باغِ دلگشا شیرین‌ترین، بهترین و زیباترین مکان دنیا خانه‌ای‌ست که کودکی‌ات را در آن سپری کرده‌ای و خاطراتش در بین سایر خاطرات زندگی، همچون گلی در میان باغچه جلو‌ه‌گری می‌‌کند اگر خبره‌ترین مهندسانِ معماری،بزرگترین بهترین و مجلل‌ترین کاخ‌های دنیا را برایت بسازند و مسکن کنونی‌ات خوب باشد و به قول مادر بزرگ خدابیامرزم نان اینجا آب اینجا کجا برویم بهتر از اینجا اما هیچ کجا خانه‌ای که در آن با پدر، مادر، برادر و خواهرانت نفس کشیده‌‌ای نمی‌شود چون آنجا به سادگی می‌خندی، همیشه دلت جوان می‌ماند، دل‌شادتر، مهربان‌تر و به آینده امیدوارتری، حتی اگر یکی از افراد آن خانه به سفر بدون بازگشت رفته باشند اما با حضور در مکان خاطره‌خیز آنها، حضورشان را بیش از پیش حس می‌کنی، گویی نرفته‌اند بلکه آمده‌اند تا همراه همیشگی‌ات باشند و گرمابخش دم و بازدم‌‌ و مانع اشک ریختن‌ات چون آنها حالا جنس‌‌شان لطیف‌تر از قبل شده و بیش از قبل تاب دیدن آب دیده‌، در حدقه‌ی چشمان نوردیده‌‌‌ی خود را ندارند؛ به همین خاطر بی‌اختیار، کاسه‌ چشم، اشک‌ها را در خود می‌بلعد و اجازه نمی‌دهد از کاسه‌ بیرون جهند ما که دلتنگ عزیزان سفرکرد‌ه‌مان هستیم شاید آنها نیز دلتنگ مایند و دوست دارند ثمره‌ی عمر و همسفران دنیائی‌شان به وقتش همچون میوه‌‌ای رسیده از درخت دنیا چیده گردند‌ داغ رفتن‌‌شان هیچگاه بر ما سرد نمی‌گردد بلکه با گذر زمان این حرارت گُر می‌گیرد، خصوصا شب‌های جمعه‌ که متعلق به آنهاست و در ایام آخر سال، این حرارت به اوج می‌رسد طوری که خاک هم نمی‌تواند خاموشش کند 🖊مرضیه‌رمضان‌قاسم‌بنت‌العلی #خانه‌‌پدرمادری 🌍 ╰┈➤Ⓜ️@ramezan_ghasem110