#نکات و #پیامهایی از جزء #بیست_و_نهم قسمت دوم سوره #مدثر ۳-چه کردی آمدی جهنم؟ مَا سَلَكَكمُْ فىِ سَقَرَ(۴۲)قَالُواْ لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ(۴۳) وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ(۴۴)وَ كُنَّا نخَُوضُ مَعَ الخَْائضِینَ(۴۵)وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ(۴۶) حَتىَّ أَتَئنَا الْیَقِینُ(۴۷- مدثر) بر اساس این آیات، وقتی از دوزخیان سوال می شود چه کردید که اهل جهنم شدید؟ آنها چهار عامل را از مهمترین عوامل این بدعاقبتی خود معرفی می کنند و می گویند: نخست اینكه ما از #نمازگزاران نبودیم (قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ) که اگر نماز مى خواندیم نماز ما را به یاد خدا مى انداخت و نهى از فحشاء و منكر مى كرد و ما را به صراط مستقیم الهى دعوت مى نمود. دیگر اینكه ما #اطعام مسكین نمى كردیم (وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ) مراد از «اطعام مسكین»، انفاق بر تهى دستان جامعه است به مقدارى كه بتوانند كمر راست كنند و حوائجشان برطرف شود. گرچه اطعام مسكین به معنى غذا دادن به بینوایان است؛ ولى ظاهرا منظور از آن، هر گونه كمك به نیازمندیهاى ضرورى نیازمندان مى باشد؛ اعم از خوراك و پوشاك و مسكن و غیر اینها. منظور از «خوض» سرگرمى عملى و زبانى در باطل، و فرو رفتن در آن است، به طورى كه به كلى از توجه به غیر باطل غفلت شود. «خوض در #باطل» معنى وسیع و گسترده ا ى دارد كه هم شامل ورود در مجالس كسانى مى شود كه آیات خدا را به باد استهزا مى گیرند، تبلیغات ضد اسلامى مى كنند، یا ترویج بدعت مى نمایند، و یا شوخی هاى ركیك دارند، یا گناهانى را كه انجام داده اند به عنوان افتخار یا لذت نقل مى كنند، و همچنین شركت در مجالس غیبت و تهمت و لهو و لعب و مانند آنها، ولى در آیه مورد بحث بیشتر نظر بر مجالسى است كه براى تضعیف دین خدا و استهزاى مقدسات، و ترویج كفر و شرك و بى دینى تشكیل مىشود. سپس مى افزایند: و اینكه ما همواره روز جزا را انكار مى كردیم (وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ)؛ تا زمانى كه مرگ ما فرا رسید (حَتَّى أَتانَا الْیَقِینُ). ناگفته پیداست که انكار معاد و روز حساب، تمام ارزش هاى الهى و اخلاقى را متزلزل مى سازد و انسان را براى ارتكاب گناه شجاع مى كند، و موانع را از این راه بر مى دارد، مخصوصاً اگر این مسأله به صورت یك امر مداوم تا پایان عمر در آید. از این آیات به خوبى استفاده مى شود كه این امور چهار گانه یعنى«نماز» و «زكات» و «ترك مجالس اهل باطل» و «ایمان به قیامت»، اهمیت و نقش فوق العادهاى در هدایت و تربیت انسان دارد و بر همین اساس؛ جهنم جاى نمازگزاران واقعى، زكات دهندگان، تاركان باطل و مؤمنان به قیامت نیست. جهت مطالعه ادامه مطلب،کلیک کنید👇 http://quranpuyan.com/yaf_postst260_nkht-khlydy-z-jz-byst-wnhm-qrn-khrym.aspx کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تعقل در شريعت ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛

#نکات و #پیامهایی از جزء #بیست_و_نهم قسمت دوم سوره #مدثر ۳-چه کردی آمدی جهنم؟ مَا سَلَكَكمُْ فىِ سَقَرَ(۴۲)قَالُواْ لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ(۴۳) وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ(۴۴)وَ كُنَّا نخَُوضُ مَعَ الخَْائضِینَ(۴۵)وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ(۴۶) حَتىَّ أَتَئنَا الْیَقِینُ(۴۷- مدثر) بر اساس این آیات، وقتی از دوزخیان سوال می شود چه کردید که اهل جهنم شدید؟ آنها چهار عامل را از مهمترین عوامل این بدعاقبتی خود معرفی می کنند و می گویند: نخست اینكه ما از #نمازگزاران نبودیم (قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ) که اگر نماز مى خواندیم نماز ما را به یاد خدا مى انداخت و نهى از فحشاء و منكر مى كرد و ما را به صراط مستقیم الهى دعوت مى نمود. دیگر اینكه ما #اطعام مسكین نمى كردیم (وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ) مراد از «اطعام مسكین»، انفاق بر تهى دستان جامعه است به مقدارى كه بتوانند كمر راست كنند و حوائجشان برطرف شود. گرچه اطعام مسكین به معنى غذا دادن به بینوایان است؛ ولى ظاهرا منظور از آن، هر گونه كمك به نیازمندیهاى ضرورى نیازمندان مى باشد؛ اعم از خوراك و پوشاك و مسكن و غیر اینها. منظور از «خوض» سرگرمى عملى و زبانى در باطل، و فرو رفتن در آن است، به طورى كه به كلى از توجه به غیر باطل غفلت شود. «خوض در #باطل» معنى وسیع و گسترده ا ى دارد كه هم شامل ورود در مجالس كسانى مى شود كه آیات خدا را به باد استهزا مى گیرند، تبلیغات ضد اسلامى مى كنند، یا ترویج بدعت مى نمایند، و یا شوخی هاى ركیك دارند، یا گناهانى را كه انجام داده اند به عنوان افتخار یا لذت نقل مى كنند، و همچنین شركت در مجالس غیبت و تهمت و لهو و لعب و مانند آنها، ولى در آیه مورد بحث بیشتر نظر بر مجالسى است كه براى تضعیف دین خدا و استهزاى مقدسات، و ترویج كفر و شرك و بى دینى تشكیل مىشود. سپس مى افزایند: و اینكه ما همواره روز جزا را انكار مى كردیم (وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ)؛ تا زمانى كه مرگ ما فرا رسید (حَتَّى أَتانَا الْیَقِینُ). ناگفته پیداست که انكار معاد و روز حساب، تمام ارزش هاى الهى و اخلاقى را متزلزل مى سازد و انسان را براى ارتكاب گناه شجاع مى كند، و موانع را از این راه بر مى دارد، مخصوصاً اگر این مسأله به صورت یك امر مداوم تا پایان عمر در آید. از این آیات به خوبى استفاده مى شود كه این امور چهار گانه یعنى«نماز» و «زكات» و «ترك مجالس اهل باطل» و «ایمان به قیامت»، اهمیت و نقش فوق العادهاى در هدایت و تربیت انسان دارد و بر همین اساس؛ جهنم جاى نمازگزاران واقعى، زكات دهندگان، تاركان باطل و مؤمنان به قیامت نیست. جهت مطالعه ادامه مطلب،کلیک کنید👇 http://quranpuyan.com/yaf_postst260_nkht-khlydy-z-jz-byst-wnhm-qrn-khrym.aspx کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تعقل در شريعت 💢🔸💢🔸💢🔸💢🔸💢 https://eitaa.com/quranpuyan