عاشقان بر دوقسم‌اند: برخی عشق فقط یک نقطه از زندگی‌شان را فراگرفته و هرازگاهی خیره به سمت آن نقطه می‌شوند برخی دیگر عشق چنان آنان را مسخر کرده که توان گریزی از او ندارند زیرا چنان فانی در او شده‌اند که گوئی منِ او شده‌اند عشقِ من به آموختن در ابتدا به صورت نقطه‌ای بود و من هرازگاهی بین روزمرگی‌ها چند کلامی می‌نوشتم تا یافته‌هایم را به بند کشم من آمدم علم را به بند کشم غافل از اینکه او مرا به بند کشید حال آهوی رمیده‌ی جان در چنان بندی اسیر شده که راه گریزش از علم، فقط خود علم است و فقط همین جمله از صادق آل محمد آرامم می‌کند که فرمودند‌: دوست ندارم جوانانِ شما را جز در دو حالت ببینم: دانشمند یا دانش‌اندوز قلم در دستانم همچون قلاب در دستان ماهیگیر شده است و من واژگانی را که از عقل به قلبم گره خورده را با اعتقادی راسخ بر صفحه‌ی اعمال حک می‌کنم الهی قلبم را سلیم گردان تا مبادا کلمات زمین‌گیرش کنند. الهی قلمِ دل را به سمت خودت مایل گردان تا آفتاب عشق از سمت خودت طلوع کند چرا که اگر طالعم را بدست گیری دیگر غروبی نخواهم داشت الهی قلبم را به امامم مایل گردان تا از مسیر توحید منحرف نگردم. الهی مرا هشام امام‌زمانم قرارده و چه زیبا رهبر کبیر انقلاب در وصیت‌نامه‌ی خود فرمودند: ما مفتخریم که مذهب ما «جعفری» است و فقه ما که دریای بی‌پایان است ‎‏یکی از آثار اوست. الهی دو حرف از علم مبهوتم کرده، ۲۵تای دیگرش چه به روز دلم خواهد آورد الهی علمم را بالم قرار ده🕊 وَبالم نه 🌵 ✍نویسنده:مرضیه‌رمضان‌قاسم #دلنوشته_هایم #شهادت_امام_صادق_علیه_السلام @ramezan_ghasem110