#پرونده_قصه‌ی_صداها ♦ دوگانه‌ی کنسرت-کنسرو 🎵 آنچه ما امروز به عنوان موسیقی مصرف می‌کنیم، یک فایل ضبط شده از یک اثر هنری است که در روزگاری و در لحظه‌ای خلق شده و تمام! 🎶 هنر و اثر هنری هم، همان موسیقی است که آمده و رفته. آنچه ما مصرف می‌کنیم شبحی است از آن موسیقی. البته نجف دریابندری ترجیح می‌دهد این شبح را «کنسرو موسیقی» بنامد. تعبیر بسیار عالی و به‌جایی است. چون فایل‌های ضبط شده موسیقی، شبیه همان غذایی است که کنسرو شده برای کمی بیشتر ماندن. شاید به همین دلیل، بسیاری فقط موسیقی زنده و کنسرت را ترجیح می‌دهند، همانگونه که بسیاری فقط و فقط غذای گرم تازه طبخ شده را می‌پسندند و پیشنهاد کنسرو به آنها مساوی است با فحش. 🎼 اینجاست که دوگانه‌ی کنسرت-کنسرو شکل می‌گیرد. سپس ما نمی‌دانیم آیا بی‌نوا بوده‌ایم که نوای کنسرت بسیاری از آثار فاخر موسیقی را ندیده و نرسیده و نچشیده‌ایم یا آنکه خوش‌بخت بوده‌‌ایم که دست‌کم سهمی از کنسرو آن را به مدد پیشرفت تکنولوژی یافته‌ایم؟ 🔺 اما... همانطور که بیست دقیقه در آب جوشاندن یک کنسرو تن ماهی، به نوعی از آداب مصرف آن به شمار می‌رود؛ مصرف موسیقی کنسرو شده هم آدابی دارد. مثل بیست دقیقه جوشیدن با قصه‌های پیرامونی آن موسیقی. ما بنا داریم درست در همین نقطه‌ی جوش و جوشیدن با قصه‌ها بایستیم و زنگ قصه‌ی صداها را به نوا درآوریم. تا کنسروهای موسیقی خوردنی‌تر شوند. 📌 مطابق رویه‌ی کانال، برای جداسازی مطالب از استیکرهای مربوط استفاده می‌کنیم و استیکری که در ادامه می‌آید، بناست زین‌پس نشان‌گر پرونده‌ی قصه‌ی صداها باشد. 🙏 منت‌دار شما هستیم اگر ما را در ترویج قصه‌ها برای عمیق‌تر شدن و اندیشیدن یاری رسانید. 🏫 مدرسه تاریخ‌اندیشی قصص 🆔 @qasas_school