🔸رئیس کانون نویسندگان قم مطرح کرد؛ 🔸تلاش کانون نویسندگان قم برای ارتقای کمّی و کیفی دوره‌های آموزشی ۱۹ دی: حجت الاسلام والمسلمین بنایی گفت: توسعه و تنوع‌بخشی به فعالیت‌های آموزشی کانون نویسندگان قم و نیز بهبود کمّی و کیفی دوره‌های آموزشی و برگزاری کلاس‌های مجازی در سطوح مختلف و توجه به موضوعات روز مورد نیاز هنرجویان را در دستور کار داریم. نشست هم‌اندیشی مدیران و اساتید کانون نویسندگان قم، در دانشگاه طلوع مهر قم برگزار شد. کانون نویسندگان قم با بیست وپنج سال‌ سابقه در امر آموزش و تربیت نوقلمان گام‌های استوار و ارزشمندی را در جهت تقویت و تربیت افراد فرهیخته در حوزه نویسندگی برداشته است و با برگزاری سی و چهار دوره کلاس‌های آموزشی در تمام فصول سال در طی ربع قرن توانسته نقش مهمی در ارتقای جایگاه اصحاب قلم و فرهنگ استان قم ایفا نماید. کانون نویسندگان قم هم اکنون در حال برگزاری سی و پنجمین دوره این کلاس‌ها در ترم دوم سال تحصیلی جاری می‌باشد. به همین منظور اعضای هیئت موسس و اساتید فرهیخته کانون نویسندگان قم گرد هم آمدند تا پس از پایان سی و چهارمین دوره کلاس‌های کانون، طی جلسه‌ای به بررسی کم و کیف کلاس‌ها و آموزش‌های کانون بپردازند و نظرات و راهکارهای موثر خود را برای ارتقای کیفی آموزش‌ها و هدفمند کردن آن‌ها و افزایش انگیزه هنرآموزان به شرکت در دوره‌های آموزشی کانون بیان نمایند و راهکارهای خود جهت توانمندسازی فعالیت‌های این مجموعه برای دوره‌های آتی را ارائه کنند. در آغاز جلسه آقای هادی ربانی عضو هیئت مدیره کانون گفت:... ادامه خبر را اینجا بخوانید: http://qomqalam.ir/1401-11/

💠 فایده‌های ویرایش ✍️ ابوالفضل طریقه‌دار ویرایش از چند جهت، برای خواننده و نیز خود ویراستار، سودمند است؛ به اختصار به آن‌ها اشاره می‌کنم: یک. ازدیاد علاقه به کتاب: ویراستار با ذوق و دانش خود در امر مهندسی کتاب، می‌کوشد شوق خواننده را بیشتر کند. اثر آشفته و پرغلط، حوصله خواننده را سر می‌برد و از انرژی و علاقه او می‌کاهد. دو. بالا رفتن سطح معلومات خود ویراستار: خدمت‌گزاران واژه‌ها و جمله‌های کتاب، در قبال خدمت به مولفان و آثارشان، از معلومات آنان نیز بهره می‌گیرند و در این مسیر، استادان بی‌‌مزد و مواجبی دارند. سه. نیک‌نامی: نام و خاطره نیکی که از ویراستار در ذهن صاحبان اثر، ناشران و خوانندگان در ازای محصول خوب می‌ماند، غیر قابل انکار است. چهار. تامین معاش: ویراستاری، حرفه و شغل فرهنگی است و ویراستار در کنار خدمت به اهالی کتاب و فرهنگ، گوشه‌ای از قتصاد خانواده‌اش را هم تامین می‌کند. ۱۴۰۱/۱۱/۲۷ https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom

💢مثنوی‌خوانی 🔸جلسه هفتگی شرح مثنوی مولانا 🔹استاد: علی حیدری یساولی 🔹جلسه سیزدهم: یکشنبه ۳۰ بهمن ۱۴۰۱ ساعت۱۹ 🔻مکان: قم، انتهای خیابان دورشهر، نبش میدان رسالت موسسه آموزش عالی طلوع‌مهر 🔹حضور برای عموم علاقه‌مندان بلامانع است کانون نویسندگان قم https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom

💢نشست «شبی با اهل قلم» با حضور استاد محمد اسفندیاری در کانون نویسندگان قم 🔸 ۹۶/‌۹/۲

💢 قطعه صوتی از استاد محمد اسفندیاری 🔸 درمراسم شبی با اهل قلم ۹۶/‌۹/۲ 🔹«ایجاز مُخِل و اطناب مُمِل» ۱۶دقیقه 🔸 کانون نویسندگان قم https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom

💢 قطعه صوتی از استاد محمد اسفندیاری 🔸 در مراسم شبی با اهل قلم ۹۶/‌۹/۲ 🔹« اهمیت هندسه نوشتاری» ۷دقیقه 🔸 کانون نویسندگان قم https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom

💢 قطعه صوتی از استاد محمد اسفندیاری 🔸 درمراسم شبی با اهل قلم ۹۶/‌۹/۲ 🔹« بازنویسی بهتر از بسیارنویسی است» ۱۴دقیقه 🔸 کانون نویسندگان قم https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom

💢 نشست ادبی کانون نویسندگان قم همراه با خوانش شعر، داستان، معرفی کتاب، نقد کتاب و ... 🔸 سخنرانان: استاد محمد اسفندیاری موضوع: چگونه باید نوشت؟ استاد احمد شهدادی موضوع: چرا و چگونه رمان بخوانیم؟ شعرخوانی استاد عباس فرساد با گویش قمی 🔹 علاقه‌مندان می‌توانند آثار خود را جهت ارائه در نشست به آیدی کانون نویسندگان قم در ایتا یا تلگرام ارسال کنند. @kanooneqom زمان: یک‌شنبه‌های اول هرماه ↙️ جلسه اول: یک‌شنبه ۱۴۰۱/۱۲/۷ ساعت ۱۹ ↙️ مکان:انتهای خیابان دورشهر، نبش میدان رسالت – موسسه آموزش عالی طلوع مهر #نشست‌ها 💢 شرکت برای عموم علاقه‌مندان آزاد است. https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom https://telegram.me/kanoonnevisandeganqom

💠 لذت ویرایش ✍ ابوالفضل طریقه‌دار ویراستاری، شغل و حرفه‌ای است که برخی علاقه‌مندان اندیشه و  فرهنگ، به انگیزه‌ گذران زندگی و نیز خدمت به کتاب، در این عرصه به فعالیت می‌پردازند. اما همه آنان از این حرفه خود لذت نمی‌برند: برخی فقط به همین دل‌خوشند که شغلی دارند و معاش آن‌ها از برکت «کتاب» تامین می‌شود. بعضی هم با این‌که‌ در کار ویرایش و مهندسی کتاب، توانا هستند، این حرفه را اصلا دوست ندارند و فقط چون شغل دیگری نیافته‌اند به آن وارد شده‌اند. از دلایل بی‌علاقگی یا تنفرشان این است که چرا ما باید چرخ شهرت دیگران را روغن‌کاری کنیم. خودمان بهتر می‌توانیم پژوهش کنیم و بنویسیم. اینان مترصدند تا شغل دیگری بیابند و از جرگه ویراستاران بگریزند. اما دسته سوم، ویراستاران عاشقی هستند، که می‌کوشند با آرایش‌گری‌های هنرمندانه و عالمانه، جمال معشوق را زیباتر و کم‌عیب‌تر  و خواستنی‌تر کنند، سپس در کنار معشوق می‌نشینند و از این که گلی را در گلستان فرهنگ و اندیشه، باطراوت ساخته‌اند، لذت فراوان می‌برند. تلاش‌های محمد پروین گنابادی، دکتر غلامحسین یوسفی، علی‌اکبر غفاری، احمد سمیعی، اسماعیل سعادت، شمس‌الدین ادیب سلطانی، عبدالحسین آذرنگ، مهندس حسین معصومی همدانی، کریم امامی، و چند تن از اساتید  برجسته دیگر، از دسته سوم است. در برابر این عاشقان گمنام، سر تعظیم فرود می‌آوریم. ۴۰۱/۱۲/۰۵ https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom https://telegram.me/kanoonnevisandeganqom

💢گزارش تصویری نشست ادبی کانون نویسندگان قم یک‌شنبه ۱۴۰۱/۱۲/۷ قم، موسسه آموزش عالی طلوع مهر https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom

💢زبان علمی رضا بابایی زبان نوشتاری را به زبان‌های علمی، ادبی، محاوره‌ای و طنز تقسیم می‌کنند. مناسب‌ترین زبان برای مقالات و آثار محققانه، زبان علمی است. در این نوع نگارش، الفاظ باید گویا، کوتاه و آسان‌یاب‌ باشند. بنابراین لفظ نباید چندان خودنمایی ‌کند و بیش از مجرایی برای عبور آسان‌تر معانی باشد. از ویژگی‌های زبان علمی آن است که در آن از کنایات دور و تشبیهات ادیبانه و نازک‌خیالی‌های شاعرانه پرهیز می‌شود و معانی با مأنوس‌ترین کلمات خود می‌آیند. نویسنده وقتی با چنین زبانی سخنی می‌گوید، از امثال عبارات زیر می‌پرهیزد: عرصۀ خاکی را به نور افلاکی خود روشن کرد؛ به جای «به دنیا آمد». اسب حکومت را به زیر ران گرفت؛ به جای «به حکومت رسید». شاهد مقصود را در آغوش گرفت؛ به جای «به مقصود رسید». حضور به هم رسانید؛ به جای «آمد». زیبایی و شیوایی در هر زبانی، معنایی دارد که باید بدان پایبند بود. شیوایی در همۀ انواع نثر پسندیده، و بلکه لازم، است. می‌توان علمی نوشت و زبان را به عبارات عاطفی و احساساتی نیاراست، و در عین حال از چاشنی ذوق سود برد. آنچه در زبان علمی ممنوع است، تعابیر شاعرانه و نثرهای ادبی است، نه زیبایی و استواری که در هر زبانی، معنا و خصلت‌های مربوط به خود را دارد. به نمونۀ زیر توجه شود: زبان ادبی: چهل سال از هجرت پیامبر (ص) به مدینه می‌گذشت که فرشتۀ شهادت، درهای بهشت وصال را به پاداش عمری عشق و جانبازی در راه معشوق ازلی، در وعده‌گاه همیشگی، به روی عاشق دلسوخته کوفه، مولای خوبان، گشود. زبان علمی، همراه با شیوایی: در سال چهلم هجری، آن امام گرامی، پاداش عمری فداکاری را در راه حق و حقیقت در محراب نماز گرفت. کانون نویسندگان قم https://eitaa.com/kanoonnevisandeganqom