💠اقطاب گنابادی و مقایسه خود با ائمه معصومین 🔸فرقه‌های صوفیه برای جذب مردم از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. 🔻یکی از این روش‌ها، بالا بردن مقام و جایگاه بزرگان صوفیه است. 🔻متصوفه همواره بزرگان خود را انسان‌های الهی و بزرگ‌ترین افراد از حیث معنوی و عرفانی در زمانه خویش می‌دانند و ایشان را با القابی عجیب و بزرگ، معرفی می‌کنند. 🔻دراویش گنابادی هم همواره از اقطاب خود به‌عنوان ولی‌الله و خلیفه‌الله یاد می‌کنند و حالات و رفتار بزرگان خود را با حضرات معصومین (علیهم السلام) مقایسه کرده و ایشان را هم‌شأن و رتبه حضرات معصومین (علیهم السلام) می‌دانند. 🔰همان‌گونه که شیعه به عصمت ائمه (علیهم السلام) قائل بوده و معتقد به الهام و تحدیث بر ائمه از سوی ملک الهی است، دراویش نیز چنین ادعاهایی را برای بزرگان خود مطرح کرده و می‌گویند: 👈«در حضور و غیاب، زبان سر و سر را از اعتراض بر گفت و فعل شیخ ببندد که آنچه او کند، به تحدیث مَلَک و الهام دل کند... زیرا که اگر شیخ منصوب از طرف خدا باشد، یقین داند که او آنچه کند و گوید، موافق شرع و مخالف هوا باشد، اگرچه در نظر او مخالف نماید...!!!». [1] 📚پی نوشت 1. گنابادی، سلطان محمد، سعادت‌نامه، تصحیح و تعلیقات حسینعلی کاشانی بیدختی، حقیقت، تهران ۱۳۷۹، ص 111. #نقد_تصوف #دراویش_گنابادی #سلطان_علیشاه عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰

💠دراویش بدون قطب، دراویش بی ایمان 🔸در مسلک صوفیه که بر اساس مراد و مریدی است، درویشی و صوفیگری بدون داشتن پیر و مراد، امری محال و غیرممکن است، 🔹و بزرگان این فرقه شخصی را که با پیر و مرشد خود تجدید بیعت نکرده باشد را درویش و سالک نمی‌دانند، 🔻چراکه به گفته ملاعلی گنابادی: «ولایت و ایمان ظهورش به بیعت است» [1] 🔻و ملاسلطان گنابادی نیز مقصود از ایمان را همان بیعت با مرشد می‌داند. [2] ♻️درنتیجه درویشی که با قطب جدید، بیعت نکرده باشد و ولایت او را نپذیرفته باشد، نه‌تنها درویش نیست بلکه دین و ایمان او نیز مورد خدشه است. چنانچه کیوان قزوینی از مشایخ سابق این فرقه، دراین‌باره می‌نویسد: «بدون بیعت، اسلام حقیقی برای کسی حاصل نشود. هرکه اسلام را قبول دارد اما بیعت نکرده، او به‌ظاهر مسلمان است و در آخرت نجات مسلمانی ندارد، لذا امروز ما برای امام بیعت می‌گیریم از مردم.» [3] 📚پی‌نوشت: [1]. گنابادی، علی، صالحیه، نشر دانشگاه تهران، تهران، 1351 ه، چاپ دوم، ص 314 [2]. گنابادی، محمد (سلطان‌علیشاه)، ولایت نامه، نشر حقیقت، تهران، 1384، ص 173 [3]. قزوینی، کیوان، رساله احوال کیوان قزوینی، ص 9 و در کوی صوفیان، ص 197. #نقد_تصوف #سلطان_علیشاه #ولایت عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰

💠حمایت صوفیه از مخالفین غدیر تا به امروز! 🔸در حالی سران صوفیه، از صوفیان طبقات نخستین به عنوان شاگردان و ملازمان ائمه اطهار (علیهم‌السلام) نام می‌برند که نه تنها پیرو مذهب تشیع نبوده‌اند، بلکه از پیروان مکتب بنی‌امیه و مخالفین غدیر به شمار می‌رفته‌اند. 🔹تا اینکه در قرن هشتم تصوف، وارد حوزه تشیع شد. اما بازهم صوفیان شیعه نیز به‌مانند بزرگان سنی مذهب خود، دست ارادت از مخالفین غدیر نکشیدند. 🔻کما اینکه صفی علیشاه با اینکه از خلافت ابوبکر ایراد گرفته است، اما در کتاب خود می‌نویسد: «ما انکار فضیلت ابوبکر (رضی‌الله‌عنه) را نداریم.» (1) 🔻درواقع در بسیاری از اشعار و سخنان دیگر اقطاب صوفیه نیز این‌چنین سخنانی به‌وفور مشاهده می‌شود. 🔻چنانچه سلطان‌علی گنابادی می‌گوید: «دعوت باطنی و علم لدنی با علی بوده و دعوت ظاهری سلطنت و جهاد با خلفای ثلاثه بوده.» (2) 🔰این چنین صوفیه نشان داده‌اند که قائل به مرزبندی مشخصی با مخالفین غدیر نبوده‌اند و برای آنان شأن و منزلت و جایگاهی نیز قائل شده‌اند. 📚پی‌نوشت: 1. اصفهانی، محمدحسن (صفی علیشاه)، اسرار المعارف و میزان المعرفه، نشر اقبال، تهران، 1360. 2. بلاغی، حجت علی (حجت علی شاه)، مقامات العرفا، انتشارات مظاهری، تهران، 1371. #نقد_تصوف #غدیر #ولایت #سلطان_علیشاه عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰