eitaa logo
👥پُرسمان شیعه⁉️
122 دنبال‌کننده
10 عکس
2 ویدیو
0 فایل
🍃 ﷽ 🍃 📋 هدف ما بیان شبهات و پاسخگویی به آنها و به پرسش‌های شـما در مسائل دینی أعم از اعتقادی، اخلاقی و ... می‌باشد. ⚠️ نشر مطالب با ذکر لینک مجاز است❗ 💢 کانال اصلی‌مون: @Hadis_Shia راه ارتباطی با ما 👇 B2n.ir/w15631
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ حفظ دوستان شایسته برای آنکه بتوانیم دوست‌هایمان را نگه داریم، چه کارهایی باید بکنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: نگه داشتن دوست اهمیت بسیاری دارد و بی‌شک مهم‌تر از به دست آوردن دوست، نگه داشتن اوست. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «ناتوان‌ترین مردم کسی است که نتواند برادرانی برای خود به دست آورد و ناتوان‌تر از او کسی است که برادران به دست آورده را از دست بدهد.» اگر قرار باشد ما مرتب دوست‌هایمان را از دست بدهیم، هیچ دوست صمیمی و مورد اطمینانی برایمان باقی نمی‌ماند. اهل بیت (علیهم السلام) برای حفظ دوست توصیه‌های ارزشمند و راهنمایی‌های کارسازی ارائه کرده‌اند که برخی از آنها را با هم مرور می‌کنیم: الف) هیچ‌گاه نباید حق و حقوق دوستمان را نادیده بگیریم و به بهانه‌ی صمیمیت، حق و حقوق او را ضایع کنیم؛ مثلاً اگر وسیله‌ای از او قرض می‌گیریم باید سر موعد مقرر آن را به او بازگردانیم و اگر قولی می‌دهیم باید به قولمان وفا کنیم. هیچ‌وقت نباید صمیمیت را وسیله‌ای برای بی‌توجهی به حقوق دوست‌هایمان قرار دهیم. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «هیچ‌گاه حق برادرت را به اعتماد دوستی خود با او ضایع مگردان؛ زیرا کسی که تو حقش را ضایع می‌کنی، دیگر برادر تو نیست.» ب) هیچ‌وقت نباید به دوستمان بی‌احترامی کنیم و با شوخی‌های نابجا او را از خود برنجانیم. حفظ احترام مهم‌ترین شرط حفظ دوستان است. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «بین خودت و برادرت حرمت را از بین نبر و آن را نگه‌دار.» پ) همیشه باید نرم و صمیمانه با دوست‌هایمان سخن بگوییم و نباید از کلمه‌های تند و توهین‌آمیز استفاده کنیم. در زندگی اجتماعی زبان جایگاه ویژه‌ای دارد و با مدیریت درست آن برکات بسیاری نصیب انسان و آسیب‌ها و دردسرهای بسیاری از ما دور می‌شود. یکی از مهم‌ترین برکات مدیریت زبان حفظ دوستان است. امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: «زبانت را نگه دارد تا مالک برادرانت شوی.» ت) باید همیشه از بگو مگو و جدال با دوستمان بپرهیزیم. جدال و بگومگو باعث کینه، نفرت و دلخوری می‌شود و به نابودی دوستی‌ها می‌انجامد. امام هادی (علیه السلام) فرمودند: «جدال و بگومگو دوستی‌های قدیمی را هم برهم می‌زند.» ث) ما نباید مرتب از دوست‌هایمان عیب‌جویی کنیم. به هر حال هر کسی عیبی دارد و ما اگر بخواهیم فقط به عیب‌های مردم نگاه کنیم، در زندگی تنها می‌مانیم. در حدیثی منسوب به امام علی (علیه السلام) آمده است: «هر که درباره‌ی دوست خود خرده‌گیری کند، رشته‌ی دوستی‌اش می‌گسلد». امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «کسی که تنها با آنکه هیچ عیبی ندارد برادری کند، دوست‌های اندکی خواهد داشت.» ج) اگر دوستی جفایی در حق ما کرد، نباید زود مقابله به مثل کنیم. باید به او فرصت بدهیم و از رفتار بدش چشم‌پوشی کنیم. قطعاً خودش کم کم درباره‌ی ستمی که در حق ما روا داشته است، فکر می کند و به خطایش پی می‌برد. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) در توصیف مؤمن فرمودند: «با وجود لغزش برادر خود با او با مهربانی رفتار می‌کند و حرمت دوستی دیرینه‌اش را نگه می‌دارد.» 📕 https://B2n.ir/x63249 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ مسخره کردن دیگران به شوخی آیا به شوخی دیگران را مسخره کردن هم گناه دارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: مسخره کردن دیگران به هر شکل و بهانه‌ ای گناه دارد و حرام است. خدا در آیه‌ی ۱۱ سوره‌ی حجرات می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نباید مردانی از شما مردان دیگر را مسخره کنند. شاید آنها از اینان بهتر باشند و نباید زنانی هم زنان دیگر را مسخره کنند؛ شاید آنان هم از اینان بهتر باشند.» ما حق نداریم به بهانه‌ی شوخی با دیگران کسی را مسخره کنیم. شوخی هم حد و حدودی دارد و نباید باعث آزار و اذیت مردم شود. «روزی یکی از یاران پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) در گوشه‌ای استراحت می‌کرد که برخی برای شوخی، تیرهای جنگی او را برداشتند و پنهان کردند. وقتی یار پیامبر (صلّی الله علیه وآله و سلم) بیدار شد تیرهایش را جستجو کرد، اما آنها را نیافت. خیلی نگران شد و ترسید. کسانی که تیرهای او را برداشته بودند، با دیدن ترس او شروع به خندیدن کردند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسیدند: "چرا می‌خندید؟" آنها گفتند: "چیزی نیست. ما تیرهای این بنده‌ی خدا را برداشته‌ایم و او ترسیده است. به ترس او می‌خندیم." رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) به یارانشان اعتراض کردند و به خاطر این شوخی زشت و ناپسند، سرزنششان فرمودند.» 📕 https://B2n.ir/k71365 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ شیوه امر به معروف و نهی از منکر اگر ما امر به معروف و نهی از منکر کردیم و جواب بدی به ما دادند، چه واکنشی نشان دهیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) موقع امر به معروف و نهی از منکر باید مراقب باشیم که از جمله‌های توهین‌آمیز استفاده نکنیم تا زمینه‌ی خشم و ناراحتی طرف مقابل فراهم نشود. امر به معروف و نهی از منکر باید مؤدبانه و دلسوزانه باشد. اگر ما به این شیوه عمل کنیم، بعید است که طرف مقابل رفتار ناشایستی انجام دهد. ب) هیچ کار خوبی بی‌زحمت و بی‌دردسر نیست. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم که آن قدر خیرخواه و مهربان بود، از آزار و اذیت مردم در امان نماند. ایشان می‌فرمودند: «هیچ پیامبری مثل من آزار نکشید.» پس اگر پس از امر به معروف و نهی از منکر جواب تلخی شنیدیم، نباید تعجب کنیم. پ) خداوند در قرآن کریم هنگام ستایش بنده‌های خوب می‌گوید: «بند‌ه‌های خدای رحمان کسانی هستند که روی زمین با فروتنی و تواضع راه می‌روند و هنگامی که جهالت پیشگان آنها را مورد خطاب قرار می‌دهند، آنها در پاسخ، سخنان مسالمت‌آمیزی می‌گویند.» (فرقان، ۶۲) ما هم باید این بنده‌های شایسته را الگوی خود قرار دهیم و از برخوردهای ناشایستی که پس از امر به معروف و نهی از منکر می‌بینیم، خشمگین نشویم. ما باید در چنین موقعیت‌هایی بازهم با ملایمت و دلسوزانه سخن بگوییم. این برخورد ما طرف مقابل را هم نرم می‌کند و باعث می شود که او هم در رفتارش تجدیدنظر کند. 📕 https://B2n.ir/b96489 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ درستی یا نادرستی دروغ مصلحتی آیا گفتن دروغ مصلحتی اشکال دارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) دروغ یکی از گناه‌های کبیره است و احادیث بسیاری در مذمت آن آمده است. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «دروغ ویران کننده‌ی ایمان است.» و همچنین رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «دروغ روسیاهی می‌آورد.» ب) اگر با راست‌گویی، جان مسلمانی به خطر می‌افتد یا آبروی کسی می‌رود یا درگیری و فتنه‌ای برپا می‌شود، نباید راست بگوییم. در این شرایط، نه تنها دروغ گفتن جایز است، بلکه حتی لازم و واجب است. در چنین موقعیت‌هایی چون یک مصلحت مهم‌تر وجود دارد، دیگر دروغ گفتن حرام نیست. پ ) اگر چه در شرایطی که بدان اشاره کردیم، مردم می‌توانند دروغ بگویند، اما کسی حق ندارد از این موضوع سوء استفاده کند و به اسم «دروغ مصلحتی» هر جا دلش خواست، دروغ بگوید. هیچ فروشنده‌ای نباید برای فریب مشتری و رسیدن به سود بیشتر دروغ بگوید. هیچ پدر و مادری حق ندارد برای آرام کردن فرزندشان دروغ بگوید. هیچ زنی نباید برای گرفتن پول از شوهرش از دروغ استفاده کند و هیچ مردی هم نباید برای سرپوش گذاشتن بر اشتباهاتش همسرش را با دروغ بفریبد. این جور دروغ‌های مصلحتی قطعاً حرام است. 📕 https://B2n.ir/y50386 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ آثار گذشت کردن از خطای دیگران اگر ما از خطا و اشتباه دیگران گذشت کنیم، آیا باعث ذلت ما و جسارت آنها در تکرار خطاهایشان نمی‌شود؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) در دین ما عفو و گذشت اهمیت بسیاری دارد. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «خدا بسیار با گذشت است و گذشت را دوست دارد.» آن حضرت همچنین فرمودند: «شبی که به آسمان برده شدم، کاخ‌هایی بلند و مشرف بر بهشت را دیدم. گفتم، "ای جبرئیل! این کاخ‌ها از آنِ کیست؟" گفت، "از آنِ کسانی که خشم خود را فرو می‌خورند و از خطای مردم در می‌گذرند."» ب) عفو و گذشت آثار و نتایج بسیار خوبی دارد که مهم ‌ترین آنها افزایش محبت و از بین رفتن کینه‌ ها است. پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «از یکدیگر گذشت کنید تا کینه ‌های میان شما از بین برود.» البته این تنها آثار دنیایی این عمل نیک است. پس نباید به هیچ بهانه‌ ای عفو و گذشت را ترک کنیم. پ) کسی که گذشت می‌ کند، نباید خیال کند که ذلیل می‌ شود. گذشت نه تنها آدمی را ذلیل نمی ‌کند، بلکه بر عزت او می‌ افزاید. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: «هر که از ستمی که در حق او شده است گذشت کند، خدا در دنیا و آخرت به او عزت می‌بخشد.» «مردی از همسایه‌ی خود نزد امام صادق (علیه السلام) شکایت کرد. امام فرمودند: "او را تحمل کن." آن مرد گفت: "در این صورت مردم مرا به ذلت و خواری متهم می‌کنند." امام فرمودند: "همانا ذلیل کسی است که ستم می‌کند."» ت) در موارد بسیاری به برکت عفو و گذشت ما طرف مقابل هم از کار خود پشیمان می‌شود و دیگر آن عمل را انجام نمی‌دهد. ولی اگر در جایی گذشت و بخشش ما واقعاً باعث جری شدن یک ظالم یا یک آدم مردم آزار شود، دیگر جای عفو و گذشت نیست. در این موارد باید آن شخص را به شکل مناسبی متوجه رفتار بدش بکنیم و جلو ادامه‌ کار نادرستش را بگیریم. امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: «حق کسی که به تو بدی کند این است که از او درگذری، ولی اگر دانستی که گذشت از او زیان بار است، آن‌گاه انتقام بگیر.» 📕 https://B2n.ir/j27073 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ عکس العمل در برابر غیبت کننده اگر نزد ما از کسی غیبت کردند، باید چه کار کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: در چنین شرایطی باید جلو غیبت را بگیریم و از آن بنده‌ خدایی که حرفش را می‌زنند، دفاع کنیم. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «اگر در حضور کسی از برادر مسلمانش غیبت شود و او بتواند یاریش دهد اما به یاری او بر نخیزد، خدا در دنیا و آخرت تنهایش می‌گذارد.» برای جلوگیری از غیبت راه‌ های گوناگونی وجود دارد: گاهی همین که ما به غیبت گوش ندهیم، غیبت کننده ساکت می‌شود و به غیبت کردن پایان می‌دهد. گاهی با یک تذکر نرم و دوستانه بساط غیبت برچیده می‌شود. گاهی هم تنها راه پایان دادن به این گناه شوم ترک جلسه‌ غیبت است. در حدیثی از پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) آمده است: «اگر میان جمعی بودی و از کسی غیبت شد، به یاری آن شخص برخیز و آن جمع را از غیبت بازدار و [اگر نصیحت تو را نپذیرفتند،] از میانشان برخیز و برو.» در هر حال، ما هرگز نباید به غیبت گوش کنیم و با گوش سپردن به غیبت، غیبت کننده را تشویق کنیم. امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: «حق گوش این است که آن را از شنیدن غیبت و شنیدن هر آنچه شنیدنش روا نیست، دور نگه داری.» ما نباید اجازه دهیم که وجودمان با شنیدن غیبت آلوده شود و دیگران با گناه خود دلمان را تیره و تار کنند. زمانی که امام علی (علیه السلام) دیدند مردی نزد فرزندشان حسن (علیه السلام) از کسی غیبت می‌کند، فرمودند: «فرزندم! گوش خود را از چنین کسی دور بدار؛ زیرا او به پلیدترین و نجس‌ ترین چیزهایی که در وجودش بوده، نگریسته و آنها را در ظرف وجود تو خالی کرده است.» 📕 https://B2n.ir/w04948 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ رفتار صحیح در برابر بدرفتاری دوستان اگر یکی از دوست‌هایمان برخورد بدی با ما کرد، ما باید چه عکس‌العملی نشان دهیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) گاهی ما به اشتباه خیال می‌کنیم که دوستمان به ما توهین کرده یا با فلان رفتارش در پی مسخره کردن ما بوده است. حال آنکه بعداً می‌فهمیم او قصد توهین به ما یا مسخره کردن ما را نداشته است و این ماییم که خطا کرده‌ایم و او را به اشتباه خطاکار پنداشته ‌ایم. ب) حالا اگر یقین کردیم که دوستمان به دنبال آزار و اذیت ما بوده است، نباید عجولانه موضع‌گیری کنیم. بهتر است به او فرصت بدهیم تا درباره‌ کارش کمی فکر کند. ای بسا که خودش به زشتی رفتارش پی برد و آن را جبران کند. پ) حال اگر دیدیم که دوستمان از رفتار بدش پشیمان نشد، هیچ اشکالی ندارد که دوستانه از او گله و او را از ناراحتی‌مان باخبر کنیم. البته هنگام گله‌گذاری هم نباید مراتب ادب و احترام را از دست بدهیم و با خشم سخن بگوییم. همچنین اگر او توضیحی برای رفتارش داشت، ما باید با صبوری به توضیحاتش گوش کنیم و اگر عذرخواهی کرد، عذرخواهی‌اش را صمیمانه بپذیریم. 📕 https://B2n.ir/e66738 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ شیوه ایجاد علاقه به مسائل دینی در دیگران چگونه می‌توانیم دوستانمان را به مسائل دینی علاقه‌مند کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) بهترین راه علاقه‌مند کردن دیگران به مسائل دینی عمل کردن خود ما به آموزه‌های دینی است. اگر خود ما به دستورهای پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) عمل کنیم، اطرافیان ما هم به انجام آن دستورها تمایل پیدا می‌کنند. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) مردم جزیرة‌ العرب را با حرف زدن به قله‌های ایمان، اخلاق و ادب نرساند، بلکه با رفتارش این تحول را ایجاد کرد. بسیاری از کافرهایی که اسلام آوردند، با دیدن رفتار پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) به اسلام علاقه‌مند شدند. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «مردم را با وسیله‌ای جز زبانتان به نیکی فرابخوانید.» این شیوه‌ تبلیغ دین از دیگر شیوه‌های تبلیغی مؤثرتر است. ب) با دوستانتان همواره مهربان باشید. گفتار و رفتار آدم مهربان در دیگران بیشتر تأثیر می‌گذارد. خدا به پیامبر (صلّی الله علیه و آله) فرمود: «اگر تو خشن و سنگ‌دل بودی، مردم از اطرافت پراکنده می‌شدند.» (آل عمران، ۱۵۹) پیام این آیه این است که مردم از اطراف افراد تند و بداخلاق پراکنده می‌شوند و هرگز تحت تأثیر آنها قرار نمی‌گیرند. پ) برای دعوت دیگران به دین از زبان نرم استفاده کنید. با به کارگیری جمله‌های طعنه‌آمیز، تمسخرآمیز و تحقیرآمیز نمی‌توان کسی را به دین علاقه‌مند کرد. وقتی خدا، موسی (علیه السلام) و هارون (علیه السلام) را سراغ فرعون فرستاد، به آن دو فرمود: «به سوی فرعون بروید که طغیان کرده است، اما به نرمی با او سخن بگویید.» (طه، ۴۳-۴۴) ت) در راه دعوت به دین صبور باشید. خدا در قرآن بارها و بارها پیامبر (صلی الله علیه و آله) را به صبر و بردباری فراخوانده است. نباید انتظار داشته باشیم که با یک بار یا چندبار تذکر ما، دیگران تغییر کنند و مثل خودمان شوند. وظیفه‌ ما فقط تبلیغ دین است، اما تغییر قطعی دیگران نه بر ما واجب است و نه امکان دارد. ث) پیش از دعوت دیگران به مسائل دینی، خودتان با آن مسائل به خوبی آشنا شوید. اگر درباره‌ مسئله‌ای علم ندارید، درباره‌ی آن حرف نزنید و دیگران را به آن دعوت نکنید. 📕 https://B2n.ir/r28297 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ راه های ترک چشم‌ چرانی برای خلاصی از چشم‌ چرانی باید چه کار کرد؟ . . . ⭕️ پاسخ: رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «نگاه حرام تیری از تیرهای زهرآلود شیطان است.» یعنی شیطان برای آنکه به ما ضربه بزند و ما را در گناه‌های بدتر بیندازد، در آغاز ما را به نگاه حرام گرفتار می‌کند. کسانی که به فسادهای بزرگ اخلاقی کشیده شده‌اند و به روابط نامشروع روی آورده‌اند و حتی برای رسیدن به هوس ‌های خود یا سرپوش گذاشتن بر خیانت‌های خود دست به قتل و جنایت زده‌اند، آغاز کارشان از نگاه حرام بوده است. حضرت عیسی (علیه السلام) فرمودند: «از نگاه کردن به آنچه منع شده است بپرهیزید؛ زیرا که آن تخم شهوت و گیاه گناهکاری است.» نگاه حرام لذتی است که هزاران درد و رنج و بدبختی را در پی‌ دارد و علاوه بر آنکه از منزلت انسان در جامعه می‌کاهد، روح انسان را هم آشفته می‌کند. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «ای بسا نگاهی که حسرتی طولانی به بار آورده است.» ترک این گناه برکات بسیاری را به دنبال دارد که یکی از آنها چشیدن لذت ایمان است. پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «نگاه حرام، تیری از تیرهای زهرآلود شیطان است. پس هر که از ترس خدا چشم خود را از حرام فروبندد، خدا به او ایمانی عطا می‌فرماید که حلاوت آن را در دلش بیاید.» برای ترک این گناه چند راهکار وجود دارد که با هم آنها را مرور می‌کنیم: الف) درباره‌ی عواقب و پیامدهای نگاه حرام و فواید ترک آن پیوسته بیندیشید. هرچه بیشتر درباره‌ی این موضوع فکر کنید، کمتر به سمت آن می‌روید. ب) از حضور در موقعیت‌ هایی که امکان این گناه در آنها بیشتر است، به شدت بپرهیزید؛ مثلاً اگر از راهی به مدرسه می ‌توان رفت که احتمال مواجهه با نامحرم از آن کمتر است، همان راه را برای رفتن به مدرسه انتخاب کنید. پ) از کارهایی که شما را به نگاه نامحرم تشویق می‌کند، اجتناب کنید؛ مثلاً از گفتگوی غیر‌ضروری با نامحرم بپرهیزید. گفتگو با نامحرم علاقه به دیدار آنها را در دل زیاد می‌کند و ما را به نگاه حرام می‌کشاند. 📕 https://B2n.ir/r28297 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ راهکارهای کنترل خشم چگونه می‌توانیم خشم خود را فرو ببریم؟ . . . ⭕️ پاسخ: خشم خطرناک‌ ترین حالت انسان است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند: «خشم، شعله‌ ای شیطانی است.» امام علی (علیه السلام) هم فرموده است: «خشم نوعی دیوانگی است». کسانی که تحت تأثیر خشم قرار می‌ گیرند، آسیب ‌های زیادی به خودشان و دیگران می ‌زنند و عجیب اینکه پس از فرونشستن خشمشان از کارهایی که کرده ‌اند پشیمان می‌ شوند و اظهار ندامت می‌ کنند. البته پشیمانی دیگر سودی ندارد. بسیاری از قتل‌ها، زد و خوردها، قهرها، فحاشی ‌ها، تهمت‌زدن‌ها و بدگویی‌ها ناشی از خشم است. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «خشم کلید هر شری است.» اگر مردم بر خشم خود غلبه کنند، آمار جرم و جنایت به شدت کاهش می ‌یابد و روابط صمیمانه‌ افراد جامعه هرگز به دشمنی و نفرت تبدیل نمی‌ شود. به همین دلیل بزرگان دین ما بر فرونشاندن خشم بسیار تأکید کرده‌اند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «پهلوانی به زمین زدن حریف نیست، بلکه پهلوان کسی است که هنگام خشم خویشتن‌دار باشد.» آن حضرت همچنین فرمودند: «هر که خشمی را فروخورد، خدا درون او از ایمان پر می ‌کند.» در حدیث دیگری از آن حضرت آمده است: «بر هیچ کس خشم مگیر تا از خشم و ناخشنودی خدا در امان باشی.» برای فرونشاندن خشم راه‌ های گوناگونی وجود دارد: الف) پیوسته به عواقب خشم بیندیشید. کسانی که می دانند خشم چه خطراتی در پی‌ دارد و چه آسیب‌ هایی به آنها می‌ زند، راحت‌تر از دیگران خشمشان را فرو می‌ خورند. ب) آثار مثبت فرونشاندن خشم را برای خود یادآوری و برای دیگران بازگو کنید. پ) خشم‌های گذشته‌ خود را مرور کنید و از گذشته ‌ها عبرت بگیرید و ببینید که از رفتارهای خشم‌آلودتان چه نتیجه ای گرفته ‌اید. ت) هنگام بروز خشم وضعیت جسمی خود را تغییر دهید. با تغییر وضعیت جسمی، حالت روحی شما هم تغییر می ‌کند و تا حد زیادی از شر خشم رها می ‌شوید. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هرگاه یکی از شما خشمگین شد، اگر ایستاده است بنشیند و چنانچه خشمش برطرف نشد، دراز بکشد.» ث) برای خشم‌هایتان مجازات معین کنید و چنانچه خشمگین شدید، آن مجازات را انجام بدهید. با مجازات، نفستان تنبیه می ‌شود و دیگر به راحتی تسلیم خشم نمی‌ شود. ج) از گفتگوهایی که به خشم می ‌انجامد، به شدت بپرهیزید. همیشه پیشگیری بهتر از درمان است. چ) راه دوستانه‌ گله کردن را بیاموزید تا برای انتقال ناراحتی خود به خشم متوسل نشوید. ح) محلی را که در آن خشمگین شده ‌اید، به سرعت ترک کنید؛ مثلاً به اتاق دیگری بروید و خشم‌هایتان را ببندید و چند بار نفس عمیق بکشید. خ) هنگام بروز خشم، خدا و بردباری او را در برابر گناهکارها به یاد آورید. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: «ای علی! خشمگین مشو و هرگاه به خشم آمدی، بنشین و درباره‌ قدرت خدا بر بندگانش و گذشت او از آنها بیندیش.» د) اگر خشمگین شدید، دست و صورت خود را با آن خنک بشویید. در حدیثی منسوب به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است: «خشم از شیطان است و شیطان از آتش آفریده شده است و آتش با آب خاموش می‌شود. پس هرگاه یکی از شما خشمگین شد، وضو بگیرد.» 📕 https://B2n.ir/b28016 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ موارد جواز غیبت کردن در چه مواردی غیبت کردن جایز است و گناه ندارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: عالمان دینی موارد گوناگونی را برای جواز غیبت کردن ذکر کرده‌اند که ما به چند مورد مهم بسنده می‌کنیم: الف) هنگامی که کسی حیا را کنار می‌گذارد و به طور آشکار در جامعه گناه می‌کند، غیبت کردن درباره‌ او اشکالی ندارد؛ مثلاً اگر شخصی آشکارا و جلو چشم مردم شراب می‌خورد غیبتش گناه ندارد. پس اگر کسی به دیگری بگوید: «فلانی امروز هم در خیابان شراب می‌خورد.» گناهی نکرده است. البته اگر همان شخص برخی از گناه‌ها را به طور پنهانی انجام دهد، نمی‌توانیم درباره‌ آن گناه‌ها با دیگران سخن بگوییم؛ مثلاً اگر او در ماه رمضان در خانه‌اش روزه‌خواری کرد حق نداریم این موضوع را با دیگران مطرح کنیم. ب) از دیگر موارد جواز غیبت، مورد مشورت است؛ مثلاً اگر کسی نزد ما آمد و درباره‌ ازدواج یا شریک شدن با کسی با ما مشورت کرد، اشکالی ندارد که عیب‌های آن شخص را بگوییم. البته در این مورد هم باید تنها عیب‌هایی را مطرح کرد که به موضوع مشورت مربوط می‌شود. اگر ما از عیب‌هایی باخبریم که به موضوع ازدواج یا انتخاب شریک اقتصادی مربوط نیست، نمی‌توانیم درباره‌ی آنها با دیگران گفت و گو کنیم. پ) سومین مورد جواز غیبت مورد دادخواهی است. اگر به کسی ستم شد، او می‌تواند نزد کسی که امید دادخواهی دارد، از ظالم غیبت کند؛ یعنی شخص ستم دیده می‌تواند کارهای بد ظالم را با مأموران حکومت یا پدر و مادر آن فرد در میان بگذارد تا جلو ظلم و ستم او را بگیرند. البته همیشه باید مراقب باشیم که به بهانه‌ی موارد جایز غیبت زبانمان را به غیبت حرام آلوده نکنیم. غیبت گناه بزرگی است و به این راحتی‌ها نمی‌توان آن را مجاز شمرد. 📕 https://B2n.ir/t15957 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌱 ⁉️ منظور از لقب ام ابیها برای حضرت فاطمه(س) و نامگذاری ایشان به زهرا چرا به حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) ام ابیها می گویند و چرا ایشان، زهرا نامیده شده است؟ . . . ⭕️ پاسخ: منظور از لقب «ام ابیها» برای حضرت فاطمه (علیها السلام) در میان عرب معمول است که علاوه بر اسم، کنیه اى نیز براى افراد انتخاب مى کنند، اگر مرد باشد با «اب» شروع مى شود و اگر زن باشد با «امّ». در روایات اسلامى در میان کنیه هاى حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) کنیه عجیبى دیده مى شود که چشم انداز دیگرى از عظمت فوق العاده آن حضرت را ترسیم مى کند، به حدیث زیر توجه کنید: در «اسد الغابه» آمده است: «کانَتْ فاطِمَةُ تُکَنّى اُمُّ اَبیها؛ کنیه فاطمه امّ ابیها [مادر پدرش!] بود.» این معنا در کتاب «استیعاب» از امام صادق(علیه السلام) نیز نقل شده است. این تعبیر عجیب که نظیر آن درباره هیچ یک از زنان اسلام دیده نشده، نشان مى دهد که این دختر با وفا آنچنان نسبت به پدرش محبّت مى کرد که گویى «یک مادر» براى او بود. مى دانیم پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در همان کودکى مادر خود را از دست داد، ولى این دختر از همان خردسالى از هیچ گونه محبّت و دلسوزى درباره پدر بزرگوارش فروگذار نکرد. هم دخترى دلسوز و فداکار و هم مادرى مهربان و ایثارگر و هم یارى وفادار محسوب مى شد. علت نام گذاری حضرت فاطمه (علیها السلام)، به زهرا از میان نام هاى حضرت فاطمه(علیها السلام)، نام «زهرا» درخشندگى و فروغ خاصى دارد، از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند: چرا فاطمه را «زهرا» مى نامند؟ حضرت فرمودند: زیرا زهرا به معناى درخشنده است و فاطمه چنان بود که چون در محراب عبادت مى ایستاد نور او براى اهل آسمان ها پرتوافکن مى شد، همان گونه که نور ستارگان براى اهل زمین [پرتو افکن است]، لذا زهرا نام نهاده شد. 📕 https://B2n.ir/r67378 ⁉️ @PorsemanShia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا