eitaa logo
راه زلفا
70 دنبال‌کننده
23.1هزار عکس
10.9هزار ویدیو
69 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
در روز جمعہ صد نفحہ یا صد رحمت نازل مے شود. نود و نہ تاے آن براے کسے است کہ سوره قدر را در عصر جمعہ یکصد باربخواند و براے او همچنین نصیبے درآن یک رحمت دیگر هم هست. 📚
در روز جمعہ صد نفحہ یا صد رحمت نازل مے شود. نود و نہ تاے آن براے کسے است کہ سوره قدر را در عصر جمعہ یکصد باربخواند و براے او همچنین نصیبے درآن یک رحمت دیگر هم هست. 📚
شب عرفه روایت شده است که دعای خیر در آن مستجاب است و کسی که در آن به فرمانبرداری خدای متعال مشغول شود پاداش صد و هفتاد سال را دارد. شب مناجات بوده و کسی که در آن شب توبه کند خداوند او را می بخشد. و مستحب است دعایی که اول آن«اللهم یا شاهد کل نجوی» می باشد، خوانده شود. 🔺از مضامین این مناجات گرانقدر غافل نشو. اگر اهلش باشی علومی در آن وجود دارد که سزاوار است مسلمان تمام عمرش را صرف تحصیل آن نماید. با زنده دلی و حضور قلب با آن دعا کن نه با غفلت.
در روز جمعہ صد نفحہ یا صد رحمت نازل مے شود. نود و نہ تاے آن براے کسے است کہ سوره قدر را در عصر جمعہ یکصد باربخواند و براے او همچنین نصیبے درآن یک رحمت دیگر هم هست. 📚
3.05M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مراقبات ماه مبارک رمضان از امیر المؤمنین علیه السّلام روایت شده است: «نگویید رمضان، زیرا نمی دانید رمضان چیست، و اگر کسی گفت، باید صدقه داده و روزه بگیرد. بلکه همانطور که خداوند فرموده است بگویید ماه رمضان». از اعمال مهم سالک در این ماه بزرگ شناخت حقیقت این ماه - در این ماه خداوند رهروان این ماه را با دعوت به میهمانی این ماه گرامی داشته و این ماه ماه میهمانی خداست - و سپس فهمیدن معنی روزه و مناسبت آن با میهمانی خداست. آنگاه تلاش و کوشش برای بدست آوردن اخلاص در کردار و رفتارهایی است که مطابق با رضایت صاحبخانه است. ✅با استناد به روایت فوق که مرحوم در کتاب شریف نقل فرموده اند توصیه میشود در پیام هایی که رد و بدل میشود بجای از استفاده شود
سه روز آخر شعبان روزه این سه روز برای کسی که تمام این ماه را روزه نگرفته، فضیلتی دارد که سزاوار نیست مراقب آن را ترک کند. صدوق رحمه اللّه از امام صادق علیه السّلام روایت نموده است: «کسی که سه روز آخر شعبان را روزه گرفته و آن را به ماه رمضان وصل کند، خداوند روزه دو ماه پی در پی برای او می نویسد». اعمال و مراقبات آخر ماه ها بجهت اصلاح آنچه که در تمام ماه از بین برده غیر از اعمالی است که در اینجا گفتیم، چنانچه در تمام ماهها به اعمال آخر ماه اشاره کردیم. یکی از اعمال مهم ماه رمضان در شب آخر شعبان است و آن دعایی است که در کتاب اقبال برای این شب و شب اول ماه رمضان، روایت نموده است. و اهل آن تکلیف آمادگی برای وارد شدن در میهمانی خداوند متعال را بتفصیل از این دعا می فهمند.
💠 اخلاص در روزه - المراقبات 🔸 اهمیت اخلاص اى عاقل! دربارۀ روزه‌‏اى كه مى‏‌گيرى بينديش كه اگر با اين نيّتى كه گفتيم روزه بگيرى به تمام كرامت‌ها و مقام‌هاى عالى روزه‏‌داران و مخلصين و بيش از آن رسيده و فرشتگان خدا به خدمتت در آمده و حتّى خدا در خواب قيلوله‌ات به تو آب و غذا می‌‏خوراند و كسى توان بيان تعداد فضل و كرامت خدا را ندارد. ولى اگر به‌خاطر ريا و كسب شهرت روزه بگيرى، خوار و از عبادت‌كنندگان شيطان شده و با چهار اسم خوانده مى‏‌شوى: اى حيله‏‌گر! اى فاجر! اى دروغ‌گو! اى رياكننده! ... و به اين ترتيب سزاوار آتش می‌گردى. و اين اختلاف زياد بخاطر اختلاف نيّت‌هاست. و اگر مسئلۀ قلب و نيّت به اين اهميّت نبود، خداوند در قرآن، در سورۀ شمس يازده قسم به رستگارى كسى كه آن را تزكيه كرده، و بدبختى كسى كه آن را آلوده نمايد، ياد نمی‌كرد. به‌همين جهت انسان بايد با تمام توان سعى كند كه نيّت خود را خالص نموده تا جايى كه به مقام صدق در اخلاص برسد. 🔸ملاک‌هاى تشخيص روزۀ خالص از روزۀ ريايى‏ ۱- اگر موقعى كه روزۀ مستحبّى گرفته و در حضور جمعى از نيكان روزه‏‌دار قرار دارد، ببيند از شكستن روزۀ خود شرم می‌كند، بداند كه در روزۀ او شبهه‌‏اى است كه همان نزديک شدن به دل‌هاى مردم است. ۲- اگر دوست داشته باشى غير خدا نيز از روزه تو آگاه شود؛ كسانى كه گمان می‌كنى اگر اطلاع پيدا كنند، خير دنيايى براى تو دارند، اگر چه اين خير، مدح و ستايش و احترام بيشتر آنان به تو باشد. يا اين كه ميل به اطلاع ديگران به‌اندازه‏‌اى نباشد كه در رغبت به روزه تأثير بگذارد ولى در عين حال دوست دارى علاوه بر خدا مردم هم از روزۀ تو آگاه شوند، در هر دو صورت روزۀ تو بيمار و بندۀ پستى خواهى بود. ۳- اگر هنگامى كه با روزه‌‏داران زيادى روزه می‌گيرد، به نشاط می‌آيد و هنگامى كه به تنهايى روزه می‌‏گيرد، كسل می‌‏شود، معلوم می‌شود زيادىِ روزه‌‏داران در قصد و عمل او تأثير دارد. بنابراين به‌مقدار تأثير آن در قلب، اخلاص تيره شده و روزه بيمار می‌گردد. ۴- قصدت از روزه، به‌دست آوردن ثواب است يا به‌خاطر اين‌كه خدا مى‏‌خواهد؟ اگر به‌خاطر ثواب باشد، بدان كه با اين عمل می‌گويى خداوند سزاوار نيست كه به‌خاطر فرمانبرداريش روزه بگيرم و خداوند به‌خاطر بزرگيش شايستۀ عبادت نيست و اگر رشوۀ او نبود او را عبادت نمی‌كردم، حقّ خوبی‌هاى گذشتۀ او را رعايت نكرده و احترام مقام بزرگ او را نگه نمی‌‏داشتم. ۵- اگر رنگين بودن افطار و زيادى غذا و لذّت آن نشاط تو را در روزه افزون كرد، معلوم می‌شود به‌مقدار زيادى نشاط روزه از اوّل تا آخر براى غير خدا بوده است. 🔸ملاک‌های تشخيص به پايان رساندن روزه همراه با اخلاص ۱- اگر در اثناى روزه به غذاى خوشمزه يا همسر زيبا يا سفرى كه در آن نفعى باشد، برخورد كردى و نشاط روزه در تو كم و روزه برايت سنگين شده و انتظار رهايى از روزه را كشيدى، باز هم خالص نيستى. زيرا تو نيز از بنده‏‌ات خدمتى را كه بر خود سنگين بداند، قبول نمی‌كنى بلكه به‌خاطر آن او را طرد و ترک می‌‏كنى. ۲- اگر اتّفاقى بيفتد كه شكستن روزه‏‌ات، نزد خدا بر گرفتن آن برترى داشته باشد ولى از شكستن روزه در نزد مردم خجالت كشيدى، بدان كه مخلص نيستى. زيرا اگر در عمل و قصد خود مخلص براى خواستۀ خدا بودى، ملاحظه هيچكس را نمی‌كردى. ۳- اگر در اثناى روزه ديدى كه روزه تو را از انجام بعضى از واجبات يا امورى كه نزد خدا اهميّت بيشترى دارد ناتوان نموده است ولى با اين حال روزۀ خود را نشكستى، وارد دستۀ رياكاران در عبادت شده و عبادت تو جزو گناهان كبيره می‌شود. وظيفۀ تو در اينجا انجام عملى است كه نزد خدا مهم‌تر است و نبايد ملاحظۀ اين كه مردم عذر تو را نمی‌دانند، داشته باشى. زيرا اين مطالب روزۀ با اخلاص تو را از بين می‌‏برد، گرچه در اوّل، روزۀ تو صحيح و مورد رضايت خداوند بود. در صورت پيش آمدن چنين مطلبى بايد فوراً آنچه را كه نزد خدا مهم است انجام داده و عدم آگاهى مردم به عذر را نبايد ملاحظه كرد. و اگر چنين مسئله‌‏اى اخلاص را از بين برد، بايد فوراً از آن توبه نمود. آن‌چه تو را از خدمت مولا و انجام اعمالى كه موجب خشنودى پروردگارت است، باز می‌دارد، مانند دشمن براى تو و مولايت می‌باشد و چگونه تو دشمن خود و او را بر او مقدّم می‌كنى، درحالی‌كه در حضورش بوده و تو را می‌بيند. و هنگامى كه غير خدا را بر او مقدّم داشتى چه كسى احتياجات تو را در دنيا و آخرت بر طرف می‌كند؟ 📙 المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی @ahlevela_channel
💠 گروه‌هاى مختلف مردم در برابر عيد فطر - المراقبات مردم در رابطه با عيد به چند دسته تقسيم مى‌شوند: ۱- عدّه‌اى روزه را تكليفى بيش ندانسته و فقط با خوددارى از خوردن و نوشيدن و زنان، خود را به ناراحتى مى‌اندازند. امّا اعضاى بدن خود را از گناهان حفظ نكرده و با دروغ و غيبت روزۀ خود را نقض كرده و با تهمت، افترا، فحاشى به خدمتكار و آزار او روزۀ خود را از بين مى‌برند. و در عين حال با كمال اطمينان خود را از فرمانبرداران مى‌پندارند. و گمان مى‌كنند كه بر پروردگار جهانيان منّتى دارند. ولى نمى‌دانند كه با گناهان و نادانی‌شان نزد عاقلان رسوا شده و روزۀ آنان مورد قبول خداى خدايان قرار نمى‌گيرد. چنين كسانى اگر در عيد به عنايت خداى متعال خوش‌گمان بوده و در مكان نماز گزاردن خود از پروردگارشان آمرزش بخواهند، شايد خداوند متعال هنگام اعطاى جوايز آنان را نيز مورد آمرزش خود قرار داده و با فضل خود بعضى از پاداش‌هاى خود را نصيب آنان نمايد. ۲- دسته‌اى نيز مى‌دانند كه اين خداست كه در تكاليف بر آنان منّت داشته، و روزه‌اى كامل است كه همراه با بازداشتن اعضاى بدن باشد. از اين رو مواظب اعضاى بدن خود نيز هستند، اما گاهى خلافى از آنان سر زده و با بيم و اميد مرتكب گناهى مى‌گردند. با ناراحتى روزه گرفته و به‌اندازه‌اى كه حال دارند مستحبّات را به‌جا مى‌آورند. كارهاى خوب و بد را با هم مخلوط نموده و با ترس و خجالت، حيا و اميدوارى وارد عيد مى‌شوند. خداوند آمرزش، پاداش و تبديل گناهان به كارهاى نيک را به آنان وعده داده و با عطاياى خود پاداش عبادت‌هاى آنان را به‌طور كامل و به‌گونه‌اى كه بالاتر از آرزويشان باشد، به آنان عنايت مى‌كند.‌ ۳- گروهى از روى عادت و با غفلت روزه گرفته و در ماه رمضان نيز مانند ساير ماه‌ها در غفلت به‌سر برده، مرتكب گناهان شده و از روى عادت نيز وارد عيد مى‌شوند. سرنوشت اين گروه، به خواست خداوند بستگى دارد. ممكن است عنايت خدا شامل حال آنان شده و فقط به‌خاطر فرا رسيدن عيد يا به‌جهت كرامت بعضى از اعمال نيكوكاران، آنان را مورد آمرزش خود قرار دهد، يا بدى كردارشان آنان را از رحمت خداوند خارج نموده و به ورشكستگان ملحق شوند. ۴- دسته‌اى نداى خداوند را در اين ماه لبيک گفته و با تمام توان در مراقبت دستورات الهى تلاش كرده و براى به‌دست آوردن رضاى خداى متعال در پى به‌دست آوردن تمامى خيرات هستند و عبادات زيادى به‌جا مى‌آورند در حالى كه دل‌هاى آنان به سبب آگاهى خود به كوتاهى در شكرگزارى نعمت تشريف با اين ندا ترسان بوده، و قدر منّت خداوند متعال بر آنان، به‌خاطر اجازه به نزديكى به او و خدمت و عبادت او را مى‌دانند. خداوند متعال هم خدمت آنان را قبول، از سعى آنان تشكر مى‌كند و با كرامت‌ها و انواع عنايات خود آنان را پاداش مى‌دهد، با هدايت‌هاى بيشتر آنان را بزرگ داشته، با نور قرب خود آنان را مى‌پوشاند و آنان را به دوستان برگزيده‌اش ملحق مى‌نمايد. ۵- گروهى نيز نداى خداوند متعال، سختى گرسنگى و شب زنده‌دارى را براى آنان از بين برده، با اشتياق و شكرگزارى، حتى با شادمانى و مستى با آن روبرو شده، براى رفتن و مسابقه جدّيت به‌خرج داده، با روح و عقل خود به‌خوبى خطاب خداى خدايان را اجابت مى‌كنند، براى از بين بردن حجاب با بذل جان همّت كرده و با قربِ به او، به مراد رسيده و به پروردگار بندگان متصل شده‌اند. پروردگارشان آنان را به‌خوبى پذيرفته، نزديک كرده و در پناه خود، در جايگاه صدق به‌همراه دوستان و برگزيدگانش مى‌نشاند، با جام لبريز خود آنان را سيراب كرده و به زيبايى، نور، شادمانى و سرورى مى‌رسند كه كسى توان تصوّر آن را نداشته، چشمى آن را نديده و كسى از آن چيزى نگفته است. روز عيد زمان آشكار شدن آثار اعمال ماه رمضان و اعطاى پاداش عبادت‌هاى آن مى‌باشد. بنابراين كسى كه به‌خوبى از خداوند متعال در شب عيد مراقبت نموده، كوتاهى‌هاى خود را در ماه رمضان، در شب فطر جبران نمايد و خود را براى عيد آماده كند و از بندگان صالح خدا شود، اميد است همان‌گونه كه خداى متعال آنان را در روز عيد قبول مى‌كند، او را نيز پذيرفته، و او را از الطاف خاصّ خودم محروم ننمايد، و بعد از اعتراف به كوتاهى در عبادت و جبران آن، خداوند او را مورد محاسبه دقيق قرار نداده و با او نيز مانند بندگان گرامی‌اش و شهدا و صدّيقين كه شايستۀ بخشش او هستند رفتار كند. 📙 المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی @ahlevela_channel
شب عرفه روایت شده است که دعای خیر در آن مستجاب است و کسی که در آن به فرمانبرداری خدای متعال مشغول شود پاداش صد و هفتاد سال را دارد. شب مناجات بوده و کسی که در آن شب توبه کند خداوند او را می بخشد. و مستحب است دعایی که اول آن«اللهم یا شاهد کل نجوی» می باشد، خوانده شود. 🔺از مضامین این مناجات گرانقدر غافل نشو. اگر اهلش باشی علومی در آن وجود دارد که سزاوار است مسلمان تمام عمرش را صرف تحصیل آن نماید. با زنده دلی و حضور قلب با آن دعا کن نه با غفلت.