💢 قلم داستان‌نویس ادبی و قلم داستان‌نویس‌های دیگر ـ یک تفاوت بنیادی ـ ▫️▫️▫️ داستان، شکلی نمایشی از نوشتن است. هزار راه برای نمایشی‌کردنِ حرفی که میل داریم بنویسیم، وجود دارد. حد نمایشی‌کردن متن، به قالب متن بستگی دارد. پس همه چیز را می‌توان نمایشی نوشت. اما مقدار استفاده از عناصر نمایشی، مثل فضاسازی و توصیف، در هر موقعیت از نوشتن با سایر موقعیت‌ها فرق دارد. سفر مشتری یک کسب‌وکار، اتفاقات روزی مشخص در یک سفر و خاطره‌ای دردناک از نوجوانی، همگی داستانی و داستان‌وار و داستان‌گرا هستند؛ و روزنوشت و کپی‌رایتینگ و خاطره‌نویسی، شکل‌هایی داستانی ـ نمایشی هستند از نوشتن. اما: در دنیای ادبیات و نوشتن خلاق، بیشتر از هر قلمرو دیگری در نوشتن، باید حواسمان به نمایشی‌شدن متن باشد. کاری که داستان‌نویس، با کلمات انجام می‌دهد، درست شبیه کاری‌ست که کارگردان فیلم انجام می‌دهد. اما کارگردان، این کار را نه با کلمات، بلکه با نور و صدا و تدوین و موسیقی و صحنه انجام می‌دهد. بنابراین، لازم نیست همیشه و هر چیزی را با حداکثر عناصر دراماتیک (نمایشی) بنویسیم. اما هرگاه دلمان خواست در فضای ژانرهای داستانیِ نوشتن خلاق کار کنیم و داستان کوتاه و رمان بنویسیم، خوب است متنمان را این‌طور بررسی کنیم: «آیا خواندن متن من، اتفاقی شبیه پخش یک فیلم کوتاه، یک سریال یا اجرای یک تئاتر روی صحنه را در ذهن مخاطب رقم خواهد زد؟». تفاوت قلم داستان‌نویس ادبی با سایر قلم‌های داستان‌گو همین است. مصطفا پورنجانی @Nevisandegikhallagh ۱۴۰۳/۰۱/۲۸ #داستان_نویسندگی_خلاق #کانون_نویسندگان_قم تلگرام | ایتا | سایت|