🔴کتاب گویا🔴
این کتاب مجموعه چند سخنرانی حضرت آیتالله العظمی خامنهای(مدظلهالعالی) در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی است که در سال ۱۳۵۸، معظم له آن را بازنویسی کردند.
همواره دو برداشت نادرست از سیرهی ائمه هدی (علیهم السلام) بهویژه امام صادق (علیه السلام) وجود داشته است:
یک. وظیفهی امامان معصوم (علیهمالسلام) منحصر در تلاشهای علمی بوده است و آنان جز بیان معارف دین، نقش و سِمَت دیگری نداشتهاند و بنابراین هیچ گاه بهدنبال مبارزه با طاغوت و استکبار نبودهاند.
دو. اهل بیت (علیهمالسلام)_ هرچند به ضرورت_ اهل مبارزه و جهاد با حکومتهای جور و فساد نبودهاند، بلکه با آنان سازش و همکاری داشتهاند. برخی از مخالفان مبارزه با رژیم طاغوت پهلوی، براساس همین دو رویکرد از مبارزه با آن طفره میرفتند، یا مبارزان و مجاهدان را مخالف روش ائمه (علیهمالسلام) معرفی و مردم و جوانان را به آنان بدبین میکردند.
اما از نگاه حضرت آیتالله العظمی خامنهای (مدظله العالی) مبارزه و جهاد با حکومت ظلم و فساد و ایجاد حکومتی بر پایهی دین، خود از معارف دین و وظیفهی شرعی است و امامان معصوم (علیهم السلام) علاوه بر وظیفهی تبیین و تفسیر دین، همواره در تحقق این مقصود و عمل به این فرضیه برترین تلاشها را داشتهاند....
حضرت امام جعفر الصادق (علیه السلام) در دورهی رسوخ و نفوذ تحریفات گسترده در معارف دین و غفلت وسیع از ارزشهای بنیادین اسلام که بهوسیلهی خلفای اموی صورت گرفته بود، به امامت رسید.
آن امام هُمام از ضعف حکومت و شرایط زمانه، فرصتهای بینظیری ساخت؛ جریان معرفتی اصیل اسلامی را تبیین و تحکیم کرد و با تحریف و دستاندازی در دین مبارزهی بیامانی کرد.
بر همین پایه، آن حضرت را بهدرستی «رئیس مکتب» نامیدهاند. مقتضای شرایط سیاسی در عمدهی دوران امامت آن حضرت، ارتباط گستردهی پیروان با ایشان و درنتیجه نقل فراوان عبارات و کلمات آن حضرت (علیه السلام) است. بر این اساس، احادیث برجایمانده از امام صادق (علیه السلام) بسیار بیشتر از روایات منقول از ائمهی دیگر است.
قصد مولف معظم از انتشار متن مذکور آن بوده که بهجای معرفی شناسنامهای امام صادق (علیه السلام)، شرایط زمانه و اقدامات آن حضرت در تقابل با خلفای زمان، شعرا و علمای درباری و نیز تعامل با شیعیان بهصورت غیر تفصیلی بیان شود. البته درکنار این مباحث، برخی مطالب دیگر نیز مانند فلسفهی نبوت، وظایف امام، مقصود از خلیفهی واقعی، تبیین دورههای چهارگانهی امامت، توضیح دربارهی اقدامات امام سجاد و امام باقر (علیهما السلام)، چگونگی کار تشکیلاتی حزب امامت، مقصود از «قائم» و مانند آن مطرح شده است.
*پیشوای صادق (علیه السلام) تالیف آیتالله سیدعلی خامنهای توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر شده است.
قال الصادق (ع): جعل الخير كله في بيت و جعل مفتاحه الزهد في الدنيا .
امام جعفر صادق (ع) : همه خير در خانه اي نهاده شده و كليدش را زهد و بي رغبتي به دنيا قرار داده اند .
(اصول كافي ، ج 3 ، ص 194)
🔴معرفی کتاب🔴
کره شمالی برای بسیاری از ما، یک کشور مرموز است. کشوری که رابطهاش با جهان خارج، تقریباً قطع شده است و همین باعث شده که حکایتها و روایتهای بعضاً اغراقآمیز، دربارهی این کشور بر سر زبانها بیفتد.
از سوی دیگر، شنیدهایم که مردم کره شمالی هم تصویر درست و شفافی از جهان ندارند و رسانههای حکومتی، روایتهایی خودساخته را از جهان آزاد، در اختیار این مردم قرار میدهند.
همین وضعیت، باعث میشود کتاب نیم دانگ پیونگ یانگ، به عنوان سفرنامه کره شمالی، آن هم به روایت یک نویسندهی ایرانی یعنی رضا امیرخانی، برای بسیاری از ما جذاب باشد.
رضا امیرخانی چنانکه خود اشاره میکند، کوشیده در این روایت، از یک سو از غرضورزی غربی و از سوی دیگر از روایت فاتحانهی دولتی کرهی شمالی فاصله بگیرند و تا حد امکان با نگاهی واقعبینانه، آنچه را طی دو سفر خود در کرهی شمالی دیده، برای مخاطبش روایت کند:
تمام تلاشم این بود که قبلِ سفر عمیق تحقیق نکنم. آثار مربوط به کرهی شمالی را کمتر بخوانم و فیلمها را نبینم.
دنبال این بودم که تصویر اولیهام سالم باشد و فارغ از پیشداوری.
امیرخانی در نیم دانگ پیونگ یانگ کوشیده صادق باشد و حتی ابایی ندارد که توضیح دهد به عنوان عضو همراه یک هیات سیاسی (جمعیت موتلفه اسلامی) فرصت چنین دیداری را به دست آورده است.
42.44M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#کتاب_صوتی
عنوان کتاب: باغبان
نویسنده محمد تقی اختیاری
با صدای دکتر مهدی محمدی
بخشی از کتاب:
او پاسخ داد: نماز شب بخوان تا راه را پیدا کنی
وقتی نماز شب را تمام کردم از باغبان خبری نبود. از پشت سر صدای پایی شنیدم. باغبان بود لبخندی زد و پرسید: هنوز نرفتی؟ هنوز این جایی؟ با صدای بلند پاسخ دادم: من که گفتم راه را بلد نیستم. دستی به شانهام زد و آهسته گفت: جامعه بخوان. شگفت زده پرسیدم: جامعه؟! او پاسخ داد: زیارت جامعه،
زیارت جامعه تمام شده بود اما من روی زمین و روی سجاده نشسته بودم و میگریستم. صدای باغبان مرا از حال خودم بیرون آورد: هنوز که هستی و نرفتهای! و ادامه داد حالا عاشورا را بخوران. زیارت عاشورا به پایان رسید. صدای باغبان را شنیدم که میگفت: بلند شو میخواهم تو را به قافلهات برسانم. در راه دستش را روی زانوی من گذاشت و گفت: چرا شما نماز شب را به فراموشی سپردهاید؟ چرا زیارت جامعه را نمیخوانید؟ چرا عاشورا را ترک کردهاید.
مطالب بالا شرح دیدار سید احمد رشتی است که در سفر حج، کاروانیان را گم میکند و با توسل به امام زمان (ع) کاروان را پیدا میکند. او باغبانی را میبیند و از او یاری میخواهد. باغبان به او میگوید که نماز شب بخواند. سپس از او میخواهد که زیارت جامعه و زیارت عاشورا بخواند و در پایان، سید احمد را به کاروانیان میرساند و پس از جدایی، سید احمد در مییابد که امام زمان خویش را ملاقات نموده است. با صرف چهل دقیقه کل شرح این دیدار را خواهید شنید با ما همراه باشید
نیایشی از شهید دکتر چمران: خدایا! تو را شکر می کنم که با فقر آشنایم کردی تا رنج گرسنگان را بفهمم و فشار درونی نیازمندان را درک کنم. خدایا! تو را شکر می کنم که مرا با درد آشنا کردی تا درد دردمندان را لمس کنم و به ارزش کیمیایی درد پی ببرم.
شهید دکتر «مصطفی چمران» (۱۳۶۰ ـ ۱۳۱۰) در دانشکده فنی دانشگاه تهران در رشته الکترومکانیک تحصیل کرد و با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز، راهی آمریکا شد. درجه کارشناسی ارشد مهندسی برق را از دانشگاه «تگزاس» گرفت و برای ادامه تحصیل به دانشگاه «برکلی» رفت و دوره دکتریِ رشته الکترونیک و فیزیک پلاسما را با درجه ممتاز به پایان رساند. در آمریکا به سبب مبارزه سیاسی ـ اعتقادی بورس تحصیلیاش قطع شد.
در مصر و لبنان دوره آموزش نظامی را طی کرد. با دعوت «امام موسی صدر» به لبنان رفت و هشت سال آنجا ماند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، وزیر دفاع دولت موقت جمهوری اسلامی، نماینده مجلس و فرمانده ستاد جنگهای نامنظم در جنگ عراق با ایران بود. مصطفی چمران در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن در دهلاویه به شهادت رسید.
شهید دکتر «مصطفی چمران» مردی وارسته، با عواطف عمیق انسانی بود که در برابر دشواریهای بشری به شدت منقلب میشد. راز و نیازهای عارفانهاش، و نوشتههایی که از او به جا مانده، حاکی از عشق و علاقه خالصانه او به خدا و اوج محبت و دوستیاش به همنوعانش است؛ چنان که دوستانش لقب «خدای عشق» را به او داده بودند.
او فردی وحدت گرا بود و از گرایش به هر جریانِ غیراسلامی به شدت گریزان بود.