eitaa logo
👥پُرسمان شیعه⁉️
119 دنبال‌کننده
10 عکس
2 ویدیو
0 فایل
🍃 ﷽ 🍃 📋 هدف ما بیان شبهات و پاسخگویی به آنها و به پرسش‌های شـما در مسائل دینی أعم از اعتقادی، اخلاقی و ... می‌باشد. ⚠️ نشر مطالب با ذکر لینک مجاز است❗ 💢 کانال اصلی‌مون: @Hadis_Shia راه ارتباطی با ما 👇 B2n.ir/w15631
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ فرق گناهان کبیره با گنا‌هان صغیره فرق گناه‌های کبیره با گناه‌های صغیره چیست؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) هر گناهی - چه گناه کبیره (بزرگ) و چه گناه صغیره (کوچک) - چون مخالفت با خداست، بزرگ و خطرناک است. اگر چه گناه‌های کبیره زشت‌تر، بدتر و خطرناک‌تر از گناه‌های صغیره‌اند، اما به معنی بی‌اهمیت بودن آنها نیست. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «هیچ گناهی را خُرد مشمار.» امام علی (علیه السلام) فرمود: «بدترین گناه، گناهی است که مرتکبش آن را کوچک بشمارد.» ب) امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «گناه‌های کوچک راه گناه‌های بزرگ هستند و کسی که از خدا در کم ترس نداشته باشد، در زیاد هم از او نمی‌ترسد.» منظور امام رضا (علیه السلام) این است که با انجام گناه‌های کوچک نافرمانی از خدا برای انسان عادی می‌شود و کم کم او به گناه‌های بزرگ هم دست می‌یازد. از این نظر، گناه‌های کوچک بسیار خطرناکند. پ) آن چنان که در روایات اهل بیت (علیهم السلام) آمده است، اگر خدا برای گناهی آتش جهنم را وعده داده باشد، آن گناه کبیره است و اگر چنین وعده‌ای نداده باشد، آن گناه صغیره است. ت) البته اگر کسی بر گناه صغیره‌ای اصرار بورزد و آن را پی در پی تکرار کند، آن گناه صغیره، گناه کبیره محسوب خواهد شد. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هیچ گناهی با تکرار صغیره نیست.» ث) براساس آیه‌ی ۳۱ سوره‌ی نساء، هر کس از گناه‌های کبیره دوری کند، خدا گناه‌های صغیره و کوچک او را خواهد بخشید. 📕 https://B2n.ir/t25305 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ رسیدن به درجات معنوی پس از توبه حقیقی آیا انسان توبه کار پس از توبه می‌تواند به مقامات بالای معنوی برسد؟ . . . ⭕️ پاسخ: بله، با توبه آدمی از بند گناه‌ها رهایی می‌یابد و دوباره در جاده‌ی معنویت و بندگی خدا قرار می‌گیرد. این دیگر بستگی به همت او دارد که در راه اطاعت از پروردگار تا چه اندازه بکوشد و تا کجا پیش برود. بی‌شک او می‌تواند با تکیه بر توبه و آشتی با خدای مهربان به عالی‌ترین مقامات معنوی هم دست یابد. در طول تاریخ توبه کارهای بسیاری بوده‌اند که پس از توبه به مقامات بالای معنوی رسیده‌اند. گروهی از آنها حتی در فاصله‌ی کوتاهی پس از توبه به این مقامات دست یافته‌اند. حتماً قصه‌ی جادوگرهایی را که با حضرت موسی (علیه السلام) مقابله کردند، شنیده‌اید. آنها پس از دیدن معجزه‌ی حضرت موسی که عصایش را مار کرد، به او ایمان آوردند. و از کار خود توبه کردند و تا پای جان برای اعتقادشان ایستادند. فرعون آنها را تهدید کرد که اگر از ایمان خود دست بر ندارند، آنها را به فجیع‌ترین شکل خواهد کشت، اما آنها در جواب فرعون گفتند که هر کاری که دوست دارد انجام دهد چون آنها از ایمانشان به خدای یکتا دست نخواهند کشید. فرعون هم آنها را بی‌رحمانه به شهادت رساند. در قرآن کریم، خدا قصه‌ی این مردهای بزرگ را ذکر کرده است تا یادشان برای همیشه در تاریخ بماند و توبه‌ی خالصشان الهام‌بخش همه‌ی توبه‌کننده‌ها باشد. نمونه‌ی دیگر که می‌توان نام برد، جناب حُر است. حر در آغاز جزء لشکر مقابل امام حسین (علیه السلام) بود و خودش راه را بر امام حسین (علیه السلام) بست. اما سرانجام از دشمن‌های امام حسین (علیه السلام) جدا شد و به آن بزرگوار پیوست و در راه حمایت از آن حضرت به شهادت رسید. در آخرین لحظات عمر حر، امام حسین (علیه السلام) بر بالین او آمد و او را مورد لطف خود قرار داد و فرمود: «تو حُر (آزاده) هستی همان‌طور که مادرت تو را حر نامید.» 📕 https://B2n.ir/y94050 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ درستی یا نادرستی شوخی کردن آیا شوخی کردن خوب است یا بد؟ . . . ⭕️ پاسخ: شوخی بد نیست. حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) با یاران خود شوخی می‌کردند که برخی از این شوخی‌ها در کتاب‌های حدیث و تاریخ ذکر شده‌اند. «امام صادق (علیه السلام) از یونس شیبانی پرسیدند: "آیا شما با یکدیگر شوخی می‌کنید؟" او گفت:، "کم." امام فرمودند: "این گونه نباشید؛ زیرا شوخی از خوش اخلاقی است و تو با شوخی، برادرت را شاد می‌کنی. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای اینکه کسی را شاد کند، با او شوخی می‌کرد."» امیرمؤمنان علی (علیه السلام) هم اهل شوخی بود تا آنجا که برخی از بدخواهان این صفت نیک امام را به عنوان یک نقص مطرح می‌کردند. بقیه‌ی امامانِ ما هم همین‌طور بودند. با این همه، هنگام شوخی باید به این نکات توجه کنیم: الف) شوخی مثل نمک است؛ نباید کم یا بی‌اندازه باشد. اگر زیاد شوخی کنیم، در نگاه مردم سبک می‌شویم و حرف‌هایمان از ارزش و اعتبار می‌افتد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «شوخی زیاد، آبرو را می‌برد.» ب) شوخی ما نباید باعث توهین به دیگران و تحقیر شخصیت کسی شود. شوخی برای ایجاد شادی است و نباید باعث رنجش دیگران شود. امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «خدا دوست دارد کسی را که میان جمعی شوخی و بذله‌گویی کند، به شرط آنکه ناسزاگویی نباشد.» پ) زمان شوخی هم خیلی مهم است. به قول قدیمی‌ها هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد؛ مثلاً وقتی دوستمان یک سؤال جدی از ما می‌پرسد و برای دریافت پاسخ عجله دارد، نباید با او شوخی کنیم. ت) در شوخی‌های خود باید موازین شرعی را رعایت کنیم. نباید به بهانه‌ی شوخی از کلمه‌های زشت و زننده استفاده کنیم یا در کار دیگران تجسس کنیم یا بدون اجازه وسایل شخصی کسی را برداریم یا کسی را با شوخی خود بترسانیم. 📕 https://B2n.ir/h60299 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ مجادله کردن برای احقاق حق آیا اگر حق با ما باشد هم نباید جدال کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: جدال و بگومگو آسیب‌های بسیاری دارد. ایجاد کینه، بر هم خوردن دوستی‌ها و از بین رفتن حرمت‌ها تنها بخشی از آسیب‌های جدال است. امام هادی (علیه السلام) فرمودند: «مجادله کردن دوستی دیرین را از بین می‌برد و پیوند استوار را از هم می‌گسلد.» در حدیثی از امام عسکری (علیه السلام) آمده است: «مجادله مکن که احترامت از بین می‌رود.» جدال نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه مشکلات را پیچیده‌تر می‌کند. دو نفر که با هم اختلاف دارند، با گفتگوی دوستانه، بالاخره در یک نقطه با هم به توافق می‌رسند، اما اگر جدال کنند، اختلافشان نه تنها تمام نمی‌شود، بلکه شدت هم می‌گیرد. پس حتی زمانی هم که حق با ماست نباید جدال کنیم. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر این موضوع خیلی تأکید داشتند. آن بزرگوار می‌فرمودند: «مجادله را رها کنید. کسی که حق با او باشد و با این حال مجادله را رها کند، من برایش سه خانه در حومه و وسط و بالای بهشت ضمانت می‌کنم.» اگر با کسی اختلافی داریم، حتماً لازم نیست که با جدال اختلافمان را حل کنیم. می‌توانیم در فرصت مناسبی با او حرف بزنیم و دوستانه مشکلمان را حل کنیم. اگر او حرف ما را قبول نکرد، باز هم نوبت به جدال نمی‌رسد. می‌توانیم در فرصت دیگری با او گفت و گو کنیم یا از وساطت دیگران برای حل اختلافمان بهره بگیریم. در هر حال، هرگز نباید سراغ جدال رفت و همان‌طور که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هم فرموده است، مؤمن مجادله نمی‌کند. 📕 https://B2n.ir/k57339 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ درستی یا نادرستی قهر کردن آیا قهر کردن اشکال دارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: از نظر دین اسلام قهر کردن عمل بسیار زشت و ناپسندی است. این عمل شیطانی زمینه‌ساز خیلی از گناه‌ها و خطاها می‌شود. دو نفر که با هم قهر می‌کنند، از هم کینه به دل می‌گیرند، پشت سر هم مشغول غیبت کردن می‌شوند، رفته رفته بر علیه هم توطئه می‌چینند و به هم آسیب می‌رسانند. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «تا زمانی که دو مسلمان با یکدیگر قهر باشند، ابلیس خوشحال است و وقتی با هم آشتی می‌کنند، زانوهایش به هم می‌خورد و بندهایش از هم می‌گسلد و فریاد می‌زند: "ای وای بر من! هلاک شدم."» با قهر دو مسلمان کار شیطان برای ایجاد فتنه آسان و به همین دلیل شادمان می‌شود، ولی با آشتی آن دو راه فتنه‌گری شیطان بسته می‌شود و او از این ناراحتی فریاد می‌کشد. ما به عنوان یک مسلمان باید تلاش کنیم که قهری پیش نیاید، اما اگر قهری پیش آمد، باید مواظب باشیم که خیلی طول نکشد. خیلی زود باید به آن قهر پایان بدهیم. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «قهر بیش از سه روز جایز نیست.» وقتی قهری طولانی شود، پایان دادن به آن هم دشوار می‌شود. از دو نفری که با هم قهرند، آنکه برای آشتی پیش دستی می‌کند، گناهانش بخشیده می‌شود و روز قیامت هم زودتر از دیگری وارد بهشت می‌شود. 📕 https://B2n.ir/s70161 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ ملاک تشخیص میزان عبادت برخی از روحانیان ما را به عبادت بیشتر تشویق می‌کنند و بعضی هم می‌گویند به خودتان فشار نیاورید. بالاخره ما حرف کدام را قبول کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: حرف هر دو گروه درست است. سخن هیچ کدام ضد دیگری نیست. این موضوع را طی چند نکته توضیح می‌دهم: الف) عبادت زمانی اثر لازم را به جا می‌گذارد که تحمیلی و زورکی نباشد. عبادت مؤثر عبادتی است که با ذوق و شوق انجام شود. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «عبادت را بر خودتان تحمیل نکنید.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم فرمودند: «در انجام امور دینی به نرمی وارد شو و عبادت را برای خودت منفور نکن.» این نکته در احادیث دیگری هم تأکید شده است. اسلام با هر گونه افراط و زیاده روی - حتی افراط در عبادت - مخالف است. ب) از سوی دیگر، نباید به بهانه‌ی پرهیز از عبادت تحمیلی، تنبلی کنیم و در انجام عبادات سستی بورزیم. به هر حال هر کاری زحمت دارد. پ) دستور برای پرهیز از عبادت تحمیلی مربوط به عبادات مستحبی است و عبادات واجبی مثل نمازهای روزانه تعطیل شدنی نیستند و در همه حالی باید انجام شوند. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «برای عبادت با نفس خود ملایمت پیشه کن و آن را به زور به عبادت وادار مکن و آن را در زمان آسایش و نشاطش به عبادت گیر، مگر در عباداتی که بر تو واجب شده است که در این صورت باید آنها را به موقع انجام دهی و بر آنها مراقبت کنی.» ت) گاه حال خوشی به ما دست می‌دهد و شوق فراوانی برای عبادت پیدا می‌کنیم. این فرصت‌های طلایی را نباید از دست بدهیم. عبادت در این ساعات را باید غنیمت بشماریم و تا جایی که ذوق و شوق داریم، عبادت کنیم. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «در روزهای روزگار نسیم‌هایی از سوی خدا می‌ورزد. پس هشیار باشید و آنها را دریابید.» 📕 https://B2n.ir/b15344 ⁉️ @PorsemanShia