#پاسخ‌به‌شبهات
🔴شبهه: مگه قرآن نمیگه «لا اکراه فی الدین»؟هیچ اجباری در دین نیست
✅پاسخ:👆👆👆
#پاسخ‌به‌شبهات
🔴شبهه: چارلی چاپلین: من اگر پیامبر بودم، رسالتم شادمانی بود، بشارتم آزادی ومعجزه‌ام خنداندن کودکان، نه از جهنمی می‌ترساندم و نه به بهشتی وعده می‌دادم، تنها می‌آموختم، اندیشیدن را و انسان بودن را
✅ پاسخ:
اول اینکه : بارها گفته شده که انتساب اکثر این گونه جملات به افرادی مانند چارلی چاپلین، حسین پناهی، دکتر شریعتی و... دروغ است و تنها به دلیل محبوبیت آنها اسمشان را یدک می کشند.
دوم اینکه: هر چند متن فوق، از لحاظ ادبی زیباست، اما از لحاظ محتوایی ارزش چندانی ندارد. زیرا همه می دانیم که زندگی انسان، تنها خندیدن و خنداندن نیست، انسان از دو بُعد کلی، جسمی و روحی برخوردار است که باید هر دو بُعد را در خود پرورش دهد. البته مساله اهمیت خندیدن و خنداندن و شادی مورد انکار نیست و در ادیان الهی به خصوص دین اسلام فضیلت زیادی برای شادمانی سالم بیان شده و در مطالب گذشته بررسی شده است.
سوم اینکه: هرچند طبق احادیث متعدد، حالت آرمانی زندگی انسانی و پرستش آن است که خالصانه و بدون ترس جهنم و طمع بهشت باشد، و انسانهای عارف و به حق پیوسته چنین اند و به این سمت دعوت می کنند اما به هرحال برای هدایت توده های مردم توجه به نتیجه ی اعمالشان که به صورت بهشت و جهنم جلوه گر خواهد شد بسیار لازم و سودمند است.
از این ها گذشته خنداندن و شادمانی نیاز به رسالت و پیامبری ندارد بلکه این کار از عهده هر دلقکی ساخته است. این پیامبران واقعی هستند که اتفاقاً با اندیشیدن به انسان می آموزند که هستی آنها محدود به این دنیا نیست و آخرتی که نتیجه اعمال انسان در آن هویدا می شود، بخش اصلی زندگی انسان است و این همان پیامبران واقعی هستند که با آموزش اندیشیدن، مفهوم "انسان بودن" را از یک حیوان دوپا و نیازهای جسمانی فراتر برده و انسانیت واقعی را که با اتصال به منبع لایزال هستی یعنی خدا محقق می شود را به بشریت معرفی کرده اند
کانال 🇮🇷 راه ما 🇮🇷 👇👇👇
@raahemaa
سؤال و شبهه:
شیعه یعنی چه؟ این لقب را چه کسی وضع کرد؟ می گویند در ابتدای اسلام چنین لقبی نبوده و از زمان عثمان و تشدید اختلافات وضع و رایج شده است؟
جواب:
مدعیان یا مطالعه ندارند و یا با عنادی جاهلانه و بی‌دلیل دروغ می‌گویند.
شیعه یعنی «پیرو». هر کسی پیرو هر کسی یا چیزی باشد، شیعه‌ی او محسوب و اطلاق می‌گردد. خواه مادی باشد یا معنوی، انسان باشد یا جماد، حق باشد یا باطل.
لقب «شیعه» بر پیروان حضرت علی علیه‌السلام نیز از زمان پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده و واضع این لفظ برای پیروان ایشان نیز شخص پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است. چرا که امام علی (علیه السلام) از همان ابتدای رسالت در کلام حضرت رسول اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) به عنوان برادر، جانشین و وصی معرفی شدند و بدیهی است که بسیاری به رغم ادعای مسلمانی، با ایشان و جانشینی ایشان مخالف بودند و نقش ایشان در جنگ‌های سخت و نرم علیه اسلام و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به این خصومت، حسادت، عناد و لجاجت نیز افزوده بود و مسلمین به لحاظ طرفداری از قومیت‌ها یا افراد، دسته نبدی‌های خاصی داشتند (مثل امروز). لذا پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که هادی انسان‌ها می‌باشند، مکرر به این دسته‌بندی‌ها اشاره نموده و تصریح نمودند که در میان گروه‌ها و گرایشات متفاوت و حتی مختلف، جناح علی بن ابیطالب علیه‌السلام و پیروان او بر حق هستند.
اگر چه ضرورتی وجود ندارد که برای اثبات هر بحثی حتماً دلایل و مستنداتی از اهل سنت ارائه شود، اما چون موضوع به همین دسته‌بندی‌ها و افتراق‌ها بر می‌گردد، با صرف نظر از روایات محکم و فراوان منابع شیعه، به برخی از منابع اهل تسنن در خصوص واژه «شیعه»، زمان پیدایش و واضع آن اشاره می‌گردد:
الف – حافظ ابونعیم اصفهانی، از بزرگ‌ترین، مشهورترین و معتبرترین محدثین اهل سنت می‌باشد، در معروف‌ترین کتابش به نام «حلیة الاولیاء» به سند خود از ابن عباس می‌نویسد: چون آیه 6 تا 8 از سوره مبارکه البینة نازل شد، حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
«یا علی! هو، انت و شیعتک. تأتی انت و شیعتک یوم القیامة راضیین المرضیین»
ترجمه: یا علی! مراد از «خیر البریه» [در این آیات]، تو و شیعیان تو می‌باشد. روز قیامت تو و شیعیان تو بیایید در حالی که خدا از شما راضی و شما نیز از خداوند راضی و خشنود باشید.
ب – خوارزمی که از مشهورترین مفسرین اهل است در فصل نهم کتاب مناقب خود به سند جابر بن عبدالله می‌نویسند: در خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم که علی (علیه السلام) رو به ما آمد. حضرت فرمود: «قد اتاکم اخی – رو به شما آمد برادر من». آنگاه دست علی را گرفت و رو به کعبه نمود و فرمود:
«والذی نفسی بیده، ان هذا و شیعته هم الفائزون یوم القیامة»
ترجمه: قسم به کسی که جانم در دست اوست، این (علی) و شیعان او در روز قیامت رستگارانند.
ج – میر سید علی همدانی شافعی در کتاب «مودة القربی» و نیز ابن حجر متعصب در «صواعق محرقه» به نقل از ام سلمه همسر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می‌کنند که ایشان فرمود:
«یا علی! أنت و اصحابک فی الجنة. أنت و شیعتک فی الجنة»
ترجمه: یا علی! تو و اصحاب تو در بهشت‌اید. تو و شیعیان تو در بهشت‌اید.
البته از این دست احادیث، دال بر این که لفظ «شیعه» در زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و توسط ایشان وضع شد و به طرفداران و پیروان حضرت علی علیه‌السلام اطلاق گردید و نه در زمان عثمان، در کتب معتبر روایی اهل سنت نیز بسیار است که همین سه نمونه فوق کفایت می‌نماید.
#پاسخ‌به‌شبهات
#نَشـــــــرخوبی‌ها
#آدرس کانال👇👇👇
@raahemaa