دل این قافله را ترس چو بیمار کند کوفه را از غم مولا که خبردار کند؟ تیغ مولاست، در این مرحله ناکارآمد ذوالفقاری که به هر معرکه ناکار کند شقشقیه است، کجایید؟ که این بار علی با "سکوتش" شده آماده که پیکار کند به تنش داشت خط تیغ ابوجهلان را "تیغه ی جهل" چه با حیدر کرار کند؟ بهر این جامعه دینْ نارِ جهنم باشد تا حکومت به همه، درهم و دینار کند مردم کوفه! شما را چه شده، اینکه علی گریه در چاه کند، تکیه به دیوار کند استخوانی به گلویش شده از جنس سکوت آن سکوتی که به چشم غضبش خار کند ام کلثوم! پدر آمده تا امشب نیز سر این سفره به نان و نمک افطار کند رفت و می خواست که با "فزت و رب الکعبه" نفرتش را ز غم زندگی اظهار کند می رود تا دل بی تاب خودش را مولا از غم فاطمه(س) این بار سبک‌بار کند خواب غفلت، زده بر چشم عدو پرده ی جهل قاتلش را علی از خوابِ چه بیدار کند؟ ترَک کعبه و شق القمری دیگر را فرق پرخون علی خواست که تکرار کند به حسن گفت که: -با خُلق حسن با قاتل که گرفتار جهالت شده رفتار کند- شأن والای علی را به سر دار عیان که توانست به جز میثم تمّار کند آن که را دیدن حق در علی آگاه نکرد باید انگار زر و سیم وفادار کند چند مصراع به لفّافه سرودیم ولی وای بر آن که بفهمد ولی انکار کند #فزت_و_رب_الکعبه #شهادت_امام_علی #شهادت_امام_علی_علیه_السلام #امام_علی_علیه_السلام کانال اشعار: @rahimipoems #محمدحسین_رحیمی #محمد_حسین_رحیمی