#علامه_جعفری #محمد_تقی_جعفری 📈 .روی نوار مرزی آدمی، جانداری است که هر لحظه روی نوار مرزی میان سقوط به «طبیعت حیوانی» و اعتلا به «مقام انسانی» قرار گرفته است. همین که بخواهد حرکتی را آغاز کند، به یکی از دو طرف مایل می‌گردد. البته این نکته را در نظر خواهیم داشت که طرف اعتلا به مقام انسانی می‌تواند قوانین منطقی طرف طبیعت حیوانی را مراعات کند، ولی طرف طبیعت حیوانی نه تنها قوانین اعتلا را مراعات نمی‌کند، بلکه همواره چهرهٔ متضادی با آن قوانین نشان می‌دهد. و با در نظر گرفتن قدرت طبیعت حیوانی انسان و گسترش فعالیت‌های گوناگون آن با سهولت و سادگی راه فعالیت را هموار می‌کند، تمایل و گرایش به سوی آن طبیعی بوده، ورود به اعتلا احتیاج به عمل کمک‌کننده دارد. این عامل، عقل و یا وجدان آدمی است که پیامبر درونی نامیده می‌شود. جعفری، محمدتقی، ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه، ج ۲، ص ۲۷۹ @rahighemakhtoom

📌 قانون عمده سقوط جوامع #علامه_جعفری #محمد_تقی_جعفری در کارگاه باعظمت طبیعت، توقع کِشتن جو و چیدن برنج، همان اندازه احمقانه است که توقع محصول کِشت و آبیاری! ولی روی سخن با ما آدمیان است که حتی چند لحظه فاصلهٔ معلول با ما، حقیقت و خاصیت علت را از نظر ما دور می‌دارد. فرض کنید یک آدم معمولی را هیجان خودخواهی تحریک کرده باشد، او با تأثر از هیجان مزبور برمی‌خیزد و جنایتی را مرتکب می‌شود. با اینکه او معلول و نتیجهٔ قانونی این جنایت را می‌داند و می‌داند که فاصله میان او و معلول مزبور بسیار اندک است، ولی علیت تأثیر از آن هیجان و اقدام به جنایت از دیدگاه او پوشیده می‌شود، گویی قوانین طبیعت و مقررات زندگی با هیجان و اقدام آن انسان پایان می‌پذیرد و از بین می‌رود! قانون عمدهٔ سقوط اجتماعات در گذرگاه تاریخ، همین پدیده است که افراد و گروه‌ها و گردانندگان آنها در عبور از رویدادها و غوطه‌ور شدن در خواسته‌های خود، مختصات علیت آنها را فراموش می‌کردند و غفلت می‌ورزیدند از اینکه این ستم‌ها و اسراف‌ها و هواپرستی‌ها به اضافهٔ اینکه برای خود، موضوعات و رویدادهایی هستند، مختصات علیتی دارند که به عنوان معلول‌ها و نتایج، مانند سایه به دنبال آنان در حرکت هستند. جعفری، محمدتقی، ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه، ج ۲، ص ۲۸۱ و ۲۸۲ @rahighemakhtoom

#تلنگر 📌درنگ و تامل 📁چشاندن طعم حیات، اساسی‌ترین قضیۀ تربیت است. منتها چون مسئله‌ای کلی است، باید برای کودکان از امور جزئی شروع کرد. مثلاً در درس‌شان مورچه را بررسی کنند و به آنان بگویند: این مورچه، گندم‌ها را به لانۀ خود می‌برد تا توشۀ زمستانی فرزندان خود را آماده سازد؛ اگر با چوب به او بزنیم، احساس درد خواهد کرد. به عنوان مثال، بگوییم: بچه‌ها، آیا می‌دانید درد یعنی چه؟ دست خود را بالا بیاورید تا یک چوب بخورید و درد را احساس کنید. به این وسیله، کودک باید متوجه شود که ایجاد درد برای دیگران چگونه است. کودکان را باید از این مرحله بالاتر آورد تا کم‌کم مفهوم جنگ را درک کنند و چنان‌چه روزی مدرسی در دانشگاه گفت: «جنگ در طبیعت انسان است»، این حرف در او اثر نگذارد. کودک باید از ابتدا حیات و ارزش آن را بفهمد. علی‌بن ابی‌طالب(ع) پس از ضربت خوردن فرمود: «شنیده‌ام ابن ملجم در هیجان است؛ تا زمانی که من زنده هستم، این مرد به هیجان و اضطراب نیفتد!». معنای این سخن آن است که: زندگی با هیجان و اضطراب، خلاف قانون است. بارالها! على(ع) با قاتل خود چه کرد؟! آن هم با شقی‌ترین فرد که بشریت را از یک وجود نورانی محروم ساخت. استاد #محمد_تقی_جعفری @rahighemakhtoom