#پاسخ_شبهات
💢حدیثی با #سند_معتبر درباره ختم قرآن در ماه رمضان:
✅کلینی در کتاب الكافي (ج2، ص618، حدیث پنجم) با سند معتبر نقل کرده است که ابو بصير از امام صادق عليه السّلام پرسيد: آیا ( خوب است که) قرآن را در يك #شب ختم کنم؟
امام(ع) فرمود: نه
عرض كرد: در دو شب چطور؟ (یعنی نیمی را در یک شب و نیم دیگر را در شب دوم)
امام فرمود: نه
ابوبصیر همینطور عدد را بالا بُرد تا به شش شب رسید که امام(ع) فرمودند: آرى(یعنی اگر بخواهی قرآن را به شش قسمت #تقسیم کنی و هر قسمت را در یک شب بخوانی تا در طول شش شب تمام قرآن را ختم کرده باشی خوب است)
سپس حضرت صادق عليه السلام به آن شخص فرمود:
کسانی كه پيش از شماها بودند یعنی اصحاب حضرت محمد (ص) ، قرآن را در يك ماه و كمتر مي خواندند. قرآن را با شتاب و #سرعت نبايد خواند بلكه بايد هموار و شمرده خوانده شود، و هر گاه به آيه اى برخورد كردى كه در آن از آتش جهنم یاد شده باید درنگ کنی و از دوزخ به خدا پناه ببرى.
سپس ابوبصیر عرض كرد: آیا در ماه رمضان قرآن را در يك #شب ختم کنم؟
امام(ع) فرمود: نه.
عرض كرد: در دو #شب بخوانم؟
فرمود: نه.
عرض كرد: در سه #شب بخوانم؟ فرمود: آرى بخوان- و با دست خود اشاره كرد- آرى ماه رمضان با بقیه ماهها تفاوت دارد. ماه رمضان حق و حرمت ویژه اى دارد. ( در این ماه) هر چه می توانى نماز هم بخوان!
✅توضیح:
#طبق این حدیث در خواندن قرآن نباید بیهوده شتاب کرد به شکلی که انسان بهره ای از مفاهیم آیات نبرد و تمام همتش مصروف تمام کردن سوره ها باشد از این رو برای #اصحاب ائمه(ع) که زبان عربی می دانستند و اهل علم بودند اجازه داده شده بود که در غیر از ماه رمضان "هر شش روز یکبار قرآن را ختم کنند" و در ماه رمضان که تلاوت قرآن اهمیت بیشتری دارد اجازه داده بودند که هر 3 روز یکبار #قرآن را #ختم کنند.
طبعا برای مسلمانانی که زبان عربی نمی دانند و به #ترجمه نیازمند هستند این مدت بیشتر خواهد بود.
✅اصل کلی اینست که "فَاقرأوا ما تیسّر مِنَ القرآنِ" یعنی «تا جایی که میسر است قرآن بخوانید» و نیز اینکه باید قرائت انسان همراه با "تدبّر" باشد.
ضمنا #حداقل قرآن خواندنی که در طول سال بر هر مومن لازم است روزانه 50 آیه است
#دکتر_ملکی
#سروش👇👇
http://sapp.ir/mobahelegharn
#ایتا👇👇
http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
#پاسخ_شبهات
💢در گزارشی آمده است که امام باقر(ع) در حال #غرق_شدن در چاه بود، اما امام سجاد(ع) نمازش را رها نکرده و به #کمک او نشتافتند. این رفتار چه توجیهی دارد و #وظیفه ما در موارد مشابه چیست؟
✅امام سجاد(ع) #مشغول نماز بودند. فرزندشان محمد که طفل کوچکى بود، کنار چاه #عمیقى در منزل رفته و میان چاه افتاد. مادرش با دیدن این صحنه #فریاد می‌کشید و در اطراف چاه به سر و صورت خود می‌زد و از شوهرش کمک می‌خواست. امام(ع) با آن‌که #صداى کمک همسر و ناله فرزند در عمق چاه را می‌شنید، از نمازش دست برنمی‌‌داشت.
این وضعیت مدتی به طول انجامید تا آن‌جا که مادر بچه که در #اضطراب غرق شدن فرزندش بود، به امام گفت: ای خاندان پیامبر! #چقدر سنگ‌دل هستید! امام(ع) باز هم نمازش را نشکست و بعد از آن‌که نماز را با تمام آدابش به جا آورد، به سمت همسرش رفته و کنار چاه نشست و با آن‌که چاه بسیار عمیق بود و برای #نجات نیاز به طناب بود، تنها دست خود را درون چاه فرو برد و بدون اینکه بدن و جامه‌اش خیس شده باشد، #فرزندش محمد(ع) را بیرون آورد و او را ناز می‌داد و می‌خندید.
✅ آیا این ماجرا #حقیقت دارد؟
#اولا:
مؤلفان کتب #تاریخی در بیشتر موارد، در بیان این گزارش‌ها خود را ملزم به ذکر #سند گزارش نمی‌دانند؛ از این‌رو نمی‌توان آن‌را از لحاظ #سندی مورد ارزیابی قرار داد، بلکه تنها اعتبار کتاب می‌تواند مبنای #اعتبار گزارش باشد.
#ثانیا
با فرض #پذیرش این گزارش نیز نمی‌توان این رفتار امام را الگویی عمومی برای #عملکرد تمام مردم قرار دهیم؛ زیرا نمی‌توان انتظار داشت که خداوند، همان #محبت و برخورد ویژه با امامی که در بالاترین درجات ارتباط با او است را در برابر دیگران هم داشته باشد؛ از این‌رو #طبق نظر فقها در چنین شرایطی، شکستن نماز و نجات جان افراد در #معرض خطر واجب است.
📚الهدایة الکبری، ص 215
#مباهله_قرن_21
http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
#پاسخ_شبهات
💢در گزارشی آمده است که امام باقر(ع) در حال #غرق_شدن در چاه بود، اما امام سجاد(ع) نمازش را رها نکرده و به #کمک او نشتافتند. این رفتار چه توجیهی دارد و #وظیفه ما در موارد مشابه چیست؟
✅امام سجاد(ع) #مشغول نماز بودند. فرزندشان محمد که طفل کوچکى بود، کنار چاه #عمیقى در منزل رفته و میان چاه افتاد. مادرش با دیدن این صحنه #فریاد می‌کشید و در اطراف چاه به سر و صورت خود می‌زد و از شوهرش کمک می‌خواست. امام(ع) با آن‌که #صداى کمک همسر و ناله فرزند در عمق چاه را می‌شنید، از نمازش دست برنمی‌‌داشت.
این وضعیت مدتی به طول انجامید تا آن‌جا که مادر بچه که در #اضطراب غرق شدن فرزندش بود، به امام گفت: ای خاندان پیامبر! #چقدر سنگ‌دل هستید! امام(ع) باز هم نمازش را نشکست و بعد از آن‌که نماز را با تمام آدابش به جا آورد، به سمت همسرش رفته و کنار چاه نشست و با آن‌که چاه بسیار عمیق بود و برای #نجات نیاز به طناب بود، تنها دست خود را درون چاه فرو برد و بدون اینکه بدن و جامه‌اش خیس شده باشد، #فرزندش محمد(ع) را بیرون آورد و او را ناز می‌داد و می‌خندید.
✅ آیا این ماجرا #حقیقت دارد؟
#اولا:
مؤلفان کتب #تاریخی در بیشتر موارد، در بیان این گزارش‌ها خود را ملزم به ذکر #سند گزارش نمی‌دانند؛ از این‌رو نمی‌توان آن‌را از لحاظ #سندی مورد ارزیابی قرار داد، بلکه تنها اعتبار کتاب می‌تواند مبنای #اعتبار گزارش باشد.
#ثانیا
با فرض #پذیرش این گزارش نیز نمی‌توان این رفتار امام را الگویی عمومی برای #عملکرد تمام مردم قرار دهیم؛ زیرا نمی‌توان انتظار داشت که خداوند، همان #محبت و برخورد ویژه با امامی که در بالاترین درجات ارتباط با او است را در برابر دیگران هم داشته باشد؛ از این‌رو #طبق نظر فقها در چنین شرایطی، شکستن نماز و نجات جان افراد در #معرض خطر واجب است.
📚الهدایة الکبری، ص 215
#مباهله_قرن_21
http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59