ژان بودریار (jean baudrillard) اندیشمند فرانسوی در سال ۱۹۲۹ به دنیا آمد. او اساسا جهان پست مدرن را جهانی شبیه سازی (simulation) شده از جهان واقعی می‌دانست. از دیدگاه ژان بودریار معانی در روند شبیه‌سازی - که در واقع یک نوع بازنمود (represent) است - دچار وضعیت فرا واقعی می‌شوند که او از این حالت فرا واقعی با واژه hyperreality یاد می‌کند. بودریار برای درک جهان پست‌مدرن نظریه وانموده‌ها (simulacra) را ارائه کرد. برخی از مفاهیم از دیدگاه بودریار: شبیه‌سازی (simulation): فرآیندی است که بوسیله آن بازنمودهای (representations) چیزها؛ جایگزین چیزهایی می‌شود که بازمی‌نمایاند. به عبارت دیگر ما فکر می‌کنیم که بازنمودها مهمتر از "امر واقعی" هستند. علامت (sign): علامت وانموده (simulacra) است. فراواقعی (hyperreal): "تولید مدل‌های یک امر واقعی بدون خاستگاه یا واقعیت." امری که دیگر نمی‌توان میان امر واقعی و بازآفرینی‌های امر واقعی تمیز داد. بازتولید‌‌ها به گونه‌ای واقعی‌تر می‌شوندکه تجربه امر فرا واقعی؛ از تجربه امر واقعی؛ رضایت‌بخش‌تر می‌شود. وانموده (simulacrum): مشابه شبیه‌سازی (simulation) است، اما وانموده‌ها به فراسوی قلمرو شبیه‌سازی می‌روند. وانموده‌ها بازآفرینی‌های چیزهایی هستند که دیگر نسخه اصلی ندارند یا هرگز نداشته‌اند. نظرات مربوط به وانموده‌ها؛ وجهی از برداشت‌های پست‌مدرن از "جهان‌های بدون منشا؛ بدون عمق و سطحی" است. از دیدگاه بودریار ما وانموده‌ها را از طریق شبیه‌سازی‌های واقعیت بازنمودهای representations) ) که در طیف گسترده‌ای از رسانه‌های الکترونیک پخش شده‌اند، می‌شناسیم. چهار هنجار: بودریار در روند تبدیل ابژه (عین) به سوژه (ذهن) نیز چهار هنجار را شناسائی کرده است: هنجار اول: بازتاب واقعیت پایه و اولیه هنجار دوم: تحریف واقعیت پایه و اولیه هنجار سوم: غیاب واقعیت پایه و اولیه (ایجاد احساسی از واقعیت) هنجار چهارم: هیچ ربطی به واقعیت پایه و اولیه ندارد که این هنجار همان شبیه سازی مورد نظر بودریار است و به عبارتی می توان گفت جایگزینی سوژه به جای ابژه. 🔹 این جامعه شناس مشهور فرانسوی یک کتاب مهمی داره به نام "جنگ خلیج فارس اتفاق نیفتاده" که سرو صدایی بلند کرد. خلاصه حرفش این بود که آنچه ما از رسانه‌ها به عنوان جنگ دیدیم با چیزی که آن‌جا بود این‌قدر تفاوت داشت که می‌شود گفت اصلا رخ نداد. رابطه «#دریافت_ما_از_واقعیت» و «#واقعیت» قطع شده و حتی دو چیز متفاوت است. از مباحث فلسفی‌اش گذشته اگر این بنده خدا هنوز زنده بود احتمالا با دیدن "انقلاب ۱۴۰۱" ایران دوباره کتاب می‌نوشت. انقلابی که شاید بشه بهترین اسمش رو گذاشت "#انقلاب_مجازی". 🔸 اگر همین امروز به حجم توییت و پست و ... نگاه کنید فکر می‌کنید این رویداد حداقل یک‌ساله که در جریانه و ماه‌ها درگیری داشته. فکر می‌کنید کشور در اعتصاب و تعطیلی و غم فرو رفته اما بازار حتی برای نیم ساعت هم تعطیل نشد. فکر می‌کنید خون در خیابان‌ها جاری است اما مردم در حال زندگی و خرید و عروسی و عزا و روزمره هستند. فکر می‌کنید میلیون‌ها نفر مثل ۵۷ به خیابان‌ها ریختند اما کف میدون خبر خاصی نیست. چطور چنین فاصله‌ای ممکنه؟ 🔹 در واقع میشه ادعا کرد امروز یک ایران مجازی ساخته شده. در این ایران مجازی مردم سیاه پوش و خونین مشغول سنگر بندی‌اند. سپاهی‌ها در حال فرارند، رهبر که یک‌بار هفته پیش فوت کرده بود دوباره فوت کرده، پول‌ها را به بانک سوییس برده‌اند، در خیابان‌هایش جنازه می‌برند، خلاصه کار تمام است. انقلاب در لبه پیروزی است و حتی در نقاطی پیروز شده است...