن در جامعه براي احياي جامعه است. منطق دميدن روح به اندام مرده ارزشهاي انساني است. منطق حماسه آفريني است، منطق دورنگري، بلكه بسيار دورنگري است. اين كه هاله اي از قدس دور كلمه «شهيد» را گرفته است و اين كلمه در ميان همه كلمات عظيم، فخيم و مقدس، وضع ديگري دارد براي همين جهت است. اگر بگوييم قهرمان، مافوق قهرمان است؛ بگوييم مصلح، مافوق مصلح است؛ هر چه بخواهيم بگوييم، مافوق اينهاست. ۳- اركان شهادت: شهادت دو ركن دارد: يكى اين كه در راه خدا و فى ‏سبيل ‏الله و هدف، مقدس باشد و انسان بخواهد جان خود را فداى هدف نمايد. ديگر اين كه آگاهانه صورت گرفته باشد. شهادت به حكم اين كه عملى آگاهانه و اختيارى است و در راه هدفى مقدّس است و از هر گونه انگيزه‏ى خودگرايانه منزّه و مبراست، تحسين‏انگيز و افتخارآميز است و عملى قهرمانانه تلقّى مى‏ شود. در ميان انواع مرگ و ميرها اين نوع از مرگ است كه ارزش آن از حيات و زندگى برتر و مقدّس ‏تر است. انسانى كه با چنين شرايطى به استقبال مرگ مى‏ شتابد شهيد است و اجر شهيد را نيز مى ‏برد. در احكام شهيد مى‏ خوانيم كسى كه به امر معصوم علیه السلام يا نايب او به جبهه برود و در ميدان نبرد كشته شود شهيد است و غسل و حنوط و كفن از او ساقط است، بلكه با لباس خودش دفن شود.» با اين حال روايت‏ها و اخبارى هست مبنى بر اين كه اگر كسى بميرد، در حالى كه داراى محبّت اهل بيت باشد، شهيد از دنيا رفته است، و نيز آمرزيده مى‏ شود و نيز با ايمان كامل از دنيا می ‏رود. در روايتي آمده است: «المؤمن علي اي حال مات و في اي ساعه قبض، فهو شهيد»؛ «مؤمن در هر حال و زماني كه بميرد، شهيد است. يا در روايتى ديگر از رسول خدا صلی الله علیه وآله نقل شده است كه حضرت فرمود: مَن عاشَ مدارياً مات شهيداً هر كس طورى زندگى كند كه مردم از او آزارى نبينند و در حال مداراى با مردم از دنيا برود، شهيد از دنيا رفته است. 🔺

🔻 - اين گونه روايت‏ها به اين موضوع اشاره مى ‏كند: كسى كه با چنين شرايطى از دنيا برود، اجر شهيد را مى ‏برد. ولى حكم شهيد را ندارد. يعنى غسل، حنوط، و كفن از او ساقط نمى‏ شود، بلكه بايد او را غسل داد يعنى احكام اموات را بايد درباره او اجرا كرد. شايد مراد اين روايات اين باشد كه چنين افرادي در مسير شهداء هستند و در راه همان هدف عالي و ارزشمندي كه شهدا جان پاك خود را فداي آن كرده اند گام بر مي دارند. هدف شهدا اعتلاي دين و دفاع از دين و عمل به احكام و دستورات دين مي باشد و انسان مؤمن و دوستدار اهل بيت علیهم السلام و محصل علوم ديني و الهي نيز در همين مسير نوراني و سعادت بخش قدم بر مي دارد. - توصيه پاياني: در انتهاى سخن سفارش مى‏ كنيم زيارت امين‏ الله را هر روز يا هفته‏ اى يك بار با توجه و تأمل بخوانيد. يكى از قسمت‏ هاى مهمّ اين زيارت شريف اين عبارت است: ... اللهمّ فاجعل نفسى مطمئنّةً بقَدرِكَ، راضيةً بِقضائك...؛ بارخدايا! پس جان مرا مطمئن و آرام نسبت به سرنوشت قرار بده، و مرا خشنود نسبت به داوريت بگردان. كه اشاره دارد خدايا مرا به مقام «رضا» و «خشنودى» برسان تا آن چه به من مى‏رسد مرا از توجه به تو باز ندارد. - حاصل سخن اينكه: ۱- شهادت درجه اي است كه خداوند نصيب افرادي مي كند كه قابليت آن را داشته باشند؛ يعني، واقعا اهل تقوا بوده و عاشقانه آن را طلب كنند. البته در بعضي از روايات آمده است كه: زن و مرد با ايمان اگر نيت كار خيري را داشته باشند، هر چند موفق به آن عمل نشوند ثواب آن را در نامه عمل آنها مي نويسند. ۲- آرزوي شهادت به معناي برگزيدن بهترين نوع مرگ است. به عبارت ديگر همه از دنيا رفتني هستند؛ اما هنر انسان با ايمان آن است كه با بهترين انتخاب از دنيا مي رود. شهادت به معناي پذيرش مسؤوليتي بزرگ تر در برابر مسؤوليت هاي كوچك تر است. شهادت خودكشي و مسؤوليت گريزي نيست؛ بلكه انجام رسالت هاي بزرگ تر اجتماعي و فداكاري در راه مصالح عالي اسلام و جامعه اسلامي است. شهادت طلبي به معناي آن است كه در عرصه نياز جامعه به فداكاري، مصالح شخصي و خانوادگي مانند غل و زنجير انسان را پاي بسته نمي كند؛ بلكه انسان شهادت جو، مرز و حصار خوديت و دلبستگي و تعلق خانوادگي را پاره مي كند و در راه آرمان هاي مقدس عاشقانه و بدون اندك درنگ به پيش مي تازد. 📕 https://B2n.ir/g30507 #شهادت ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ سفر کربلا و بخشش گناهان سلام من یک بار به کربلا مشرف شدم ولی متاسفانه بعد از آن گناهان زیادی انجام دادم و خراب کردم الان چند ماه بعد باز هم می خواهم مشرف بشوم. آیا ثواب همان دفعه اول را دارد و با توجه به این که نمی توانم گناهانم را ترک کنم آیا بروم؟ آیا تمام گناهانم با سفر کربلا بخشیده می شود؟ . . . ⭕️ پاسخ: توبه هر گاه واقعي باشد و از اعماق جان برخيزد و انسان از كرده خويش پشيمان شود، مقبول درگاه خدا مي شود و آثار و بركات توبه نمايان مي گردد. لطف خدا به بنده آن قدر زياد است كه امام صادق‌ علیه السلام فرمود: "خداوند به داود نبي علیه السلام وحي كرد: بنده مؤمن من اگر مرتكب گناهي شد، ولي پشيمان گشت و توبه نمود و در وقت ياد آوري آن گناه از من حيا نمود، علاوه بر اين گناه او كه مي‌آمرزم، آن را به حسنه تبديل مي‌كنم و من خداي ارحم الراحمين هستم‌". پس اينكه شما از كار خود پشيمان شده ايد و از خداوند حيا مي كنيد نيز باعث آمرزش مي شود. اهلبيت عليهم السلام نشانه هاي خداوند در زمينند و صفات خداوند در وجودشان متجلي است. اگر خدا رحمان و رحيم است ، آنان نيز همينگونه اند. پس پناه بردن به دامان اهلبيت را غنيمت بدانيد و از اين فرصت معنوي استفاده كنيد. براي جبران گناهان ريز و درشت، راه روي همه بندگان باز است. اگر از اين گناه توبه كرده ايد، پس از اين، سعي كنيد كه در مسير خواست الهي زندگي كنيد. به رحمت الهي اميدوار باشيد. مطمئن باشيد‌، نسيم دلنواز عفو و رحمت پروردگاري كريم و رئوف كه توبه گنندگان درگاهش را در شمار محبوب ترين بندگان مي‌شمرد، شامل حالتان خواهد شد. در ادامه راه و در عنفوان سن پرطراوت جواني در انديشة ساختن روح و جان خويش باشيد و با عزم و اراده قوي در راه پاكي و كسب رضايت خداوند قدم نهيد. فراموش نكنيد توبه از هر گناهي، ركن اساسي ديگري نيز دارد كه همان اراده بر ترك آن است. نيروي اراده و تصميم جدي، توفيق خداوندي است كه گناهكاران بزرگي چون فضيل بن عياض را كه به انواع گناهان و معاصي آلوده بودند نجات داد، فضيل بن عياض راهزن و سارق خطرناكي بود كه با شنيدن آيه اي از قرآن كريم ، از خواب غفلت چندين ساله بيدار گرديد و توبه جدي نمود و در راه بندگي خداوند تا بدان جا پيش رفت كه نامش در زمره زاهدان و عابدان ثبت گرديد. پس مي توان با همت و اراده و درخواست توفيق از خداوند و توسل به اولياي پاك او، جبران گذشته را نمود. فرصت هاي از دست رفته را جبران نمود و در كاروان بندگان پاك خداوند كه عازم ديدار كوي دوست مي باشند، وارد شد و از مقيمان حضرت دوست گرديد. سعي كنيد از اين قافله عقب نمانيد. همين كه توبه كرده ايد واز كار غافلانه خود پشيمان هستيد نشان از پذيرش توبه شما و پاك بودن قلبتان دارد. اميد است كه سفر شما پر از معنويت باشد و باعث شود كه از درگاه خدا و اهلبيت ، هيچ وقت فاصله نگيريد. هيچگاه به خود تلقين نكنيد كه نمي توانم، بلكه خود را باور كنيد و سعي و تلاش را از دست ندهيد، خواهد ديد با ارادۀ فولادي خود بر هواي نفس غلبه كرده ايد. 📕 https://B2n.ir/e27744 #توبه #کربلا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ کاهلی در نماز جوانی هستم ۲۸ ساله گناهان نسبتا زیادی انجام دادم؛ ۲، ۳ ساله که نماز نمیخونم چندین بار تلاش کردم حداقل نمازمو بخونم اما فقط برای چند روز تداوم داشته خیلی دوست دارم نماز بخونم اما نمیشه؟ نمی دونم چی کار کنم؟ . . . ⭕️ پاسخ: توجه شما را به چند موضوع جلب می کنیم: أ) فلسفه خلقت انسان این است که به کمال برسد. کمال نهایی او نزدیک شدن به خدا و بندگی است . برای رسیدن به خدا وسیله لازم است . بهترین وسیله نماز است. حضرت علی علیه السلام فرمود: «الصلاةُقربان کل تقىّ؛ نماز وسیله نزدیکى به خداوند براى همه پرهیزگاران است». ب) سپاس گزاری از ولیّ نعمت و کسی که به انسان احسان کرده و نعمت داده، شایسته و لازم است. این امر آن قدر لازم است که می بینیم حتی حیوانات در برابر نعمت دهندگان و صاحبان خود فرمانبرند . با حرکاتی از آن ها تشکر و سپاس گزاری می کنند. یکی از بهترین راه های سپاس گزاری از منعم، نماز است. ج) توجه به فلسفه وجوب نماز, رغبت انسان را نسبت به اقامه آن بیش تر می سازد. در روایات و آیات به فلسفه آن اشاره شده است از آن جمله: ۱- یاد خدا: قرآن مجید می فرماید:«اقم الصلوة لذکرى ؛ نماز را بر پادار تا به یاد من باشى ». (طه، ۱۴) روشن است که یاد خدا موجب آرامش روان و تسکین قلب می شود. الاّ بذکراللّه تطمئن القلوب؛ (رعد، ۲۸) آگاه باشیددل با یاد خدا آرام می شود. ۲- کفاره گناهان: نماز سبب می شود که گناهان قبلی از بین برود، در واقع نماز یک نوع استغفار است. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: اگر کنار خانه کسی نهر آبی باشد و هر روز پنج مرتبه در آن بدن خود را شست و شو کند، چرکی در بدنش نمی ماند. هم چنین نماز خواندن سبب می شود گناهان از بین برود. آب، چرک و کثافت ظاهری را از بین می برد .نماز، آلودگی های روحی و باطنی را. ۳- بازدارنده از گناه : نماز سبب می شود که انسان از گناه و معصیت و فحشا و منکرات دوری کند و دامنش را آلوده نسازد. قرآن کریم می فرماید: ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر؛ نماز انسان را از فحشا و منکرات باز می دارد. (عنکبوت، ۴۵) ۴- تقویت اراده : اقامه نماز در اوقات معیّن و با شرایط و کیفیت خاص روح انضباط و تسلّط بر نفس را درانسان تقویت کرده و او را متوجه این امر می کند که در بعضی موارد نباید هر حرفی را زد, هر کاری را انجام داد و هر نوع لباسی را پوشید. ۵- معیار قبولی اعمال دیگر: قبولی همه اعمال انسان در گرو قبولی نماز است. اگر انسان دانشگاه و مدرسه بسازد، مدرسه، مسجد بنا نهد، حج برود، امر به معروف و نهی از منکر کند و کارهای دیگر خیری انجام دهد، تا نمازش مورد پذیرش الهی قرار نگیرد، هیچ کدام قبول نخواهد بود. امام صادق علیه السلام فرمود: روز قیامت اولین چیزی که از انسان می پرسند و از او محاسبه می کنند، نماز است، پس اگر قبول شود، بقیه اعمال او قبول خواهد بود . اگر رد شود، دیگر اعمالش نیز رد خواهد شد. ۶- تارک الصلوة و عذاب الیم : روز قیامت بهشتیان از دوزخیان می پرسند: به چه جرم و گناهی به این روز گرفتار شدید و به عذاب الیم و دردناک و طاقت فرسا مبتلا هستید؟ در پاسخ به عواملی اشاره می کنند که اوّلش نماز نخواندن است. توجه به این موضوع که انسان موجود دو بعدی است ، همان طور که بدنش نیازهایی دارد، روح او هم که، حقیقت انسان به اوست، نیازهایی دارد که نیازها به منزلۀ غذای روح اوست ؛ تکالیف شرعی و در رأس آن نماز ، همه به منزلۀ غذای روح است . باعث تقویت اصل و حقیقت انسان می شود.همان طور که در طی روز چند وعده غذا می خوریم، باید چند وعده هم از غذای معنوی استفاده نماییم تا بعد حقیقی ما قوّت گرفته و در زندگی حقیقی خود که بعد از مردن شروع می شود، بدون مشکل، شاد و خرم باشیم. در این راه از خداوند کمک بخواهید. حتماً یاری تان می کند. تنبلی را کنار بگذارید تا ببینید چگونه کمک تان می کند. چگونه می شود خدایی که همۀ نیروها از اوست، در همۀ کارها به ما نیرو بدهد اما در انجام چنین عمل مهمی بی توجه باشد؟! اراده نمائید و قدم اول را بردارید تا عنایات و یاری خدا شامل حال تان شود. 📕 https://B2n.ir/g55957 #نماز ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ تلاوت قرآن کریم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) چه سفارشاتی درباره «تلاوت قرآن» در خانه‌ها به مسلمین فرمودند؟ . . . ⭕️ پاسخ: پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:  «نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلاَوَةِ القُرْآنِ وَ لاَتَتَّخِذُوهَا قُبُوراً کَمَا فَعَلَتِ الیَهُودُ وَ النَّصَارَى صَلُّوا فِى الکَنَائِسِ وَ البِیَعِ وَ عَطَّلُوا بُیُوتَهُمْ فَإنَّ البَیْتَ إذَا کَثُرَ فِیهِ تِلاَوَةُ القُرْآنِ کَثُرَ خَیْرُهُ وَ اتَّسَعَ أهْلُهُ وَ أضَاءَ لاِهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تُضِیئُ نُجُومُ السَّمَاءِ لاِهْلِ الدُّنْیَا»؛ (خانه‌هاى خود را با تلاوت قرآن نورانى کنید و آنها را مثل قبرستان خاموش و تاریک نکنید، همان گونه که یهود و نصارى رفتار کردند که عبادت را مخصوص معابد قرار دادند و خانه‌ها را تعطیل کردند [و در خانه‌ها خبرى نبود] پس هر خانه‌اى که در آن زیاد تلاوت قرآن شود، خیر و برکت در آن زیاد مى‌شود، گستردگى و گشایش [در مال، ثروت، دانش، محبّت، قدرت و ...] در اهل خانه پیدا شده و آن خانه بر اهل آسمان نورافشانى مى‌کند، همان‌گونه که ستارگان بر اهل زمین نورافشانى مى‌ کنند.) رابطه خلق با خالق، زمان و مکان مخصوص ندارد. قرآن مجید مى‌فرماید: «سَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أصیلاً»(احزاب، ۴۲)؛ (صبح و شام به یاد خدا باشید) کنایه از اینکه همیشه به یاد خدا باشید؛ مثل اینکه در عرف مى‌گویند آیا به یاد فلانى هستید؟ در پاسخ گفته مى‌شود: صبح و شب، یعنى همیشه به یاد او هستم. پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله و سلم) مى‌فرماید: «جُعِلَتْ لِىَ الأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً». از نظر اسلام ارتباط خلق با خالق، مخصوص مساجد و معابد نیست. روایت مى‌فرماید خانه‌هایتان از نور تلاوت قرآن تاریک نباشد. قرآن تلاوت کنید و گوش اهل خانه را با تلاوت آن آشنا سازید تا کم کم معناى آن را بفهمند و در آن اندیشه کنند. تلاوت قرآن نباید فقط مخصوص جاى خاصى باشد. تلاوت قرآن در منزل سه اثر مهمّ دارد: ۱. خیر و برکت زیاد شده و نورانیّت، روحانیّت، صفا و صمیمیّت در خانه پیدا مى‌ شود. ۲. باعث گشادگى و گستردگى مال و ثروت و وسعت فکرى و سعه صدر و گشایش در روزى است. ۳. این خانه، ستاره‌اى براى فرشتگان آسمان مى‌شود که نظیر این حالات را در احوال حضرت زهرا (علیها السلام) مى‌خوانیم که: «وقتى در محراب مى‌ایستادند نور از محراب عبادت ایشان به آسمان‌ها تابیده مى‌شد و فرشتگان مى‌پرسیدند که این نور از کجاست؟ خطاب شد: اى ملائکه من، به محراب فاطمه نگاه کنید». هر جا قرآن زنده شود عاطفه، صمیمیّت، وحدت، صداقت و امانت هست و وقتى قرآن از میان مردم برچیده شود، تمام ارزش‌هاى اخلاقى برچیده مى‌ شود. 📕 https://B2n.ir/g55957 #قرآن ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ ریا در روایات اسلامی روایات اسلامی خطر ریا در اعمال انسان را چگونه بیان داشته اند؟ . . . ⭕️ پاسخ: در احادیث اسلامى فوق العاده به این مسأله اهمّیّت داده شده و ریاکارى به عنوان یکى از خطرناکترین گناهان معرفى شده است که به گوشه اى از آن در ذیل اشاره مى شود: ۱ ـ در حدیثى از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «اَخْوَفُ ما اَخافُ عَلَیکُمْ اَلرِّیا وَالشَّهْوَةُ الْخَفِیَّةُ»؛ (خطرناکترین چیزى که از آن بر شما مى ترسم ریاکارى و شهوت پنهانى است). ظاهراً منظور از شهوت پنهانى همان انگیزه هاى مخفى ریاکارى است. ۲ ـ در حدیث دیگرى از همان حضرت آمده است: «اَدْنَى الرِّیاءِ شِرْکٌ»؛ (کمترین ریا شرک به خداست). ۳ ـ باز از همان حضرت آمده است که فرمودند: «لایَقْبَلُ اللّهُ عَمَلاً فیهِ مِقْدارُ ذَرَّة مِنْ رِیاء»؛ (خداوند عملى را که ذرّه اى از ریا در آن باشد قبول نمى کند). ۴ ـ در حدیث دیگرى از همان بزرگوار آمده است «اِنَّ المُرائِى یُنادى عَلَیْهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ یا فاجِرُ یا غادِرُ یامُرائى ضَلَّ عَمَلُکَ وَ حَبَطَ اَجْرُکَ اِذْهَبْ فَخُذْ اَجْرَکَ مِمَّنْ کُنْتَ تَعْمَلُ لَهُ»؛ (روز قیامت شخص ریا کار را صدا مى کنند و مى گویند اى فاجر! اى حیله گر پیمان شکن! و اى ریاکار! اعمال تو گم شد و اجر تو نابود گشت برو و پاداش خود را از کسى که براى او عمل کردى بگیر). ۵ ـ یکى از اصحاب مى گوید: پیامبر (صلى الله علیه و آله) را گریان دیدم، عرض کردم: چرا گریه مى کنید؟ فرمودند: «اِنّى تَخَوَّفْتُ عَلى اُمَّتى الشِّرْکَ، َامّا اِنَّهُمْ لایَعَبُدُونَ صَنَماً وَ لا شَمْساً وَ لا قَمَراً وَ لا حَجَراً، وَ لکِنَّهُمْ یُرائُونَ بِاَعْمالِهِمْ»؛ (من بر امتّم از شرک و چند گانه پرستى بیمناکم! بدانید آنها بت نخواهند پرستید و نه خورشید و ماه و قطعات سنگ را، ولى در اعمالشان ریا مى کنند و از این طریق وارد وادى شرک مى شوند). ۶ ـ در حدیث دیگرى از همان حضرت (صلى الله علیه و آله) نقل شده است که فرمودند: «اِنَّ الْمَلَکَ لَیَصْعَدُ بِعَمَلِ الْعَبْدِ مُبْتَهِجاً بِهِ فَاِذا صَعَدَ بِحَسَناتِهِ یَقُولُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ اِجْعَلُوها فى سِجِّین اِنَّهُ لَیْسَ اِیّاىَ اَرادَ بِها»؛ (فرشته عمل بنده اى را با شادى به آسمان مى برد هنگامى که حسنات او را به بالا مى برد خداوند عزّوجل مى فرماید آن را در جهنّم قرار دهید، او عمل خود را به نیّت من انجام نداده است). ۷ ـ باز در حدیث دیگرى از همان حضرت (صلى الله علیه و آله) مى خوانیم: «یَقُولُ اللّهُ سُبْحانَهُ اِنّى اَغْنَىَ الشُّرَکاءِ فَمَنْ عَمِلَ عَمَلاً ثُمَّ اَشْرَکَ فیْهِ غَیْرى فَاَنَا مِنْهُ بَرِىءٌ وَ هُوَ لِلَّذى اَشْرَکَ بِهِ دُونى»؛ (خداوند سبحان مى فرماید: من بى نیازترین شریکانم، هرکس عملى بجا آورد و غیر مرا در آن شریک کند من از او بیزارم، و این عمل از آنِ کسى است که شریک قرار داده نه از آنِ من). این هفت حدیث پر معنى و تکان دهنده که همه از پیغمبر اکرم (صلى الله علیه و آله) نقل شده است بخوبى نشان مى دهد گناه ریا به قدرى عظیم است که چیزى با آن برابرى نمى کند و این به خاطر آثار بسیار بدى است که ریا در فرد و جامعه و در جسم و روح انسان ایجاد مى کند. از امامان معصوم (علیهم السلام) احادیث تکان دهنده اى دیده مى شود، از جمله: ۸ ـ در حدیثى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم که از جدّش نقل مى کند: «سَیَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ تَخْبُثُ فیهِ سَرائِرهمْ وَ تَحُسنُ فیهِ عَلانِیَّتُهُم، طَمَعاً فى الدُّنیا لایُریدُونَ ما بِهِ عِنْدَ رَبِّهِم یَکُونُ دِیُنهُم رِیاءً، لایُخالِطُهُمْ خَوْفٌ یَعُمُّهُمُ اللّهُ بِعِقاب فَیَدْعُونَهُ دُعاءَ الْغَریقِ فَلایَسْتَجِیبُ لَهُمْ»؛ (زمانى بر مردم فرا مى رسد که باطن آنها آلوده و ظاهرشان زیبا است، و این به خاطر طمع در دنیا مى باشد، هرگز آنچه را نزد پروردگارشان است اراده نمى کنند، دین آنها ریا است، و خوف خدا در قلبشان نیست، خداوند مجازاتى فراگیر بر آنها مى فرستد و آنها همچون فرد غریق او را مى خوانند ولى دعاى آنان را اجابت نمى کند). ۹ ـ در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «کُلُّ رِیاء شِرْکٌ اِنَّهُ مَنْ عَمِلَ لِلنّاسِ کانَ ثَوابُهُ لِلنّاسِ وَ مَنْ عَمِلَ لِلّهِ کانَ ثَوابُهُ عَلَى اللّهِ»؛ (هر ریائى شرک است، هر کس براى مردم عمل کند پاداش او بر مردم است، و هر کس براى خدا عمل کند ثوابش بر خداست). 🔺

🔻 ۱۰ ـ در حدیثى از امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) مى خوانیم: «الْمُرائى ظَاهِرُهُ جَمیلٌ وَ باطِنُهُ عَلیلٌ ...»؛ (ریا کار ظاهر عملش زیبا و باطنش زشت و بیمار است). و نیز فرمودند: «ما اَقْبَحَ بِاْلاِنْسانِ باطِناً عَلیلاً وَ ظاهِراً جَمیلاً»؛ (چه زشت است که باطن انسان خراب و بیمار و ظاهرش زیبا باشد). و در این زمینه روایات از رسول خدا (صلى الله علیه و آله) و ائمّه هدى (علیهم السلام) بسیار فراوان است. 📕 https://B2n.ir/h33690 #ریا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ فلسفه تحریم ریا چرا ریا حرام شده است؟ . . . ⭕️ پاسخ: شاید افراد ظاهر بین هنگامى که به روایات تکان دهنده در مورد عظمت گناه ریا و آثار وحشتناک آن نگاه کنند، در شگفتى فرو روند و تصوّرشان این باشد که اگر عمل انسان خوب باشد چه فرق مى کند نیّت او هر چه مى خواهد باشد!؟ فرض کنید انسانى بیمارستان، مسجد، جادّه و پل یا مانند اینها براى رفاه مردم می سازد، نیّتش هرچه باشد بالاخره عمل او نیکو است؛ به فرض که قصدش ریاکارى باشد خدمت او به مردم در جاى خود ثابت است. بگذاریم مردم کار خیر و خدمت کنند نیّتشان هر چه مى خواهد باشد. ولى این اشتباه بسیار بزرگى است؛ زیرا: اوّلاً: هر عملى داراى دو نوع تأثیر است: تأثیرى در خود انسان مى گذارد، و تأثیرى در بیرون. ریاکار با عمل خود درون خود را ویران مى سازد و از مقام والاى توحید دور مى شود و در قعر درّه شرک پرتاب مى گردد؛ مردم را وسیله عزّت و احترام خود مى بیند و قدرت خدا را به دست فراموشى مى سپارد و این ریاکارى که نوعى بت پرستى است سر از مفاسد بیشمار اخلاقى در مى آورد. ثانیاً: از نظر عمل بیرونى و خدماتى که به ظاهر انجام داده و قصد او تظاهر و ریاکارى بوده نیز جامعه دچار خسارت مى شود چرا که سعى او این است که ظاهر عملش را درست کند و اهمّیّتى به باطن عمل نمى دهد و چه بسا این امر سبب مى شود که آن اسباب رفاه تبدیل به اسباب عذاب براى مردم گردد و لطمه هاى جبران ناپذیرى از آن ببینند. به عبارت دیگر، هنگامى که جامعه اى عادت به ریاکارى و تظاهر کند همه چیز آن از محتوا تهى مى شود، فرهنگ و اقتصاد و سیاست و بهداشت و نظم و نیروهاى دفاعى همه تو خالى و تهى مى گردد و همه جا به ظاهر سازى قناعت مى کنند، دنبال خیر و سعادت جامعه نیستند بلکه به سراغ چیزى مى روند که ظاهر جالبى داشته باشد، و این طرز کار، ضربات هولناکى بر جامعه وارد مى کند که بر هوشمندان مخفى و پنهان نیست. 📕 https://B2n.ir/b50740 #ریا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ راهکارهایی برای دورماندن از گناه بهترین کار برای دورماندن از گناه چیست؟ . . . ⭕️ پاسخ: بهترین کار برای دور ماندن از گناه توجه دائمی به خدا و تقویت ارتباط با اوست. شیطان زمانی به سراغ ما می‌آید و ما را در گرداب گناه می‌اندازد که ما خدا را فراموش می‌کنیم و از یاد او غافل می‌شویم. اگر می‌بینید که دین ما این همه به نماز اهمیت داده، برای این است که با یاد خدا در نماز، انسان از شر شیطان و وسوسه‌هایش در امان می‌ماند. یاد خدا قوی‌ترین سپر ما در برابر تیرهای شیطان است. با این حال، توجه به نکات زیر برای درامان ماندن از گناه بسیار مهم است: الف) هیچ گناهی را کوچک نشمارید؛ زیرا وقتی گناهی را کوچک شمردید، انجام آن برایتان آسان می شود و خیلی راحت به سوی آن می‌روید. گناه - هر چند کوچک - مخالفت با خدای بزرگ است و نباید آن را کوچک شمرد. در حدیثی از امام علی (علیه السلام) آمده است: «بدترین گناه، گناهی است که گناهکار آن را سبک می‌شمارد.» حتی اگر گناهی در مقایسه با گناه‌های بزرگ، کوچک باشد، باز هم نباید آن را انجام دهیم. گناه‌های کوچک تمرینی برای گناه‌های بزرگ و دالان ورود به گناه‌های بزرگ است. حتماً این ضرب‌المثل معروف را شنیده‌اید که «تخم مرغ دزد شتردزد می‌شود.» یعنی تخلفات کوچک، آدمی را به تخلفات بزرگ می‌کشاند. حضرت مسیح (علیه السلام) به شاگردانشان فرمودند: «همانا گناه‌های کوچک از نیرنگ ابلیس است. او گناهان را در نظر شما کوچک جلوه می‌دهد و در نتیجه، گناه‌ها جمع و زیاد می‌شوند و شما را در میان می‌گیرند». امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «گناه‌های کوچک مسیر گناه‌های بزرگند و کسی که در گناه کم از خدا نترسد، در گناه زیاد هم از او نمی‌ترسد.» ب) از انجام کارهایی که احتمال دارد گناه باشد، دوری کنید؛ مثلاً از گفتن حرف‌هایی که شاید غیبت باشد، بپرهیزید. اگر در گفتار و رفتار خود کمی احتیاط کنیم، هرگز در گرداب گناه نمی‌افتیم. خداوند در قرآن کریم پس از بیان یکی از احکام الهی می‌فرماید: «این مرزهای الهی است، پس به آن نزدیک نشوید.» یعنی نه تنها نباید از مرزهای الهی عبور کرد، بلکه باید احتیاط کرد و به آن نزدیک هم نشد. کسی که به گناه نزدیک شود، کم کم به انجام آن هم وادار می‌شود. پ) فکر گناه را به ذهنتان راه ندهید. فکر کردن به گناه، گناه نیست، اما رفته رفته انسان را به سوی گناه می‌کشاند. شیطان اول فکر گناه را در ذهن ما وارد می‌کند، بعد شوق به گناه و میل به گناه را در دل ما ایجاد می‌کند و سرانجام ما را به انجام گناه وا می‌دارد. پس بهتر است که از همان آغاز جلو توطئه‌ی شیطان را بگیریم و نگذاریم که فکر گناه در ذهن ما راه یابد. ت) از رفت و آمد با آدم‌های فاسد و حضور در جلسات آنها بپرهیزید. ما خیلی زود تحت تأثیر دوست‌ها و اطرافیانمان قرار می‌گیریم. هیچ‌گاه به خود نگویید که با این جور افراد رفت و آمد می‌کنید و در جلساتشان حضور می‌یابید، ولی تحت تأثیر آنها قرار نمی‌گیرند. این فکر غلطی است. بسیاری از آدم‌های خلاف کار یا حتی می‌شود گفت که همه‌ی آنها به خاطر ارتباط با دوست‌های ناباب به راه خلاف کشیده شده‌اند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «آدمی بر آیین و دین دوست خود است، پس هر یک از شما مواظب باشد که با چه کسی دوستی می‌کند.» ث) پیوسته با آدم‌های با ایمان و درستکار ارتباط داشته باشید و حضور در جلسات دینی و مذهبی را ترک نکنید. هر قدر ارتباط با افراد فاسد و حضور در جلساتشان زیان بخش است، ارتباط با خوبان و حضور در جمع آنها سودمند و مفید است. امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: «جلسات خوبان، آدمی را به پاکی و خوبی فرا می‌خواند». امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «هر کس در جلسه‌ای بنشیند که نام ما در آن زنده نگه داشته می‌شود، در آن روزی که دل‌ها می‌میرند، دل او نمی‌میرد.» ج) از انجام گناه‌هایی که زمینه‌ساز گناه‌های دیگر هستند به شدت بپرهیزید؛ مثلاً از نگاه هوس آلود به نامحرم که گناه‌های دیگری را در پی دارد، دوری کنید. حضرت عیسی (علیه السلام) فرمودند: «از نگاه کردن به آنچه منع شده است، بپرهیزید؛ زیرا این کار تخم شهوت‌ها و گیاه گناه است.» 📕 https://B2n.ir/p30427 #گناه ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ شرایط استجابت دعا برای آنکه دعایمان اجابت شود، باید چه کار کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: هیچ کس از در خانه‌ی خدا دست خالی بر نمی‌گردد؛ زیرا یا به همان خواسته‌ی خود می‌رسد یا بهتر از آن نصیبش می‌شود یا بعضی از گناه‌هایش آمرزیده می‌شود یا پاداشی در آخرت دریافت می‌کند. پس اگر دعای ما اجابت هم نشود، به معنی بی‌فایده بودن دعا نیست. با این حال، توجه به نکات زیر در اجابت دعا بسیار مؤثر است: الف) دعای امیدوارانه: هر چه ما امیدوارتر خدا را صدا بزنیم، دعای ما به اجابت نزدیک‌تر خواهد بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «خدا را با یقین داشتن به اجابت دعا کنید.» امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هرگاه دعا کردی، با دلت رو کن و حاجتت را جلو در خانه [حاضر و آماده] بپندار.» ب) دعای دسته‌جمعی: هرگز نیازی نیست که حتماً دسته جمعی دعا کنیم، ولی دعای دسته جمعی بهتر اجابت می‌شود. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هرگاه گروهی گرد هم آیند و برخی دعا کنند و برخی آمین گویند، خدا حتماً دعایشان را اجابت می‌کند.» پ) پرهیز از گناه: گناه زیان‌های بسیاری دارد که یکی از آنها جلوگیری از اجابت دعاست. پرهیز از گناه راه اجابت دعا را باز می‌کند و احتمال اجابت را بالاتر می‌برد. «از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند: "چرا ما دعا می‌کنیم و خدا جوابمان را نمی‌دهد؟" امام فرمودند: "زیرا شما کسی را می‌خوانید که از او نمی‌ترسید و نافرمانی‌اش را می‌کنید. با این حال او چگونه دعایتان را اجابت کند؟"» ت) گفتن بسم الله در آغاز دعا: در حدیثی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است: «دعایی که با بسم الله الرحمان الرحیم آغاز شود رد نمی‌شود.» ث) فرستادن صلوات در آغاز و پایان دعا: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هرکس از خدا درخواستی دارد، ابتدا بر محمد و خاندان او درود بفرستد و سپس حاجتش را بخواهد و در پایان هم بر محمد و خاندان محمد درود بفرستد؛ زیرا خدا کریم‌تر از آن است که اول و آخر دعا را بپذیرد و وسط آن را رها کند؛ چون صلوات بر محمد و آل محمد دعایی است که مانعی برای اجابت ندارد.» ج) واسطه کردن اهل بیت (علیهم السلام): وقتی ما خدا را به اهل بیت (علیهم السلام) قسم می‌دهیم و آنها را واسطه می‌کنیم، دعایمان به اجابت نزدیکتر می‌شود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به امام علی (علیه السلام) فرمودند: «ای علی! هرگاه کاری تو را هراساند یا دچار سختی شدی، بگو، "اللهم انی اسألک بحق محمد و آل محمد ان تصلّی علی محمّد و ال محمّد و ان تنجینی من هذا الغّم."» (خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو درخواست می‌کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستی و مرا از این غم برهانی.) بسیار می‌شد که امام صادق (علیه السلام) هنگام دعا، خدا را به پنج تن - یعنی پیامبر و امام علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) – قسم می‌داد. چ ) اصرار بر دعا: برعکس مردم که از شنیدن درخواست ما خسته و آزرده می‌شوند، خدا از تکرار دعا توسط بنده‌هایش هرگز ملول نمی‌شود و حتی این کار را دوست دارد. اصرار به دعا احتمال اجابت را هم بالا می‌برد. امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «به خدا سوگند، هیچ بند‌ی مؤمنی در حاجتش بر خدا پافشاری نمی‌کند، مگر آنکه خدا حاجتش را برآورده می‌کند.» 📕 https://B2n.ir/p30427 #دعا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ درمان بدبینی به دیگران بدبینی به دیگران را چگونه می‌توان درمان کرد؟ . . . ⭕️ پاسخ: بدبینی یا همان سوءظن یکی از بدترین خصلت‌هاست که به دلیل عواقب و پیامدهای ناگوار آن، خدا در قرآن هم صریحاً از آن یاد کرده و مردم را از آن بازداشته است. (حجرات، ۱۲) در روایات اهل بیت (علیهم السلام) هم سوءظن به شدت مذمت شده است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هر که به برادر خود گمان بد ببرد، به پروردگارش گمان بد برده است.» سوءظن روح انسان را آشفته می‌کند و او را به گناه‌هایی مانند تهمت و غیبت می‌کشاند و روابط آدمی را با دیگران تخریب می‌کند. برای رهایی از بدبینی و سوءظن چند اقدام اساسی را باید انجام داد: الف) درباره‌ی عواقب سوءظن بیندیشید و آسیب‌های آن را با خودتان مرور کنید و اگر لازم بود، حتی آنها را روی کاغذ بنویسید. ب) به بدبینی خود از نظر عملی ترتیب اثر ندهید؛ مثلاً اگر کیف پولتان گم شد و به یکی از دوستانتان شک کردید به او تهمت نزنید، پشت سرش بدگویی نکنید و در وسایل او تجسس نکنید. حتی از برخورد سرد با او بپرهیزید و مانند گذشته، صمیمی و دوستانه با او رفتار کنید. پ) به جای فکر کردن درباره ی دیگران و رفتارهای آنها سرگرم کار خودتان باشید و درباره‌ی عیب‌های خود فکر کنید. هر چه ذهن ما کمتر مشغول دیگران شود، زمینه‌ی سوءظن هم کمتر پیش می‌آید. 📕 https://B2n.ir/g90528 #بدبینی ⁉️ @PorsemanShia