💢 مثنوی‌خوانی 🔸 جلسه هفتگی شرح مثنوی مولانا 🔹 استاد: علی حیدری یساولی 🔹 جلسه بیست‌و‌ ششم: شنبه ۲۴تیر ۱۴۰۲ ساعت ۱۸ برنامۀ یکشنبه‌های هرماه: یکشنبه اول: نشست ادبی. یکشنبه دوم: سعدی‌خوانی. یکشنبه سوم: شاهنامه‌خوانی. یکشنبه چهارم: سعدی‌خوانی. شنبۀ هر هفته: جلسه شرح مثنوی 🔻مکان: قم، انتهای خیابان دورشهر، نبش میدان رسالت موسسه آموزش عالی طلوع‌مهر 🔹حضور برای عموم علاقه‌مندان بلامانع است #مثنوی #کانون_نویسندگان_قم تلگرام | ایتا | سایت

💢در نشست ادبی کانون نویسندگان قم عنوان شد: 💢محاسن و معایب ویراستاری حوزه/ نشست ادبی کانون نویسندگان قم با عنوان « محاسن و معایب ویراستاری » در مؤسسه «طلوع مهر» با حضور جمعی از ویراستاران و ادب دوستان برگزار شد. به گزارش خبرگزاری حوزه، در نشست ادبی کانون نویسندگان قم که با عنوان « محاسن و معایب ویراستاری » در موسسه «طلوع مهر» با حضور جمعی از ویراستاران و ادب دوستان برگزار شد، ابولفضل طریقه‌دار استاد ویراستاری گفت: دکتر احمدسمیعی گیلانی که یکی از ویراستاران بی‌بدیل کشور ما به شمار می‌رود معتقد بود ویراستاری یک عبادت است. وی بیان کرد: با توجه به تجربه خودم در علم ویراستاری از نظر مزایا به دو بعد معنوی و مادی قابل تقسیم است. وی در بیان اولین مزایای مادی ویراستاری تصریح کرد: با توجه به اینکه ویراستار اولین خواننده یک کتاب است که هنوز وارد بازارچاپ و نشر نشده است بنابراین مطالعه و ارتقای آگاهی ویراستار یکی از مزایای هنر و دانش ویراستاری است. طریقه‌دار بیان کرد: وقتی ویراستار اثری را قرار است ویرایش کند باید در ابتدا تمام آن اثر را مطالعه کند. بر سبک و شیوه نگارش نویسنده مسلط شود. باید در فضای آن اثر قرار گیرد و سپس به کار ویرایش بپردازد. در این صورت ویراستار از اینکه یک محصول فرهنگی را با تلاش خود عرضه کرده است لذت می‌برد. ادامه خبر را اینجا بخوانید:👇 http://qomqalam.ir/1402-4/ #ویرایش #کانون_نویسندگان_قم تلگرام | ایتا | سایت

💢 حافظ‌‌‌خوانی 🔸 جلسه ماهانۀ شرح غزلیّات حافظ 🔹 استاد: دکتر احمدعزّتی‌پرور 🔹جلسه دوم: یک‌شنبه۲۵تیر ۱۴۰۲ ساعت۱۸ برنامۀ یکشنبه‌های هرماه: یکشنبه اول: نشست ادبی. یکشنبه دوم: سعدی‌خوانی. یکشنبه سوم: شاهنامه‌خوانی. یکشنبه چهارم: حافظ‌خوانی. شنبۀ هر هفته: جلسه شرح مثنوی 🔻مکان: قم، انتهای خیابان دورشهر، نبش میدان رسالت موسسه آموزش عالی طلوع‌مهر 🔹حضور برای عموم علاقه‌مندان بلامانع است #حافظ #کانون_نویسندگان_قم تلگرام | ایتا | سایت

💢 یادداشت و یادداشت‌نویسی(۵) رضا بابایی پنج ویژگی یادداشت یک. با ورود وبلاگ‌نویسی و سپس استاتوس‌نویسی در فیسبوک به جهان نوشتاری فارسی‌زبانان، یادداشت‌نویسی در ایران وارد مرحله‌ای تازه شد و در گروه‌های موبایلی، اوج گرفت. اما هنوز اکثر نویسندگان در این گروه‌ها، از یادداشت برای «مطلب» استفاده می‌کنند و نیز توانایی عبور از نثر معیار را ندارند؛ در حالی که گروه‌های مجازی، بیشتر مناسب یادداشت‌نویسی است و یادداشت، جای نکته‌گویی است نه شرح و بسط مطالب علمی. همچنین ادبیات یادداشت، باید فاصله‌اش را با نثر معیار، تا حدی حفظ کند. در واقع یادداشت‌نویس، اجازه و امکان بیشتری برای دخالت دادن خصلت‌های فردی خود در نوشتارش را دارد. بنابراین می‌توان «یادداشت» را شخصی‌ترین قالب نوشتاری نیز شمرد. ما به تعداد مقاله‌نویسان، سبک ویژه نداریم؛ اما علی القاعده باید به شمار یادداشت‌نویسان، سبک یا شبه‌سبک داشته باشیم. دو. بزرگ‌ترین خطری ‌که یادداشت‌نویسی را تهدید می‌‌کند، انشانویسی است. فرق انشا با یادداشت در توانایی و مهارت نویسنده در پرورش مطلب است. انشانویس، معمولا زیاده‌گو، بیهوده‌گو، مقلد، تکراری‌نویس و گرفتار ‌کلیشه‌های زبانی و محتوایی است. انشانویس، حتی در انتخاب موضوع و عنوان، چشم به دست دیگران دارد. شکل هندسی انشا نیز معمولا خط ممتد است. اما یادداشت‌‌ها گاهی ساختار چندضلعی دارند و گاهی زاویه‌ای نادیده را می‌‌کاوند و در ‌کاوش‌گری نیز از صفر شروع نمی‌‌کنند؛ بلکه از جایی آغاز می‌‌کنند ‌که دیگران سرانجام به آنجا رسیده‌اند. بدین ترتیب، هر یادداشت خشتی در دیوار دانش است. اما ‌کار انشانویس شمردن خشت‌های دیوار یا بازی با آنها است. سه. آن مقدار که یادداشت به طنز و شوخی نویسنده با خواننده نیاز دارد، مقاله و کتاب نیاز ندارد. اگر طنازی قلم در ‌کتاب و مقاله، مستحب است، در یادداشت واجب است؛ زیرا ادبیات یادداشت، ادبیات گفت‌وگو است، نه ادبیات سخنرانی و خطابه. گفت‌وگو بدون طنز و شوخی، منازعه است؛ اما سخنرانی بدون طنز و شوخی هم سخنرانی است. چهار. در یادداشت، نویسنده نباید گارد معلمی یا استادی بگیرد و حتی نباید خیلی جدی و رسمی باشد؛ بلکه باید خشم و نفرت و عشق و هیجان و دیگر حالات روحی و شخصی‌اش را –به صورت کنترل‌شده– در نوشته‌اش آشکار کند. پنج. پایان‌بندی استادانه در یادداشت، از اهمیتی فوق العاده برخوردار است؛ مثل رباعی که به‌واقع در مصرع چهارم متولد می‌شود؛ یعنی آغاز واقعی او در پایان او است. شروع‌های متفاوت نیز – مانند شروع طوفانی یا رندانه یا غافل‌گیرانه یا طنازانه – از امتیازهایی است که مجال آن در یادداشت، بیشتر است. ۱۴۰۲/۰۴/۲۵ #یادداشت‌نویسی #کانون_نویسندگان_قم تلگرام | ایتا | سایت