#مناجات_شبانگاهی شرح فرازی از #دعای_ابو_حمزه_ثمالی 💮🌸در بخشی از این دعا می‌خوانیم: «وحُبّی لَکَ شَفیِعی إلَیکَ؛ خدایا! محبت من به تو، شفیع من نزد توست.» این عبارت بسیار امیدبخش است. خدایا اینکه من تو را دوست دارم، شفیع من نزد توست. خدا دوست بودن، نعمت بزرگی است که خداوند به انسان در ابتدا موهبت کرده است. هرچه معرفت ما به پروردگار عالم بیشتر باشد، محبت نیز بیشتر می‌‌شود. اگر انسان خدا را دوست داشته باشد، سرمایه عظیمی دارد. 🔶«اللّهُمَّ إنّی أسْألُکَ أنْ تَملَأَ قلبی حُبّا لکَ؛ خدایا از تو می‌‌خواهم که قلبم را مملو از محبتت کنی، گفت: باید پیوسته از خدای متعال، ازدیاد این نعمت عظیم را بخواهیم. محبت نعمتی‌ است که باید از آن بهره ببریم. 💮 اگر از نعمت‌های الهی حُسن استفاده را نکنیم، از دستمان خواهد رفت، : خدا نکند که نعمت محبت خدا از ما گرفته شود. اگر نعمت محبت را مهمل بگذاریم و استفاده نکنیم، از بین می‌‌رود. 👈: محبت سرمایه بزرگی است و باعث می‌‌شود بسیاری از مواهب دیگر به دست بنده برسد. وقتی محبت به حد قابل توجّهی رسید و شدّت یافت، آن وقت شوق حاصل می‌‌شود «و شَوْقاٌ إلَیکَ». 🌹 امام سجاد علیه‌‌السلام در این دعای شریف بعد از محبت، شوق را از خدای متعال درخواست می‌کند، در واقع محبت مقدمه شوق است. 💮🌸 شوق در طریقِ دیدار است و وقتی بنده به دیدار محبوب وصال یافت، شوق مبدّل به انس و با محبوب مأنوس می‌شود. وقتی عبد با محبوب مأنوس شد، به مرحله خوف می‌‌رسد و پیوسته در ترس است که مبادا مقامش از او گرفته شود، انس با محبوب گوهر عظیمی است. مقرّبین بیشتر خوف دارند؛ زیرا سرمایه بزرگی در دست آنهاست. 🖋ایت الله فاطمی‌نیا: 💮🔶💮🔶 @quranpuyan