⭕️نگاهی جامعه‌شناسانه به جنبش‌های دینی نوین
✍️برخی جامعه‌شناسان در تحلیل #جنبش‌های_دینی_نوین، بر رهاوردهای روزگار #مدرن انگشت می‌گذارند. آنان معتقدند #فردگرایی و #عقل_گرایی به عنوان ثمرات جنبش روشنگری، دستاوردهایی چون زیر سؤال رفتن آتوریته #دین نهادی، پیدایش آزادی دینی، رشد سردرگمی میان مردم و افزایش تمایل به #ادیان جدید به همراه داشت.
↩️برای مثال، «برایان ویلسون» جنبش‌های نوین دینی را مظهر فردگرایی، اصالت فایده و تضادهای درونی می‌داند. نیاز به دینی معتبر در دنیای مدرن، نیاز به اتصال مجدد دین و علم و نیازبه #معنویت در پاسخ به بحران زیستی، بی‌عدالتی اقتصادی و مشکلات ناشی از #کاپیتالیسم به رشد معنویت‌های جدید دامن زد. افزایش تنوع اجتماعی دنیای مدرن در #فرهنگ_دینی نیز بازتاب یافت و این عقیده که تنها یک دین واحد و اخلاقی در جهان وجود دارد و صحیح است، مورد تردید واقع شد.
@Feraghvaadyan
🔺فردگرایی در معنویت‌های نوپدید
✍#فردگرایی در معنای تام خود اولویت دادن به آزادی‌های حداکثری فرد در برابر جامعه و یکی از اصول نظام‌های سیاسی #لیبرال(آزادی‌گرا) است که تنها حدود آزادی‌های انسان را پایمال کردن حقوق دیگران مي‌داند.
↙️از طرفی، توسعه و تعمیق این نگاه در دوره گذار به پسامدرن و شکل‌گیری ابرفردیت‌ها که به دنبال خود-ابرازی مطلق و مقاومت در برابر اتوریته اجتماعی‌اند، نوعی پارادوکس بی‌پاسخ خلق می‌کنند که ازقضا، مهم‌ترین انتقاد وارده به طرفداران فردگرایی است؛ به‌واقع، بستر خود-ابرازی‌های فرد فردهای مجزا، جایی نیست جز متن جامعه. به تعبیری، شرایط جامعه در شکوفایی انسان -که ذاتاً موجودی اجتماعی است- نقش محوری دارد.
⭕️ به این ترتیب، از آنجا که شکوفایی انسان، منوط به حضور در دل جامعه‌ای خاص است، ملاک حق داشتن -شکوفایی حق- موجب می‌شود در دوراهی فرد-جامعه، اولویت را به جامعه بدهیم. بر این اساس، فردگرایی نه در ساحت عقلانیت بدون علقه(منفصل) قابل دفاع است و نه در ساحت تقدم فرد بر اجتماع؛ ازاین‌رو، یکی از ایده‌های اصلی که تصویر انسان‌شناسی #معنویت‌های_نوین را ترسیم می‌کند، دچار مشکل نظری جدی خواهد بود.
@Feraghvaadyan
🔺فردگرایی در معنویت‌های نوپدید
✍#فردگرایی در معنای تام خود اولویت دادن به آزادی‌های حداکثری فرد در برابر جامعه و یکی از اصول نظام‌های سیاسی #لیبرال(آزادی‌گرا) است که تنها حدود آزادی‌های انسان را پایمال کردن حقوق دیگران مي‌داند.
↙️از طرفی، توسعه و تعمیق این نگاه در دوره گذار به پسامدرن و شکل‌گیری ابرفردیت‌ها که به دنبال خود-ابرازی مطلق و مقاومت در برابر اتوریته اجتماعی‌اند، نوعی پارادوکس بی‌پاسخ خلق می‌کنند که ازقضا، مهم‌ترین انتقاد وارده به طرفداران فردگرایی است؛ به‌واقع، بستر خود-ابرازی‌های فرد فردهای مجزا، جایی نیست جز متن جامعه. به تعبیری، شرایط جامعه در شکوفایی انسان -که ذاتاً موجودی اجتماعی است- نقش محوری دارد.
⭕️ به این ترتیب، از آنجا که شکوفایی انسان، منوط به حضور در دل جامعه‌ای خاص است، ملاک حق داشتن -شکوفایی حق- موجب می‌شود در دوراهی فرد-جامعه، اولویت را به جامعه بدهیم. بر این اساس، فردگرایی نه در ساحت عقلانیت بدون علقه(منفصل) قابل دفاع است و نه در ساحت تقدم فرد بر اجتماع؛ ازاین‌رو، یکی از ایده‌های اصلی که تصویر انسان‌شناسی #معنویت‌های_نوین را ترسیم می‌کند، دچار مشکل نظری جدی خواهد بود.
@Feraghvaadyan
🔺فردگرایی در معنویت‌های نوپدید
✍#فردگرایی در معنای تام خود اولویت دادن به آزادی‌های حداکثری فرد در برابر جامعه و یکی از اصول نظام‌های سیاسی #لیبرال(آزادی‌گرا) است که تنها حدود آزادی‌های انسان را پایمال کردن حقوق دیگران مي‌داند.
↙️از طرفی، توسعه و تعمیق این نگاه در دوره گذار به پسامدرن و شکل‌گیری ابرفردیت‌ها که به دنبال خود-ابرازی مطلق و مقاومت در برابر اتوریته اجتماعی‌اند، نوعی پارادوکس بی‌پاسخ خلق می‌کنند که ازقضا، مهم‌ترین انتقاد وارده به طرفداران فردگرایی است؛ به‌واقع، بستر خود-ابرازی‌های فرد فردهای مجزا، جایی نیست جز متن جامعه. به تعبیری، شرایط جامعه در شکوفایی انسان -که ذاتاً موجودی اجتماعی است- نقش محوری دارد.
⭕️ به این ترتیب، از آنجا که شکوفایی انسان، منوط به حضور در دل جامعه‌ای خاص است، ملاک حق داشتن -شکوفایی حق- موجب می‌شود در دوراهی فرد-جامعه، اولویت را به جامعه بدهیم. بر این اساس، فردگرایی نه در ساحت عقلانیت بدون علقه(منفصل) قابل دفاع است و نه در ساحت تقدم فرد بر اجتماع؛ ازاین‌رو، یکی از ایده‌های اصلی که تصویر انسان‌شناسی #معنویت‌های_نوین را ترسیم می‌کند، دچار مشکل نظری جدی خواهد بود.
@Feraghvaadyan