eitaa logo
آیه گرافی
306 دنبال‌کننده
2هزار عکس
23 ویدیو
1 فایل
تصاویر از اینترنت جمع آوری شده است و از سوی ادمین کانال دکتر شمشیری منتشرمی شود این آیات مورد تاکید خاص استاد هستند
مشاهده در ایتا
دانلود
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن أدّى زكاةَ الفِطرَةِ تَمَّمَ اللّه ُ لَهُ بها ما نَقَصَ مِن زكاةِ مالِهِ .  امام على عليه السلام : هر كه زكات فطره را بدهد ، خداوند به سبب آن ، نقص حاصل از زكات مالش را جبران كند . . . الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ مِن تَمامِ الصَّومِ إعطاءَالزَّكاةِ ـ يعني الفِطرَةَ ـ كما أنَّ الصَّلاةَ على النبِيّ صلى الله عليه و آله مِن تَمامِ الصّلاةِ ، لأ نّه مَن صامَ ولَم يُؤَدِّ الزَّكاةَ فلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدا .  امام صادق عليه السلام : تماميت روزه ، به دادن زكات (فطريهاست ، همچنان كه تماميت نماز به صلوات بر پيامبر صلى الله عليه و آله مى باشد ؛ زيرا اگر كسى روزه بگيرد و زكات فطره را عمدا ندهد از روزه بى بهره است . . .
السلام عليكم . قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آلهمَنْ لَقِىَ عَشَرَةً مِنَ الْمُسْلِمینَ فَسَلَّمَ عَلَیْهِمْ کَتَبَ اللّهُ لَهُ عِتْقَ رَقَبَةٍ[ بحار ، ج 76، ص 4 .] پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمودهر کس به ده تن از مسلمانان برخورد نماید و بر آنها سلام کند، خداوند ثواب آزاد کردن یک بنده را به او خواهد داد.   .  عَنْ عَلِىٍّ علیه السلام قالَلِلسَّلامِ سَبْعُونَ حَسَنَةٌ، تِسْعَةٌ وَ سِتُّونَ لِلْمُبْتَدى وَ واحِدَةٌ لِلرّادِّ از على علیه السلام نقل شده که فرمودسلام هفتاد حسنه دارد که شصت و نه حسنه براى سلام کننده و فقط یک حسنه، براى پاسخ دهنده است.   سـلام و درود مـلائـکه  قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آلهاِذا سَلَّمَ الْمُسْلِمُ عَلَى الْمُسْلِمِ فَرَدَّ عَلَیْهِ صَلَّتْ عَلَیْهِ الْمَلائِکَةُ سَبْعِینَ مَرَّةً خاتم الانبیاء صلى الله علیه و آله فرمودوقتى مسلمانى بر مسلمان دیگر سلام کند و او پاسخ دهد، ملائکه هفتاد بار به او درود مى فرستند
«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: تُعرَضُ اعمالُ النّاسِ فی كُلّ جُمعَةٍ مَرَّتَینِیَومَ اِلاِثنَینِ وَ یَومَ الخَمیسِ فَیُغفَرُ لِكُلِّ عَبدٍ مؤمنٍ الاّ مَن كانَت بَینَهُ و بَینَ أَخیهِ شَحناءُ. اعمال مردم هر هفته دو بارروزهای دوشنبه و پنجشنبه (بر معصومین علیه‌السلامعرضه می‌شود و هر بندة مؤمن آمرزیده می‌شود مگر دونفری که با یکدیگر عداوت و دشمنی دارند(بحار، ج 74، ص 375) «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: اِنَّ اللهَ أحَبَّ الِكذبَ فی الصَّلاحِ و أبغَضَ الصِّدقَ فی‌ الفَسادِ. خداوند دروغ گفتن را در راه اصلاح و سازش دوست می‌دارد و راست گفتن را که باعث فساد و تباهی می‌گردد مبغوض می‌دارد(مواعظ‌صدوق، ص 4) مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اصلاحٌ ذاتِ البَینِ اَفضَلُ مِن عامَّةِ الصَّلاةِ و الصّیامِ. اصلاح و سازش دادن میان مسلمانان از تمام نمازها و روزه‌های (مستحبیبالاتر است(نهج‌البلاغه، نامة 47) «امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام)»: طوبی لِلْمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ اُولئِكَ هُمُ المُقرَّبونَ یَومَ القِیامَة. خوشا به حال کسانی که میان مردم صلح و آشتی می‌دهندآنان هستند که در روز قیامت مقربان درگاه الهی خواهند بود(تُحف‌العقول، ص 414) «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: رَحِمَ اللهُ امْرَأً اَلَّفَ بینَ وَلِیَّیْنِ لَنایا مَعاشِرَ المُؤمنینَ تَأَلَّفوا وَ تَعاطَفوا. خدایش رحمت کند کسی که میان دو نفر از محبّان و شیعیان ما را دوستی و اُلفت دهدای مؤمنان! شما همواره اُلفت و عطوفت را میان خود ثابت و استوار نگه بدارید(سفینه، ج 2، ص 698)
قرآن می فرمایدفَاسْتَبِقُوا الْخَیراتِ در نیکی ها و اعمال خیر بر یکدیگر سبقت گیرید... رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: انَّ اللّهَ یحِبُّ مِنَ الخَیرِ مَا یعَجَّلُ خداوند کار نیکی را دوست دارد که با سرعت انجام شود. اصول كافى، ج 2، ص 142 حضرت علی علیه السلام فرمود: بادرُو العَجل الخیرَ قَبلَ ان تَشغلوا عنه بغیره[2] در انجام کار خوب شتاب کنید پیش از آن که به سبب پرداختن به کار دیگر از آن باز مانید. حضرت علی علیه السلام فرمود: اذا هَمَمت بِخَیر فبادر فَانَّک لاتَدری ما یحدث[3] اگر تصمیم به کار خیری گرفتی زود انجام بده، زیرا تو نمی دانی چه اتفاقی خواهد افتاد. . . .[2] منتخب ميزان الحكمه، ج 1، ص 344 [3] كافى، ج 2، ص 142 . . . . .
«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن كَفَل یتیماً مِن المُسلِمینَ فَاَدخَلَهُ فی طَعامِهِ و شَرابِهِ أدخَلَهُ اللهُ الجَنّة اَلبتّةَ الاّ أَن یَعمَلَ ذَنباً لایُغفَر. کسی که سرپرستی یتیم مسلمانی را تکفّل کند و در کنار سفرة خود در خورد و خوراکش همراه نماید مسلّماً خدا او را در زمرة بهشتیان قرار خواهد داد مگر گناه غیرقابل گذشتی مرتکب گردد(مستدرک قدیم، ج 1، ص 148)    «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: تَحنَّنوا علی اَیتامِ النّاسِ یُتَحنَّنْ علی ایتامِكُم. بر یتیمان مردمان تَرحّم کنید تا بر یتیمان شما ترحم نمایند . . «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: بِروّا ایتامَكُم وَ واسُوا فُقراءَكُم وَارْفِقوا بِضُعفائِكُم. به ایتام خود نیکی کنید، فقرا و تهیدستان را مواسات نمایید و نسبت به افراد ضعیف و ناتوان رئوف و مهربان باشید(فهرست غرر، ص 431)     «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: اربَعُ مَن كُنَّ فیهِ بنی‌اللهُ لَهُ بیتاً فی‌الجَنَّةمَن آوی الیَتیمَ و رَحِم‌الضَعیفَ وَ أَشفَقَ علی والدَیه و رَفِقَ بِمملوكِه. چهار خصلت در هر کس باشد خداوند در بهشت برایش منزلگاه بنا می‌کندکسی که یتیمی را سرپرستی کند، بر افراد ضعیف و ناتوان تَرَحُّم و مهربانی نماید، به والدین خود مهر بورزد و با زیردستانش نرم‌خو و باعطوفت باشد(ثواب‌الاعمال، ص 298) .
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: إنّ فی‌الجنّةِ داراً یُقالُ لَها «دارُالفَرَحِ» لایَدخُلُها اِلاّ مَن فَرَّحَ یَتامَی المُؤمِنین. بهشت خانه‌سرایی دارد به نام «دارالفَرح» (خانة شادی)، تنها کسانی وارد آنجا می‌شوند که ایتام مؤمنین را شاد و خُرّم کرده باشند(نهج‌الفصاحه، ج 1، ص 175) .مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اَلله اَلله فی الأَیتامِ! فلا تَغُبّوا اَفواهَهُم و لایَضیعُوا بِحضَرِتَكُم. از خدا بترسید و دربارة ایتام، خدا را شاهد و ناظر بگیرید! مبادا آن‌ها گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند و در جمع شما حقّشان ضایع و پایمال گردد(نهج‌البلاغه، (وصیت)نامه ص 47) . . .امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: إنَّ اللهَ عزَّوجَلَّ وَعَدَ فی اَكلِ مالِ الیَتیمِ عُقوبَتَین«عُقوبَةٌ فی‌الدّنیا وَ عُقوبَةٌ فی الآخرة. خداوند دربارة خوردن مال یتیمان دو کیفر مقرّر فرمودهیک کیفر دنیوی و یک کیفر اُخروی(هم در دنیا عذاب خواهد داشت و هم در آخرت(بحار، ج 79، ص 269)  . . امام موسی‌بن‌جعفر(علیه السلام ): مَن أَكَلَ مِن مالِ الیَتیمِ دِرهماً واحداً ظُلماً مِن غَیرِ حَقّ یُخلِدُهُ اللهُ فی‌النّار. كسی كه تنها یك درهم (واحد پولظالمانه و به ناحق مال یتیمی را بخورد خداوند جای او را آتش دوزخ جاودانه خواهد نمود(بحار، ج 75، ص 5) . . امام رضا(علیه‌السلام)»: بِئسَ القوتُ اَكْلُ مالِ الأَیتام! به راستی که خوردن مال یتیمان چه بد خوراك و چه طعام نامیمونی است! (فهرست غرر، ص 431) .
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: انَا و كافِلُ الیَتیمِ كَهاتَینِ فی‌الجَنَّةِ اِذا اتَّقَی الله عزَّوجَلَّ (و اَشارَ بِالسَّبّابَةِ وَ الوُسطی) من (فردابا سرپرست یتیم ـ مشروط به تقوا و پرهیزکاری ـ در بهشت (مانند دو انگشت سبّابه و میانهدر کنار هم خواهیم بود(تفسیر نورالثقلین، ج ٥، ص ٥٩٧) . . پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن كفی یتیماً فی نَفَقتِهِ بِمالِه حتّی یَستَغنی وَجَبت لَهُ الجَنّةُ اَلبتّة. کسی که نفقة یتیمی را با مال خود سرپرستی کند تا به حدّ بی‌نیازی برسد بدون تردید بهشت برای او واجب می‌گردد(وسائل، ج ١١، ص ٥٦٠) مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: مَن رَعَی الاَیتامَ رُعِیَ فی بَنیهِ. کسی که حقوق یتیمان را مراعات کند حقوق فرزاندان او نیز مراعات خواهد شد(فهرست غرر، ص ٤٣١)   . . .
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن كفی یتیماً فی نَفَقتِهِ بِمالِه حتّی یَستَغنی وَجَبت لَهُ الجَنّةُ اَلبتّة. کسی که نفقة یتیمی را با مال خود سرپرستی کند تا به حدّ بی‌نیازی برسد بدون تردید بهشت برای او واجب می‌گردد(وسائل، ج ١١، ص ٥٦٠) . . . مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: مَن رَعَی الاَیتامَ رُعِیَ فی بَنیهِ. کسی که حقوق یتیمان را مراعات کند حقوق فرزاندان او نیز مراعات خواهد شد(فهرست غرر، ص ٤٣١)  . . «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: ما مِن عَبدٍ یَمَسحُ یَدهُ علی رأسِ یتیمٍ رحمةً لَهُ اِلاّ اَعطاهُ اللهُ بِكُلِّ شَعرةٍ نوراً یَومَ القِیامةِ. هر کس بر سر یتیمی دست ترحم و عطوفت بِکِشد خداوند به تعداد هر مویی (که دست بر آن بگذردنوری در قیامت به او عطا خواهد فرمود(وسائل، ج ١٥، ص ١١١)   . . «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: أحَسِنوا فی عَقِبِ غَیرِكُم تُحسَنوا فی عَقِبِكُم. با نسل و بازماندگان دیگران به نیكی رفتار كنید تا با نسل و بازماندگان شما نیز به نیكی رفتار نمایند(بحار، ج ٧٥، ص ١٣)   . . . .. .
«امام رضا(علیه‌السلام)»: اِیّاكُم وَ اَموالَ الیَتامی! لاتُعَرَّضوالَها ولاتُلَبَّسوابها. هان! برحذر باشید! و از اموال یتیمان شدیداً بپرهیزیدبه آن‌ها تعرض نکنید و خود را بدان گرفتار و آلوده ننمایید(بحار، ج 75، ص 5)   . .   «امام رضا(علیه‌السلام)»: بِئسَ القوتُ اَكْلُ مالِ الأَیتام! به راستی که خوردن مال یتیمان چه بد خوراك و چه طعام نامیمونی است! (فهرست غرر، ص 431)  . ‌.   «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: إنّ أَیسَرَ مایَدخُلُ بِهِ العبدُ النارَ، مَن أَكَلَ مِن مالِ الیَتیمِ دِرهماً! كمترین چیزی كه بنده را داخل آتش دوزخ می‌كند (تنهاخوردن یك درهم (واحد پولمال یتیمان است! (بحار، ج 75، ص 10)   . . امام موسی‌بن‌جعفر(علیه السلام ): مَن أَكَلَ مِن مالِ الیَتیمِ دِرهماً واحداً ظُلماً مِن غَیرِ حَقّ یُخلِدُهُ اللهُ فی‌النّار. كسی كه تنها یك درهم (واحد پولظالمانه و به ناحق مال یتیمی را بخورد خداوند جای او را آتش دوزخ جاودانه خواهد نمود(بحار، ج 75، ص 5)   . . «امام رضا(علیه‌السلام)»: اِتَّقوُا اللهَ و لایَعرِضُ احدُكُمْ لِمالِ اِلیَتیمِ فَإِنَّ اللهَ جَلّ ثناؤُهُ یَلی حسابَهُ بِنَفسِهِ مَغفوراً لَهُ اَوُ معذَّباً. از خدا بترسید و أحدی متعرض اموال طفل یتیم نشود که خدای باعظمت، خود مستقیماً به حساب او رسیدگی می‌کند خواه اهل نجات و آمرزش باشد یا سزاوار کیفر و عذاب(بحار، ج 75، ص 5)  . .
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: مَن كفی یتیماً فی نَفَقتِهِ بِمالِه حتّی یَستَغنی وَجَبت لَهُ الجَنّةُ اَلبتّة. کسی که نفقة یتیمی را با مال خود سرپرستی کند تا به حدّ بی‌نیازی برسد بدون تردید بهشت برای او واجب می‌گردد(وسائل، ج ١١، ص ٥٦٠) . . . مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: مَن رَعَی الاَیتامَ رُعِیَ فی بَنیهِ. کسی که حقوق یتیمان را مراعات کند حقوق فرزاندان او نیز مراعات خواهد شد(فهرست غرر، ص ٤٣١)  . . «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: ما مِن عَبدٍ یَمَسحُ یَدهُ علی رأسِ یتیمٍ رحمةً لَهُ اِلاّ اَعطاهُ اللهُ بِكُلِّ شَعرةٍ نوراً یَومَ القِیامةِ. هر کس بر سر یتیمی دست ترحم و عطوفت بِکِشد خداوند به تعداد هر مویی (که دست بر آن بگذردنوری در قیامت به او عطا خواهد فرمود(وسائل، ج ١٥، ص ١١١)   . . «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: أحَسِنوا فی عَقِبِ غَیرِكُم تُحسَنوا فی عَقِبِكُم. با نسل و بازماندگان دیگران به نیكی رفتار كنید تا با نسل و بازماندگان شما نیز به نیكی رفتار نمایند(بحار، ج ٧٥، ص ١٣)   . . . .. .
پیامبر اسلام (صلى الله عليه وآله ): هر كس براى كسب رضايت خدا و آگاهى در دين قرآن بياموزد، ثوابى مانند همه آنچه كه به فرشتگان و پيامبران و رسولان داده شده، براى اوست.  مَن قَرَأَ القُرآنَ ابتِغاءَ وَجهِ اللّه و َتَفَقُّها فِى الدّينِ كانَ لَهُ مِنَ الثَّوابِ مِثلَ جَميعِ ما اُعطِىَ المَلائِكَةُ و َالأنبياءُ وَ المُرسَلونَ؛ وسائل الشيعه، ج6، ص184  . . .