eitaa logo
✳️ جستارهای قرآنی رحیق
2.9هزار دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
764 فایل
رحیق نوشیدنی گوارا و ناب بهشتیان. ۲۵مطففین . @s_m_a57 @Sayyedali_1997
مشاهده در ایتا
دانلود
📌برشی از کتاب (26) 🔅🔅🔅 ✅معیار دانش سودمند در نگاه قرآن 3⃣ سوم: چون زَلّةُ العالِم، زَلَّه العالَم بوده و لغزش دانشمندي مايه‌ي لغزيدن تمام كساني است كه او را به دانش مي‌شناسند و از رفتار و كردار او الگو مي گيرند، بر هر عالِم متعهّد لازم است كه از علِم نافع بهره‌مند گردد و همواره از دانش غيرِ مفيد به خداوند پناه ببرد، 🔹 منظور از علمِ غير نافع تنها برخي از علوم باطل مانند سحر، شُعْبَده، جادو، طلسم و مانند آن‌ها نيست، بلكه هر علمي كه در جان عالِم ثمره‌ي هراس از خداوند را ببار نياورد، دانش غيرمفيد است. 🔹 معيار سود و زيان دانش در زبان وحي الاهي كه هم آواي با زبان فطرت است، به خوبي مشخصّ شد، قرآن كريم كه منادي راستين فضيلت دانش است و فتواي برتري عالم بر جاهل را صريحاً صادر كرده است، قبل از آن كه بگويد: (قل هل يستوي الّذين يعلمون والّذين لايعلمون)[ سوره ي زمر، آيه ي 9] چنين فرمود: (اَمّن هو قانت آناء الّيل ساجداً و قائماً يحذر الاخرة ويرجو رحمة ربّه)[ سوره ي زمر، آيه ي 9] ؛ يعني آيا كسي كه فرصت‌هاي مناسب آرام و ساكت شبانه را به عبادت سجود و قيامِ نمازِ شب و اطاعت خدا سپري مي‌كند و از فرجام كارهاي خويش خوفناك است و به رحمت پروردگار خود اميداور مي‌باشد، با كسي كه اين چنين موفّق و كامياب نيست، برابر است؟ 🔹 آنگاه در ذيل آيه، برابري دانا و نادان را نفي مي‌نمايد؛ يعني اگر سخن از برتري عالم بر غير عالم است، اين مزيّت در فضاي معنوي هماهنگي علم و عمل صالح است، عالم شب زنده‌دار كه از گناه چون سَمّ مهلك مي‌پرهيزد، يقيناً برتر از جاهل است. 🔹 اوّلين نشانه‌ي برتري او اين است كه نعمت علم و عمل صالح و آميختگي اين دو شأن عقل نظر و عمل را از ناحيه‌ي خداوند مي‌داند و براي خويش سهمي در تحقّق آن ها قايل نيست و جز تواضع و فروتني كاري كه مايه‌ي فرومايگي انسان است، هرگز نمي‌كند، و بر اثر اهميّت مطلب فوق است كه خداوند در پايان آيه‌ي ياد شده مي‌فرمايد: (إِنّما يتذكرّ أولوا الألباب).[ سوره ي زمر، آيه ي9. ] 🔹 اگر دانش با عمل صالح هماهنگ نبود و سبب تقرّب به خداوند را فراهم نكرد، به جاي آن كه طبق فرموده‌ي علي بن ابي طالب(عليه السلام): «العلم حجاب من الآفات»[ شرح غررالحكم آمدي، ج 1، ص 188] مانع پيدايش آفت‌ها شود، خود سبب حجاب از عقل برين و قلب طاهر مي گردد. چنانكه نزد ارباب معرفت معروف است كه: «العلم حجاب اكبر»، بزرگترين و بدترين حجابِ شهود، علم غيرنافع است. @rahighemakhtoom
📌 نگاشت 9:سبک و شیوه بیان ✳ در باره اعجاز بیانی قرآن که بیشتر به جنبه های لفظی و عبارات به کار رفته و ظرافت ها و نکته های بلاغی نظر دارد، و البته این نکته ها و ظرافت ها در معنا و محتوا نقش اصلی را ایفا می کند، تا کنون در هشت قسمت به گزینش کلمات در عبارت های قرآن پرداختیم . 🔹 و اینک به سبک و شیوه بیان در قرآن به اختصار اشاره می کنیم. 🔹 اسلوب و شیوه بیان قرآنی (در عین حال که موجب جذب و کشش عرب گردید) با هیچ یک از اسلوب و شیوه های متداول عرب شباهت و قرابتی ندارد. 🔹 قرآن سبکی نو و روشی تازه در بیان ارائه داد که برای عرب بی سابقه بود و بعدا هم نتوانستند در چنین سبکی سخنی بسرایند. این از شگفتی های سخنوری است که سخنور سبکی بیافریند که مورد پذیرش و پسند شنوندگان قرار گیرد، با آن که از شیوه های سخن متعارف آنان بیرون است. 🔹 شگفت آورتر آن که از تمامی محاسن شیوه های کلامی متعارف بهره گرفته باشد، بی آن که از معایب آن ها چیزی در آن یافت شود. 🔹 شیوه های سه گانه متعارف (شعر و نثر و سجع) هر یک محاسنی دارند و معایبی. سبک قرآنی، جاذبیت و ظرافت شعر، آزادی مطلق نثر، حسن و لطافت سجع را دارا است، بی آن که در تنگنای قافیه و وزن دچار گردد، یا پراکنده گویی کند یا تکلف و تحمل دشواری به خود راه دهد. 🔹 همین امر مایه حیرت سخن دانان عرب گردید و خود را در مقابل سخنی یافتند که شگفت آفرین است و در عین غرابت و تازگی، جاذبیت و ظرافت خاصی دارد که در هیچ یک از انواع کلام متعارف آنان یافت نمی شود. ادامه دارد.... @rahighemakhtoom
📌تجلّی الهی 🔹 حرفی ابن ابی الحدید دارد که شاید کمتر کسی از شما آقایان این حرف را نشنیده باشید؛ خطبه‌ای است که وجود مبارک حضرت امیر بعد از تلاوت ﴿أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ﴾[1] و مانند آن که در آخرهای خطبه‌های نهج البلاغه[2] است و بعد از قرائت آن خطبه که مربوط به برزخ است، حضرت دُرفشانی کرد برزخ را معنا کرد، ساهره قیامت را معنا کرد. ابن ابی الحدید در شرح این خطبه می‌گوید: این خطبه آن قدر دلپذیر و دلنشین است که من از پنجاه سال قبل تا الآن «اکثر من الف مرّة» بیش از هزار بار این خطبه را خواندم و هیچ بار من این خطبه را در طی این پنجاه سال نمی‌خواندم که بیش از هزار بار بود «إلا و أحدثت عندی روعة و خوفا و عظة»؛ یک مطلب تازه‌ای از آن استفاده کردم. بعد می‌فرماید این خطبه از آن خطبه‌های بلند علوی است که اگر خطبه‌شناسان و ادیبان و کلام‌شناسان و فصاحت و بلاغت‌شناسان را یکجا جمع بکنند و این خطبه را بر آنها بخوانند آنها می‌فهمند که این سجده دارد.[3] همان طوری که قرآن سُوری دارد که بعضی از سور، آیاتش سجده دارد، علی بن ابیطالب(سلام الله علیه) خطبی دارد که بعضی از خطبه‌ها سجده دارد. این را ابن ابی الحدید معتزلی می‌گوید؛ منتها می‌گوید کارشناسان ادب لازم است. 🔹 این را که ما در شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید دیدیم، به عرض استاد مرحوم علامه طباطبایی رساندیم. عرض کردیم این اغراق نیست؟ ما آنچه شنیدیم سجده بر آیات قرآن کریم است، در غیر قرآن سجده نیست! این ابن ابی الحدید چه طور این حرف را می‌زند که این خطبه سجده دارد؟ مرحوم علامه طباطبایی فرمودند: نه این اغراق نیست، این در حقیقت سجده برای آیات قرآن کریم است، زیرا همان آیات قرآن کریم از زبان حضرت امیر به این صورت درآمده است و اگر آن آیات قرآن کریم نبود، حضرت امیر این سخنان را نمی‌توانست بگوید. اینها هر چه دارند از قرآن است و از وحی الهی است. 🔹 می‌بینید همان آیات قرآن کریم به صورت نهج البلاغه جلوه کرده است، خود حضرت امیر وقتی قرآن را معرفی می‌کند، می‌فرماید که «فَتَجَلَّی لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِی كِتَابِهِ مِنْ غَیرِ أَنْ یكُونُوا رَأَوْه»؛[4] خدا در قرآن برای بندگانش تجلّی کرد، حرف نزد! مردم باید متکلّم را ببینند، نه این صدا را بشنوند «مِنْ غَیرِ أَنْ یكُونُوا رَأَوْه»، این کاتب است از یک نظر، قرآن کتاب است از یک نظر، این متکلم است از یک نظر، قرآن کلام است از یک نظر، این متجلّی است از یک نظر، قرآن جلوه اوست از یک نظر، تا خواننده قرآن چه کسی باشد! تا مطالعهکننده قرآن چه کسی باشد! این بیان لطیف سیدنا الاستاد مرحوم علامه طباطبایی که این اغراق نیست؛ یعنی همان مطالب بلند قرآن کریم است که از زبان مطهّر علی بن ابیطالب درآمده است. [1]. سوره تکاثر، آیه1. [2]. نهج البلاغه، خطه221. [3]. شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، ج11، ص153؛ «و أقسم بمن تقسم الأمم كلها به لقد قرأت هذه الخطبة منذ خمسین سنة و إلى الآن أكثر من ألف مرة ما قرأتها قط إلا و أحدثت عندی روعة و خوفا و عظة و أثرت فی قلبی وجیبا و فی أعضائی رعدة و لا تأملتها إلا و ...». [4]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، خطبه147. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/11/19 @rahighemakhtoom
📌برشی از کتاب (27) 🔅🔅🔅 ✅ اسباب رشد و کمال انسان 4⃣ چهارم: قرآن كريم گرچه در طليعه‌ي وحي بر رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) از فضيلت دانش و خواندن و آموختن كتاب و نگارش سخن به ميان آورده است و عظمت علم را همتاي اصل هستي انسان دانست و در رديفِ نامِ آفريدن انسان، جريان تعليم وي را بازگو كرد؛ (إقرأ باسم ربّك الّذي خلق خلق الإنسان مِن عَلَق إقرأ و ربّك الأكرم الّذي علّم بالقلم علم الإنسان ما لم يعلم)[ سوره ي عَلَق: آيات 1 ـ 5]، 🔹 و جهل را چون عَلَق و خون بسته دانست و حيات دانش را نظير آفرينش و اصل وجود بشر ارزيابي كرد، ليكن در تبيين هدف نهايي آفرينش، محدوده‌ي علم ممدوح و دانش محمود را به خوبي معيّن فرموده است. 🔹 زيرا گرچه در آيه‌ي معروف: (وماخلقت الجنّ والانس اِلّا ليعبدون)[ سوره ي ذاريات، آيه ي 56.]، هدف انسان‌هاي متكامل را عبادت خداوند قرار دارد و عبادت بدون معرفت، مقدور نيست و از اين رهگذر به اهميّت علم، اشاره ضمني شده است، 🔹 ليكن در مورد ديگر به صورت صريح، هدف انسان‌هاي متعالي را، علم توحيد ناب دانسته و در اين باره چنين فرمود: (الله الّذي خلق سَبْعَ سموات و من الأرض مثلهنّ يتنزّل الأمر بينهنّ لتعلموا أنّ الله علي كل شي ء قدير و أن الله قد أحاط بكل شي ءٍ علماً).[ سوره ي طلاق: آيه ي 12.] 🔹 بنابراين، وقتي انسانِ عالِمْ به هدفِ آفريدن خود بار مي‌يابد كه دانش وي تفسير توحيدي از نظام كيهاني باشد و سراسر صحنه‌ي خلقت را آيت قدرت و علم خداوند بداند تا خود كه صلاحيّت خلافت الاهي را داراست، هم مظهر علم خدا گردد و به مقدار توان خويش، اسرار مرموز هستي را كشف نمايد و هم آن ها را در راه صحيح سودمندي جوامع بشري تسخير كند. 🔹 سرّ آن كه برخي از صاحبان صنايع علمي از توفيق سودرساني به همنوعان خود استنكاف دارند، اين است كه علم آن ها صبغه‌ي توحيدي نداشته و علم و قدرت بيكران خداوند را براي آنان روشن نكرده است، و متحجّرانه به كيهان‌شناسي پرداختند. ادامه دارد.... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
🔅🔅🔅 📌 نگاشت 10:سبک و شیوه بیان ✳ امام کاشف الغطاء فقیه و دانشمند ادیب معروف در باره سبک و شیوه بیان قرآن عزیز می گوید: «تلک صورة نظمه العجیب و اسلوبه الغریب، المخالف لاسالیب کلام العرب و مناهج نظمها و نثرها، و لم یوجد قبله و لا بعده نظیر، و لا استطاع احد مماثلة شی ء منه، بل حارت فیه عقولهم، و تدلهت دونه احلامهم، و لم یهتدوا الی مثله فی جنس کلامهم من نثر او نظم او سجع او رجز و او شعر...هکذا اعترف له افذاذ العرب و فصحاؤهم الاولون؛ چنان است صورت نظم عجیب و اسلوب غریب (شیوه و سبک تازه) قرآن، که بر خلاف سبک و شیوه های کلام عرب و روش نظم و نثر آنان بود. نه پیش از آن و نه پس از آن نظیری ندارد و کسی را یارای هم آوردی با آن نباشد. بلکه در حیرت شدند و اندیشه شان فرو افتاد و ندانستند چگونه با او مقابله کنند، چه در نثر و چه در نظم و چه در سجع یا رجز و شعر که سخن متداول آنان بود... 🔹 این چنین زبدگان عرب و فصحای اولین آنان در مقابل قرآن به زانو در آمدند.» بزرگ مرد عرب و یگانه فرزانه آن عصر به ناچار اعتراف نمود: «یا عجبا لما یقول ابن ابی کبشة، فو الله ما هو بشعر و لا بسحر و لا بهذی جنون. و ان قوله لمن کلام الله؛ آن چه محمد (ص) می گوید مایه شگفتی است، به خدا سوگند سخن او نه شعر است و نه سحر و نه به بیهوده گویی بی خردان می ماند. همانا سخن او کلام خدا است.» 🔹 سخنان شگفت انگیز دیگر فرهیختگان عرب آن روز را پیش از این آوردیم. بیان رسا و دلپذیر قرآن گرچه شعر نیست ولی ویژگی شعر را دارد، حتی بر شیواترین آهنگ های وزین عرب تنظیم گردیده، بی آن که در تنگناهای شعری قرار گیرد. چنان که در بخش «نظم آهنگ» قرآن خواهیم آورد. متانت نثر و استواری کلام آزاد را نیز دارد می باشد، که در چینش و گزینش کلمات و واژه ها راه او فراخ و هرگز با دشواری برخورد ندارد. هم چنین از زیبایی های سجع و کلام موزون (بی تکلف) به خوبی بهره مند می باشد. بدین سبب جامع محاسن انواع کلام و فاقد تمامی معایب آنها گردیده است. ادامه دارد.... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
🔅🔅🔅 📌 نگاشت 1 :پیش گفتار ✅ نامگذاری این سوره را ضُحیٰ یا والضحیٰ نامیده‌اند. «ضحی» به معنای روز و روشنایی است. سبب این نامگذاری این است که خداوند در آغاز سوره به ضحی قسم یاد می‌کند.[دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.] ✅ ترتیب و محل نزول سوره ضحی جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، یازدهمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، نود و سومین سوره است[معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶.] و در جزء سی‌ام قرآن جای دارد. ✳ تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها سوره ضحی ۱۱ آیه، ۴۰ کلمه و ۱۶۵ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو سوره‌های مُفصَّلات است. گفته شده سوره ضحی یکی از چهارده سوره‌ای است که یک‌جا بر پیامبر(ص) نازل شده است.[دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.] ادامه تفسیر متنی روزهای زوج هفته در همین کانال👇 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
🔅🔅🔅 📌 نگاشت 2 :پیش گفتار ✅ شأن نزول درباره شأن نزول سوره ضحی گفته شده است مدتی وحی بر پیامبر(ص) نازل نشد؛ به همین دلیل برخی دشمنان، او را شماتت می‌کردند که خدا پیامبرش را رها کرده است. بعد از این واقعه سوره ضحی نازل شد و آن حضرت را شاد کرد.[تفسیر المیزان] ✅ محتوای سوره در یک نگاه سوره ضحی با دو سوگند آغاز می‌شود؛ سپس به پیامبر(ص) بشارت می‌دهد كه خدا هرگز تو را رها نکرده است. بعد به او نوید می‌دهد كه خداوند آنقدر به او عطا خواهد کرد كه خشنود شود. 🔹 در آخرین بخش، گذشتۀ زندگانی پیامبر را یادآوری می‌کند كه خداوند چگونه او را همیشه مورد رحمت خود قرار داده و در سخت‌ترین لحظات زندگی حمایتش کرده است؛ 🔹 از همین رو در آیات پایانی به او دستور می‌دهد كه به شكرانه این نعمت‌ها با یتیمان و مستمندان مهربانی كند و نعمت خدا را بازگو کند. 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
(5)خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، چ۱، ۱۳۹۲ش. 🔅🔅🔅 📌 نگاشت 3:محتوای سوره ضحی در یک نگاه 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌توحید هستی و ربوبی 🔹 آیه چهار سوره مبارکه «رعد» این است: ﴿وَ فِی الأرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ﴾؛ در جوار هم‌ هستند، در این یک هکتار زمین خاک‌هایشان یکی است؛ ولی ﴿وَ جَنَّاتٌ مِنْ أَعْنابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخیلٌ صِنْوانٌ وَ غَیرُ صِنْوانٍ یسْقی بِماءٍ واحِدٍ﴾؛ اما ﴿وَ نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلی بَعْضٍ﴾، آفتاب یکی، هوا یکی، آب یکی، خاک یکی، اما انواع و اقسام میوه‌ها را ما عطا می‌کنیم. 🔹 بعد از تبیین این معارف توحیدی، می‌فرماید: ﴿قُلْ أَ رَأَیتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً﴾،[1] چه کار می‌کنید؟ حالا این معادن را چه کار می‌کنید؟ کمی این نفت اگر برود پایین، حالا تنها سخن از بیگانه نیست، اگر ـ خدای ناکرده ـ یک قدر این نفت برود پایین، این گاز برود پایین، در دسترس صنعت هم نباشد، چه کار باید کرد؟ این غفلت ماست که از توحید باز می‌مانیم، همیشه دست دیگران را می‌بینیم یا می‌خواهیم دست دیگران را کوتاه کنیم. ﴿قُلْ أَ رَأَیتُمْ﴾؛ یعنی «أخبرونی»؛ به من گزارش بدهید، ﴿إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً﴾، «إن اصبح» نفت شما، «إن اصبح» گاز شما! چند کیلومتر پایین‌تر برود که دسترس صنعت نباشد، چه می‌شود؟ ﴿إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ یأْتیكُمْ بِماءٍ مَعینٍ﴾، بنابراین برهانی که ذات أقدس الهی اقامه می‌کند، ضمن اینکه توحید هستی را ارائه می‌کند؛ یعنی خدای سبحان واحد است «لا شریک له» واحد است، احد است و امثال آن، توحید ربوبی را هم اقامه می‌کند. 🔹 بعد فرمود ﴿فَمَنْ یأْتیكُمْ بِماءٍ مَعینٍ﴾، حمد را بر همه ما لازم کرده است. این شکر گفتن تنها چیزی که در قیامت ترازو را پُر می‌کند حمد است. انسان اگر در همه امور حامد و شاکر باشد، هیچ محذوری ندارد، نه بی‌راهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد. هیچ وقت کسی را محتاج دیگری نکرده است. این روایت‌ها هم در صحیفه سجادیه خوانده شد. وجود مبارک امام سجاد می‌فرماید این سفاهت است که کسی چشمش به غرب باشد: «طَلَبَ الْمُحْتَاجِ إِلَی الْمُحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْیهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِه»،[2] این سفاهت یک ملّت است که ـ خدای ناکرده ـ چشمش به غرب باشد. اینها ما را به عقل دعوت کردند. [1]. سوره ملک، آیه30. [2]. صحیفه سجادیه، دعای28. 📚 سوره مبارکه ملک جلسه تاریخ: 1397/09/1314 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌برشی از کتاب (28) 🔅🔅🔅 ✳ واحد سنجش و ارزیابی کمال ها 5⃣ پنجم: اَرزْيابي هر چيزي مناسب ارجمندي ويژه‌اي است كه آن را با همان معيار مي سنجند جريان شهادت در راه خدا، واحد ارزيابي بسياري از فضايل نفساني است، به طوري كه اصالت آن به عنوان وَزْن احراز شده است و امور ديگر به عنوانِ موزون، در ميزان قسط و عدل، با آن وزن، سنجيده مي‌شوند. 🔹 محور ارزيابي كمال‌ها در اسلام، همانا شهادت است كه ارج دانش انديشوران را با آن ارزيابي مي‌نمايند، گرچه مِداد و مُركّب عالِم متعهّد كه بر صفحه‌ي زرين كتاب، رقم مي خورد، مايه‌ي صلاح دل و نجاح روح است، ليكن اگر در مسير حفظ ارزش‌هاي شهادت نباشد، هرگز با آن مقياس سنجيده نخواهد شد، چه رسد به اين كه بر آن فزوني گيرد. 🔹 از اين كه مركّب قلم‌انديشوران با شهادت در راه حقّ مقايسه شده است، معلوم مي‌شود كه وظيفه‌ي يك انديشور باهوش در صحنه‌ي جهاد اكبر، فقط يكي از دو چيز است؛ يا پيروزي بر هوا و سلطه بر اغراض نفساني و غرايز حيواني يا شهادت در راه تهذيب و تسليم خواسته‌هاي اهريمن درون و بيرون نشدن و به دام اسارت هوس تن ندادن. 🔹 اگر دانشمندي توان چيرگي بر دشمن درون را پيدا كرد و در ميدان تهذيب روح بر نَفْس مُسَوّله و نَفْس اَمّاره فايق آمد، به فيض فوز عظيم نايل آمده است و اگر هم بر اميال باطل خود پيروز نشد، لااقل اسير آن هم قرار نگرفت و تا پايان عمر در جنگ با دشمن و گريز از او بسر برد و سرانجام بدون تسليم شدن رحلت كرد، همانند قَتيل در معركه‌ي نبردْ پاداش شهيد را خواهد داشت. 🔹 غرض آن كه آن چه از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) رسيده است كه «إذا كان يوم القيامة يوزن دم الشهداء بمداد العلماء فيرجّح مداد العلماء علي دم الشهداء»[ كنز العُمّال، حديث 28899.]، ناظر به آن است كه انديشمندان بكوشند كه: 🔹 اولاً، معارف الاهي را به خوبي فرا گيرند؛ 🔹 ثانياً، مطالب آموخته آن ها قابل ضبط و نگارش باشد؛ 🔹 ثالثاً، مطالب صالح نگارش را مرقوم دارند؛ 🔹 رابعاً، سنّت و سيرت آنان در قلم و رقم زدن در مسير جهاد با اهريمن درون و بيرون باشد؛ 🔹 خامساً؛ روح حماسه و استقلال طلبي و نفي هر گونه سلطه‌گري و سلطه‌پذيري از آثار قلمي آنان محسوب گردد تا رزمندگان دو جبهه‌ي جهاد اكبر و اصغر را در كنار مائده‌ي الاهي و آثار بجا مانده از خويش، به خوبي بپرورانند و نظام اسلامي را مستقرّ كنند. 🔹 نمونه بارز آن چه گذشت، زندگي پربار و عمر پربركت امام راحل(قدّس‌سرّه) است كه هم از علم نافع برخوردار بود، هم امّت اسلامي را به فراگيري علوم نافع فرا مي خواند، هم آثار بَنان و بَيان ايشان در تحميس و تشجيع و ترغيب به برقراري نظام قسط و عدل و تهديم هرگونه بنيان سلطه‌طلبي، سهم مُؤثّر مي داشت 🔹 و خلف صالح و صادق ايشان مقام معظّم رهبري نيز همان راه را ادامه مي‌دهند، و تداوم آن سنّت حسنه را از خداوند مسئلت مي‌نمايند. ادامه دارد.... ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
🔅🔅🔅 📌 نگاشت 11: نظم آهنگ قرآن ▪ هرگاه کسی برای چند بار به یک شعر گوش می سپارد، لحن و آهنگ آن برای او تکراری و ملال آور می شود، اما به هنگام نیوشیدن آوای گونه گون و هر دم تجدید شونده قرآن که اسباب و اوتاد و فواصل آن پی در پی جای خود را عوض می کنند و هر کدام گوشه ای از قلب را به نوازش وا می دارند، نه تنها خسته و آزرده نمی شود، بلکه عطش او برای شنیدن، همواره فزونی می گیرد. ▪ عرب، پیش از نزول قرآن، گاهی در شعر خود از این تنوع صوت بهره می برد، اما اغلب به دلیل اسراف و تکرار، تنوع آنان به ملال می انجامید. در نثر چه مرسل و چه مسجع نیز، چنین سلاست و روانی و حلاوتی که در قرآن مشهود است، سابقه نداشت و در بهترین نثرهای عرب عیب هایی یافت می شد که از سلاست و روانی ترکیب آن می کاست و امکان نداشت مثل قرآن قابل ترتیل باشد. اگر هم برای ترتیل آن پافشاری می شد، بوی تکلف از آن به مشام می رسید و از شأن کلام نیز می کاست. ▪ بر این اساس، هیچ جای شگفتی نیست که عرب، در گمان خود کمترین لقبی که به قرآن داده بود این بود که این سخن شعر است و اگر شعر نباشد سحر است و افسون! و این گفتار خود حیرت زدگی عرب در قبال سخن شکوهمند و بدیع قرآن را نشان می دهد، سخنی که از جلال و شکوه نثر چیزی فراتر دارد و از جمال و حلاوت شعر مایه ای افزون تر. ادامه دارد.... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌بنیان مرصوص 🔹 این نظام به بركت قیام امام و خون های پاك شهیدان [پابرجاست]، آنقدر خون های پاك ریخته شد كه خدا می‌داند! وقتی تاریخ جنگ به دو هزارمین روز رسید، هزار تا روحانی شهید شده بود آن وقت كه حساب كردند؛ یعنی هر یك روز در میان یك اهل لباس شهید شد، از شهدای محراب هفتاد ـ هشتاد ساله مثل آیت الله شهید اشرفی، آیت الله صدوقی، آیت الله دستغیب، آیت الله قاضی تا شهدای هفت تیر تا شهدای نخست وزیری تا شهدای كوی و برزن، هزار روحانی در ظرف دو هزار روز جنگ شهید شد، از آن به بعد هم كه ادامه داشت. از بسیاری از شماها كه خانواده‌های متدین‌ هستید عزیزترین فرزندانتان یا برادران و پدرانتان شهید شدند، خیلی خون پاك به پای این نهال رفته است! بنابراین این‌‌چنین نیست كه خدا این نظام را رها كند و خدای ناکرده این نظام آسیب ببیند، این شده بنیان مرصوص. 🔹 در بخش هایی صریح قرآن كریم فرمود شما نشد دیگری، مواظب خود و آبرویتان باشید ﴿إِنْ تَتَوَلَّوْا یسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیرَكُمْ ثُمَّ لا یكُونُوا أَمْثالَكُمْ﴾؛[1] فرمود وقتی جریان شهادت شد و خون شد و عده زیادی شربت شهادت نوشیدند، خدای سبحان دست از این نظام برنمی‌دارد، مواظب باشید این دین و این نظام به دست شما عملی بشود، دیر بجنبید شما را می‌گذاریم جای دیگر یك عده را روی كار می‌آوریم ﴿وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا یسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیرَكُمْ ثُمَّ لا یكُونُوا أَمْثالَكُمْ﴾. 🔹 خودتان را دریابید! فرصت، فرصت كوتاهی است و سفر سفر ابد است، هیچ نگذارید در كارتان غیر خدا دخالت كند؛ اگر خدای ناكرده ذره‌ای من و ما در این كار دخالت كرد، این را خدا نمی‌پذیرد، چون ﴿أَلا لِلّهِ الدِّینُ الْخالِصُ﴾،[2] او فقط صد درصد قبول می‌كند. این‌‌چنین نیست كه بگویند كه حالا اگر كسی نود درصد برای رضای خدا كرد و ده درصدش ریا بود این قبول بشود، خیر! كاری را كه خدا قبول می‌كند و روی آثار می‌گذارد كار صد درصد است. [1]. سوره محمد, آیه38. [2]. سوره زمر, آیه3. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1386/04/21 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌برشی از کتاب (29) 🔅🔅🔅 ✳وظیفه مشترک دانشوران 6⃣ ششم: رسالت انديشوران اسلامي آن است كه نظام الاهي را در همه‌ي شئون علمي و عملي آن تحكيم كنند و اين بنيان مرصوص را از گزند هر توطئه مصون دارند، و چنين كار سُتُرگي از گروه خاصّ و قشر مخصوص ساخته نيست، بلكه محور اصلي آن بر عهده‌ي همه صاحب نَظَران تئوري و صاحب بصران عَمَلي خواهد بود كه عمده‌ي آن ها در حوزه و دانشگاه به سر مي‌برند. 🔹 از اين رهگذر، پيوند اين دو نهاد علمي و ارجمند لازم و ضروري است، و هرگز پيوند اين دو قشر حسّاس ممكن نيست، مگر آن كه وظيفه‌ي مشترك و قداست آن وظيفه براي هر دو نهاد، به خوبي احساس شود و چنين كار خطيري ميسّر نيست، مگر آن كه قبلاً خود حوزويان با يكديگر هماهنگ و خود دانشگاهيان با همديگر يكدل و يكرنگ كه همان صبغه‌ي الاهي است باشند. 🔹 چنين توفيقي به دست نمي‌آيد، مگر آن كه هر كدام از حوزوي يا دانشگاهي با نهاد و نهان خويش متّحد باشد و اين همرنگي قَلْب و قالَب پديد نمي‌آيد، مگر آن كه قَلْب هر كدام از توحيد ناب برخوردار گردد. زيرا قلب انسانِ مُوَحّد است كه مي‌تواند از شخصيّت هر كسي به عنوان چهره اي مؤمن كه ظاهر و باطن او همسان و هم آواي‌هم‌اند، بسازد، و اين مؤمنانِ واحد، توان برقراري اتّحاد را دارند. 🔹 آنگاه از چنين حوزويانِ مؤمن متّحد و از چنان دانشگاهيان مؤمن متعهّد، نظام هماهنگ اسلامي پديد مي‌آيد كه اوّلين اثر آن، اسلامي شدن دانشگاه هاست. سپس در پرتو آن، تأسيس، تحكيم و تداوم نظام الاهي و نيز تهديم و تَدْمير نظام استكبار و سلطه ميسّر خواهد شد. 🔹 پروردگارا به تمام مشتاقان لقايت، شهد شهود را ارزاني بدار 🙏 🔹 و تمام شهيدان واِمام آن ها را از شراب طهور در ساغَر قرآن و صَراحيِ عترت(عليهم السلام)، سيراب فرما؛ 🙏 🔹 نظام اسلامي و مقام معظّم رهبري در پرتو عنايت حضرت بقيةالله(ارواح مَنْ سواه فداه) حفظ و حمايت فرما 🙏 🔹 و برادران و خواهران گرانقدر دانشجو را از حَسَنات مُلك و ملكوت بهره‌مند فرما و از مسئولان محترم اين همايش علمي به احسن وجه پذيرا باش.🙏 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. کانال قرآنی رحیق در ایتا @rahighemakhtoom
▪نگاشت 4 :نکات تفسیری آیات 1تا 5 🔅🔅🔅 وَ الضُّحى‌ «1» وَ اللَّيْلِ إِذا سَجى‌ «2» ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى‌ «3» وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولى‌ «4» وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى‌ «5» «1» به روشنايى آغاز روز سوگند. «2» به شب سوگند آنگاه كه آرامش بخشد. «3»پرودگارت تو را وانگذاشته و خشم نگرفته است. «4» همانا آخرت براى تو بهتر از دنيا است. «5» و به زودى پروردگارت (چيزى) به تو عطا كند كه خشنود شوى 🍀🍀🍀 ✅ ۱ - سوگند خداوند، به چاشت گاه و به گسترش نور خورشید در آن زمان (و الضحى) «ضحى» در معانى گسترش نور خورشید و «پهناور شدن روز» (مفردات راغب) و «اندکى پس از بالا آمدن روز» (قاموس) به کار مى رود. ✅ ۲ - وقت چاشت و زمان پرتو افشانى خورشید، داراى عظمتى درخور سوگند خداوند (و الضحى) ✅ ۳ - نور خورشید و برآمدن آن در صبحگاه، نعمتى الهى است. (و الضحى) ✅ 4 - سوگند خداوند، به شب، هنگام سیطره کامل تاریکى آن بر موجودات (و الّیل إذا سجى) «سجى الّیل»; یعنى، شب با تاریکى خود ساتر شد و پوشاند(مصباح). اصل این کلمه، بر آرامش یافتن و انطباق کامل دلالت دارد. (مقاییس اللغة) ✅ 5 - شب و سیطره افکندن تاریکى آن بر موجودات، از نعمت هاى بزرگ الهى و داراى عظمتى درخور سوگند خداوند (و الّیل إذا سجى) ✅ 6- آرامش موجودات در شب، نعمتى بزرگ و داراى عظمتى درخور سوگند خداوند (و الّیل إذا سجى) «آرامش یافتن» (یکى از معانى ذکر شده براى «سَجْو») در آیه شریفه به شب اسناد یافته است. این اسناد یا حقیقى است; یعنى، با سیطره کامل تاریکى، گویا شب از پیشروى باز ایستاده است و یا اسناد مجازى است و شب آرام به معناى بى تحرّک بودن موجودات در شب است. ادامه دارد... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
▪نگاشت 5 :نکات تفسیری آیات 1تا 5 🔅🔅🔅 وَ الضُّحى‌ «1» وَ اللَّيْلِ إِذا سَجى‌ «2» ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى‌ «3» وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولى‌ «4» وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى‌ «5» «1» به روشنايى آغاز روز سوگند. «2» به شب سوگند آنگاه كه آرامش بخشد. «3»پرودگارت تو را وانگذاشته و خشم نگرفته است. «4» همانا آخرت براى تو بهتر از دنيا است. «5» و به زودى پروردگارت (چيزى) به تو عطا كند كه خشنود شوى 🍀🍀🍀 ✅ 7- خداوند، هرگز ارتباط خود را با پیامبر(ص) قطع نکرده و به آن حضرت بى اعتنا نبود. (ما ودّعک ربّک) 🔹 «تودیع» - که در بدرقه مسافر و ترک کردن او متعارف شده است - در این آیه به معناى ترک است (مفردات). ✅ 8 - خداوند، تدبیرکننده امور پیامبر(ص) و مربّى او است. (ربّک) ✅ 9- توجّه پیامبر(ص)، به ربوبیت و عنایت ویژه خداوند به او، مایه اطمینان آن حضرت به قطع نشدن ارتباط الهى با او است. (ما ودّعک ربّک) ✅ 10 - خداوند، هرگز از پیامبر(ص) ناراحت نشد و بر آن حضرت خشم نکرد. (و ما قلى) «قِلى» (مصدر «قَلى»); یعنى، شدت تنفّر و مبغوض داشتن. (مفردات) ✅ 11 - خداوند، پیوند خود را با کسانى که مبغوض او هستند، قطع خواهد کرد. (ما ودّعک ربّک و ما قلى) جمله «ماقلى»، در صدد نفى علت تودیع و به منزله تعلیل براى جمله اول است. ✅ 12 - با وجود ربوبیت و عنایت ویژه خداوند به پیامبر(ص)، موردى براى خشم و بى مهرى به آن حضرت وجود نداشت. (ربّک و ما قلى) ✅ 13- خداوند، در تأکید بر قطع نشدن ارتباط او با پیامبر(ص) و ناخرسند نبودن از آن حضرت، به نور خورشید و تاریکى شب سوگند یاد کرده است. (و الضحى . و الّیل إذا سجى . ما ودّعک ربّک و ما قلى) این آیه، جواب قسم هایى است که در آغاز سوره آمده بود. ادامه دارد... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
Tafsir_106.mp3
39.46M
🔅🔅🔅 شنیدنی ؛آموزنده و زیبا ☘☘☘ 🔅به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببرید 🔹یادآوری: جلسه 106 پایان تفسیر سوره مبارکه بقره می باشد . 🔹 به حول و قوه الهی در پست های آینده تفسیر سوره مبارکه اسرا تقدیم حضور خواهد شد.جلسات تفسیری سوره اسرا در شهر هامبورگ آلمان توسط استاد حجت الاسلام و المسلمین رنجبر ایراد شده است. 👇👇👇 @rahighemakhtoom
📌 اعتیاد به گناه 🔹 اینکه در روایات ما هست که «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیس»،[1] این تشبیه نیست، یک حقیقتی است که بعد روشن می‌شود. نگاهی را که انسان به نامحرم کرد، این نگاه را به دستگاه نفسانی می‌دهد، این را خوب می‌پروراند و بعد باعث هلاکت می‌شود. اگر آدم حرفی که می‌زند بگوید رد شد، نگاهی که می‌کند بگوید رد شد، خیر! رد نشد. اگر غذای سمّی خوردیم رد نشد، تمام دستگاه دارند فعالیت می‌کنند که علیه ما قیام کنند؛ لذا فرمود: «أَعْدَی عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الَّتِی بَینَ جَنْبَیكَ».[2] اینها تمثیل است نه اینکه تشبیه باشد. یک وقتی می‌گوییم «زیدٌ کالأسد»، این تشبیه است، در واقع زید أسد نیست؛ اما انسان مثل زید است این تمثیل است، یعنی حقیقتاً انسان همین است، یعنی فرد اوست. اینها تمثیل است، تشبیه نیست؛ فرمود: «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیس». 🔹 در بخشی از روایات دیگر هم که آمده پشت سر شیر راه برو، اما به دنبال نامحرم راه نرو![3] پس این نگاه، نگاه سمّی است. این نگاه سمّی وقتی آمد، نفس با آن دستگاه شهوی این را می‌پروراند و به صورت یک غدّه بدخیم در می‌آورد و این شخص می‌شود معتاد نگاه به نامحرم یا فلان معصیت، یا فلان معصیت! آن‌وقت آن غذای سمّی، دستگاه بدن را آسیب می‌رساند و این گناه سمّی جان آدم را می‌گیرد. 🔹 این نماز جعفر طیار را ما فراموش نکنیم! این همه تیر که از هر طرف می‌آید، به هر حال ما یک برنامه عبادی باید داشته باشیم. [1]. من لا یحضره الفقیه، ج4، ص18. [2]. عدة الداعی و نجاح الساعی، ص314. [3]. مستدرک الوسائل، ج14، ص275؛ «الْقُطْبُ الرَّاوَنْدِی فِی لُبِّ اللُّبَابِ قَالَ: قَالَ دَاوُدُ ع لِابْنِهِ امْشِ خَلْفَ الْأَسَدِ وَ الْأُسُودِ وَ لَا تَمْشِ خَلْفَ المَرْأَةِ». 📚 درس خارج فقه نکاح جلسه تاریخ: 1396/11/25308 🌿🌿🌿 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌برشی از کتاب (30) 🔅🔅🔅 ✳ نكاتي چند، كه در تذكيه‌ي عقل و تزكيه‌ي نفس سهم به سزايي دارد و از متون مقدس ديني يعني قرآن كريم و سنّت معصومين (عليهم السلام) استنباط مي شود و عقل برهاني نيز با آن هماهنگ است. 1⃣ يكم: انسان در فرهنگ قرآن، كه كلام پروردگار جهان آفرين است، حَيّ مُتَألّه است؛ يعني زنده اي كه ذوب در الوهيت آفريدگار خود است و در فطرت خود، نه گزارشي از غير خدا دارد و نه گرايشي به سوي غير او؛ (كما بَدَأكم تعودون).[سوره ي اعراف، آيه ي 29.]همان طور كه شما را ابتدائاً خلق كرد، سرانجام به سوي او باز مي گرديد. 🔹 اين آغاز و انجام كه با ظهور «هو الاوّل» شروع شده و با تجلّي «هو الاخر» پايان مي پذيرد، حقِ ناب بوده، هيچ گونه باطل خواه باطل كهن، خواه باطل نو را در آن راه نيست. زيرا بطلان، از هر صنف كه باشد، كهنه خواهد بود و هيچ فرسوده اي را در حريم حقِ طِلق، كه فيض او نو به نو مي رسد، راه نخواهد بود؛ (قل جاء الحق و ما يُبْدي ق الباطلُ و ما يُعيدُ).[ سوره ي سبأ، آيه ي 49.] در وجود آدمي جان و روان مي رسد از غيب چون آب روان هر زمان از غيب نو نو مي رسد وز جهانِ تن برون شو مي رسد [مثنوي معنوي، دفتر اول، بيت 2222.] هر نفس نو مي شود دنيا و ما بي خبر از نو شدن اندر بقا عمر همچون جوي نو نو مي رسد مستمرّي مي نمايد در جسد [همان، بيت 1144.] 2⃣ دوم: چون تألّه و ذوب در خداباوري در نهان و نهاد انسان تعبيه شده، حقيقت وي نيز بيش از يك چيز نيست. لذا جريان «حيات» و «تألّه» چنان به هم تنيده و در هم آميخته اند كه واقعيت حيات او را چيزي جز تألّه و دلباختگي به جمال و جلال الاهي تشكيل نمي دهد و هر گونه غبارِ غيريّت پذيري با غيرتِ خداخواهي او منافات دارد؛ زيرا اعتقادِ سَرِه و ايمان ناب، تاب هيچ گونه شرك و تعدّدطلبي را ندارد، به طوري كه اندك گزارش از غير خدا و ذرّه اي گرايش به سوي غير او مايه‌ي پژمردگي روح باطراوت توحيدي و افسردگي جان بانشاط يگانه جويي و يكتاپرستي است؛ (قل أغَيْرَ الله أتّخِذُ وليّاً فاطر السموات والأرض)[ سوره ي انعام، آيه ي 14.] و (وإليه يُرْجَعُ ا لأمرُ كلُّهُ فاعبده و توكّل عليه).[ سوره ي هود، آيه ي 123] چيست توحيد خدا آموختن خويشتن را پيشِ واحد سوختن [مثنوي معنوي، دفتر اول، بيت 3790.] رخت خود را من زره برداشتم غير حق را من عدم انگاشتم [همان، بيت 3009] 🔹 فطرت آدمي از آن جهت كه به يكتاپرستي سرشته است، اگر رهزني نقد قلب او را به غارت نَبَرد و غنيمت هستي وي را به غرامت نيستي نكشاند، همواره خواهان مآثر توحيدي و آثار يگانه جويي است. زيرا سنخيّتِ جاذب و مجذوب چنين اقتضايي دارد. در جهان هر چيزْ چيزي جذب كرد گرمْ گرمي را كشيد و سردْ سرد [همان، دفتر دوم، بيت 81.] 🌿🌿🌿 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. کانال قرآنی رحیق در ایتا @rahighemakhtoom
🔅🔅🔅 📌 نگاشت 12: نظم آهنگ قرآن ✳ استاد محمد هادی معرفت مفسر و قرآن پژوه معاصر کلام یکی از ادیبان در بیان نظم آهنگ قرآن چنین آورده است که وی می گوید: 🔹 وقتی آدمی می بیند که از این مخرج های سخت جوش، چنین گوهرهای تابناکی با این ترتیب حروف و چنان آذین بندی بیرون آمده، التذاذی بی حساب می برد و وجدی بی انتها به او دست می دهد. در این حروف گویی یکی می نوازد، دیگری طنین انداز، سومین نجواگر است و چهارمین بانگ بر آورنده، پنجمین نفس را می لغزاند و ششمین راه نفس را می بندد و شما زیبایی آهنگ را در دسترس خود می یابید، 🔹 مجموعه ای گوناگون و همساز، نه تکرار مکرر و نه یاوه دار، نه سستی و نه غلظت، نه تنافری در حروف و آواها. 🔹 بدینسان کلام قرآن نه به دشخواری سخن بدویان و نه به نرمی کلام شهریان است، بلکه آمیزه ای است از هر دو، صلابت اولی را دارد و لطافت دومی را، گویی شیره جان دو زبان است و نتیجه آمیختگی دو گویش. 🔹 آری قرآن چنین جامه تازه و زیبایی به تن دارد و این پیوسته نیز در حکم صدفی است که در جان خود گوهرهای گرانبها نهفته است و مرواریدهای ارزشمند را در آغوش می گیرد. 🔹 پس اگر زیبایی پوسته تو را از گنجینه پنهان درونش باز ندارد و تازگی و شادابی، پرده راز نهفته در ماورای خود را بر تو حایل نشود و تو پوسته را از مغز کنار بزنی و صدف را از مروارید جدا بنهی و از نظم و آرایش الفاظ به شکوه معانی برسی، مایه ای شگفت تر و شکوهمندتر بر تو متجلی می شود و معنایی بدیع تر می یابی. 🔹 آن جا، روح و کنه قرآن است، شعله ای است که موسی را به درخت آتش در بقعه مبارکه در کرانه وادی ایمن کشانید و آن جاست که نسیم روح قدسی می فرماید: «انی انا الله رب العالمین؛ همانا من هستم پروردگار عالمیان.» (قصص/ 30) ادامه دارد.... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌مدرسه درون 🔹 این دهه كرامت ـ كه از آغاز این ماه، یعنی ماه پُر بركت ذیقعده تا یازدهم این ماه كه روز اول میلاد وجود مبارك فاطمه معصومه(سلام الله علیها) است و روز یازدهم میلاد وجود مبارك امام رضا(سلام الله علیه) است ـ را به پیشگاه ولی عصر(ارواحنا فداه) تهنیت عرض می‌كنیم. 🔹 مسائل پیرامون ماه پُر بركت ذیقعده پیام‌های فراوانی دارد، به ما گفتند اگر كسی چهل شبانه‌روز مواظب اندیشه, عقاید, اخلاق, رفتار, گفتار, نوشتار, غذا, خواب و خوراك خود باشد, بسیاری از مطالب برای او روشن می‌شود. ما دو مدرسه داریم: یك مدرسه راهنمایی یا دبستان است كه در بیرون است؛ چه حوزه و چه دانشگاه, اینها مدرسه‌های ابتدایی هستند و حداكثر اینکه مفهوم به ما یاد بدهند. حتی آن‌ کسی كه مرجع می‌شود, آن کسی ‌كه حكیم می‌شود و عارف نظری می‌شود, یك سلسله علوم مفهومی نصیب او می‌شود؛ این مدرسه ساده هم هست که همه ما هم در آن رفت و آمد داریم. یك مدرسه مهم است كه در درون دل ماست که آن دانشگاه و آكادمی دیگری است، آ‌ن حوزه علمیه اصلی است. آن کسی ‌كه گفت مدرسه درون را دریاب، یعنی این راه باز است, كلاس درس هست, معلم هست, معلم ﴿عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ یعْلَمْ﴾[1] هست, معلم ﴿یعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ﴾[2] است, انبیا معلّم ما هستند, ائمه معلّم ما هستند و این مدرسه در درون ماست؛ این مدرسه ما را می‌تواند با فرشته‌ها همنشین كند. 🔹 وجود مبارك پیامبر(صل الله علیه و اله و سلّم) فرمود: هر سلامی كه شما نسبت به من می‌فرستید فرشته‌هایی هستند كه به من می‌رسانند. ما سلام و صلوات فراوان میفرستیم، می‌شود فرشته را دید و به او عرض كرد که سلام ما را به پیامبر برسان; این راه هست و آن راه، راه اساسی است. بشوی اوراق اگر همدرس مایی ٭٭٭ كه علم عشق در دفتر نباشد[3] راه رسیدن به آن هم از همین ماه ذیقعده است; ماه ذیقعده, ماه این مدرسه است. 🔹 ذات اقدس الهی شاگردی دارد به نام موسای كلیم كه با او گفتگو و گفتمان مستقیم دارد و او را كلیم خود می‌داند. فرمود تو اگر بخواهی به مدرسه ما بیایی, این مدرسه برای همیشه باز است؛ ولی قسمت مهمّ فعالیت آن از اول ذیقعده تا دهم ذیحجّه؛ یعنی این چهل شبانه‌روز است و اینكه می‌گویند اربعین و چلّه بگیرند همین است. معنای چلّه گرفتن این نیست كه كسی از جامعه جدا شود و كار نكند، بلکه از دنیا جدا شود و نه از خلق دنیا, از این من و ما جدا شود، از این القاب و اوهام و خرافات و اینها جدا شود؛ وگرنه جدایی از مردم, جدایی از خدمت به مردم, مطلوب نیست. از خلق خدا جدا شدن چیز بدی است, از دنیا جدا شدن چیز خوبی است. فرمودند اگر كسی چهل شبانه‌روز بیاید در مكتب ما خیلی چیزها یادش می‌دهیم، ما چشمه‌های علم را از درون او می‌جوشانیم: «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً ظَهَرَتْ ینَابِیعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِه».[4] [1]. سوره علق, آیه25. [2]. سوره بقره, آیه129. [3]. دیوان حافظ، غزل162. [4]. جامع الاخبار(شعیری)، ص94. 📚 سخنرانی در جمع دانش‌آموزان وابسته به دانشگاه امام صادق(علیه السلام) تاریخ: 1393/06/05 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
📌 چهلّه گیری 🔹 مستحضرید که ماه پُربرکت ذیقعده تا دهم ذیحجّه این ایام به عنوان اربعین موسوی و کلیمی معروف است؛ یعنی این چهل شبانه‌روز، چهلّه‌ای است که وجود مبارک موسای کلیم به دستور ذات اقدس الهی عهده‌دار شد. این آیات ﴿وَ وَاعَدْنَا مُوسَی ثَلاَثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً﴾[1] ناظر به همین است؛ لذا در تمام ایام سال گرچه چهلّه‌گیری فضیلت دارد، ولی از اول ذیقعده تا دهم ذیحجّه این فضیلت بیشتر است. وقتی هم که وارد ماه پُربرکت ذیحجّه شدیم دو رکعت نماز بین نماز مغرب و عشا بعد از خواندن حمد و فاتحة الکتاب آن ﴿وَ وَاعَدْنَا مُوسَی ثَلاَثِینَ لَیلَةً﴾ تا پایان آیه هم که مستحضرید مستحب است. این ناظر به آن است که انسان این چهل شبانه‌روز را همانند موسای کلیم(سلام الله علیه) چهلّه بگیرد. 🔹 بارها هم به عرض شما رسید که چهلّه‌گیری اعراض از دنیاست نه از کار دنیا و از خلق دنیا و از جامعه. انسان در متن جامعه زندگی می‌کند در درس و بحث هست اگر حوزوی و دانشگاهی است، در تجارت و اقتصاد هست اگر تاجر و پیشه‌ور است، ولی در همه امور می‌گوید خدا، دیگر نمی‌گوید اوّل خدا، دوم فلان شخص! این یک بیماری است که دامنگیر اکثر ما هست. 🔹 این آیه‌ای که در بخش‌های پایانی سوره مبارکه «یوسف» هست خطری است زیر گوش ما، فرمود: ﴿وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُونَ﴾؛[2] اکثر مؤمنین مشرک‌اند! امروز با این جناح، فردا با آن جناح، امروز با این سَمت، فردا با آن سَمت، امروز اوّل خدا دوم فلان شخص، فردا اوّل خدا دوم فلان شخص! وقتی از امام(سلام الله علیه) سؤال می‌کنند چگونه اکثر مؤمنین مشرک‌اند؟ چگونه می‌شود که مؤمن مشرک باشد؟ فرمود همین که می‌گویند: «لَولا فَلانٌ لَهَلَکْتُ»،[3] اوّل خدا دوم فلان شخص! خدا اوّلی نیست که دومی داشته باشد. باید بگوییم: ﴿وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماوَاتِ وَ الأرْضِ﴾؛[4] هر آنچه در آسمان و زمین است برده و بنده خداست و خدا را شاکر باشیم که مشکل ما را به وسیله فلان شخص حلّ کرد که او بشود دست و پا و اعضا و جوارح راه که آنها را شئون فعل خدا بداند. [1]. سوره اعراف, آیه142. [2]. سوره یوسف، آیه106. [3]. عدة الداعی و نجاح الساعی، ص99؛ تفسیر نور الثقلین، ج2، ص476. [4]. سوره فتح، آیه4. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1395/06/04 @rahighemakhtoom
📌برشی از کتاب (31) 🔅🔅🔅 ◾ برده‌ي اغيار، توان ديدار چهره‌ي يار ندارد ▪ علم آموزی و حریت و آزادگی 3⃣ سوم: حيات كه مبدأ هماهنگ كننده‌ي انديشه و كوشش است و هماره دانش را رهبر گرايش و مَنِش را پيرو بينش مي سازد؛ اگر در تحصيل دانشْ آزاد و در تأمين گرايشْ از حرّيتْ برخوردار نباشد، نه در رسالتِ آموختنِ فرهنگِ اصيلِ انساني كامياب است و نه در سِمَت ساختنِ جامعه اي كه تمدّن او عين تديّن است، موفّق. زيرا برده‌ي اغيار، توان ديدار چهره‌ي يار را ندارد و بنده‌ي اشرار قادر بر شهود صورت دلدار نخواهد بود و تا از جمال علمي خداي دلپذير آگاهي حاصل نشود و از كمال عملي اِلاهِ دلنواز بهره اي واصل نگردد، نه انديشه‌ي ناب پديد مي آيد و نه كوششِ نافعْ حاصل مي شود و نه منبع هماهنگ كننده ي علم و عمل (حيات) به دست مي آيد. 🔹 از اين رهگذر، «حريّت» را جايگاهي بس منيع و تأثيري بس شگرف و ره آوردي بس سودمند خواهد بود؛ ليكن حريّت هر موجودي همتاي قلمرو هستي او است، اگر حقيقت او را حيات متألّهانه تشكيل داد، چاره اي جز پذيرش اصل حاكم بر حيات و تألّه، يعني زندگي خدامدارانه نخواهد داشت. 🔹 آزادي چنين موجودي محدود به قانون است؛ يعني در نظام تكوين، مقيّد به قانون علّيت و معلوليت است و در نظام تشريع، محدود به قانونِ تعليم كتاب و حكمت (تذكيه‌ي عقل نظر) و تزكيه (تهذيب عقل عمل) خواهد بود. زيرا آز اديِ فراعلّيت و معلوليّت ممتنع است و حريّتِ فراشريعت ممنوع. 🔹 از آن جهت كه احكام الاهي و اوامر و نواهي شريعت در ساختن انسانِ متكامل سهم بسزايي دارد و پشتوانه‌ي احكام اعتباري (بايدها و نبايدها)، حقايق تكويني (بودها و نبودها، بلكه بالاتر از آن، بودها و نمودها) است، لذا تحليل آن چه در ديوان شريعت به عنوان «ممنوع» مطرح است، در دفتر حقيقت به عنوان «ممتنع» طرح مي شود؛ يعني تكامل انسان از غير راه شريعت الاهي ممتنع خواهد بود؛ (قال أفتعبدون من دون الله ما لا ينفعكم شيئاً و لا يضرّكم)[سوره ي انبياء، آيه ي 66. ] 🔹 و هر گونه ترفند براي رهايي از نظام عليّت و معلوليّت در منطقه‌ي تكوين، و هر گونه نيرنگي براي بيرون آمدن از تعليم كتاب و حكمت و تزكيه، در قلمرو تشريع، همانند سعي بي حاصلِ سارب ها به سوي سراب است كه نه تنها مايه‌ي سَرِ آب آمدن نخواهد شد، بلكه سبب سيراب شدن هم نمي شود و ثمري جز افزايش عطش و كاهش توان و فرسايش قلب و قالَب ندارد. صد هزاران عقل با هم برجهند تا به غير دامِ او دامي نهند دام خود را سخت تر يابند و بس كي نمايد قوّتي با بادْ خس[مثنوي معنوي، دفتر دوم، بيت 1066. ] 🔹 گسستن نظام علّي و معلولي به بهانه‌ي حريّت و گسيختن نظام شريعت به دست آويز آزادي، محصولي جز ندامت و نتيجه اي جز حسرت نخواهد داشت. زيرا قرينِ هر چيزي قرار گرفتن، ثمره‌ي مناسب خود را مي دهد؛ (والبلد الطيّب يخرج نباته بإذن ربّه و الذي خَبُثَ لا يخرج إلاّ نكِداً كذلك نصرّف الايات لقومٍ يشكرون).[سوره ي اعراف، آيه ي 58. ] چون ستاره با ستاره شد قرين لايق هر دو اثر زايد يقين چون قران مرد و زن زايد بشر وزِ قران سنگ و آهن هم شَرَر[مثنوي معنوي، دفتر دوم، بيت 1093. ] 🔹 آزادي به معناي رهايي از شريعتْ شررخيز بوده، ره توشه اي جز شراره‌ي خرمن سوز نخواهد داشت. آزادي به معناي محدود نبودنْ در برابر قانون خدا، همانند برق جهنده و گذراي ابر متراكم است كه چنين روشنيِ كاذبي گمشده‌ي بيابان را سودمند نخواهد بود، گرچه ممكن است چند صباحي مانند صبح كاذب مقدم بر صبح صادق طلوع كند. زَرْق چون برق است و اندر نورِ آن راه نتوانند ديدن رهروان[ همان، دفتر چهارم، بيت 1648. ] 🔹 اين سخن، ترجمان گفتار بلند امير بيان حضرت علي بن ابي طالب (عليه السلام) است كه فرمود: لَيْسَ فى البرقِ الخاطفِ مُسْتَمْتَعٌ لمَنْ يَخوضُ فى الظلمة.[بحار الانوار، ج 74، ص 286] 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
🔅🔅🔅 📌 نگاشت 13: نظم آهنگ قرآن ✳ سید قطب درباره نظم آهنگ قرآن می گوید: «چنین نوایی در نتیجه نظام مندی ویژه و هماهنگی حروف در یک کلمه و نیز همسازی الفاظ در یک فاصله پدید آمده و از این جهت قرآن، هم ویژگی نثر و هم خصوصیات شعر را توأما دارد، 🔹 با این برتری که معانی و بیان در قرآن، آن را از قید و بندهای قافیه و افاعیل بی نیاز ساخته و آزادی کامل بیان را میسر ساخته است. در همین حال از خصوصیات شعر، موسیقی درونی آن را گرفته و فاصله هایی که نوعی وزن را پدید می آورند. این خصوصیات، قرآن را از افاعیل و قوافی بی نیاز ساخته و در عین حال شؤون نظم و نثر، هر دو را داراست. در هنگام تلاوت قرآن، آهنگ درونی آن کاملا حس می شود. 🔹 این آهنگ در سوره های کوتاه، با فاصله های نزدیکش و به طور کلی در تصویرها و ترسیم ها بیش تر نمایان است و در سوره های بلند کمتر اما همواره نظام آهنگ آن ملحوظ است. ▪ برای مثال در سوره نجم می خوانیم: «و النجم اذا هوی* ما ضل صاحبکم و ما غوی* و ما ینطق عن الهوی* ان هو الا وحی یوحی* علمه شدید القوی* ذو مرة فاستوی* و هو بالافق الاعلی* ثم دنا فتدلی فکان قاب قوسین او ادنی* فاوحی الی عبده ما اوحی* ما کذب الفؤاد ما رای* افتمارونه علی ما یری* و لقد رآه نزلة اخری* عند سدرة المنتهی* عندها جنة الماوی* اذ یغشی السدرة ما یغشی* ما زاغ البصر و ما طغی* لقد رای من آیات ربه الکبری* افرایتم اللات و العزی* و مناة الثالثة الاخری* الکم الذکر و له الانثی* تلک اذن قسمة ضیزی؛ 🔹 سوگند به اختر چون فرود مى آيد* [كه] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده* و از سر هوس سخن نمى گويد* اين سخن به جز وحيى كه وحى مى شود نيست* آن را [فرشته] شديدالقوى به او فرا آموخت* [سروش] نيرومندى كه [مسلط] درايستاد* در حالى كه او در افق اعلى بود* سپس نزديك آمد و نزديكتر شد* تا [فاصله اش] به قدر [طول] دو [انتهاى] كمان يا نزديكتر شد* آنگاه به بنده اش آنچه را بايد وحى كند وحى فرمود* آنچه را دل ديد انكار[ش] نكرد* آيا در آنچه ديده است با او جدال مى كنيد* و قطعا بار ديگرى هم او را ديده است* نزديك سدرالمنتهى* در همان جا كه جنةالماوى است* آنگاه كه درخت سدر را آنچه پوشيده بود پوشيده بود* ديده [اش] منحرف نگشت و [از حد] در نگذشت* به راستى كه [برخى] از آيات بزرگ پروردگار خود را بديد* به من خبر دهيد از لات و عزى* و منات آن سومين ديگر* آيا [به خيالتان] براى شما پسر است و براى او دختر* در اين صورت اين تقسيم نادرستى است.» (نجم/ 1- 22) توضیح مثال در ادامه👇👇👇
ادامه مطلب بالا👆👆👆 🔹 این فاصله ها تقریبا وزنی مساوی دارند (اما نه بر اساس نظام عروض عرب) و قافیه نیز در آن رعایت شده است و این هر دو به علاوه ویژگی دیگری است که مانند وزن و قافیه ظاهر نیست و از همسازی حروف واژگان و هماهنگی کلمات در درون جمله ها یک ریتم موسیقیایی پدید آورده است. ویژگی اخیر به دلیل حس داخلی و ادراک موسیقیایی باعث می شود که میان یک ریتم و ریتم دیگری (هر چند که فاصله ها و وزن یکی باشد) تفاوت باشد. 🔹 نظم آهنگ در این جا به پیروی از نظام موسیقیایی جمله نه کوتاه است و نه بلند و طولی میانه دارد و با تکیه بر حرف «روی» فضایی سلسله وار و داستان گونه یافته است. تمام این ویژگی ها لمس شدنی است و در برخی فاصله ها بسیار نمایان تر، مانند: «افرایتم اللات و العزی و مناة الثالثة الاخری؟» پس اگر بگوییم: «افرایتم اللات و العزی و مناة الثالثة». قافیه از دست می رود و به آهنگ لطمه می خورد و اگر بگوییم: «افرایتم اللات و العزی و مناة الاخری» وزن مختل می شود. هم چنین در فرموده خداوند: «ا لکم الذکر و له الانثی؟تلک اذن قسمة ضیزی» اگر گفته شود «ا لکم الذکر و له الانثی، تلک قسمة ضیزی» آهنگ کلام که با کلمه «اذن» قوام یافته مختل می شود. 🔹 البته، این سخن بدان معنا نیست که کلمه «الاخری» یا «الثالثة» یا «اذن» حشو و زاید است و فقط برای پر کردن وزن و قافیه آمده، نه، وظیفه مهم تر این کلمات، مساعدت برای رساندن معانی است، و این یکی دیگر از ویژگی های فنی قرآن است که کلمه هم برای رساندن معنا ضروری است و هم آهنگ را قوام می بخشد و هر دوی این وظایف در یک سطح انجام می گیرند و هیچ کدام بر دیگری برتری نمی یابند. 🔹 نظم آهنگ در آیه ها و فاصله ها، (یا چیزی شبیه به آن) در جای جای کلام قرآن آشکار است. دلیلش هم این است که اگر کلمه ای را که به شکلی خاص به کار رفته به صورت قیاسی دیگر کلمه برگردانیم یا واژه ای را حذف یا پس و پیش کنیم، در این نظم آهنگ اختلال به وجود می آید. 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom
▪نگاشت 6 :نکات تفسیری آیات 1تا 5 🔅🔅🔅 وَ الضُّحى‌ «1» وَ اللَّيْلِ إِذا سَجى‌ «2» ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى‌ «3» وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولى‌ «4» وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى‌ «5» «1» به روشنايى آغاز روز سوگند. «2» به شب سوگند آنگاه كه آرامش بخشد. «3»پرودگارت تو را وانگذاشته و خشم نگرفته است. «4» همانا آخرت براى تو بهتر از دنيا است. «5» و به زودى پروردگارت (چيزى) به تو عطا كند كه خشنود شوى 🍀🍀🍀 14- پیدایش وقفه اى کوتاه در نزول وحى بر پیامبر(ص)، جلوه اى از ربوبیت خداوند و در راستاى تدبیر امور رسالت آن حضرت بود. (ربّک) در شأن نزول هاى متعدد و ناهماهنگ درباره این سوره، این نکته مورد اتفاق است که در نزول پیاپى آیات قرآن، درنگى پدید آمد که پیامبر(ص) را غمگین و مورد شماتت دشمن قرار داد و آیات این سوره، براى آن حضرت مایه تسلاى خاطر گردید. تعبیر «ربّک» بیانگر آن است که همین وقفه نیز، جلوه ربوبیت و تدبیر خداوند بوده و آن حضرت را در مسیر دریافت و ابلاغ پیام هاى الهى، تقویت کرده است. 15- تأخیر وحى در برهه اى از دوران نزول قرآن، پیامبر(ص) را نگران ساخته، در معرض زخم زبان دشمن قرار داد. (ما ودّعک ربّک و ما قلى) لحن آیه شریفه و همراه بودن آن با سوگندهاى خداوند، بیانگر اضطراب و رنجیدگى پیامبر(ص) و در صدد آرامش بخشیدن و تسلاى خاطر دادن به آن حضرت است. 16 - جهان آخرت براى پیامبر(ص)، داراى مزایایى فراوان تر از دنیا است. (و للأخرة خیر لک من الأُولى) 17 - خداوند، با نوید آخرتى بهتر از دنیا براى پیامبر(ص)، آن حضرت را به تداوم عنایت هاى خویش و نبود هیچ بغض و نفرتى نسبت به او، مطمئن ساخت. (ما ودّعک ... و للأخرة خیر لک من الأُولى) 18 - افراد متروک و مبغوض خداوند، در جهان آخرت محروم تر از وضع دنیایى خویش خواهند بود. (و للأخرة خیر لک من الأُولى) این آیه مى تواند تعلیل براى آیه قبل باشد; یعنى، چون آخرت تو بهتر از دنیاى تو است، پس بدان که خداوند تو را مبغوض نداشته است. 19 - خیر دنیا و آخرت، به دست خداوند است. (ربّک ... و للأخرة خیر لک من الأُولى) 20- قرآنْ پیشاپیش، رهایى پیامبر(ص) را از روى گردانى و خشم خداوند تا پایان عمر آن حضرت، خبر داده است. (و للأخرة خیر لک من الأُولى) مراد از «آخرت» و «اُولى» چه دنیا و آخرت باشد و چه آغاز و فرجام زندگانى دنیوى پیامبر(ص) - چنانچه برخى از مفسران احتمال داده اند - آیه شریفه سلامت کامل پیامبر(ص) را، از هرگونه انحراف که به خشم خداوند بینجامد، پیشگویى کرده است. ادامه دارد... 🍁🍁🍁 ⏪ با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. @rahighemakhtoom