"دریچه‌‌ی دانایی" روزی یکی از همکلاسی‌ها از حقیر پرسید؛ راز موفقیتت چیست؟ گفتم؛ هیچ اصرار کرد. گفتم؛ موفقیتی نیست که رازی داشته باشد. تا دیدم، دست بردار نیست با لبخند گفتم: راز موفقیت من این است که نادانی‌ام را با پرسیدن سوال، جار می‌زنم. آن دوست اول تصور کرد که دارم با او شوخی‌ می‌کنم اما وقتی موضوع را برایش شرح دادم ساعت بعد سر درس با کثرت سوال گوی سبقت را در اظهار جهل از حقیر رُبود. البته ناگفته نماند برخی کلاس‌ها را آدم دلش نمی‌خواهد شرکت کند زیرا بعضی اساتید متکلم وحده‌اند و حرف حرفِ خودشان است و شاگردا را دور از جونشون بز اخفش فرض می‌کنند ...🐐😑🤫 قبلا که جاهل‌تر بودم وقتی به زعمم مطلبی که از جانب استادی مطرح می‌‌‌شد صحیح نبود، با صراحت می‌گفتم این مطلبی که فرمودید صحیح نیست و در دل به خودم می‌خروشیدم که ای کاش در خانه نشسته بودم و کتاب خوانده بودم. اما با گذشت زمان به تجربه برایم ثابت شد هر استاد با هر شیوه‌ای تدریس ولو قابل پسند حقیر نباشد اما پنجره‌ای به جهانی دیگر برایم باز می‌‌کند که با خواندن کتاب بعید است به آن سطح از آگاهی دست یابم اما هم‌اکنون اگر مطلبی به زعمم صحیح هم نباشد اعتراضم را تلویحا به صورت پرسشی مطرح می‌کنم نه اعتراضی‌... جاهل فقط آن عرب بدوی بیابانگرد عصر پیامبر اکرم نیست بلکه جاهلیت در دوران اخیر نیز وجود دارد، آنجا که سوالی پرسیده نشود جهل حکومت می‌کند. آن هنگام که اجازه داده نشود سوالی به میدان علم ورود پیدا کند نه جانی تازه می‌گردد و نه جهانی به نور علم و معرفت منور می‌شود بلکه درخت علم و دانش خشک می‌گردد. آری اگر سلولهای خاکستری نجوشد، نخروشد همان بهتر که بمیرد. 🖊نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #تضارب_آراء #تبادل_علمی ⏰زنگ بیداری👇 https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef