اول: آیا می‌توان به بانویی که به لحاظ عاطفی و روحی و عقلی به ترازی رسیده که پیامبر اکرم او را «ام‌ابیها» می‌خواند، کودک خطاب کرد؟ هرچند شکافتن لقب «ام‌ابیها» تفصیل زیاد می‌طلبد، ولی یقینا حتی با شکافتن آن هم، باز امثال #فرهاد_ظریف فهم و درکی از آن پیدا نخواهند کرد. چون آنها در درون یک ادبیات و یک جهان دیگر و کاملا بیگانه با مفاهیم دینی زیست می‌کنند. 💠 با این همه مخاطب مسلمان و دلداده‌ی اهل بیت (علیهم‌السلام) که عموم مردم جامعه ایران اسلامی امروز را شکل می‌دهند؛ از این لقب «ام‌ابیها» رشدیافتگی حضرت زهرا را در‌می‌یابند. 💠 نمونه‌های تاریخی بسیاری را می‌توان برای این موضوع یافت که شاید بارزترین آن قوه مدیریتی حضرت زهرا باشد. چه آنجا که خانه‌ی علی‌بن‌ابی‌طالب را به عنوان مهم‌ترین شخصیت سیاسی-اجتماعی-نظامی بعد از پیامبر، مدیریت کرده و امورات پراکنده آن را رتق و فتق می‌کند و چه آنجا که باغ‌های وسیعی مانند فدک را اداره می‌نماید. (طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۹۱؛ سید جعفر مرتضی، الصحیح، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۴۱) 💠 فکر می‌کنم درباره وسعت باغ‌های تحت مدیریت شخص حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) همین جمله ابن‌ابی‌الحدید عالم اهل سنت کفایت کند: «نخل‌های فدک به‌اندازه نخل‌های امروز شهر کوفه بوده و نخلستان‌های وسیع داشته است.» (ابن ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۳۸۷ق، ج۱۶، ص۲۳۶) ❓حال شما بگویید فردی که می‌توانسته این حجم از امورات مهم را در آن حدود سنی مدیریت نماید و علاوه بر آن امام حسن و امام حسین و حضرت زینب را در دامن خود پرورش دهد، می‌تواند کودک خطاب شود؟ بگذریم از سایر رفتارهای مهم حضرت زهرا در مواجهه با مسائل اجتماعی-سیاسی گوناگون که نه تنها نشان از بلوغ فکری-روحی-عقلی-عاطفی ایشان دارد، بلکه می‌تواند برای تمام زنان تاریخ در تمامی نسل‌ها الگو و اسوه باشد. ادامه👇 🏫 مدرسه تاریخ‌اندیشی قصص 🆔 @qasas_school